Θέλω λοιπόν κεφάλια. Αδεια κεφάλια........

[blue-roses]

Το παρακάτω κείμενο το διάβασα σto Blog του ''vrakas kostas''
και σας το παραθέτω.....

Και σήμερα αναβάλλεται η επόμενη μέρα. Ακόμα καίγεται η χθεσινή...
«Ας προσέξουν οι Υπατοι» και ας ακούνε οι πολίτες! ή αλλοιώς]

[energizer]

...μονο που , εσκεμμενα υποθετω , ξεχασες να ζητησεις (εσυ ή ο Βρακας Κωστας) τα κεφαλια...εξισου αδεια - αχρηστα & ανικανα  :evil:  ολων οσων διαχειριστηκαν εξουσιες κεντρικες & τοπικες , καθως & την περιφημη ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ...οεοoo;
 :thumbdown:
...οση ευθυνη εχει η κεντρικη διοικηση , αλλη τοση κουβαλα η αυτοδιοικηση...& οσο ανικανοι αποδεικνυονται οι εκαστοτε συντονιστες αλλα τοσο ανικανοι ειναι οι δημοσιοι υπαλληλοι εκτελεστες...
 :cry:
...πραγμα που τελικα πηγαζει απο την νεοελληνικη κουλτουρα μας & το βιο που διαγουμε...
 :arguement:

[seagull]

]

[seagull]

Θα προτιμούσα να γράψω κάτι δικό μου και όχι δημοσιευμένο όπως το πήρα με μειλ, αλλά αξίζει εν προκειμένω επειδή το έχει γράψει ένας εθελοντής δασοπυροσβέστης Ας μείνει για τους νεώτερους

Είναι μερικές φορές που κομπιάζεις ..λυγίζεις
Ας είμαστε γενικότερα συνειδητοποιημένοι και πιο σοβαροί με καταστάσεις, η πολιτική για μένα δεν έχει χώρο εδώ και κανένα χρώμα !

"Σημειώνεται ότι δεν υπήρξαν σοβαροί τραυματισμοί λόγω της πυρκαγιάς πλην ενός πυροσβέστη ο οποίος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο <<Σισμανόγλειο>> με αναπνευστικά προβλήματα."


Είναι πολύ παράξενο να διαβάζεις τη ζωή σου μέσα από
την αποστειρωμένη λογική της δημοσιογραφίας..
 
Θα ήθελα να ξεχάσω τα 3-4 πρόβατα που δεν προλάβαμε να βγάλουμε από το μαντρί και τα ακούγαμε να σκούζουν καθώς μας πλησίαζε η φωτιά, και εκείνο το σκυλάκι που παρέμεινε σιωπηλό και δεμένο μέχρι τη στιγμή που πανικόβλητο κατάλαβε ότι δεν υπάρχει σωτηρία.. τα αφεντικά του λείπαν
διακοπές και κανείς δεν μας ειδοποίησε για αυτό..
Θα ήθελα να ξεχάσω τα πουλιά που δεν προλάβανε να φύγουν από τα πεύκα καθώς γινόντουσαν παρανάλωμα του πυρός και τα είδα
στον αέρα να φτερουγίζουν για λίγο και ύστερα να πέφτουν σαν φθινοπωρινά φύλλα..
Θα ήθελα να ! ξεχάσω τα τρομαγμένα πρόσωπα των συναδέλφων μου όταν είδαμε τις 50μετρες φλόγες να μας ζώνουν από παντού Θα ήθελα να ξεχάσω τις αγωνιώδεις εκκλήσεις των ιδιοκτητών όλων των σπιτιών τριγύρω μας όταν άρχισαν να γλύφουν τα σπίτια τους οι φλόγες Θα ήθελα να ξεχάσω όλους αυτούς που ήρθαν με τζιπάκια κάνοντας χειρόφρενα και πατώντας γκάζι μόνο και μόνο για να απολαύσουν το θέαμα, χωρίς
να μας βοηθάνε όταν τα ρουθούνια μας τρέχαν κατράμι και μασούσαμε στάχτη, Θα ήθελα να τους ξεχάσω όταν προσπαθούσαμε να φύγουμε κόβοντας μάνικες και δεν μπορούσαμε επειδή είχαν δημιουργήσει κυκλοφοριακό κομφούζιο μπροστά μας
Θα ήθελα επίσης να ξεχάσω όλους αυτούς που πίναν καφέ και μας ειρωνεύονταν την ώρα που δίναμε και ίσα που κρατούσαμε την ψυχή μας Θα ήθελα να ξεχάσω αυτούς που τραβούσαν πανικόβλητοι τις εγκαταστάσεις μας και μας άφηναν εκτεθειμένους στις φλόγες
Θα ήθελα να ξεχάσω τις πανικόβλητες φωνές συναδέλφων στον ασύρματο όταν τ!ους κύκλωνε η φωτιά
Θα ήθελα να ξεχάσω αυτή τη λαίλαπα που δεν υπήρχε τρόπο να φρενάρεις και λαίμαργα κατάπιε τις όμορφες περιοχές που κάποτε χαρήκαμε ώς παιδιά και τα παιδιά μας δεν θα ξέρουν οτι υπήρχαν
 
 
Μα δεν θα ξεχάσω εκείνους τους χειριστές των ελικοπτέρων που τελευταία
στιγμή μας δημιούργησαν δίοδο διαφυγής μέσα από τους θεόρατους τοίχους φωτιάς που μας περιτριγύρισαν Μα δεν θα ξεχάσω τους συνάδελφους απο Αταλάντη που ήρθαν να μας βοηθήσουν σε μια ξένη για αυτούς περιοχή Μα δεν θα ξεχάσω όλες τις κυβερνήσεις έως τώρα που επιτρέπουν σε οικοπεδοφάγους να χτίζουν, που αντιμετωπίζουν με
αναλγησία τους εμπρησμούς και κοροιδεύουν τους Εθελοντές.
Μα δεν θα ξεχάσω το κράτος που ούτε γάντια δεν μας έδωσε, πόσο μάλλον
ενα ευχαριστώ, για να μήν θίξει την επιτηδευμένη ανικανότητα του μπροστά στα συμφέροντα.
Μα δεν θα ξεχάσω οτι καταφέραμε 4 παιδιά με 1 όχημα να σταματήσουμε ενα μέτωπο 500 μέτρων, να σώσουμ! ε 5 σπίτια και μερικά πρόβατα.. Θα βοηθήσει να μπορέσω να κοιμηθώ όταν θα γυρίζουν οι εικόνες φρίκης στο μυαλό μου.
Μα δεν θα ξεχάσω την όμορφη τραυματιοφορέα που μου συμπαραστάθηκε όταν δεν είχα αναπνοή, τους έμπειρους γιατρούς που πέσαν
πάνω μου και μου ξαναδώσαν μέλλον, καθώς και το νοσηλευτικό προσωπικό που ξεχείλιζε απο ανθρωπιά και καλοσύνη.
Σας ευχαριστώ.
 
Και δεν θα ξεχάσω
να λέγομαι ακόμα άνθρωπος και να χρωστάω στη φύση ενα μεγάλο συγνώμη για όλες τις καταστροφές που της έχει προξενήσει το είδος μου.
Η απορία μου είναι οι βίλες που θα χτίσετε θα έχουν νόημα εαν δεν υπάρχει
πια πράσινο γύρω σας; Όταν ο αέρας θα μυρίζει στάχτη και θα σου καίει τους πνεύμονες; πώς διάολο θα αναπνέετε εσείς κει πάνω και εμείς εδώ κάτω; πώς περιμένω απο ενα κράτος με στημένες εκλογές και προκάτ
κόμματα να δημιουργήσει ενα καλύτερο μέλλον απο τις στάχτες που έχουν γεμίσει τα πνευμόνια μου...
 
Λίγη στάχτη στα μαλλιά...
δολοφόνοι...



Και εγώ δεν θα ξεχάσω...νομίζω πως κάποια σε κάνουν πιο δυνατό
Μέσα σε αυτά αναφέρω εδώ μόνο την εικόνα του τσολιά μπροστά στη βουλή να δακρύζει

[Druuna]

Seagull αυτό που έγραψες υπάρχει ολόκληρο ως θέμα στο cafe


http]

[energizer]

...ηρωικος ο εθελοντης...
 :bowdown:
...αλλα ΑΝΤΙΗΡΩΕΣ ολοι οσοι αδιαφορησαν για την προληψη των γεγονοτων...
...περα απο την προφανη εκμεταλλευση που γινεται & τη σκυλευση των πυροπληκτων περιοχων...
 :evil:
...οφειλουμε ν' αναγνωρισουμε ευθυνες στο συνολο των ιδωτων αλλα & πολιτικων προσωπων , που αδιαφορησαν για...
ΘΕΣΜΙΚΑ (κτηματολογιο-δασολογιο , υπηρεσιες & εξοπλισμοι - ετοιμοτητα τους!)
ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ(κονδυλια απροσδιοριστης επενδυτικοτητας , συντονισμος , σχετικοι φορεις-υπηρεσιες)
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ(γνωστα & υποτιθεμενα συμφεροντα που διαχρονικα ενθαρυνονται στο ελλαδισταν!)
 :roll:
...& η περιφημη ατομικη ευθυνη που ΕΞΙΛΕΩΝΕΤΑΙ με 50 ΕΥΡΩ σ΄εναν λογαριασμο αγνωστου επενδυσεως...
 :cry:
...με "οιμωγες" & "συμπαρασταση" ιδιοτελους (συνηθως!) κατευθυνσης...
(κομματα,εκκλησια,επιχειρηματιες...)
 :wink:
...δρυος πεσουσης , πας ανηρ (ουχι μονον) ξυλευεται...
 :shock:

[blue-roses]

Αυτοί που έχουν την ευθύνη για την
καμένη μας Ελλάδα ξέρουν ποιοι
είναι.
Η προθεσή μου δεν ήταν πολιτικο-κομματική
αδιαφορώ για τα χρώματα
μπλέ - πράσινο - κόκκινο κ.ο.κ.......
Αύτο που βλέπω εγώ energizer στο
χωριό μου είναι στάχτες,μαυρίλα κι
όσο κι άν δε το πιστεύετε τη μυρωδιά της
καμένης γής........
Πώς ξεπληρώνετε όλο αυτό;
Τυχαίνει να κατάγομαι απ'την Πελοπόννησο
και την ημέρα που καιγόταν όλη η Πελοπόννησος
καιγόταν και το μικρό χωριό του νομού βοιωτίας
όπου ζώ!Υπήρχαν έξι εστίες,οι πυροσβέστες
δε ξέρανε που να πάνε!
Η φωτιά έγλειψε τέσσερα σπίτια του χωριού μου,
όμως προλάβαμε και τα σώσαμε!
Κι εδώ θέλω να πώ ένα μεγάλο ευχαριστώ στην
πυροσβεστική,και στα παιδιά της δεν έχω λόγια....
Εκείνη την ημέρα ένιωσα διπλή αγωνία,διπλή
συμφορά!
Προσπαθούσα να επικοινωνήσω με τους δικούς μου
στην Πελοπόννησο και δε μπορούσα,μόνο απ'την
τηλεόραση έβλεπα εικόνες φρίκης....
Η Πελοπόννησος είναι η πατρίδα μου κι έχω απο
εκεί τις πιό γλυκιές αναμνήσεις,τί θα βρώ τώρα άραγε;;;

Στάχτες;;;;;;

Γιάυτό νιώθω μέσα μου οργή......
Και δεν ήταν μόνο τα χωριά μου όπου κάηκαν
αλλά κι όλη η Ελλάδα.....
Λίγη ανθρωπιά,έλεος πιά........

[joking]

εγώ πάλι σκέπτομαι ...... πότε ήταν που καιγόταν το 1/3 της Ελλάδας για
μια ολόκληρη εβδομάδα???


γιατί δεν λένε πλέον πλέον τίποτα στις ειδήσεις?? γιατί δεν ασχολείται
πλέον κανείς με αυτούς τους ανθρώπους (εκτός από μερικούς "ρομαντικούς" σαν κι εμάς?? )



... μνήμη χρυσόψαρου ..... ]

[seagull]

και εδώ βλέπουμε στάχτες στην  Κασσάνδρα
Είδα την μεγάλη ουρά του καπνού στον ορίζοντα από το γραφείο μου και έτρεξα για την βάση ετοιμότητας, δεν είχα ασύρματο μαζί τότε Ανησύχησα για δικούς μου ανθρώπους σε πρώτη σκέψη, του κοντινού περιβάλλοντος που βρίσκονταν κάπου εκεί που καιγόταν Από μακριά δεν μπορείς να εντοπίσεις με ακρίβεια την θέση Στον δρόμο όπως πήγαινα προς τη βάση είδα πως καιγόταν ένα ακόμη σημείο δίπλα από το σπίτι της φίλης μου Τα παιδιά της ήταν μόνα στο σπίτι τότε Είδα πόσο απίστευτα γρήγορα εξαπλώνεται η φωτιά με αέρα, πόσο δύσκολα ελέγχεται ιδιαίτερα αν δεν υπάρχουν χέρια και τα μέσα Το πρώτο που έκανα ήταν να ασφαλίσω τα παιδιά και προς μεγάλη μου χαρά συνειδητοποίησα πως επιχειρούσαν ήδη οι φίλοι μου εκεί άμεσα, χωρίς καν επίσημη ειδοποίηση, από τα πρώτα κιόλας λεπτά  Έσβησε μετά από λίγο, από αυτή την άμεση κινητοποίηση  Ξέφυγε από κάποιους νεαρούς που άναψαν για να ψήσουν δίπλα στο αλσύλλιο  
Αποφάσισα πέρα από τον συντονισμό στη βάση, αργά το βράδυ να φύγω και γω εκεί που ήδη εκτός από τους ελάχιστους συντονιστές επιχειρούσε μια πολύ μεγάλη δύναμη  Από τους ασυρμάτους ακουγόταν η εφιαλτική κατάσταση επί ώρες Οι συνάδελφοί μου μέσα σε όλο το τοπίο ήταν ήδη εκεί , εκείνο το διάστημα είχα επιλέξει να απέχω από επιχειρήσεις Υπήρχαν εγκλωβισμένα άτομα, άτομα που κινδύνευαν άμεσα, αποτελέσματα και μιας ανετοιμότητας και της μη πρόβλεψης από κάθε ιδιώτη και επαγγελματία μπροστά σε ένα τέτοιο μεγάλο κίνδυνο Χιλιάδες άλλοι ήταν στις παραλίες σε κατάσταση πανικού, οι περισσότεροι τουρίστες που περίμεναν χωρίς να ξέρουν προσανατολισμό της περιοχής καν στο σκοτάδι, φοβισμένοι, κάποιοι βρεγμένοι, άλλοι ξυπόλητοι  Παρότι και αν είχαν περάσει, κάποιοι δεν είχαν επαφή με κάποιο συγγενή  τους, πολλοί από αυτούς περίμεναν με ευγένεια και υπομονή όποια βοήθεια, .λίγο νερό ..μεταφορά σε ασφαλή χώρο, πολλοί με τα παιδιά τους αγκαλιά Άλλοι έπεφταν στην θάλασσα μέσα  στον πανικό τους, δυο κοπέλες  πήραν μια σανίδα για να βγουν απέναντι Δεν δεχόταν αρχικά  καν τη βοήθεια από κανέναν πάνω στο πανικό τους Πολλά σκάφη και από ιδιώτες με ζήλο, βάρκες, αλιευτικά, συναδέλφων ανέλαβαν  το καθήκον να περάσουν τον κόσμο απέναντι Κάποιοι από αυτούς που ξέφυγαν από τις φλόγες μεσα στο σκοτάδι, μέσα από το δάσος αβοήθητοι ήταν και τραυματίες, παιδιά, ηλικιωμένοι Όλοι όσοι επιχειρούσαν προσπάθησαν να διαχειριστούν  μια κατάσταση με τον καλύτερο τρόπο Το πιο απλό γίνεται το πιο γλυκό φάρμακο από ένα ποτήρι νερό και μια καλή κουβέντα σε αυτές τις περιπτώσεις
Η φωτιά  όμως είναι ένα στοιχείο της φύσης και μέσα σε αυτό, όταν πολυσουπερμαρκετ καιγόταν, όταν βενζινάδικα δίπλα κινδύνευαν να πάρουν μαζί τους τα πάντα γύρω ..ξεφύτρωναν δίπλα σου φιάλες που επαγγελματίες  ιδιώτες  άφησαν στο δάσος από ανευθυνότητα, το σπίτι του κάθε Κυρίου που λόγω της θέσης του απαιτούσε ή με όποιο άλλο τρόπο να έχει προτεραιότητα διάσωσης εκείνη τη στιγμή, την ανευθυνότητα κάθε επαγγελματία που νοικιάζει δωμάτια να μην προβλέψει τουλάχιστον, με πράξη την ασφαλή διέξοδο των πελατών του Οι παιδικές  κατασκηνώσεις  ήταν γεμάτες  Και δεν υπήρχε δρόμος από τους περίεργους κυρίως που γέμισαν το στενό μοναδικό δρόμο της Κασσάνδρας Υπήρχε πανικός δικαιολογημένα, πάμπολες περιπτώσεις κάποιωνπου αγωνιούσαν να τρέξουν, υπήρχε όμως και απλή περιέργεια και αδιαφορία
Ούτε τα οχήματα της πυροσβεστικής ήταν εύκολο να διακινηθούν, ούτε τα ασθενοφόρα, παρόλες τις φιλότιμες προσπάθειες της τροχαίας Διαπίστωνα από μια άλλη οπτική γωνία πως η φωτιά φτάνει 50 μέτρα από τα ξενοδοχεία συγγενών μου και τουλάχιστον εκεί ευτυχώς είδα πως λειτουργούσαν υπό πλήρη έλεγχο της κατάστασης  Διαπίστωσα πως ο περισσότερος κόσμος δεν έχει ενδιαφερθεί ποτέ να ψάξει με κάποιο τρόπο, να γνωρίζει κάποια βασικά πράγματα που αφορούν την υγεία των παιδιών τους, πως να τα προφυλάξουν από αναπνευστικά σε μια ανάλογη περίπτωση, την ασφάλεια του σπιτιού τους από το καθάρισμα των ξερόχορτων από πριν  Φοβάσαι όταν συνειδητοποιείς το ψηλό μέτωπο μπροστά σου αλλά το ξεχνάς λίγο μετά
Μιλάμε για παιδεία Έχουμε παιδεία? Αυτό το ερώτημα το απευθύνω σε κάθε πιθανό αποδέκτη μαζί με μένα Γιατί είναι εύκολη η όποια κριτική οπουδήποτε παραπέρα Είδα απο σοβαρούς συνειδητοποιημένους πολίτες Αν ρωτούσα όμως, ποιος κάτοικος φρόντισε να ενδιαφερθεί ο ίδιος για το αν υπάρχει στην περιοχή του ζώνη, κρουνός, πυροσβεστήρας, ή στο αυτοκινητό του έστω, αν έχει φροντίσει, αν ενδιαφέρθηκε για την πρόβλεψη, δεν είμαι σίγουρη τι απάντηση θα έπαιρνα Αναφέρομαι στην Κασσάνδρα που είναι πυκνοκατοικημένη
Με θλίψη ίσως όχι, διαπιστώνω πως δεν έχουν αλλάξει πολλά Μόλις πρόσφατα άκουσα απο τα δελτία ειδήσεων μια ελλιπή ενημέρωση και πάλι Πλημμύρησε η Κασσάνδρα Σωστά, όμως όσο παράλογο και αν ακούγεται μετά μια καταστροφή από φωτιά που φοβόμαστε και περιμένουμε πλημμύρες και λαμβάνουμε μέτρα, σε περιοχές που δεν κάηκαν σημαντικά αλλά σε κάποιο σημείο μπαζώθηκε επιπλέον και το ρέμα και κάποιοι κεί πάρκαραν και αυτοκίνητα Κάποιοι πήγαν να το περάσουν και παρασύρθηκαν Ένα φυσικό ρέμα της περιοχής που έγινε ορμητικός χείμαρος  Γιατί να έχουμε μια τέτοια εικόνα ?
Η φύση εκδικείται λένε Κινδύνεψαν άνθρωποι και όσο περίεργο να μου φαίνεται το χαλάζι ενός μικρού λεμονιού πάνω από μια περιοχή που κάηκε και μιας καταιγίδας στη τελική προβλέψιμης είτε όχι των 15-20 λεπτών λεπτών, απορώ γιατί να παρκάρει κάποιος ντε και καλά εκεί σε μια καμένη περιοχή Βοηθάει η ενημέρωση επαρκώς στην χώρα που ζούμε?
Είμαστε συνειδητοποιημένοι και ενεργοί σαν πολίτες ?
Μήπως είναι ώρα να ανοίξουμε το παράθυρο
Σε περίπτωση που κάποιος δεν το έχει καταλάβει ας το επαναλαμβάνουμε Φέτος κάηκαν 64 άνθρωποι Στο έτος 2007, της πληροφορικής, της επανάστασης της τεχνολογίας και της επικοινωνίας Εν ειρήνη
Όσα χρήματα και να δωθούν , κανένας δεν θα πάρει πίσω από μας το κομμάτι της αξιοπρέπειας και του πολιτισμού που χάθηκε και ξεπουλήθηκε εκεί με τις ζωές εκείνες Κανένας πολιτικός και κανένας μηχανισμός δεν θα μπορέσει να μου δώσει ικανοποιητικές εξηγήσεις  
Και το θέμα είναι πως γνωρίζαμε, όχι το γνωστό σκληρό αποτέλεσμα αλλά τον κίνδυνο ΟΛΟΙ μας Τον βλέπαμε στις εικόνες επικινδυνότητας κάθε μέρα
Γνωρίζω πως κάποιοι έδωσαν ότι μπορούσαν από καρδιάς Αυτό το νοιώθω γιατί το καταλαβαίνω Πριν λίγο καιρό, είχα σταθεί στα λόγια του διοικητή μιας μοίρας "Πετούσα για χρόνια με μαχητικά πάνω από το Αιγαίο, αλλά τη πρώτη φορά που πέταξα με σουπερ πούμα για τη διάσωση και μεταφορά σε νοσοκομείο ενός δεκατετράχρονου αγοριού δεν θα την ξεχάσω ποτέ" Είμαι περήφανη για τη χώρα μου σε πολλά σημεία Για πολλούς ικανούς και άξιους Όμως και εκεί και πιο πάνω κάπου υπάρχει πρόβλημα, ίσως καλύτερης διαχείρησης ίσως εκσυγχρονισμού  
Ο λόγος είναι πως δεν φταίει το χρώμα μόνο ίσως, αλλά κάτι άλλο
Και κανένας δωρητής, και είναι μεγάλη τιμή του είτε ο πιό μικρός και μεγάλος, δεν θα μπορέσει να δώσει πέρα από την ελπίδα, το σπίτι του εκείνο πίσω, να σβήσει τις εμπειρίες Να δώσει ζωή στο 70+ ..Ας καιγόμουν και γω παιδάκι μου, λένε Όχι το δάσος Όχι το βιός Μήπως γιατί και τότε εκτιμούσανε Κοπιάσανε με ιδρώτα
Το περίπου 1/8 των δασών κάηκε φέτος Δύο εκατομμύρια, επτακόσιες χιλιάδες στρέμματα ολογράφως Πόσα καλοκαίρια μένουν ακόμη ? Ας φανταστούμε το μέλλον που ζωγραφίζουμε  στη χώρα που ζούμε Την ευθύνη μας Δανεικός μας δόθηκε, για τα παιδιά μας
Πέρα από την δύσκολη καθημερινότητα που αντιμετωπίζει ο καθένας μας και από τα "ναρκωτικά" που μας κοιμίζουν σε ένα ύπνο όμορφο και γλυκό, αλλά ύπνο, τα περιθώρια γύρω μας στενεύουν
Τι να το κάνεις το βόλεμα, το καλό προφίλ όταν δεν θα έχεις αέρα να ανασάνεις πιά, όταν θα πονάει ένα κομμάτι μας που πληγώνουμε και καταστρέφουμε Όταν δεν θα προλάβεις να ξαναδείς το δάσος να ξανακαρπίζει και πάλι, τον υγροβιότοπο να ζει , την λιμνούλα με τις νεροχελώνες, τον γραφικό καταπράσινο όρμο, όσα τοπία πιά έχεις σβήσει από τις διαδρομές του χάρτη και έχουν μείνει αναμνήσεις  
Σαν παράδειγμα έχω μεγάλες τουριστικές μονάδες στην Χαλκιδική, πυκνοκατοικημένες μέσα σε πεύκα, που το μέλλον τους όμως ανήκει στους ιδιώτες ιδιοκτήτες που με συγκρότηση φροντίζουν την πυροπροστασία ακόμη και με εταιρίες σεκιουριτι επί 24 ωρου βάσεως Γιατί αυτές οι περιοχές σου εκθέτουν ασφάλεια?
Κούρασα αλλά ευχή μου είναι να μην συνέβαινε κάτι τέτοιο Πόσο περισσότερο στο μέλλον...