Ηρωινη

[vasilis]

Τι είναι η ηρωίνη;
Η ηρωίνη είναι ένα παράνομο ναρκωτικό που
εξάγεται από την παπαρούνα του Οπίου. Ανήκει
στην ίδια κατηγορία με την κωδείνη, μεθαδώνη
και μορφίνη. Η ηρωίνη είναι σκόνη που
ανακατεύεται με νερό και γίνεται ενδοφλέβια
χρήση, χαρίζοντας μια αίσθηση ζεστασιάς και
ευφορίας που συνοδεύεται από μια κατάσταση
ηρεμίας, χαλάρωσης και νωθρότητας που διαρκεί
έως 6 ώρες.
Η ηρωίνη είναι πολύ εξαρτησιογόνα ουσία. Η
ανάγκη για την ουσία αναπτύσσεται ύπουλα στον
οργανισμό με αποτέλεσμα ο χρήστης να εθιστεί
από τη συχνή χρήση, χωρίς να το περιμένει. Από
τη στιγμή που ο χρήστης εθιστεί στην ηρωίνη
χρειάζεται όλο και μεγαλύτερη δόση για να
νιώθει όπως πριν και η αρχική ευχαρίστηση που
του προκαλούσε η ουσία εξατμίζεται. Ο χρήστης
φτάνει σε σημείο να μην νιώθει φυσιολογικά αν
δεν χρησιμοποιεί όλο και πιο ισχυρές δόσεις.Σε
αυτό το στάδιο, η εύρεση και κατοχή του
ναρκωτικού γίνετε έμμονη ιδέα για το χρήστη και
ο μοναδικός σκοπός της ζωής του.
Τι επιδράσεις έχει;
Όπως όλα τα ναρκωτικά, πολλοί λόγοι
επηρεάζουν τις επιδράσεις της ηρωίνης στον
χ ρ ή σ τ η, σ υ μπ ε ρ ι λ αμ β α ν ο μέ ν ο υ τ ο υ
περιβάλλοντος στο οποίο πάρθηκε το ναρκωτικό,
καθώς και η ιδιοσυγκρασία και η ψυχολογική
κατάσταση του καθενός. Σε γενικές γραμμές
πάντως, η ηρωίνη λειτουργεί σαν ηρεμιστικό και
διεγερτικό μαζί. Επιδρά στο κεντρικό νευρικό
σύστημα σαν αναλγητικό, παρέχοντας ένα
τεχνητό απόθεμα ενδορφινών. Ο ρυθμός της
αναπνοής βραδαίνει, το στόμα στεγνώνει,
επέρχεται ζαλάδα και πιθανός ίλιγγος. Με
υπερβολικά συχνή χρήση, ο χρήστης χάνει την
δυνατότητα αυτοσυγκέντρωσης και η αναπνοή
του γίνεται όλο και πιο αργή. Αν γίνεται
κατάχρηση ή σε συνδυασμό με άλλα ναρκωτικά,
η υπερβολική δόση μπορεί να επιφέρει ακόμα και
το θάνατο.
Από τη στιγμή που κάποιος εθιστεί στην ηρωίνη,
βιώνει την εμπειρία επώδυνων συμπτωμάτων
στέρησης όταν επιχειρήσει να σταματήσει τη
χρήση, περιλαμβανομένων ιδρώτα, εμετού,
διάρροιας, αρκετών συμπτωμάτων γρίπης,
δυσκολίας αναπνοής και μερικές φορές πτώσης σε
κώμα.
Κίνδυνοι που συνεπάγεται η ενδοφλέβια λήψη
ναρκωτικών ουσιών
Μη στειρωμένα αντικείμενα μπορεί να
προκαλέσουν μολύνσεις. Η χρήση κοινών συριγγών
μπορεί να ενισχύσει την εξάπλωση μεταδοτικών
ασθενειών όπως το HIV, τον ιό που προκαλεί το
AIDS και ηπατίτιδας. Λοιμώξεις του δέρματος, της
καρδιάς και των πνευμόνων είναι επίσης συχνά
συμπτώματα των χρηστών.
Αποστήματα, θρομβώσεις και άλλες παρόμοιες
καταστάσεις μπορεί να προκληθούν από την
ενδοφλέβια χρήση φαρμάκων που είναι σε μορφή
χαπιών και δεν είναι προορισμένα για τέτοιο τρόπο
λήψης. Αν ο χρήστης χτυπήσει αρτηρία αντί για
φλέβα, μπορεί να προκληθεί γάγγραινα και
μόλυνση του αίματος αν μολυνθεί η πληγή. Η
ενδοφλέβια χρήση ενός φαρμάκου άγνωστης ισχύος
μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο από υπερβολική
δόση, καθώς η ουσία διοχετεύεται κατευθείαν στο
κυκλοφοριακό σύστημα. Η μορφή σκόνης με την
οποία εμφανίζεται η ηρωίνη καθιστά δύσκολο να
καθοριστεί το πόσο ισχυρή είναι ή να αναγνωρίσεις
σίγουρα τι ακριβώς είναι. Αν γίνεται χρήση
ηρωίνης κατά τη διάρκεια εγκυμοσύνης το έμβρυο
μπορεί να υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη. Ακόμη
ενδέχεται το μωρό να γεννηθεί εθισμένο στην ουσία
και οι πιθανότητες πρόωρου θανάτου
πολλαπλασιάζονται.
Διάφορες θεραπείες που οδηγούν στην απεξάρτηση
Η απομάκρυνση από το περιβάλλον που ήταν
συνδεδεμένο με τη χρήση της ουσίας φαίνεται ότι
βοήθησε την απεξάρτηση από αυτή. Οι ισχυρές
ψυχολογικές επιδράσεις που έχει στον πρώην
χρήστη οτιδήποτε συνδέεται με την ουσία μπορεί
να ελατωθούν μέσω συμβουλευτικών υπηρεσιών,
με τη βοήθεια εικευμένων ψυχολόγων και ομάδων
συμπαράστασης. Επίσης διάφορες φαρμακευτικές
θεραπείες όπως η μεθαδώνη, η ναλτρεξώνη κ.α.
μπορεί να βοηθήσουν. Όσο πιο γρήγορα γίνει
θεραπεία τόσο πιο πολλές και οι πιθανότητες
επιτυχίας απεξάρτησης. Για περισσότερες
πληροφορίες επικοινωνήστε με το γιατρό σας ή την
Αυστραλοελληνική Κοινωνική Πρόνοια στο 9388
9998
Σε περίπτωση υπερβολικής δόσης
Αν ο χρήστης έχει πέσει σε κώμα ή δεν δίνει σημεία
ζωής σημαίνει ότι μπορεί να έχει πάρει υπερβολική
δόση. Μέσα σε δέκα μόλις λεπτά μπορεί να επέλθει
θάνατος αν ο χρήστης δεν υποστεί πρώτες βοήθειες
από ειδικευμένους νοσοκόμους. Γι’ αυτό το λόγο
είναι απαραίτητο να τηλεφωνήσετε αμέσως στο 000
και να ζητήσετε βοήθεια στο να ανατραπεί η
υπερβολική δόση χρησιμοποιώντας το φάρμακο
Narcan. Κατόπιν περαιτέρω νοσοκομειακής
βοήθειας, η ανάρρωση από σοβαρά περιστατικά
υπερβολικών δόσεων συνήθως λαμβάνει χώρα
μεταξύ 24 με 48 ώρες.
Από τη στιγμή που θα καλέσετε ασθενοφόρο είναι
άκρως απαραίτητο να μείνετε με το χρήστη μέχρι
να έρθει το νοσοκομειακό. Αν ο χρήστης έχει
κάποια αίσθηση του τι συμβαίνει, αρχίστε να του
μιλάτε και προσπαθείστε να τον σηκώσετε όρθιο.
Αν είναι δυνατό βοηθείστε το χρήστη να κάνει ένα
περίπατο και ενθαρύνετέ τον να παίρνει βαθιές
αναπνοές. Πρέπει να αποσπάτε την προσοχή του
για να μην ξαναπέσει σε κώμα.
Αν το άτομο ξαναπέσει σε κώμα, προσπαθείστε να
δείτε αν αναπνέει πλησιάζοντάς το.
Αν το άτομο δεν αναπνέει γυρίστε το στο πλάι με
το ένα γόνατο λυγισμένο και το άλλο τεντωμένο.
Στρύψτε ελαφρά το κεφάλι του ούτως ώστε να
αναπαυτεί στο μπράτσο του. Αν το άτομο
εξακολουθεί να μην αναπνέει, προσπαθείστε να
δείτε αν έχει καταπιεί κάτι που του φράζει το
λάρυγγα. Μερικές φορές μπορεί το άτομο να έχει
κάνει εμμετό ή η γλώσσα του να έχει γυρίσει
ανάποδα.
Αν όλα είναι εντάξει αλλά εξακολουθεί να μην
αναπνέει γυρίστε το άτομο ανάσκελα, και
κρατώντας το στόμα του ανοιχτό κάντε του τεχνητή
αναπνοή δίνοντάς του το φιλί της ζωής. Αρχικά
αναπνεύστε 5 φορές σε 10 δευτερόλεπτα και
μετέπειτα μία φορά κάθε 4 δευτερόλεπτα.

[vasilis]

Η κοκαΐνη προέρχεται από τα φύλλα του θάμνου της κόκας που ευδοκιμεί σε νοτιο-Αμερικανικές χώρες. Στη μορφή που την χρησιμοποιούν οι ναρκομανείς η κοκαΐνη είναι μια άοσμη, κρυσταλλική σκόνη με έντονα πικρή γεύση και η επαφή της ναρκώνει άμεσα τη γλώσσα.

Υπήρξαν εποχές στις οποίες η κοκαΐνη χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα σαν τοπικό αναισθητικό. Οι διεγερτικές ιδιότητές της συνίσταται στην θεαματική άνοδο του ψυχισμού - της ψυχικής διάθεσης του χρήστη - που δείχνει διανοητική οξυδέρκεια, "φλυαρία", φοβερές ικανότητες στην αποχή πόνου και σημαντική έλλειψη κόπωσης.

Συχνά η χρήση της δημιουργεί πέρα από την ευφορία, αύξηση των μυϊκών δυνάμεων, αλλά επίσης άγχος και σε μερικά άτομα παραισθήσεις και φοβικές αντιδράσεις. Η κυκλοφορία του φαρμάκου στον οργανισμό επιταχύνει τους παλμούς της καρδιάς ανεβάζει την πίεση και δημιουργεί διαστολή στις κόρες των ματιών.

Τα γενικά συναισθήματα διέγερσης και ευφορίας υποχωρούν μετά από ορισμένες ώρες απολήγοντας σε έντονες καταστάσεις κατάθλιψης (πράγμα που υποχρεώνει το χρήστη να ξαναπάρει τη δόση του). Η υπερβολική δόση κοκαΐνης επιφέρει το θάνατο από ανακοπή της καρδιάς ή εκτεταμένη άπνοια στο αναπνευστικό σύστημα.

Οι ναρκομανείς σε χώρες της Λατινικής Αμερικής "μασάνε" τα φύλλα του θάμνου. Στη βόρεια - Αμερική (ΗΠΑ - Καναδάς) σε Ευρωπαϊκές και άλλες χώρες οι ναρκομανείς εισπνέουν τη σκόνη κοκαΐνης ή κάνουν ενέσεις.

Οι φοβερές διεγερτικές ιδιότητες της κοκαΐνης αναγκάζουν πολλούς "χρήστες" να τη συνδυάζουν με κάποιο "ηρεμιστικό" φάρμακο (την ηρωίνη ή ηρεμιστικά χάπια). Ο συνδυασμός αυτός απολήγει στη δημιουργία ενός υποκειμενικά κυκλοθυμικού συναισθήματος ελεγχόμενης διέγερσης - χαλάρωσης.

Σε ορισμένα άτομα η κοκαΐνη δημιουργεί όχι μόνο ευερεθιστικότητα αλλά έντονα βίαιη συμπεριφορά. Η έλλειψή της οδηγεί το χρήστη σε χρόνια κατάθλιψη αλλά δεν έχει ακόμη τεκμηριωθεί οργανική έξη ίση με την ακατανίκητη ψυχολογική έξη που δημιουργεί η χρήση κοκαΐνης.

[vasilis]

Ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα φυτά σχετικά με το αν είναι ή όχι βλαβερό στον άνθρωπο είναι η κάνναβη. Το φυτό από το οποίο παράγεται το χασίς και η μαριχουάνα υπήρξε για αιώνες φυτό που στήριξε την αγροτική οικονομία καλλιεργούμενο για την παραγωγή πρώτων υλών. Στις μέρες μας εξακολουθεί να είναι αντικείμενο διαμάχης αν η χρήση παραγώγων κάνναβης είναι επιζήμια για την ανθρώπινη υγεία. Διάφορα σοβαρά επιχειρήματα αλλά και μύθοι έχουν αναπτυχθεί από τους πολέμιους αλλά και από τους υποστηρικτές της κάνναβης. Το σίγουρο είναι ότι η κάνναβη περιέχει τοξικές ουσίες και θεωρείται το πιο διαδεδομένο ναρκωτικό φυτό στον κόσμο. Υπολογίζεται ότι η ετήσια επικράτηση της χρήσης κάνναβης αφορά το 2.4% του παγκόσμιου πληθυσμού. Η χρήση κάνναβης είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο πολύ πιο διαδεδομένο από τη χρήση κοκαΐνης (0.23%) ή ηρωίνης (0.14%).

Η Κάνναβη η ήμερη (Cannabis sativa) και υπάρχει στη φύση σε περισσότερες από εκατό παραλλαγές. Η καταγωγή της Κάνναβης τοποθετείται στις ορεινές περιοχές της Βόρειας Ινδίας  (σημερινό Πακιστάν) αλλά η προσαρμοστικότητα του φυτού σε όλες σχεδόν τις συνθήκες την διέδωσε εύκολα σε όλο τον κόσμο. Ο μεγάλος αριθμός των ποικιλιών αυτού του φυτού, που ταξινομήθηκε από τον Linneaus στα 1753 με το όνομα cannabis sativa, δημιούργησε στο παρελθόν πολλές διαφωνίες μεταξύ των βοτανολόγων σχετικά με την ακριβή ταξινόμησή του, αλλά σήμερα έχει γίνει δεκτό ότι υπάρχει ένα αρχικό είδος, η cannabis sativa, από το οποίο προέκυψαν πολλές παραλλαγές (cannabis indica, cannabis ruderalis) που διαφέρουν μεταξύ τους κυρίως ως προς την περιεκτικότητά τους σε ορισμένες δραστικές ουσίες.

Το ρετσίνι

 
Αρσενικό φυτό κάνναβης σε ανθοφορία
 
Θηλυκό φυτό κάνναβης σε ανθοφορία
Η χρήση της κάνναβης (φυτού) είναι αμφιλεγόμενη αφού καλλιεργήθηκε από την αρχαιότητα επειδή θεωρήθηκε ωφέλιμο φυτό και χρησιμοποιήθηκε σαν τροφή αλλά και σαν πρώτη ύλη στην παραγωγή σχοινιών, την υφαντουργία και την χαρτοποιία. Επίσης χρησιμοποιήθηκε και στην Ιατρική. Ωστόσο ορισμένες δραστικές ουσίες που περιέχει την κατατάσσουν μεταξύ των ναρκωτικών φυτών. Οι δραστικές ουσίες της κάνναβης εμπεριέχονται σε ένα ιδιαίτερο ρητινώδες εκχύλισμα που εκκρίνει  με φυσικό τρόπο το φυτό όταν αναπτύσσεται σε θερμό κλίμα. Το ρετσίνι αυτό περιέχει ένα αλκαλοειδές την κανναβίνη η οποία δημιουργεί τα ναρκωτικά αποτελέσματα. Η κάνναβη έχει φυτά αρσενικού και θηλυκού γένους. Και τα δύο γένη παράγουν άνθη και βλαστούς που περιέχουν ρετσίνι με τα θηλυκά να υπερτερούν σε ποσότητα.

Το ρετσίνι αυτό επικάθεται με την εφίδρωση του φυτού στην επιφάνεια των φύλλων, των λεπτών κλαδιών και των λουλουδιών. Πολύ χαρακτηριστικός είναι ο παραδοσιακός τρόπος συλλογής του ρετσινιού στις μεγάλες χασισοφυτείες της Ασίας.

[vasilis]

Δατούρα

Η Δατούρα (Datura) γνωστή και σαν διαβολόχορτο είναι ένα πολύ διαδεδομένο φυτό. Είναι ένας απλωτός, ποώδης θάμνος, με αρωματικά άνθη σε σχήμα τρομπέτας που στέκονται όρθια, και με αγκαθωτούς καρπούς. Τα κοτσάνια είναι αγκαθωτά και σχετικά λεπτά συγκρινόμενα με το υπόλοιπο φυτό. Τα φύλλα είναι πλατιά χωρίς ιδιαίτερα χαρακτηριστικά βασικά ωοειδή και μερικές φορές με πολλές γωνίες. Μερικές δατούρες είναι μονοετείς και μερικές πολυετείς. Υπάρχουν τουλάχιστο 15 διαφορετικά είδη του φυτού με πολλές ποικιλίες το καθένα καθώς οι Δατούρες καλλιεργήθηκαν εδώ και αιώνες για τα εντυπωσιακά τους λουλούδια και για τις φαρμακευτικές τους ιδιότητες. Οι περισσότερες κατάγονται από τον Νέο κόσμο με δύο αξιοσημείωτες εξαιρέσεις την D. metel και την D. ferox που κατάγονται από την Ευρασία. Οι Δατούρες είναι μέλη της οικογένειας των Σολανοειδών που περιλαμβάνει και άλλα τοξικά φυτά όπως ο καπνός, ο μανδραγόρας και η μπελαντόνα αλλά και κοινά λαχανικά όπως η ντομάτα, η πατάτα, η μελιτζάνα και η πιπεριά. Λόγω της μεγάλης εξάπλωσης του γένους επικρατεί σύγχυση ανάμεσα στις ποικιλίες του φυτού. Πιθανόν οι πιο γνωστές είναι:

Datura inoxia (Διαβολόχορτο)
Datura strammonium (Αγκαθόμηλο)

Η Datura brugmansia (Η Σάλπιγγα του αγγέλου) είναι επίσης ένα άλλο πολύ γνωστό φυτό που πρόσφατα ταξινομήθηκε στο γένος Μπρουγκμάνσια (Brugmansia-Δεντρώδης δατούρα).
Ιστορία και Ιατρική

 
Καρπός Δατούρας
 
Η Δατούρα χρησιμοποιήθηκε εδώ και πάρα πολύ καιρό. Αρχαίες ινδιάνικες αναφορές την φέρουν σαν υλικό χρησιμοποιούμενο από τους Σαμάνους, τους οποίους βοηθούσε να "εισχωρήσουν" σε άλλους κόσμους της ύπαρξης. Από εκεί φαίνεται πως διαδόθηκαν οι θεραπευτικές της αλλά και οι ναρκωτικές της ιδιότητες.

Βέβαια περιέχει και κάποια χημικά που είναι χρήσιμα αν χορηγηθούν στον άνθρωπο υπό ιατρική επίβλεψη όπως η ατροπίνη. Η ατροπίνη, όπως και η σκορπολαμίνη, η Υοσκίνη και η Υοσκιαμίνη χρησιμοποιούνται στην ιατρική και συγκεκριμένα έχουν οφθαλμολογικές και νευρολογικές χρήσεις.

Χρήση σαν ναρκωτικό και αποτελέσματα.

Όλα τα μέρη του φυτού περιέχουν δραστικά χημικά. Τα λουλούδια είναι γενικά τα πιο αδύνατα ενώ αυξημένη δράση έχουν τα φύλλα, τα κλαδιά, οι ρίζες, οι καρποί και οι σπόροι. Όλα τα μέρη χρησιμοποιούνται από τους τοξικομανείς καθώς περιέχουν αλκαλοειδή.

Τα δηλητηριώδη αποτελέσματα της Δατούρας στον άνθρωπο είναι: Ταραχή, έντονη ναυτία, διαστολή της κόρης των ματιών, Θολούρα και κακή εστίαση στην όραση, ταχυπαλμία, έντονος αποπροσανατολισμός, απώλεια μνήμης, απώλεια χρόνου, ντελίριο, ευαισθησία στο φως και στο θόρυβο. Ξηρό στόμα και μάτια, ρινορραγία, απώλεια ελέγχου του σώματος. Ουσιαστικά δημιουργούνται και άλλα πολλά παραισθησιογόνα αποτελέσματα και αυτή είναι η αιτία που το φυτό χρησιμοποιείται από τους τοξικομανείς. Ωστόσο τα παραισθησιογόνα ταξίδια της Δατούρας είναι συχνά θανατηφόρα καθώς ο χρήστης βρίσκεται εκτός ελέγχου.

[vasilis]

Μπελαντόνα

"Atropa Belladonna" είναι η λατινική ονομασία ενός ασυνήθιστου φυτού. Ο μεγάλος φυσιοδύφης Διοσκουρίδης έδωσε στο φυτό αυτό το όνομα. Θεωρείται ότι ήταν τόσο εξοικειωμένος με την φύση και τις ιδιότητες των φυτών ώστε ήταν πάντα εύκολο γι' αυτόν να βρίσκει καταπληκτικά κατάλληλες ονομασίες γι' αυτά.

Το όνομα Atropa Belladonna είναι ένα καλό παράδειγμα πάνω σ' αυτή τη θεωρία γιατί το όνομα του γένους αναφέρεται στην Μοίρα Άτροπο της Ελληνικής μυθολογίας, την άκαμπτη που κόβει το νήμα της ζωής, υπονοώντας την δραστηριότητα του δηλητηρίου. Η προέλευση του ονόματος του είδους δεν έχει ξεκαθαριστεί. "Belladonna" στα ισπανικά σημαίνει "ωραία γυναίκα" όπως επίσης και στα ιταλικά. Προφανώς αναφέρεται στο γεγονός ότι οι γυναίκες της ισπανικής και της ιταλικής αριστοκρατίας χρησιμοποιούσαν τον χυμό του φυτού ο οποίος περιέχει ατροπίνη, διαλυμένο στο νερό, για να διαστείλουν τις κόρες των ματιών τους ώστε να δείχνουν πιο ονειρικές και όμορφες.

Περιγραφή

Ενδημικό της κεντρικής και νότιας Ευρώπης. Θάμνος σε ανοιχτό πράσινο χρώμα που προτιμά την άφθονη σκιά. Τα άνθη του είναι σε σχήμα καμπάνας για να μετατραπούν σε μεγάλους μαύρους γυαλιστερούς καρπούς σφαιρικού σχήματος, που περιέχουν πορφυρόχρωμο χυμό. Όλα τα μέρη του φυτού είναι εξαιρετικά τοξικά. Τα ξερά φύλλα περιέχουν ατροπίνη και σκοπαλαμίνη  που έχουν ναρκωτική και αντισπασμωδική δράση. Η Μπελαντόνα είναι ένα γοητευτικό και ταυτόχρονα ύπουλο φυτό.

Ιδιότητες

Η Atropa belladona είναι εξαιρετικά δηλητηριώδης. Ο υψηλός βαθμός τοξικότητας της υπάρχει σε όλα τα μέρη του φυτού και ιδιαίτερα στους σπόρους, τις ρίζες και τα φύλλα.

Είναι γνωστή εδώ και αιώνες σαν δηλητήριο, και χρησίμευε επίσης σαν πηγή παραγωγής μερικών φαρμάκων όπως η Υοσκιαμίνη, αλλά είναι πολύ επικίνδυνη στη χρήση εκτός αν χρησιμοποιείται από ειδικευμένους φυσικούς.

Τα συμπτώματα δηλητηρίασης που προέρχεται από Μπελαντόνα είναι στεγνό και καυτό στόμα, ξαναμμένο δέρμα, ναυτία, σύγχυση και ντελίριο.

Οι ομοιοπαθητικοί συνιστούν την Μπελαντόνα για ασθένειες που έχουν παρόμοια συμπτώματα. Όλα τα μέρη της Μπελαντόνας χρησιμοποιούνται στην ομοιοπαθητική θεραπεία. Το φυτό κοπανιέται και πιέζεται με το χυμό ανακατεμένο με αλκοόλ για να διαλυθεί.

[vasilis]

Μανδραγόρας

Το γένος του μανδραγόρα περιλαμβάνει φυτά πολυετή ενδημικά της Μεσογείου και των Ιμαλαΐων. Το πιο γνωστό είδος είναι το Mandragora officinalis. Ο μανδραγόρας έχει μια μακριά καφέ ρίζα σαν παντζάρι που μπορεί να φτάσει σε βάθος ένα μέτρο. Η ρίζα είναι μερικές φορές μονή και μερικές φορές διακλαδώνεται σε δύο ή τρεις βραχίονες. Ακριβώς από την κορυφή της ρίζας εμφανίζονται μερικά σκουροπράσινα φύλλα που αρχικά είναι όρθια αλλά όταν φτάσουν στο κανονικό τους μέγεθος (30 εκατοστά μήκος και 10 εκατοστά πλάτος) απλώνονται προς τα έξω και προς τα κάτω. Είναι μυτερά στις άκρες και έχουν μια δυσάρεστη οσμή. Μέσα από τα φύλλα ξεπετάγονται τα άνθη του φυτού το καθένα από ξεχωριστό μίσχο μεγέθους 8-10 εκατοστών. Στο σχήμα και στο μέγεθος μοιάζουν λιγάκι με τα άνθη της πρίμουλας και έχουν υπόλευκο χρώμα και αρκετές φορές με μοβ παραλλαγές. Τα άνθη παράγουν ένα σφαιρικό λείο καρπό σαν μικρό μήλο που γίνεται κίτρινος όταν ωριμάσει. Η σάρκα του καρπού είναι γεμάτη και έχει ένα δυνατό άρωμα σαν του μήλου.

 
 
Σκίτσα μανδραγόρα. Αναπαράσταση ανθρώπου
 
Ο μύθος και η μαγεία

Στους αρχαίους καιρούς πιστεύονταν ότι ο Μανδραγόρας είχε μαγικές δυνάμεις. Η διχαλωτή ρίζα του παρομοιάζονταν με ανθρώπινο σώμα και πίστευαν ότι είχε δυνάμεις από τα σκοτεινά πνεύματα της γης. Για να ξεριζώσουν το μανδραγόρα έπρεπε να το κάνουν μόνο μεσάνυχτα και μετά από απαραίτητες προσευχές και τελετουργίες. Κάποιος ζωγράφιζε τρεις κύκλους γύρω από το φυτό με ένα μυτερό κλαδί ιτιάς και μετά έδεναν ένα μαύρο σκύλο στο φυτό με ένα σπάγκο. Ανθρώπινα χέρια δεν έπρεπε να έρθουν σε επαφή με το φυτό. Πιστεύονταν πως όταν ο μανδραγόρας έβγαινε από το έδαφος έβγαζε μια στριγκλιά που σκότωνε ή τρέλαινε όποιον δεν είχε προφυλαγμένα τα αυτιά του εκείνη την ώρα. Όταν το φυτό είχε πια αποκοπεί από την γη μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για ευεργετικούς σκοπούς. Ακόμα από την εποχή της βίβλου στην Γένεση υπάρχουν αναφορές για την χρήση του Μανδραγόρα σαν αφροδισιακό και σαν βοτάνι για τεκνοποιία. Η Ραχήλ απελπισμένη που δεν έκανε παιδιά με τον Ιακώβ κατέφυγε στον μανδραγόρα για να γεννήσει τον Ιωσήφ. Στο μεσαίωνα το φυτό ονομάζονταν "μήλο του σατανά" και πίστευαν ότι προκαλούσε τρέλα. Πίστευαν ότι κάτω από τα δέντρα που γίνονταν απαγχονισμοί φύτρωνε μανδραγόρας από το σπέρμα των κρεμασμένων. Ο μανδραγόρας ήταν βασικό συστατικό για τα μαντζούνια των μαγισσών της εποχής και το πιο κοινό παράδειγμα της κατάχρησης των φαρμακευτικών ιδιοτήτων των φυτών από αυτούς που είχαν εμμονές με τις μαγικές και οργιαστικές τελετουργίες με τις οποίες μερικά παραισθησιογόνα ναρκωτικά φυτά είχαν στενά συνδεθεί. Ο μανδραγόρας συνδέθηκε στενά με τον μεσαίωνα και πλήθος προλήψεων και αναφορών σχετικά με τις δυνάμεις του φυτού υπάρχει από εκείνα τα σκοτεινά χρόνια.

Οι πραγματικές ιδιότητες

Σήμερα, η σύγχρονη επιστήμη έχει αποφανθεί ότι οι ρίζες του μανδραγόρα περιέχονται στην κατηγορία των αναλγητικών όπως η μπελαντόνα και η τα φύλλα της κόκας. Δύο από τα ενεργά χημικά συστατικά του μανδραγόρα είναι η ατροπίνη και η σκοπολαμίνη δύο ισχυρά κατευναστικά. Ο μανδραγόρας έχει επίσης μεγάλη περιεκτικότητα σε μανδραγορίνη, ένα ισχυρό υπνωτικό και ναρκωτικό. Είναι έτσι εύκολο να καταλάβουμε γιατί αποδίδονται στο φυτό αφροδισιακές ιδιότητες όπως και επίσης ο κίνδυνος να προκαλέσει τρέλα η και θάνατο. Είναι επίσης εμετικό και καθαρτικό προξενώντας συστολές στο στομάχι. Ίσως και αυτός να είναι ο λόγος που είχε συνδεθεί αρχικά με την τεκνοποιία. Αλλά σε κάθε περίπτωση η απευθείας λήψη της ρίζας δεν συνιστάται. Τα αποτελέσματα από την χρήση του μανδραγόρα είναι είναι εξαιρετικά απρόβλεπτα και πολύ τοξικά.

[vasilis]

Εφέδρα

Γνωστή και σαν Ma Huang, η Εφέδρα (Ephedra sinica) είναι μέλος της βοτανικής οικογένειας των Εφεδροειδών. Το φυτό είναι ένας θάμνος που φυτρώνει στις έρημες περιοχές τις Κίνας και της Ανατολικής Ασίας. Χρησιμοποιείται σαν βοτανικό φυτό στην Κίνα εδώ και 4000 χρόνια για να θεραπεύσει συμπτώματα άσθματος και λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος. Παραλλαγές του φυτού φυτρώνουν επίσης στην Ευρώπη, την Ινδία, την Αυστραλία και το Αφγανιστάν. Η αμερικανική εφέδρα (Ephedra nevadensis) είναι ενδημική στις νοτιοδυτικές Η.Π.Α. Χρησιμοποιήθηκε σαν τσάι από τους πρώτους αποίκους και ήταν γνωστή σαν το "τσάι των Μορμόνων" ή  "τσάι της Ερήμου". Χρησιμοποιήθηκε επίσης και για να θεραπεύει πονοκεφάλους, πυρετό, κρυολόγημα και αλλεργικό συνάχι. Σήμερα, συστατικά που προέρχονται από αυτό το φυτό βρίσκονται συνήθως σε πολλά παρασκευάσματα καταπολέμησης του κρυολογήματος και των αλλεργιών. Αν και τα χημικά συστατικά στην αμερικανική εφέδρα περιέχονται σε μικρότερες αναλογίες, χρησιμοποιείται κι αυτή φαρμακευτικά και λέγεται ότι έχει λιγότερες παρενέργειες.


 
Αμερικανική εφέδρα
(Ephedra nevadensis)
 
Δείγματα καμένης Εφέδρας βρέθηκαν σε ένα νεολιθικό τάφο στη Μέση Ανατολή. Αυτό σημαίνει ότι το φυτό χρησιμοποιούταν φαρμακευτικά τουλάχιστο πριν 60,000 χρόνια. Πιστεύεται ότι οι ρίζες του φυτού έχουν αντίθετα αποτελέσματα με τα κλαδιά του αλλά αυτό δεν έχει αποδειχθεί. Οι αρχαίοι ινδιάνοι της Βόρειας Αμερικής χρησιμοποιούσαν σαν φάρμακο για τη δύσκολη εμμηνόρροια και σαν κατάπλασμα για την σύφιλη. Το χρησιμοποιούσαν επίσης και σαν ναρκωτικό στις τελετές του κυνηγιού. Το κάρβουνο από το ξύλο του έφτιαχνε μια τέλεια βαφή για τατουάζ.

Ιδιότητες

Η εφέδρα περιέχει δύο αλκαλοειδή την εφεδρίνη και την ψευδοεφεδρίνη. Η εφεδρίνη το κύριο συστατικό, είναι ένας βρογχοδιαστολέας και διεγείρει το συμπαθητικό νευρικό σύστημα. Έχει ισχυρές αντισπασμωδικές ιδιότητες, ενεργώντας μέσα από τις διόδους του αέρα, ανακουφίζοντας το πρήξιμο στον βλεννογόνο υμένα. Η ψευδοεφεδρίνη είναι μια ρινική αποσυμφορητική ουσία και έχει λιγότερα διεγερτικά αποτελέσματα στην καρδία και στην πίεση του αίματος. Οι θεραπευτές χρησιμοποιούν αυτά τα αλκαλοειδή για να θεραπεύσουν το βρογχικό άσθμα, την βρογχίτιδα, το εμφύσημα, τον επίμονο βήχα, τα αγκομαχητά και την αναπνευστική ανεπάρκεια.. Η εφέδρα μπορεί να ρίξει τον πυρετό στο σώμα και να καθαρίσει τα βουλωμένα ρινικά κοιλώματα. Τα αλκαλοειδή είναι επίσης αποτελεσματικά σε δερματικές αλλεργίες, στους ρευματισμούς και στην χαμηλή πίεση του αίματος.

Εξ αιτίας της επιστημονικά αποδεδειγμένης δράσης της στο αναπνευστικό σύστημα είναι γνωστό ότι η εφέδρα έχει σώσει πολλές ζωές. Αν και δεν θεραπεύει το άσθμα ωστόσο είναι αρκετά αποτελεσματική στα συμπτώματά του και κάνει τους ασθενείς να υποφέρουν λιγότερο.

Εξαιτίας της επίδρασης που έχει στο νευρικό σύστημα η εφέδρα μπορεί να βρεθεί και σε μερικά δημοφιλή προϊόντα αδυνατίσματος ή "ενέργειας". Στις δίαιτες η εφέδρα μειώνει την όρεξη και επιδρά στον θυρεοειδή αδένα ο οποίος επηρεάζει τον μεταβολισμό. Πρόσφατα η εφέδρα έγινε αντικείμενο επιστημονικής έρευνας για την παχυσαρκία εξ αιτίας των θερμογενικών αποτελεσμάτων καψίματος του λίπους που επιφέρει η χρήση της.

Η εφέδρα μπορεί επίσης να βρεθεί και σε προϊόντα "ενέργειας", τα οποία δίνονται σε αθλητές για να έχουν περισσότερη ενέργεια χωρίς να εξαντλούν τα σωματικά τους αποθέματα.

[vasilis]

Δύο νέες ναρκωτικές ουσίες έχουν έλθει στον ελλαδικό χώρο τα τελευταία χρόνια αφού στο μεταξύ έχουν δημιουργήσει έντονες ανησυχίες και πολλά θύματα τόσο στις ΗΠΑ όσο και σε Ευρωπαϊκές χώρες όπως η Ολλανδία, το Βέλγιο, η Γερμανία και μαζί η Πολωνία, η Βουλγαρία και η πρώην Γιουγκοσλαβία. Στη διάρκεια του 1995 οι διωκτικές αρχές διαπίστωσαν μια σημαντική διόγκωση της κυκλοφορίας των νέων ουσιών "κρακ" και "έκσταση" στην ελληνική αγορά. Η ενημέρωση εκ μέρους τόσο της Interpol όσο και της Europol καθώς και της Αμερικανικής DEA (Drug Enforcement Administration) προς τις ελληνικές αρχές θεωρείται ικανοποιητική.

Το ναρκωτικό "έκσταση" (γνωστό και ως Αδάμ ή και ως Ε ή και XTC) είναι μια παραισθησιογόνος αμφεταμίνη που κατατάσσεται στον Πίνακα Α του άρθρου 4 του Νόμου 1729/87 περί καταπολέμησης της διάδοσης των ναρκωτικών. Συνήθως λαμβάνεται από το στόμα σε μορφή δισκίου και μπορεί να έχει - ανάλογα με το εργαστήριο όπου κατασκευάσθηκε - χρώμα ροζ, λευκό, κίτρινο ή και διαφανές με αναρίθμητα σήματα (οι παραγωγοί χρησιμοποιούν δικά τους χαρακτηριστικά και σημαδεύουν τα χάπια με ανάγλυφες εικόνες από περιστέρι άγκυρα, καρδιά, μανιτάρι, τριφύλλι, γουρούνι, ήλιο, τα αρχικά της πρώην ΕΣΣΔ δηλ CCCP ή ακόμη και τη λέξη ΑΜΟΡΕ) και ονόματα (στη Γερμανία, Βρετανία Ολλανδία και ΗΠΑ τα αποκαλούν περιστέρια αγάπης, ντίσκο μπέργκερς, Ντένις ο τρομερός, σαντιγί, χάβρα κ.ο.κ.).

Τα συμπτώματα από τη χρήση του "έκσταση" γίνονται αντιληπτά μετά από είκοσι λεπτά έως και μία ώρα και διαρκούν συνήθως αρκετές ώρες. Σε μια δοσολογία της τάξης των 75-100mg ο χρήστης έχει την υποκειμενική αίσθηση ευφορίας συνοδευόμενη από ευεξία και ηρεμία. Υπάρχει η αναμενόμενη διαστολή της κόρης των οφθαλμών, το ακούσιο σφίξιμο των σαγονιών και των δοντιών, περιστασιακή ζαλάδα και κάποια εφίδρωση, ξηροστομία και στεγνός φάρυγγας, αύξηση της αρτηριακής πίεσης και του καρδιακού σφυγμού, ανορεξία και στη συνέχεια κόπωση και κατάπτωση. Μετά από την πάροδο της επίδρασης του φαρμάκου ο χρήστης έχει την αίσθηση της μεγάλης πτώσης και κομμάρες.

Το "κρακ" είναι ουσιαστικά παράγωγο κοκαΐνης και έχει εξαπλωθεί με ραγδαίους ρυθμούς καθώς πωλείται στην αγορά σε τιμές φθηνότερες της υδροχλωρικής κοκαΐνης η οποία πωλείται συνήθως σε καθαρότητα 70% και τιμή πεζοδρομίου ύψους 30,000 δρχ ενώ το "κρακ" διατίθεται και σε δόσεις των 100 mg και περιεκτικότητα 75%- 90% και σε τιμή των 3,000 δρχ ανά δόση. Το "κρακ" παρουσιάζει ανοδική τάση χρήσης σε αρκετές Ευρωπαϊκές χώρες όπου χαρακτηρίζεται με ψευδώνυμα όπως "βραχάκι" ή και "βάση" ακόμη ως "φρη-μπέηζ" και "μαγευτική κοκαΐνη". Το κρακ κυκλοφορεί σε κρυσταλλική μορφή και καπνίζεται συνήθως μέσα στο κανονικό τσιγάρο.

Το "κρακ" είναι εντυπωσιακά γρήγορο στη δημιουργία εθισμού όπου ο χρήστης αισθάνεται την ανάγκη αύξησης των δόσεών του και συνεχούς χρήσης για να διατηρήσει τα επιθυμητά υποκειμενικά ψυχοσυναισθηματικά επίπεδα ευφορίας και διέγερσης και κατά συνέπεια είναι και εντυπωσιακά επικίνδυνο. Τα συμπτώματα της χρήσης του περιλαμβάνουν αύξηση των καρδιακών παλμών, και της πίεσης του αίματος, καταστολή, απώλεια βάρους και νευρικότητα και συχνά παρανοϊκές κρίσεις και δημιουργία παραισθήσεων. Είναι συχνές και οι αναφορές σε απόπειρες αυτοκτονίας των ατόμων που έκαναν χρήση του "κρακ".

Στην Βόρειο Ελλάδα έχουν κατασχεθεί αρκετές ποσότητες δισκίων "έκσταση" πράγμα που επιβεβαιώνει και τη διαδεδομένη χρήση τους από νεαρά άτομα τα οποία δηλώνουν ότι το συγκεκριμένο φάρμακο (όπως και το κρακ) μεγιστοποιούν τις απολαύσεις που έχουν σε χώρους διασκέδασης καθώς τους παρέχουν μεγάλα αποθέματα ενέργειας. Το ίδιο γεγονός της αυξημένης ενεργητικότητας ευθύνεται και για συγκεκριμένες περιπτώσεις νέων που έχουν εισαχθεί εσπευσμένα σε Νοσοκομεία με συμπτώματα διαλείψεων των αισθήσεών τους διαρκείας μερικών λεπτών ή και με συμπτώματα θερμοπληξίας μετά από ώρες χορού και εφίδρωσης στο ζεστό περιβάλλον του νυχτερινού κέντρου διασκέδασης.

Είναι απαραίτητο να τονισθεί ότι το "έκσταση" έχει εντοπισθεί να περιέχει θεϊκό άλας αμφεταμίνης ή σχετικά καθαρό ΜDΜΑ και LSD ή συνδυασμούς αυτών των ουσιών με σκόνη αποξηραμένων μανιταριών σε μορφή δισκίων αντισκωληκίασης των σκύλων μας ή και δισκίων κεταμίνης (που είναι κτηνιατρικά αναισθητικά).

Ουσιαστικά, λοιπόν, ένας πρόσθετος και τεράστιος κίνδυνος με το "έκσταση" είναι ότι οι χρήστες ΔΕΝ ξέρουν ούτε τι αγοράζουν ούτε και τι ακριβώς μέσα από το στόμα τους βάζουν στο αίμα τους!

[vasilis]

Τα μανιτάρια ως έδεσμα

Πασίγνωστα από την αρχαιότητα ήταν στην χώρα μας τα μανιτάρια. Θεωρούνταν μάλιστα εκλεκτή τροφή. Διάφοροι ερευνητές ισχυρίζονται ότι η αμβροσία που ήταν το έδεσμα των θεών του Ολύμπου δεν ήταν παρά ένα μανιτάρι και μάλιστα ο αμανίτης (amanita muscaria). Το συγκεκριμένο είδος έχει παραισθησιογόνες ιδιότητες και οι πρόγονοί μας απέδιδαν σ' αυτό μαγικές δυνάμεις. Τα μανιτάρια αυτά μαζί με τα μανιτάρια του είδους (Phallus impudicus) ήταν τα μανιτάρια των Κένταυρων των Σάτυρων και των Μαινάδων της Μυθολογίας και αναπόσπαστο κομμάτι στα Διονυσιακά αλλά και στα Ελευσίνια μυστήρια.
 
Τα γνωστά από την αρχαιότητα μανιτάρια, που φυτρώνουν στα δάση και στους κάμπους της Ελλάδας, δεν έχουν δυστυχώς στις μέρες μας τη φήμη που τους αξίζει. Οι νεότεροι δεν τα γνωρίζουμε πια, στους δε ηλικιωμένους θυμίζουν τα δύσκολα χρόνια της ανέχειας.

Όμως, αντιθέτως με τα όσα συχνά νομίζουμε, τα μανιτάρια είναι πλούσια σε θρεπτικές ουσίες, έχουν τις ίδιες πρωτεΐνες με το κρέας, χωρίς να έχουν τις τοξίνες και τα λίπη του. Ακόμη είναι μια τροφή που περιέχει μεταλλικά άλατα και ιχνοστοιχεία. Ένα είδος μανιταριών, τα αλαφίτια (cantharellus cibarius) με το βερικοκί χρώμα τους περιέχουνε χρυσό, αποτελώντας έτσι μοναδική τροφή τέτοιου τύπου!

Παρόλο που στη Γαλλία και την Ιταλία τα άγρια μανιτάρια είναι δυσεύρετα και πολύ ακριβά, στην Ελλάδα τα υποβαθμίζουμε και έχουν γίνει πια γνωστά στην καλύτερη περίπτωση ως "σχάρας" στα μεζεδοπωλεία της μόδας, στη χειρότερη δε, ως "διακοσμητικά" στις πίτσες. Στην Ελλάδα τα αγοράζουμε συσκευασμένα σε βαζάκι, κονσέρβα, κατεψυγμένα και τις περισσότερες φορές εισαγόμενα, όταν ακόμα έξω από τα σπίτια μας, την Άνοιξη και το Φθινόπωρο, με τις βροχές, φυτρώνουν κυριολεκτικά "σαν μανιτάρια".

Όμως αφού μπορεί να είναι μέχρι και θανατηφόρα κάποια από αυτά όταν καταναλωθούν, το μάζεμα των μανιταριών θέλει αρκετή προσοχή, ειδικά όταν δεν είστε ειδικός. Και αυτό γιατί ένας και μόνο δηλητηριασμένος μύκητας αρκεί για να δηλητηριάσει ένα ολόκληρο καλάθι με πεντανόστιμα καστανομανίταρα (boletus badius).

Πέρα από τα φαγώσιμα υπάρχουν και τα φαρμακευτικά, που προκαλούν παρενέργειες όταν τα τρώμε. Μερικά δεν τρώγονται ωμά και άλλα είναι γνωστά για τις ναρκωτικές ουσίες τους. Παραδείγματα τέτοιων μανιταριών είναι το χαρακτηριστικό μανιτάρι που έχει έντονο κόκκινο, η καφετί καπέλο με άσπρες βούλες, (amanita pantherina, amanita muscaria), ο αμανίτης μυγοκτόνος, ο οποίος είναι παραισθησιογόνο και ναρκωτικό είδος γνωστό και ως "τρελομανίταρο". Χρησιμοποιείτο στη λαϊκή ιατρική τής Aνατολικής Θράκης ως φάρμακο κατά της θέρμης, του παροξυσμού και της ζούρας (καχεξίας). Πρέπει να τονίσουμε ότι μερικά μανιτάρια της οικογένειας coprinus εάν συνδυαστούν με οινοπνευματώδη γίνονται δύσπεπτα. Έτσι μπορεί να χρησιμοποιηθούν για την αποτοξίνωση των αλκοολικών, προκαλώντας τους, εμετούς και πονόκοιλο μετά την κατανάλωση αλκοόλης.

Μια προειδοποίηση: Τα μανιτάρια είναι ένα είδος ανάμεσα στα φυτά και τα ζώα, πολύ ευαίσθητο και γι' αυτό πρέπει να καταναλώνονται ολόφρεσκα. Ένας καλός σύγχρονος τρόπος διατήρησής τους είναι να τα καταψύξουμε αφού τα έχουμε καθαρίσει και πλύνει. Έτσι δεν χάνουν την γεύση τους όταν μαγειρεύονται παγωμένα