Θεωρίες

[gon]

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΟ ΤΡΑΙΝΟ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, από τον Ζαν-Μπατίστ Ντελακούρ


Είναι φανερό ότι αν παραδεχτούμε ένα κοσμικό - αστρικό επίπεδο τέτοιο ώστε να υπάρχουν σ' αυτό όλα τα παρελθόντα και όλα τα μέλλοντα, διατρέχουμε τον κίνδυνο να στερήσουμε τον άνθρωπο από την ελεύθερη βούλησή του, δηλαδή να μην του επιτρέψουμε να αποφασίσει τι θα συμβαίνει σ' αυτόν και μέσω αυτού.  Εφόσον όλα θα είναι προκαθορισμένα στο κοσμικό επίπεδο δε θα μπορούσε κανείς να αλλάξει τίποτα!

Χτίζουμε μια γέφυρα για εκείνους που έχουν τη διάθεση να μας ακολουθήσουν περισσότερο σ' αυτή τη βάση της προσπάθειας εξηγήσεως των παραψυχολογικών λειτουργιών.
Ας υποθέσουμε ότι ένας άνθρωπος κάθεται σε ένα τραίνο που ταξιδεύει.  Αυτό το τραίνο είναι η πορεία της ζωής του στο κοσμικό - αστρικό επίπεδο για το οποίο μιλήσαμε πιο πάνω.  Η ταχύτητα του τραίνου είναι καθορισμένη.  Ο άνθρωπος μπορεί να επιλέξει να κοιτάξει έξω από το δεξί παράθυρο ή από το αριστερό, να καθήσει στον πάγκο ή να ξαπλώσει στο πάτωμα χωρίς να κοιτάξει ούτε μια φορά έξω.  Μπορεί επίσης να επιλέξει να πηδήσει από το τραίνο (αυτοκτονία) ή να συνεχίσει το  δρόμο του προς το κοσμικό - αστρικό επίπεδο.  
Αλλά ο άνθρωπος μπορεί να ανέβει και στη στέγη του τραίνου, αν γνωρίζει το δρόμο για τη στέγη ή αν το βρει με "υπνοβατική βεβαιότητα".  Ενώ το τραίνο ταξιδεύει θα είχε πάνω στη στέγη την πιθανότητα να δει ταυτόχρονα πού βρίσκεται το τραίνο αυτήν ακριβώς τη στιγμή στο απέραντο κοσμικό - αστρικό επίπεδο, από που ήρθε το τραίνο και που πηγαίνει.

'Έτσι βλέπουμε όχι πολύ δύσκολα την έννοια της οράσεως του παρελθόντος.  Έχουμε καταλάβει πως πάντα μπορεί να υπάρχει κάποιο βοήθημα με το οποίο μπορούμε να διασχίσουμε το σκοτάδι της ψυχής και να βαδίσουμε μπροστά.  Αλλά μας φαίνεται σημαντικό να αναφέρουμε τις προηγούμενες γνώσεις για εκείνον που σκέπτεται πάνω από την πρωτόγονη καθημερινότητα και έχει ασυνήθιστες εμπειρίες ή λειτουργίες που ο άνθρωπος τις φυλάει για τον ίδιο του τον εαυτό και είναι το ίδιο αινιγματικές και για το άτομο και για το σύνολο.

Δε θα περιοριστεί καθόλου η απόφαση, η ελευθερία της βούλησης αν παραδεχτεί κανείς την ιδέα της διαδρομής της ζωής του ανθρώπου πάνω στο απέραντο επίπεδο του κοσμικού χρόνου.  Επιτρέπεται στον καθένα να μπει έτσι στο τραίνο της ζωής, να φερθεί έτσι, να είναι τόσο ευτυχισμένος ή δυστυχισμένος όπως του αρέσει και όπως ταιριάζει στην απόφαση της βουλήσεώς του.

[gon]

ΥΛΗ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ, από τον Κόλιν Γουίλσον


Το σύμπαν μας φαίνεται πως επεκτείνεται.  Οι αστρονόμοι έχουν υπολογίσει πως, αν επεκτεινόταν πάντα με το σημερινό του ρυθμό, πρέπει να ξεκίνησε πριν από δέκα δισεκατομμύρια χρόνια   - δέκα χιλιάδες εκατομμύρια χρόνια -  περίπου.  Ο ήλιος μας έχει ηλικία περίπου έξι δισεκατομμυρίων ετών (και αναμένεται πως θα κρατήσει άλλα έξι δισεκατομμύρια).  Η γη που κατοικούμε έχει ίσως ηλικία γύρω στα τρία δισεκατομμύρια χρόνια.  Το πρώτο δισεκατομμύριο χρόνια της υπάρξεώς της ήταν ένας φούρνος που περιστρέφονταν γύρω από τον ήλιο και ψυχόταν αργά.  Και σε κάποιο σημείο, η δύναμη της ζωής κατάφερε να βρει ένα στήριγμα στο βασίλειο των ατόμων.  Ο  Τ.Ε. Χιούλμ, ένας μαθητής του Μπέργκσον, περιέγραψε τη ζωή σαν "τη βαθμιαία είσοδο όλο και μεγαλύτερης ελευθερίας στην ύλη" και συνέχισε λέγοντας: "Θα μπορούσες να πεις πως στην αμοιβάδα αυτή η παρόρμηση έχει κατασκευάσει μια μικρή διαρροή, από την οποία μπορούσε να μπει στον κόσμο ελεύθερη δραστηριότητα και η διαδικασία της εξέλιξης υπήρξε η βαθμιαία διεύρυνση αυτής της διαρροής".

Η ζωή άρχισε διαμορφώνοντας άτομα σε μόρια, γνωστά ως αμινοξέα και ύστερα τα χρησιμοποίησε για να δημιουργήσει ζωντανά κύτταρα.  Η σύγχρονη Δαρβίνεια σχολή της βιολογίας θα ήθελε να πιστεύουμε πως αυτή η "περιπλοκοποίηση" ήταν ένα ατύχημα  - που είναι σαν να μας ζητά να πιστεύουμε πως ένας σωρός από σκουριασμένα εξαρτήματα αυτοκινήτου σε ένα σωρό από παλιοσίδερα μπορεί να γίνει μια καινούργια Ρολλς - Ρόυς.

Για άλλο ένα περίπου δισεκατομμύριο χρόνια, αυτά τα μικροσκοπικά κύτταρα έπλεαν στις ζεστές θάλασσες, χωρίς γέννηση και θάνατο.  Δε γινόταν η παραμικρή αλλαγή.  Μόνο πριν από μισό δισεκατομμύριο χρόνια ξεκίνησε η πραγματική εξέλιξη.  Η ζωή κατάφερε να ξεπεράσει κατά κάποιον τρόπο το βασικότερο πρόβλημά της: τη λήθη.  Η εξέλιξη δεν μπορεί να συσσωρεύσει πολλή γνώση.  Μόνο όταν η δύναμη της ζωής επινόησε το κόλπο να κωδικοποιεί τη γνώση στην αναπαραγωγική λειτουργία, έγιναν ισχυρές καινούργιες πρόοδοι.  Τα πρεκαμπραινά όντα απέβαλαν παλιά κύτταρα και έβγαζαν καινούργια με τον ίδιο τρόπο που το σώμα μου αντικαθιστά όλα τα παλιά του κύτταρα κάθε οκτώ χρόνια.  Με την επινόηση του θανάτου και της αναπαραγωγής, αποβάλλουν τα παλιά σώματα και βγάζουν καινούργια.  Η ποικιλία αντικατέστησε τη μονοτονία, σα βασικός νόμος της ζωής.  

Η ζωή εφηύρε το θάνατο.  Δεν υπάρχει διέξοδος από αυτό το παράξενο γεγονός, αν και μια πιο συντηρητική άποψη θα μπορούσε να είναι πως η ζωή απλώς έμαθε να χρησιμοποιεί το θάνατο για τους σκοπούς της.  Οι υπαινιγμοί είναι οι ίδιοι.  Η ζωή δε βρίσκεται στο έλεος του θανάτου.  Δεν ελέγχεται από το θάνατο.   Πριν από μισό εκατομμύριο χρόνια έμαθε το μυστικό της μετενσαρκώσεως.

Ο σκοπός όλης αυτής της μανούβρας ήταν η εγκαθίδρυση μιας γέφυρας πιο στερεής στο σύμπαν της ύλης. Τα όντα έχουν την τάση να αποτελματώνονται όταν ανακαλύψουν μια άνετη τελετουργία συνήθειας.  Ένα νεαρό ον αγωνίζεται και παλεύει και μαθαίνει.  Ένα παλιό ον όμως φυτοζωεί.  Ο θάνατος επινοήθηκε για να αντικαταστήσει τα φυτά με αγωνιστές και ανθρώπους που μαθαίνουν, να απομακρύνει τους γέρους στρατιώτες από την πρώτη γραμμή και να τους αντικαταστήσει με ομάδες κρούσεως.  

Το επόμενο μεγάλο βήμα στον πόλεμο αυτό  -ή τον αποικισμό-  ήταν η επινόηση της συναισθήσεως, δηλαδή μιας ομάδας λειτουργιών ανεξάρτητη των ενστικτωδών παρορμήσεων.  Και ο σκοπός τους;  Να παρατηρούν και να καταγράφουν και να κρατούν αρχεία.  Θα μπορούσαμε να περιγράψουμε τη συναίσθηση σαν την οργάνωση μυστικής αστυνομίας της δυνάμεως της ζωής.  Και, όπως η μυστική αστυνομία κάθε ολοκληρωτικού κράτους, είναι υπηρέτης της κυβερνήσεως, ένας ισχυρός και τρομερός υπηρέτης, αλλά παρόλα αυτά υπηρέτης.  Η συναίσθηση ήταν μια καθυστερημένη εξέλιξη της εξελίξεως, γιατί πέρασε πολύς καιρός πριν μπορέσει η ζωή να διαθέσει την ενέργεια για ένα τέτοιο πείραμα.  Τα ένστικτα δίνουν σημασία μόνο σε αυτό που τα ενδιαφέρει σε μεγάλο βαθμό.  Η δουλειά της συναισθήσεως είναι να προσέχει το καθετί, να παρακολουθεί τις επιφανειακές κινήσεις του κόσμου της ύλης.  Το μεγαλύτερο μέρος των πληροφοριών που συγκεντρώνει μ' αυτόν τον τρόπο είναι επαναλαμβανόμενες και άχρηστες, αλλά κάποιες φορές η αδιάκοπη επαγρύπνηση ανταμείβεται και μερικές τυχαίες παρατηρήσεις ενώνονται για να σχηματίσουν ένα καινούργιο κομμάτι γνώσεως.

Η συναίσθηση έχει ένα πολύ μεγάλο μειονέκτημα: διχάζει τη ζωή ενάντια στον εαυτό της.  Όταν η ζωή ήταν περιορισμένη στα ενστικτώδη επίπεδα, οι παρορμήσεις της ήταν απλές.  Ο σκοπός της ήταν να εδραιωθεί πιο γερά στο βασίλειο της ύλης.  Η συναίσθηση ενδιαφέρεται για επιφανειακά προβλήματα.  Η μυστική αστυνομία δεν ξέρει το παραμικρό για τους τελικούς σκοπούς της κυβερνήσεως, για την οικονομική και την εξωτερική της πολιτική.  Δεν έχει σημασία αφού η κυβέρνηση διατηρεί σταθερό έλεγχο.  Αλλά η επιτυχία της συναισθήσεως ήταν τόσο μεγάλη ώστε έγινε από μόνη της ένα κομμάτι της κυβερνήσεως.  Και αυτό είναι επικίνδυνο.  Ο κίνδυνος αυξήθηκε υπερβολικά τους τελευταίους αιώνες.  Η εφεύρεση της γραφής έδωσε μια τρομακτική ώθηση στην ανθρώπινη εξέλιξη και άλλαξε το όραμα του ανθρώπου σχετικά με τον εαυτό του.  Δεν υπάρχει καμιά ένδειξη πως ο Ισαάκ Νεύτων ήταν ευφυέστερος του Μωϋσή ή του Κομφούκιου, αλλά είχε απλά πιο λεπτές μεθόδους αποθήκευσης και χρησιμοποίησης της γνώσης που κατείχε.  Σαν αποτέλεσμα τριών αιώνων νευτώνειας επιστήμης, ο άνθρωπος κατάφερε να γίνει βασιλιάς του γήινου κάστρου του.  Δεν παίρνει πια, όπως έκαναν οι πρόγονοί του, τη ζωή και το θάνατο ως δεδομένα.  Βλέπει το σύμπαν με τα μάτια του αφέντη.  Αλλά η συναίσθηση δεν είναι ο αφέντης.  Αντιθέτως, είναι ο υπηρέτης.  Δεν έχει τη δύναμη, ούτε και την παρόρμηση των ενστικτωδών δυνάμεων της ζωής.  Αν μείνει μόνη της, έχει την τάση να γίνεται παθητική και να πέφτει σε σύγχυση, να αποξενώνεται από τον κόσμο του ενστίκτου και τον κόσμο της ύλης.  Είναι ένας αφέντης που έχει χάσει κάθε αίσθημα εξουσίας.

Η ανθρώπινη εξέλιξη έχει προχωρήσει υπερβολικά γρήγορα: οι λειτουργίες της έχουν γίνει πολύ περίπλοκες για να την ωφελούν.  Όμως μπορούν να απλοποιηθούν.  Η συναίσθηση μπορεί να στραφεί προς τα μέσα, προς την κατανόηση των ζωτικών λειτουργιών και των εξελικτικών παρορμήσεων.
Ο βασικός εχθρός της ζωής δεν είναι ο θάνατος αλλά η λήθη, η ηλιθιότητα.  Χάνουμε υπερβολικά εύκολα την κατεύθυνσή μας.  Αυτό είναι το μεγάλο τίμημα που πλήρωσε η ζωή για την κάθοδό της στην ύλη.  Ένα είδος μερικής αμνηστίας. Από την άλλη, το σύμπαν είναι γεμάτο από κάθε λογής ενέργειες.  Η ύλη είναι ενέργεια  -η πιο ανθεκτική και ασυμβίβαστη μορφή ενέργειας.  Και αν η ζωή κατάφερε να πετύχει ως ένα βαθμό την κατάκτηση της ύλης, δεν είναι παράλογο να υποθέτουμε πως δεν πέτυχε το ίδιο με τις πιο βολικές μορφές ενέργειας;

[gon]

Ο ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ, από τον Αρθουρ Κλαρκ


Μια από τις πιο παράξενες αλήθειες, που ένας ευαίσθητος νους θα αδυνατούσε να δεχθεί χωρίς μια κάποια δόση μελαγχολίας, είναι το ότι τα τελευταία 50.000 χρόνια υπήρξαν πάνω σ' αυτόν τον πλανήτη άνθρωποι που θα μπορούσαν να διευθύνουν μια συμφωνική ορχήστρα, να ανακαλύψουν θεωρήματα στα μαθηματικά, να γίνουν γενικοί γραμματείς του Ο.Η.Ε., να δημοσιεύσουν ένα συναρπαστικό βιβλίο ή να πιλοτάρουν ένα διαστημόπλοιο, αν τους είχε μονάχα δοθεί η ευκαιρία.  Το 99% των ανθρώπινων ικανοτήτων χάνεται άσκοπα, και ακόμα και εκείνοι από εμάς που θεωρούμε τον εαυτό μας μορφωμένο, καλλιεργημένο και ικανό, στο μεγαλύτερο μέρος του χρόνου μας λειτουργούμε σαν αυτόματες μηχανές και κρυφοκοιτάμε τις βαθύτερες ικανότητες του νου μας όλο κι όλο μονάχα μια ή δυο φορές στη ζωή μας.

Πολλοί γοητεύονται από τις άγνωστες δυνατότητες του μυαλού οι οποίες περιγράφονται από τους θαυμαστές του Υπερφυσικού, αλλά οι γνωστές δυνάμεις του είναι ήδη τόσο εκπληκτικές, που νομίζω πως δεν υπάρχει ανάγκη να επικαλεστούμε κι' άλλες.  Πάρτε για παράδειγμα τη Μνήμη.  Κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει καταφέρει να κάνει έναν ικανοποιητικό απολογισμό του αριθμού των γεγονότων, των σκέψεων και των εντυπώσεων που μπορεί να αποθηκεύσει ο εγκέφαλος κατά τη διάρκεια μιας ζωής.  Υπάρχει πλήθος ενδείξεων που δείχνει ότι δεν ξεχνάμε ποτέ απολύτως τίποτα!  

Απλώς υπάρχουν κάποια πράγματα που, για διάφορους λόγους, χαρακτηρίζονται από τον εγκέφαλο ως "δευτερεύουσας επιλογής",  κι' έτσι δεν είμαστε σε θέση να τα χειριστούμε επί του παρόντος.  Σπάνια θα συναντήσουμε στην εποχή μας αληθινούς άθλους της μνήμης, κι' αυτό γιατί δεν υπάρχει μεγάλη ανάγκη για κάτι τέτοιο στον κόσμο μας, τον κόσμο μας των βιβλίων και των αρχείων.  Πριν από την εφεύρεση της γραφής, όλη η ιστορία και η λογοτεχνία έπρεπε να αποθηκεύεται μέσα στο κεφάλι μας και να μεταδίδεται από στόμα σε στόμα.  Ακόμη και σήμερα, υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να απαγγείλουν όλη τη Βίβλο ή το Κοράνι, όπως κάποτε μπορούσαν να απαγγείλουν όλους τους στίχους του Ομήρου.

Οι εργασίες πολλών επιστημόνων, όπως ο Δρ. Γουάιλντερ Πένφιλντ και οι συνεργάτες του στο Μόντρεαλ, έχουν αποδείξει πως οι από καιρό χαμένες αναμνήσεις μπορούν να ξαναζωντανέψουν αν ερεθίσουμε ηλεκτρικά συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου.  Θα ξαναζωντανέψουν σαν ένα παλιό φιλμ αρχείου που μπορεί να παιχτεί μέσα στο μυαλό.  Το υποκείμενο ζει πάλι κανονικότατα με ολοζώντανες λεπτομέρειες (χρώματα, μυρωδιές, ήχους) κάποια εμπειρία του παρελθόντος, αλλά με κάποιον τρόπο έχει συνείδηση ότι πρόκειται για μια ανάμνηση και δε συμβαίνει εκείνη τη στιγμή στο παρόν.  Διάφορες τεχνικές υπνωτισμού μπορούν επίσεις να επιφέρουν αντίστοιχα αποτελέσματα, κι αυτό ακριβώς το εφάρμοσε ο Φρόιντ για τη θεραπεία διανοητικών διαταραχών.  

Όταν θα βρούμε με ποιον ακριβώς τρόπο ο εγκέφαλος κατορθώνει να φιλτράρει και να αποθηκεύει το βομβαρδισμό των εντυπώσεων που δέχεται κάθε δευτερόλεπτο της ζωής μας, τότε θα μπορέσουμε να αποκτήσουμε συνειδητό ή τεχνικό έλεγχο της μνήμης.  Δεν θα πρόκειται πλέον για μια ανεπαρκή τυχαία διαδικασία.  Αν θα θέλεις να "ξαναδιαβάσεις" τη σελίδα μιας εφημερίδας που είχες δει σε κάποια συγκεκριμένη στιγμή πριν από τριάντα χρόνια, θα μπορείς να το κάνεις, με τον κατάλληλο ερεθισμό των εγκεφαλικών κυττάρων.  Κατά κάποιον τρόπο, θα είναι κάτι σαν ένα είδος ταξιδιού στο χρόνο, ίσως το μόνο είδος χρονοταξιδιού που είναι δυνατό να γίνει.  Θα είναι θαυμάσιο να μπορούμε να κατέχουμε μια τέτοια δύναμη.(...)

Ήδη, έχουμε κατορθώσει σε πειραματικό στάδιο να διοχετεύσουμε ηλεκτρικούς παλμούς από μικρόφωνα κατευθείαν στο ακουστικό κέντρο του εγκεφάλου κουφών ανθρώπων, οι οποίοι από εκείνη τη στιγμή μπορούν να βιώνουν την εμπειρία του ήχου.  Λέω "να βιώνουν την εμπειρία του ήχου" και όχι "να ακούνε" γιατί έχουμε ακόμα αρκετό δρόμο μέχρι να μπορέσουμε να μιμιθούμε το σύστημα ηχοσήμανσης του αυτιού, και όσο για το σύστημα που χρησιμοποιεί το μάτι αυτό είναι πολύ πιο πολύπλοκο.  Πόσο καιρό όμως νομίζετε ότι θα χρειαστούμε για να καλύψουμε αυτή την απόσταση;  

Σ' αυτό το σημείο, πρέπει να αναφέρω μια εκπληκτική σειρά πειραμάτων που έκανε ο μεγάλος φυσιολόγος Λόρδος Αντριάν.  Πήρε το μάτι ενός βατράχου και το συνέδεσε ηλεκτρικά με έναν ενισχυτή και ένα ηχείο.  Καθώς τριγυρνούσε μέσα στο εργαστήριο, το νεκρό μάτι τον εικονοποιούσε πάνω στην κόρη του, και η διαδοχή των φωτοσκιάσεων που συλλάμβανε μετατρεπόταν σε ακουστικά σήματα.  Ο επιστήμονας έφτασε στο σημείο να χρησιμοποιεί την αίσθηση της ακοής του για να δει μέσα από το μάτι του ζώου!  Μπορεί κάποιος να φανταστεί τις απεριόριστες προεκτάσεις αυτού του πειράματος στην εξέλιξή του.  Οι εντυπώσεις των αισθήσεων από οποιοδήποτε άλλο ζωντανό πλάσμα -ζώο ή άνθρωπο- μπορούν να "καλωδιωθούν"απευθείας στα κατάλληλα τμήματατου εγκεφάλου.  Και έτσι, θα μπορεί κανείς να δει μέσα από τα μάτια ενός άλλου, ή ακόμα και να πάρει μια ιδέα από το πως είναι να ζεις μέσα σε ένα μη-ανθρώπινο σώμα!

Αν δεν μπορέσουμε να επιτύχουμε τελικά τη βιολογική αθανασία, αν δεν μπορέσουμε να γλυτώσουμε το ανθρώπινο σώμα από τον αναπόφυκτο μαρασμό και αποσύνθεσή του, ίσως να μπορέσουμε να το αντικαταστήσουμε όσο μας μένει ακόμα χρόνος.  Το υποκατάστατο δεν είναι απαραίτητο να είναι ένα άλλο σώμα με σάρκα και αίμα, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μια μηχανή.  Ακόμη κι αν ο εγκέφαλος δεν είναι αθάνατος, είναι βέβαιο πως μπορεί να ζήσει πολύ περισσότερα χρόνια από το σώμα μέσα στο οποίο φιλοξενείται, και το οποίο φθείρεται γρήγορα από ατυχήματα, τις ασθένειες και τις λειτουργικές αποτυχίες του.  Για να σας δείξω πως οι μελέτες πάνω σ' αυτό το θέμα δεν είναι καθόλου καινούργιες, θα σας πω μόνο πως είκοσι χρόνια πριν, σε μις θρυλική σειρά πειραμάτων, Ρώσοι χειρούργοι κατόρθωσαν να διατηρήσουν το κεφάλι ενός νεκρού σκύλου για δυο ολόκληρες εβδομάδες, υποστηρίζοντάς το μόνο μηχανικά.  Δε γνωρίζω αν έχει δοκιμαστεί και σε άνθρωπο, αλλά θα με εξέπληττε αν δεν είχε.

Αν πιστεύετε πως ένας ακίνητος εγκέφαλος θα ζούσε μια πολύ ανιαρή και μελαγχολική ζωή, αυτό σημαίνει πως δεν έχετε καταλάβει καθόλου τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι αισθήσεις μας.  Ένας εγκέφαλος, συνδεδεμένος με καλώδια ή με ραδιοσήματα στα κατάλληλα όργανα, θα μπορεί να συμμετάσχει σε οποιαδηποτε εμπειρία, πραγματική ή  -το πιο σημαντικό-  φανταστική.  Όταν αγγίζετε κάτι, έχετε αλήθεια επίγνωση ότι ο εγκέφαλος δεν είναι στα δάχτυλα αλλά ένα μέτρο μακριά τους;  Και άραγε, θα καταλαβαίνατε κάποια διαφορά αν τα δάχτυλά σας ήταν τρια χιλιόμετρα μακριά;  Ξέρετε, τα ραδιοσήματα κάνουν ένα τέτοιο ταξίδι πολύ πιο γρήγορα από τους νευρικούς παλμούς που ταξιδεύουν κατά μήκος του χεριού σας...

[gon]

Η ΜΕΛΕΤΗ ΤΟΥ ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΟΥ, από τον Αρθουρ Κλαρκ


Υπάρχουν φορές που ακόμα και το πιο άθλιο απ' όλα τα βιβλία μπορεί να κάνει τον  αναγνώστη ν' ανοίξει τη σκέψη του στα θαύματα του σύμπαντος (όπως άλλωστε μπορεί να κάνει κι' ένα κακό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας).
Υπάρχουν επίσης όμως φορές που μπορεί να προκληθεί πραγματικό κακό στις αξιόλογες και σημαντικές μελέτες, ή στη διαλεύκανση γνήσιων μυστηρίων, από τις δραστηριότητες απατεώνων ή ανόητων.  Έτσι, η ιδέα ότι η γη έχει δεχτεί επίσκεψη από εξωγήινα όντα είναι μια απόλυτα λογική ιδέα.  Μάλιστα, θα την προχωρούσα τόσο ώστε να έλεγα ότι θα ήταν εκπληκτικό αν δεν είχε δεχτεί επίσκεψη εξωγήινων όλα αυτά τα δισεκατομμύρια χρόνια της ύπαρξής της.  Δυστυχώς όμως, βιβλία γεμάτα πλαστά "στοιχεία" και ανόητες αρχαιολογικές έρευνες έχουν απομακρύνει απ' αυτόν το χώρο τους σοβαρούς ερευνητές.  Έτσι συμβαίνει και με τη μελέτη των ΑΤΙΑ -  τα οποία, παρ' όλες τις ανοησίες που έχουν γραφεί γι' αυτά -  μπορούν και πάλι ν' αποδειχτούν σοβαρό κι' ενδιαφέρον θέμα.

Η αληθινή σοφία βρίσκεται στη διατήρηση μιας εύθραυστης ισορροπίας ανάμεσα στον σκεπτικισμό και την ευπιστία.  Το  Σύμπαν είναι ένας χώρος τόσο παράξενος και υπέροχος που η πραγματικότητα πάντα θα ξεπερνά και την πιο άγρια φαντασία.  Θα υπάρχουν πάντα πράγματα άγνωστα, και πράγματα που ίσως δεν είναι δυνατό να γίνουν γνωστά.

Πράγμα πολύ καλό για μας, γιατί σημαίνει πως, όποιοι κι' αν είναι οι  κίνδυνοι που θα αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα στη μελλοντική της πορεία, η ανία δε θα είναι ένας από αυτούς.

[gon]

ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΟ, από τον Τσαρλς Μπέρλιτζ


Οι άνθρωποι είναι απρόθυμοι να αντιμετωπίσουν μυστήρια που δεν μπορούν κάποτε να εξηγηθούν ή δεν επιδέχονται θεωρητικές εξηγήσεις με όρους που να μπορούν να καταλάβουν.  Είναι πιο καθησυχαστικό για το νου να είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε αυτό που μπορούμε να αντιμετωπίσουμε στη σφαίρα του φυσικού και γνωστού κόσμου, παρά να αντιμετωπίσουμε έναν άγνωστο κίνδυνο.  Αν το φαινόμενο δεν μπορεί να εξηγηθεί, η καλύτερη απάντηση είναι να το αγνοήσουμε.  Είναι ένας πιο καθησυχαστικός και ταυτόχρονα πιο αθώος τρόπος "δράσης".  Όμως, ο καιρός της επιστημονικής αθωότητας, μαζί με τον υποτιθέμενο εφησυχασμό του, έχει περάσει, τελειώνοντας οριστικά το πρωί της 16ης Ιουλίου 1945 στο Αλαμογκόρντο του Νέου Μεξικού (πρώτη δοκιμή πυρηνικής βόμβας), όταν η ατομική θεωρία επιβεβαίωνε τη δική της αναμφισβήτητη απόδειξη ότι δεν ήταν πια μόνο θεωρία.

Ζούμε σήμερα σε έναν κόσμο όπου οι γραμμές της επιστήμης και της παρα-επιστήμης συγκλίνουν.  Ζούμε σε έναν κόσμο όπου αυτό που κάποτε ήταν μαγεία ή όνειρα μάγων έχει υιοθετηθεί από την επιστήμη και έχει γίνει δεκτό από την επιστημονική ονοματολογία.  Οι βιολόγοι μπορούν σήμερα να δημιουργήσουν ζωή.  Οι βιολόγοι στα εργαστήρια μελέτης της τεχνητής ψύξης θα είναι σύντομα σε θέση να διατηρήσουν την ανθρώπινη ζωή για πάντα μέσα σε κατεψυγμένα ανθρώπινα σώματα.  Η μεταβίβαση σκέψεων και εικόνων σε φιλμ έχει αποδειχτεί.  Η ψυχοκίνηση, η μετακίνηση αντικειμένων με τη δύναμη της θέλησης, δεν είναι πια ζήτημα για ελαφρότητες, αλλά θέμα για σοβαρούς πειραματισμούς.  Η τηλεπάθεια προς και από το εξώτερο διάστημα, είναι αντικείμενο πειραμάτων και από τις δυο ηγετικές δυνάμεις.  Το όνειρο των αλχημιστών, η μεταστοιχείωση της ύλης, δεν είναι πια μια απιθανότητα και το μόνο που εμποδίζει το να μεταστοιχειωθούν ποσότητες μολύβδου σε χρυσό είναι ότι θα ήταν πάρα πολύ δαπανηρό!

Σε μια πιο κοσμική κλίμακα, το έδαφος των επιστημονικών αληθειών έχει ανοίξει σε ρωγμές τόσο μεγάλες που πολλοί από εκείνους που προτιμούν να πατούν σε γνώριμο και σταθερό έδαφος νιώθουν ζαλισμένοι και αποπροσανατολισμένοι.  Η πιθανότητα της ύπαρξης της αντι-ύλης, η σφαιρικότητα του διαστήματος και του χρόνου, νέες αντιλήψεις για τη βαρύτητα και το μαγνητισμό, η ενδεχόμενη ύπαρξη σκοτεινών πλανητών μέσα στο δικό μας ηλιακό σύστημα, οι ήλιοι, οι καινοφανείς αστέρες και τα μικρά κομμάτια ύλης βαρύτερης από έναν ολόκληρο πλανήτη, τα "κουάζαρς" και οι μαύρες τρύπες στο διάστημα, ένα ατέλειωτο σύμπαν που γίνεται όλο και πιο μεγάλο καθώς η τηλεσκοπική μας όραση επεκτείνεται σε εκατομμύρια άγνωστους γαλαξίες - αυτές είναι οι μυστήριες γνώσεις που μας περιμένουν καθώς τρέχουμε μπροστά με μια ταχύτητα τόσο μεγάλη, που κανένα "μυστήριο" δε θα' πρεπε να μας εκπλήσσει απλώς επειδή δε φαίνεται λογικό.

[gon]

Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΕΝΟΡΑΣΕΩΣ, από τον Ζαν Μπατίστ Ντελακούρ


Η σημερινή φυσική μας λέει πως η ύλη δεν είναι τίποτα περισσότερο από υλοποιημένη ενέργεια.  Αλλά η υλοποιημένη ενέργεια είναι αόρατη.  Από τη συγκέντρωση ενέργειας δημιουργούνται τα άτομα, τα χρωμοσώματα, τα γονίδια και τα κύτταρα.  Υπάρχει λοιπόν κάποια ρυθμική αναταραχή στο πεδίο δυνάμεων της γης, στο μεγάλο πεδίο δυνάμεων του κόσμου που μας αφήνει να υπάρχουμε και να ζούμε σαν έκφραση συσσωρευμένης ενέργειας.

Αυτή η ρυθμική αναταραχή -ή όπως αλλιώς θελήσουμε να την ονομάσουμε- δεν είναι κάτι ορατό, κάτι το ακίνητο, είναι διαπερατή, δεν είναι σταθερή.  Αυτή όμως η ρυθμική αναταραχή μπορεί και να είναι εκείνο το "κάτι" που επιζεί, που υπάρχει στον άνθρωπο, όταν υπάρχει, που ταλαντεύεται μέσα σε όλη του τη ζωή.

Αυτό το "κάτι" δε δημιουργείται για πρώτη φορά όταν πεθάνει ο άνθρωπος.  Αλλά αν υπάρχει αυτό το "κάτι" που επιζεί, τότε υπάρχει η πιθανότητα να είναι σε θέση αυτό το "κάτι" να βγει από τον άνθρωπο στη διάρκεια της ζωής του και να ανυψωθεί πάνω από αυτόν.  Κάτω από κάποιες προϋποθέσεις, όταν ο κανονικός ρυθμός της ζωής διαταραχθεί από κάποιο σοκ, από ένα μεγάλο φόβο, μπορεί κατά κάποιον τρόπο να βγει από εκείνον και να σταθεί στο περιβάλλον πάνω από το χρόνο και το χώρο, αλλά και να κοιτάξει προς τα πίσω και προς τα εμπρός, δηλαδή στο παρελθόν και στο μέλλον.

Από όσα έχουμε μάθει πάνω σ' αυτόν τον τομέα με την πάροδο των ετών, φαίνεται ότι  η ικανότητα του καθημερινού ανθρώπου να υψώνεται πάνω από το χώρο και το χρόνο και να βλέπει στο μέλλον, διεγείρεται απευθείας από τη διαπερατότητα μιας θέσεως στην οποία βρίσκεται ο άνθρωπος, ή μέσω μιας καταστάσεως η οποία αφορά σε κάποιο κοντινό του πρόσωπο.  Σε τέτοιες στιγμές, αυτό το μυστηριώδες "κάτι" μέσα μας καλείται σε ασυνήθιστη απόδοση, δηλαδή τίθεται σε συναγερμό.  Ερχόμαστε στο φαινόμενο της εξωαισθητικής αντιλήψεως γιατί υπάρχει μια επιτακτική ανάγκη να μαθευτεί το μέλλον πέρα από τις καθημερινές αισθήσεις που συνδέονται με το χρόνο, ώστε να μπορέσουμε ίσως να το αποτρέψουμε.  

Αναφέρουμε σχετικά την πρόγνωση ή το προαίσθημα σημαντικών γεγονότων από τα ζώα, των οποίων η ζωή έχει εντελώς διαφορετική ψυχική ακτίνα δράσεως και που το "κάτι" τους σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να ελευθερωθεί από τα υλικά δεσμά ευκολότερα, γιατί συνδέεται λιγότερο με το χώρο και το χρόνο από τον προικισμένο με λογική άνθρωπο, και να ξεπεράσει κατά κάποιον τρόπο το χρόνο.

Η απάντηση στο γιατί δεν έχουμε σε έντονο βαθμό εξωαισθητικές ικανότητες που να μας κάνουν ικανούς να προβλέπουμε το μέλλον, έχει δοθεί από τους φιλοσόφους που είπαν ότι ίσως ο άνθρωπος να μην μπορούσε να υποφέρει την όραση του μέλλοντος, αν μπορούσε να την έχει στη διάθεσή του όποτε την ήθελε.  Διότι η ζωή είναι υποφερτή μόνο με την άγνοια του αύριο, την άγνοια αυτή που διακόπτεται μόνο που και που με ασυνήθιστες περιπτώσεις ενοράσεως του μέλλοντος.  

Αλλά μέσα σε ποιόν κοιμούνται αυτές οι ικανότητες;  Δεν είμαστε όλοι περίεργοι να μάθουμε περισσότερα γι' αυτές;  Αυτός είναι και ο λόγος που θέλουμε να μπούμε στα βάθη του  μυστηρίου της ψυχής αλλά και να υψωθούμε στο μεγαλύτερο ύψος των δυνατοτήτων όπου ο άνθρωπος θα μπορεί να νιώσει μέσα του κρυμμένα, προστατευμένα χαρίσματα που δεν είχαν ξυπνήσει ποτέ και που κάποια μέρα θα μπορούσαν να έχουν πολύ μεγάλη σημασία για τον καθέναν μας.  Γιατί για τον καθέναν μας μπορεί να υπάρξει μια κατάσταση στην οποία η επείγουσα ανάγκη μιας θέσεως της ψυχής μας, το μυστηριώδες εκείνο "κάτι" μέσα μας να βγεί με εξαιρετική απόδοση, απόδοση την οποία δε θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε όπως πρέπει αν δεν την καταλάβουμε.

Από την αναγνώριση αυτού του γεγονότος, απέχει ελάχιστα η εξακρίβωση ότι οι προϋποθέσεις της διορατικότητας και της μεταβιβάσεως της σκέψεις κοιμούνται σε κάθε άνθρωπο και ότι αυτές οι ικανότητες μπορούν να ξυπνήσουν και να αναπτυχθούν.

[gon]

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΑΡΑΨΥΧΟΛΟΓΙΑ, από την Αουρέλια Σου


Παντού συμβαίνουν παραφυσικά πράγματα.  Καθημερινά έχουμε παραψυχικές εμπειρίες.  Ελάχιστοι ξέρουν κάτι το συγκεκριμένο για την παραψυχολογία, αν και το υλικό της μας αφορά όλους μας.  Δεν έχει καμιά σχέση με την πρόληψη ή τον αποκρυφισμό, με τις μάγισσες και τα πνεύματα, τη μαύρη και τη λευκή μαγεία, τις μυστικιστικές θεωρίες των αλχημιστών και των καββαλιστών και των άλλων αποκρυφιστών.

Οι ιδιαίτερες δυσκολίες της βασίζονται στο γεγονός ότι σηκώνει το φορτίο των σωστών και των εσφαλμένων ιδεών σχετικά με τον αποκρυφισμό.  Αντίστροφα, το κύριο ρεύμα του αποκρυφισμού, η κίνηση του πνευματισμού (που ξεκινά από την πίστη στις εμφανίσεις πνευμάτων και την επικοινωνία με τις ψυχές των νεκρών), έδωσε αποφασιστικές ωθήσεις για την έρευνα του ψυχικού και για την ψυχολογία, και κυρίως για την παραψυχολογία.  Εκατοντάδες περιπτώσεις πνευματιστικών εκδηλώσεων, όπως οι εμφανίσεις πνευμάτων και οι υλοποιήσεις νεκρών, η εμφάνιση φαντασμάτων και οι μηχανορραφίες των καλικατζάρων, οι μετακινήσεις τραπεζιών και οι ανυψώσεις, κ.α., ερευνήθηκαν από επιφανείς παραψυχολόγους και χρησιμοποιήθηκαν σαν απόδειξη της πραγματικότητας ενός παραφυσικού φαινομένου.  Πολλά πήραν άσχημη φήμη ως απάτες και πολλά ως αυταπάτες των συμμετεχόντων.  Πολλές περιπτώσεις αποκλείστηκαν, αλλά σε άλλες περιπτώσεις εξακριβώθηκαν παραφυσικά φαινόμενα.

Ακόμα και σήμερα οι παραψυχολόγοι ενδιαφέρονται γι' αυτά τα φαινόμενα, γιατί ερευνούν αποκρυφιστικά φαινόμενα.  Αλλά η σύγχρονη παραψυχολογία καμιά σχέση δεν έχει με τον πνευματισμό ή με τον αποκρυφισμό.  Μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει στην καλύτερη περίπτωση αυτά τα ρεύματα σαν προεπιστημονικές προσπάθειες, όπως περίπου συμβαίνει με την αλχημεία σε σχέση με τη σύγχρονη χημεία.

Τι είναι στην πραγματικότητα η παραψυχολογία;  Τι ερευνά, με τι ασχολείται;  

Μέχρι πρόσφατα, όπως έλεγαν, ερευνούσε τα απόκρυφα φαινόμενα ή τα λεγόμενα υπερψυχικά πεδία της ψυχικής ζωής, που βρίσκονταν έξω από την κανονική συναίσθηση.  Εμείς θα τονίσουμε ότι πρόκειται για φυσικά φαινόμενα που όμως "βρίσκονται έξω από τους νόμους της συμπεριφοράς των ενεργειών" (Milan Ryzl).  Αντικείμενο της έρευνας είναι κυρίως τα φαινόμενα της εξωαισθητικής αντιλήψεως, δηλαδή αντιλήψεις του εξωτερικού κόσμου που δεν προέρχονται από τις πέντε αισθήσεις μας.  Τα φαινόμενα της εξωαισθητικής αντιλήψεως είναι:  

α) Η μεταβίβαση της σκέψης, η ανάγνωση της σκέψης(τηλεπάθεια).
β) Η διορατικότητα(παραγνωσία) που μερικοί ερευνητές τη διακρίνουν περαιτέρω σε: διορατικότητα του μέλλοντος(προφητεία, πρόγνωση) και διορατικότητα του παρελθόντος(αναδρομική γνώση).
Εκτός από αυτά τα "διανοητικά", ερευνώνται και "φυσικά" φαινόμενα, ιδιαίτερα η ψυχοκίνηση, δηλαδή η ψυχική επιρροή των υλικών λειτουργιών.  Για την απόδειξη των φαινομένων και της πραγματικότητάς τους, έγιναν στον αιώνα μας σειρές πειραμάτων με χιλιάδες υποκείμενα πειράματος, τα φημισμένα τεστ χαρτιών εξωαισθητικής αντιλήψεως και τα τεστ ζαριών της ψυχοκίνησης.  Στα τεστ χαρτιών τα υποκείμενα του πειράματος έπρεπε να μαντεύουν τα χαρτιά, ενώ στα τεστ των ζαριών έπρεπε να επηρεάσουν την πτώση ενός ζαριού που ριχνόταν με μηχανικά μέσα.  Τα αποτελέσματα ήταν εκπληκτικά: αυτό που είχε εξακριβωθεί μέχρι τότε σε συγκεντρώσεις από μέντιουμ, μπορούσε να αποδειχτεί σε ελεγχόμενα πειράματα.

Σήμερα θεωρείται αποδεδειγμένο ότι ο άνθρωπος έχει την ικανότητα της εξωαισθητικής αντιλήψεως και τη ψυχοκινήσεως και ότι υπάρχει πραγματικά διορατικότητα, τηλεπάθεια και τηλεκίνηση.  Σήμερα έχουν ήδη αναπτυχθεί μέθοδοι για την ενεργοποίηση των παραψυχικών ικανοτήτων και σωστής εκγυμνάσεως της εξωαισθητικής αντίληψης.  

Επειδή τα φαινόμενα της εξωαισθητικής αντιλήψεως -τηλεπάθεια και διορατικότητα- προέρχονται φανερά από το υποσυνείδητο, δεν απέχαμε πολύ απ' το να επιχειρήσουμε την αφύπνιση και την ανάπτυξη αυτών των ικανοτήτων στην υπνωτιστική κατάσταση.  Στην ύπνωση, ο άνθρωπος είναι χαλαρωμένος και κλίνει προς τη διανοητική υπόθεση -μια κατάσταση που ευνοεί τα φαινόμενα εξωαισθητικής αντιλήψεως.

Αν ρωτήσει κανείς: "Πιστεύεις στην τηλεπάθεια;" , η διατύπωση της ερώτησης είναι λανθασμένη.  Θα μπορούσε επίσης κανείς να αμφισβητήσει το ότι οι αστροναύτες πήγαν στη Σελήνη.  Εδώ δεν πρόκειται για ένα θέμα υποκειμενικής πεποιθήσεως.  Η τηλεπάθεια έχει αποδειχτεί επιστημονικά.  

Μήπως πριν από μόλις εκατό χρόνια η θεωρία της σχετικότητας που άλλαξε την εικόνα του κόσμου ή οι πτήσεις των αστροναυτών δε θα θεωρούνταν επίσης ως καθαρή ουτοπία;  'Η, η σήμερα εξακριβωμένη θεωρία του υποσυνείδητου;  Ενός υποσυνείδητου που ξαναβγάζει στην επιφάνεια όλες τις απωθημένες μας εμπειρίες που τις έχουμε ξεχάσει;  'Η, ένα συλλογικό υποσυνείδητο που είναι κοινό για όλους τους ανθρώπους όπως υποστήριζε ο Κ. Γκ. Γιούνγκ;  

Οι φυσικές επιστήμες και οι τεχνολογικές πρόοδοι έχουν προχωρήσει πολύ.  Η εικόνα μας για τον κόσμο έχει εξαπλωθεί σημαντικά και στον κοσμικό χώρο που έχει πλέον γίνει προσιτός, αλλά και στα βάθη του υποσυνείδητου.  Απομένει ακόμη η πολύ νεώτερη έρευνα της εσωτερικής ζωής του ανθρώπου.  Οι περισσότεροι από εμάς ξέρουν ελάχιστα πράγματα γι' αυτήν.

Πολλοί ερευνητές, μεταξύ των οποίων και κάποιοι φυσικοί επιστήμονες και τεχνολόγοι, είναι πεπεισμένοι πως οι μεγαλύτερες επαναστάσεις στο μέλλον θα γίνουν πιθανότερα στο πεδίο έρευνας της εσωτερικής ζωής παρά του εξωτερικού κόσμου και ιδιαίτερα στον επιστημονικό χώρο της ψυχολογίας, της παραψυχολογίας και της φυσικής που προχωρεί πέρα από μια ορθόδοξη φυσική επιστήμη.  Η παραψυχολογία θα έχει τη μερίδα του λέοντος σ' αυτό.

[gon]

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, από τον Αλχημιστή


Τι είναι πραγματικότητα;  Η πραγματικότητα έχει πολλούς ορισμούς, αλλά όλοι τους έχουν τουλάχιστον ένα κοινό σημείο: υπάρχει μια σχέση ανάμεσα σε αυτό που βρίσκεται μέσα σου και σε αυτό που βρίσκεται έξω σου.

Η πραγματικότητα ποικίλει αναλόγως του παρατηρητή.  Διάφορα ζώα για παράδειγμα έχουν πρόσβαση στα διαφορετικά φάσματα της όρασης ή της ακοής, στα οποία οι άνθρωποι δεν έχουν.  Οι γάτες και οι σκύλοι βλέπουν ασπρόμαυρα και ακούνε ήχους που οι άνθρωποι δεν είναι ικανοί να ακούσουν.  Ένας σκώρος μπορεί να αντιληφθεί συχνότητες χρωμάτων που οι άνθρωποι δεν μπορούν.  Μερικά υδρόβια ζώα φέρουν μέσα τους μια φυσική κατασκευή παρόμοια με ραντάρ.  Μερικά εντομοκτόνα και απωθητικές ουσίες είναι βασισμένα στην αρχή ότι οι κατσαρίδες ή τα κουνούπια προσελκύονται από έναν ορισμένο τύπο μυρωδιάς που οι άνθρωποι δεν μπορούν να αισθανθούν.  Και ούτω καθεξής.

Η Θεωρία των Ενοποιημένων Πεδίων που μελετήθηκε από τον Einstein, τον Maxwell και το γερμανό φυσικό Burkhard Heim, δίνει μια νέα οπτική στο θέμα.  Σύμφωνα με κάποιους επιστήμονες υπάρχει μια διαισθητική σχέση ανάμεσα στον μικρόκοσμο και τον μακρόκοσμο, καθώς και σε αυτό που βρίσκεται μέσα σε ένα μόριο και σε εκείνο που βρίσκεται έξω από αυτό.  Σύμφωνα με τα λεγόμενα του φυσικού Alexander Zazerskiy από τη Λετονία, για παράδειγμα, "όλα τα μόρια και τα πεδία είναι ορατές εκθέσεις της αλληλεπίδρασης μεταξύ του πεδίου και των πηγών του".

Ό,τι δηλαδή συμβαίνει στο μικρόκοσμο των μορίων, το ίδιο αναλογικά συμβαίνει και στο μακρόκοσμο της συνηθισμένης ζωής.  Με άλλα λόγια, ό,τι βρίσκεται μέσα σου βρίσκεται επίσης και έξω από εσένα και αντίστροφα.  Δεν είμαστε απλοί παρατηρητές.  Συμμετέχουμε επίσης στη δημιουργία εκείνου που βλέπουμε, ακούμε, γευόμαστε, μυρίζουμε ή αγγίζουμε.

Η Φιλοσοφία πλησιάζει αυτό το ζήτημα με το δικό της τρόπο.  Η έννοια τού "Ένα είναι όλα" και "όλα είναι ένα" είναι διαδεδομένη στο χώρο της Μεταφυσικής.  Όπως επίσης και μια συναφής εσωτερική αλήθεια: το υποκείμενο αποτελεί το αντικείμενο τόσο όσο και το ίδιο το αντικείμενο.

Επιπλέον, η ιδέα αυτή είναι παρούσα και στη λαϊκή κουλτούρα.  Ένα από τα παραδείγματα είναι το ρεφρέν του διάσημου τραγουδιού της περασμένης δεκαετίας: "You are Everything and Everything is You" (Είσαι Όλα και Όλα είναι Εσύ).  Το ίδιο συμβαίνει και με τη θρησκεία.  Στο ίδιο το "Πάτερ Ημών" υπάρχει η γνωστή φράση "...γεννηθήτω το Θέλημά Σου, ως εν Ουρανώ κι' επί της Γης...".  Πολλοί το μεταφράζουν αυτό ως ότι ο Θεός βρίσκεται μέσα στην καρδιά του καθενός.  Έτσι, η "Θέλησή Του" θα μπορούσε να σημαίνει "τη θέληση της καρδιάς του κάθε ανθρώπου".  Το πεδίο δηλαδή αντίληψης του ανθρώπου θα ανταποκρινόταν τότε -τεχνητά- στις πεποιθήσεις του.  Είναι κάτι σαν κι' αυτό που είχε πει κάποτε ο γνωστός δημιουργός αυτοκινήτων FORD, ο Χένρυ Φόρντ: "Whether you believe yοu can or you can't, you' re right". (εάν πιστεύεις εσύ ότι μπορείς 'η ότι δεν μπορείς κάτι, είσαι σωστός).

Το πεδίο αντίληψης του ανθρώπου δεν είναι κάτι που υπάρχει χωριστά από εκείνον.  Στην πραγματικότητα είναι ένα κομμάτι του.  Υπάρχει μέσα του.  Απλώς, ο άνθρωπος δεν "προσέχει" τα γεγονότα που εμφανίζονται στο πεδίο αντίληψής του (που πέφτουν στην αντίληψή του δηλαδή).  Είναι μια διαλογική διαδικασία.  Μια interactive, θα λέγαμε, διαδικασία.  Στην πραγματικότητα, ο άνθρωπος δημιουργεί επίσης αυτά τα γεγονότα.

Μπορεί επίσης ο άνθρωπος να καθορίσει την πραγματικότητα ως ό,τιδήποτε εκείνος πιστεύει ότι είναι.  Η πραγματικότητα είναι η αντανάκλαση των πραγμάτων που πιστεύουμε ότι είναι αληθινά.  Έτσι μπορείς στην πραγματικότητα να συμμετέχεις στη διαδικασία συνειδητής δημιουργίας της πραγματικότητας, τουλάχιστον της πραγματικότητας της ζωής σου.

Για να γίνει κάτι αληθινό, είναι απαραίτητο πρώτ' απ' όλα να πιστεύεις σ' αυτό.  Η μόνη δυνατότητα για να ανακαλυφθεί κάτι, είναι να πιστεύει κανείς ότι αυτό υπάρχει (το έχει άλλωστε δείξει και η Ιστορία των εφευρέσεων και των ανακαλύψεων).  Όσο περισσότερο θεωρούμε μια αντίληψη ως πραγματική, τόσο περισσότερο αυτή θα υπάρχει.  Χωρίς να το καταλαβαίνουμε συμμετέχουμε στη δόμηση του πεδίου της αντίληψής μας.  Όταν αλλάζουμε, ο κόσμος γύρω μας αλλάζει επίσης...