΄Ενας αναχρονιστικός θεσμός

[forest48]

Η ιδέα των παρελάσεων, «ανακάλυψη» του Φρειδερίκου της Πρωσίας που μέσα στο χρόνο εκτός από στρατιώτες επιβλήθηκε και στους μαθητές ήταν ανύπαρκτη πριν τη δημιουργία των εθνικών κρατών. Η επιβολή της κρατικής κυριαρχίας, ντυμένη με το μανδύα της εθνικής ιδεολογίας και προπαγάνδας, έφερε στο προσκήνιο σημαίες και παρελάσεις προκειμένου να εμπεδωθεί η μονοδιάστατη επιβολή της εθνικής συνείδησης.

Ο πολεμικός χαρακτήρας των εθνικών εορτασμών έμελλε στο εξής να συμβολίζει, και συνεχίζει να το κάνει, τον καθαγιασμό των ανθρώπινων σφαγείων. Προβάλλοντας στο παρόν και στο μέλλον τον προορισμό των υπηκόων κι όχι των ελεύθερων ανθρώπων, προς το βωμό του εθνικού θυσιαστηρίου παίρνοντας τα χαρακτηριστικά του καθήκοντος με όλες τις κυρώσεις που επιβάλλει η αμφισβήτηση ή η άρνησή του.

Η σιδηρά πειθαρχία, η ομοιομορφία στις κινήσεις και στην εμφάνιση, προσδίδουν στη μορφή των παρελάσεων τους επιτελικούς στόχους του έθνους. Την προβολή δηλαδή της «ενότητας» με εμφάνιση και κίνηση, προκειμένου να συγκαλυφθεί η ωμή πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα στην οποία όσο πιο έντονη είναι η γενικευμένη ανισότητα που προκαλεί (πολιτική, οικονομική, κοινωνική), άλλο τόσο οφείλει να πάρει φυσικά χαρακτηριστικά χάριν του «εθνικού συμφέροντος». Και εν πάση περιπτώσει κάθε αξίωση ενάντιά της σε καιρούς κρίσης οφείλει να πάρει τα χαρακτηριστικά της προδοσίας. Σε τέτοιες στιγμές το γενικό εθνικό πρόσταγμα: «αφεντικά και δούλοι ένα είμαστε ούλοι» μεθοδεύει τον ευτελισμό και το κυνήγι της αντίστασης, στήνοντας άλλοτε αγχόνες και άλλοτε δικαστήρια και εξεταστικές επιτροπές. Ανάλογα με την κατάσταση «πολέμου ή ειρήνης» που τα αφεντικά του έθνους έχουν επιβάλλει. Κραυγαλέα η περίπτωση της γυμνάστριας Φρ. Ρωμάνου στην οποία ασκήθηκε πειθαρχική δίωξη επειδή αρνήθηκε να συνοδεύσει στην παρέλαση τους μαθητές της.

Στην Ελλάδα οι παρελάσεις εφευρέθηκαν και επιβλήθηκαν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά, τον οποίο είχε συνεπάρει η πειθαρχία και η ομοιομορφία της χιτλερικής νεολαίας. Η δημιουργία της ΕΟΝ (μεταξική νεολαία) και η ιδεολογική καρικατούρα του 3ου ελληνικού πολιτισμού, έκαναν τις παρελάσεις μαζί με τις γυμναστικές επιδείξεις εθνικό πρόταγμα. Όλα αυτά φυσικά με το αζημίωτο για όποιον μαθητή ή φαντάρο τολμούσε να βγάλει κιχ!!

Έκτοτε και μέχρι σήμερα η επιβολή των παρελάσεων παραμένει εν ενεργεία λιβανίζοντας το παρελθόν με όλους τους παλιούς μύθους, διατηρώντας ταυτόχρονα στο παρόν το ίδιο απειλητικό πρόσωπο, ανοιχτά ή συγκαλυμμένα, για όποιον αρνείται για οποιουσδήποτε λόγους (θρησκευτικούς, πολιτικούς κλπ) να μπει στον βηματισμό τους. Κάποτε ήταν οι κουρεμένοι σβέρκοι, η φυλακή και ο χωροφύλακας. Σήμερα αυτό το «προνόμιο» παραμένει αναλλοίωτο για τους φαντάρους, ενώ για τους μαθητές καραδοκεί το απουσιολόγιο, η απειλή της αποβολής και ο στιγματισμός.

Ο θεσμός των παρελάσεων δεν είναι απλά αναχρονιστικός είναι επικίνδυνος. Η τελετουργία τους δεν παραπέμπει στη ιστορία, στην κατανόηση και στο ξεμάγεμα των γεγονότων, αλλά στην μυθοπλασία για την κατασκευή συνειδήσεων στα όρια του θρησκευτικού δόγματος: «πίστευε και μη ερεύνα». Αυτόν τον ρόλο τον αναλαμβάνει συμπληρωματικά η εθνική κατήχηση με τους φανφαρόνικους σχολικούς εορτασμούς. Δεν είναι λοιπόν παράξενο που εθνική ιδεολογία εδώ όπως και παντού, είχε την ανάγκη πολλών «ανακαλύψεων», που όποιος τις αμφισβητούσε στο χρόνο της γέννησής τους βρίσκονταν με τη θηλιά στο λαιμό και σήμερα υπό διωγμό. Έτσι για παράδειγμα εφευρέθηκε ο εθνικός χαρακτήρας του ’21, η «άσβεστη φλόγα της ελληνορθόδοξης παράδοσης», και το λάβαρο της αγίας Λαύρας τη στιγμή που οι ανυπότακτοι κλέφτες γυρνούσαν τα βουνά αφορισμένοι ενώ ο κλήρος πλούτιζε στα σπλάχνα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Και ακόμα πιο σύγχρονα το «έπος του ’40» και το «μεταξικό ΟΧΙ» έβρισκε τη μισή Ελλάδα στις φυλακές και υπό διωγμό και την άλλη μισή να φοράει κουκούλα και γερμανικές αρβύλες.

Αλλά για να επανέλθουμε. Στις παρελάσεις το έθνος που έγινε κράτος προβάλλει την απειλή για να κρύψει τα συμφέροντα της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής ηγεμονίας των αφεντικών.

Φαντάρος και μαθητής: το παρόν και το μέλλον της απειλής είναι εδώ. Τα νιάτα απειλούν και απειλούνται, απειλούνται και απειλούν ανάλογα με το πώς ορίζεται το συμφέρον των κυρίαρχων στο χρόνο και στις συνθήκες.

Φαντάρος-μαθητής: Ο φαντάρος που οφείλει να είναι μαθητής του πολέμου τους σε καιρό «ειρήνης».

Μαθητής-φαντάρος: Ο μαθητής που οφείλει να είναι φαντάρος στον καιρό του πολέμου τους.

Αυτό το άρθρο και πολλά παρόμοια που κυκλοφορούν αυτές τις μέρες στο διαδίκτυο κι αλλού μας βάζει σε ένα εντονο προβληματισμό γι αυτό το ΄θέμα
Ποιά είναι η δική σας άποψη ?

[heinrich]

Παρελάσεις έκαναν και οι ναζί πριν ακόμα ανέβουν στην εξουσία με μοναδικό σκοπό να αποδείξουν στον κόσμο την μοναδική πειθαρχία τους, την τάξη τους, την αποφασιστικότητά τους. Πραγματα που επιζητούσε να εχει στην εξουσία ο γερμανικός λαός εκείνη την εποχή.
Τώρα όλα αυτά μου φαίνονται κουραφέξαλα.
Ασε που όταν κατεβάζουμε τα οπλικά μας συστήματα στους δρόμους και βλέπω τη φοβερή τεχνολογία τους πεθαίνω στα γέλια

[kuria]

α, εγω οποτε βλεπω αρματα μαχης, καρναβαλου, ή οτι τελος παντων...  μου σηκωνεται το πετσι και παθαινω ριγες...  

[heinrich]

ζέβρα γίνεσαι

[κώστας]

Κάποτε...πήγαινες στην παρέλαση και χάζευες κανά μπουτάκι...

Τώρα...για να δεις ωραίο μπουτάκι (έστω και σε παρέλαση), πρέπει να περάσουν τα μισά σχολεία.

Άσε που...ή όραση δεν είναι πια όπως ήταν...

Και κινδυνεύεις, αν στέκεσαι εκεί πολλή ώρα και χαζεύεις, να σε πλησιάσει ο γονιός...θυμίζοντάς σου ότι είσασταν συμμαθητές στο λύκειο...

Γι' αυτό
προτείνω να καταργηθεί η παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, όπου ο καιρός είναι συνήθως καλός...και οι φούστες έχουν μετατραπεί σε...φαρδιές ζώνες.

[Για την άλλη...ας περιμένουμε πρώτα τι καιρό θα κάνει το Μάρτιο...]

[cna]

Για αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας (και όχι μόνον), η πρώτη μαθητική παρέλαση στην Ελλάδα, σύμφωνα με τον καθηγητή κ. Σαράντη Καργάκο, έλαβε χώρα την 25η Μαρτίου του έτους 1924, με εντολή του τότε πρωθυπουργού κ. Παπαναστασίου, για τον εορτασμό της ελληνικής δημοκρατίας. Σημειωτέον ότι εκείνη την περίοδο είχε εκδιωχθεί ο βασιλιάς από την χώρα και η δημοκρατία μας δεν ήταν βασιλευομένη εξ' ου και ο λόγος του εορτασμού.

[fmas]

Επειδή έχω κάνει παρέλαση σαν Μαθητής οφείλω να ομολογήσω ότι είχαμε μία τάση προς το μπάχαλο........ Αλλά μας άρεσε και το γουστάραμε, όχι κατ ανάγκη γιατί μέσα στις επόμενες 5 μέρες πηγαίναμε εκδρομή, αλλά γιατί το θέλαμε πραγματικά μέσα από την καρδιά μας.... (Τουλάχιστον το 80% του σχολείου)......

Ως στρατιώτης την Ημέρα της Παρέλασης είχα αγγαρεία στα μαγειρία (γαμώ το άοπλο ώρες - ώρες)....... Αλλά ήθελα να παραστώ έστω και πάνω σε όχημα (είχαμε μπόλικα ελέω Patriot) αλλά δεν τα κατάφερα..... Πάντως όταν κάνανε δοκιμές οι περισσότεροι βρίζαν γιατί τους είχαν τσακίσει...... Το θέμα είναι ότι για να κάνεις παρέλαση στον Στρατό, πριν από αυτήν κάνεις ένα κάρο μαλακίες με αποτέλεσμα να σου βγαίνει το λάδι!!!!!!

[cuba]

na katargh8oyn oi parelaseis . ego apo mikros den moy aresan. kaname dokimastika sto sxoleio. ekana dokimastika tis protes meres. meta thn kopanaga me dikaiologia oti 8a fygo 8a pao sto xorio. ston strato den phra pote bhma. mono sta dokimastika eperna meros. sthn episimh parelash pote. thn araza sthn skopia.

[sevenseas]

οι παρελασεις ειναι απομειναρι των στρατοκρατικων καθεστωτων Πρωσσιας , Βαυαριας κλπ που εισηγαγε στην Ελλάδα η πρωτη Βασιλεία και ο αταβικος ναρκισισμος των ξενομαθητευσαντων εισαχθεντων οπλαρχηγων (γεια σου ρε Κολοκοτρώνη)
η εμμονή σε τετοιου ειδους παρελασεις προσβαλλει βαναυσα τους αντιθετως φρονουντες και στα εκατομμυρια αλλοδαπων πολιτων που ζουν με μας .

καποιοι γραφικοι που επιμενουν να παρελαυνουν , ας το κανουν στα μπαλκονια τους κατα μονας

7~

[energizer]

...προσωπικα θεωρω οτι το ΕΘΙΜΟ (εκφραση "ηθων")...της παρελασης...ΔΕΝ αντιπροσωπευει κατι ουσιαστικο ή επωφελες ειτε για τους μαθητες , ειτε για τη  νεοελληνικη κοινωνια...
 :roll:
...βεβαια ΔΕΝ με προσβαλλει "αισθητικα" ή "πολιτισμικα"...το χαρακτηριζω καταλοιπο μιας παραδοσης που υπαγορευτηκε σε ΑΛΛΟΥΣ καιρους.
 
...σημερα ομως , θεωρω αστειο ως προκλητικο το γεγονος μαθητες & μαθητριες να ντυνονται ΑΣΕΜΝΑ , να ανταλλασουν υβρεις/βωμολοχιες & στραγαλια/κερματα...& ως επισταγασμα της ασυδοσιας ενα ποσοστο να ΜΗΝ γνωριζει γιατι συμμετεχει στην εκδηλωση...
  :evil:
...προκρινω την καταργηση τους...ως μη χρηστικη & διδακτικη...αλλα ουχι επειδη προτρεπει σε "απολυταρχικα" καθεστωτα...
 :shock:
...αν ειναι ετσι , να καταργηθει & το ΙΚΑ...
 :twisted:
...οι συσχετισμοι παρελαση - απολυταρχια...ειναι γραφικοι!
 
...αντιθετα η ορθολογιστικη κριση  του "φαινομενου" απλα το περιθωριοποιει...
 :wink:
(ενδιαφερουσα η παρατηρηση σου , cna)
 

[heinrich]

στην σημερινή παρέλαση των νέων δεν ειδα και πολύ κόσμο. Μόνο μια σειρα βάθος κόσμου δηλ ούτε καν οι στενοι συγγενείς

[Rakendytos]

Για αλλη μια χρονια ζησαμε την ιδια ξεφτυλα..!
Εμεις και οι Λευκορωσοι παρελαυνουμε στην Ευρωπη.. κατα τ αλλα θελουμε να παμε μπροστα..να γινουμε Ευρωπαιοι..

[κώστας]

Θα επαναλάβω εδώ, με αφορμή την άποψη του αγαπητού ρακένδυτου  (ανεξάρτητα με τις παρελάσεις και το οτιδήποτε...)

[size=24]Ευρωπαίοι δεν γινόμαστε όταν αφομοιωνόμαστε αλλά όταν συνεισφέρουμε τη δική μας διαφορετική άποψη.![/size]

(Άλλο θέμα τώρα αν ένας αναχρονιστικός θεσμός προάγει τη διαφορετικότητα).

[Rakendytos]

Ναι βρεε Κωστη..αυτο λεω..
Οχι με αυτον τον τροπο..αρματα.. οπλα.. ομορφα στρατιωτακια ακουνητα.. και χαιρετουρα στον αρχοντα.. :salut:
Ειναι τουλαχιστον ξεφτυλα..
Διαφερουμε σε αλλα..να μη φερω παραδειγμα γιατι θα χα8ει το θεμα..

[forest48]

Προφανώς, η μαθητική παρέλαση στρατιωτικού τύπου δεν αντέχει ούτε τη στοιχειώδη κριτική προσέγγιση από οποιαδήποτε σύγχρονη παιδαγωγική σκοπιά, εκτός ίσως της νεοσυντηρητικής. Αφού όλα στην παρέλαση παραπέμπουν σε παιδαγωγικούς αρχαϊσμούς στρατιωτικού τύπου. Γι’ αυτό και όλη η προετοιμασία είναι μια ξεκομμένη δράση στο χώρο του σχολείου. Συναντά τη χαρούμενη αποδοχή των μαθητών, μόνο γιατί γίνεται… «έξω» και αντιμετωπίζεται με την ιλαρότητα ενός παιχνιδιού ρόλων. Έτσι όμως η «εγχάραξη» επιτυγχάνεται πολύ ευκολότερα, αφού οι «συνθήκες πρόσληψης» είναι σχεδόν ιδανικές (πολύ θα θέλαμε ένα μεγάλο μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας να γίνεται «έξω» και με «παιγνιώδη» διδακτική προσέγγιση).