αυτογνωσια εργαλειο δυναμης, οχι εργαλειο ερωτος?

[plus_]

δηλαδη η αφελεια ειναι και λιγο ευλογημενη?

Εεεε.. το είπε και το Μπος... "Μακάριοι οι πτωχοι τω πνεύματι"....

Όποιος διαβάσει καλά τι έχει πει το Μπος θα βρει πολλές απαντήσεις.

Επί του θέματος τώρα - και αφού διευκρινήσω ότι ο Γιαλόμ κατά τη γνώμη μου είναι υπερτιμημένος και δημιούργημα μάρκετινγκ - κινούμε στον γαϊδαρόμαυρο άξονα. Συμφωνώ με την Μπλάκι ότι σαφώς και αναγνωρίζεις κάποιον/α που ζει τον έρωτα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορείς να τον ζήσεις κι εσύ μαζί του/της. Και ο Γαϊδάρ το έθεσε σωστά στην "τραμπάλα" εμπειρίας και συναισθηματικής δοτικότητας.

Αυτά... είμαι λίγο τάβλα οπότε μπορεί ΚΑΙ γι' αυτό να λέω αρλούμπες.

Παππάς10 ή κατά κόσμον Μιχάλης.

θα διαφωνησω μονο στο οτι ο Yalom ειναι υπερτιμημενος.
τουναντιον για την ψυχιατρικη και την ψυχολογια ειναι υποτιμημενος
δεδομενου οτι αυτα που λεει δεν αφορουν τη σχεση πειραμα/ερευνα με αποτελεσμα.
υπερτιμημενος ειναι στο ευρυ κοινο, για οντως εμπορικους λογους trendy και μοδας, διοτι δεν εχει την εξειδικευμενη
γνωση να κρινει και ισως και το κρινει λαθος...

προσωπικα,
τα ψυχαναλυτικα δεν μου αρεσουν.

ωστοσο,
για αυτους που αρεσκονται να τα εφαρμοζουν ειναι ενα
πολυ καλο εγχειριδιο, δεδομενου οτι ειναι ολα βιωματικα
και ψυχαναλυτικης κατευθυνσης.

[black_velvet]

Πειράζει που δεν ξέρω τον κύριο Yalom (και συμπαθάτε με!) αλλά μόνο το "γιαλό γιαλό πηγαίναμε";  ]

[plus_]

Πειράζει που δεν ξέρω τον κύριο Yalom (και συμπαθάτε με!) αλλά μόνο το "γιαλό γιαλό πηγαίναμε";  ]

 :24:

ξεκινα με το "οταν ο Νιτσε εκλαψε"

[black_velvet]

Και μόνον ο τίτλος....  ]

"....ο έρωτας συντηρείται από το μυστήριο και καταρρέει μόλις αρχίσεις να τον εξετάζεις σχολαστικά. Κι εγώ σιχαίνομαι να γίνομαι ο δήμιος του έρωτα".

Irvin Yalom , Ο Δημιος του Ερωτα.

Ο έρωτας είναι φως (κάτι σαν τον ηθοποιό που τραγουδούσε ο Τάκης Χορν; αυτό!). Γι' αυτό και μόλις συναντάς τον έρωτα της ζωής σου, τα πάντα φωτίζονται γύρω σου.
Γίνονται ολόλευκα (κάτι σαν το φόρεμα που θα φορέσει η Μούσχουρη μόλις βρει την αγάπη της που κάπου υπάρχει; ναι! ναι! ντύνεσαι μες στ' άσπρα!)
Και χαμογελάνε.  Και τραγουδάνε (εκείνα τα γνωστά 7 τραγούδια θα σου πω για να διαλέξεις το σκοπό... νανανανα!)  ]

[DIGI]

Κατα την εμπειρία μου ο έρωτας είναι η πιο περίπλοκη σχεδόν δαιδαλώδης ψυχική διαδικασία.
Σχεδόν δεν μπορώ να αναγνωρίσω το όριο ανάμεσα στο γεγονός ότι με έλκει κάποιος ,ή στο ότι προβάλω τις ανάγκες μου επάνω του προκειμένου να τις ικανοποιήσω.
Στην πρώτη περίπτωση ο άλλος είναι μια άγνωστη χώρα ,ένα ταξίδι, μια περιπέτεια στην δεύτερη είναι πιο στημένο το σκηνικό.
Δεν μπορούν να ερωτευτούν οι άνθρωποι που έχουν επίγνωση των αναγκών τους και έχουν μάθει να τις ικανοποιούν ,ή να αποφεύγουν τις ματαιώσεις τους. Είναι μια στοιχειώδης εκπαιδευτική διαδικασία για όσους ψυχαναλύονται. Το δεύτερο βασικό μάθημα είναι να μην αποφεύγει κανείς τις εμπειρίες όπως ο έρωτας (προκειμένου να γλυτώσει και την οδύνη του άγνωστου ταξιδιού) αλλά να εκπαιδεύεται στο να υποτιμά τον πιθανό πόνο και να υπερτιμά την γνώση και το βάθος που προσφέρει αυτή η βουτιά.
Σε κάθε θέση ή στάση πάντως υπάρχει ένας φύλακας άγγελος. Η τρυφερότητα. Αν δεν θελεις να δώσεις πόνο και προειδοποιήσεις πως δεν θέλεις να λάβεις πολλοί θα σε εγκαταλείψουν γρήγορα αλλά κάποιος ίσως ...........

[plus_]

Και μόνον ο τίτλος....  ]

"....ο έρωτας συντηρείται από το μυστήριο και καταρρέει μόλις αρχίσεις να τον εξετάζεις σχολαστικά. Κι εγώ σιχαίνομαι να γίνομαι ο δήμιος του έρωτα".

Irvin Yalom , Ο Δημιος του Ερωτα.

Ο έρωτας είναι φως (κάτι σαν τον ηθοποιό που τραγουδούσε ο Τάκης Χορν; αυτό!). Γι' αυτό και μόλις συναντάς τον έρωτα της ζωής σου, τα πάντα φωτίζονται γύρω σου.
Γίνονται ολόλευκα (κάτι σαν το φόρεμα που θα φορέσει η Μούσχουρη μόλις βρει την αγάπη της που κάπου υπάρχει; ναι! ναι! ντύνεσαι μες στ' άσπρα!)
Και χαμογελάνε.  Και τραγουδάνε (εκείνα τα γνωστά 7 τραγούδια θα σου πω για να διαλέξεις το σκοπό... νανανανα!)  ]

καθολου αρλουμπες!!
απλως, εχεις το γνωστο χαρισμα να μετατρεπεις τον τσιγκο
σε χρυσαφι. αυτο, ειναι κατι που βασικα εσενα ικανοποιει να κανεις
και ο τροπος που αρεσκεσαι να βιωνεις τον ερωτα.

ωστοσο,
η απορια που μου βγαινει ειναι αν αυτη η κοσμοθεωρια (διοτι αν
αντιμετωπιζεις ετσι την αγαπη, καπως παρομοια αντιμετωπιζεις και τον περιγυρο σου), ειναι εκ γενετης ή επικτητη?

προσωπικα,
μετα απο κοπο και πονο θα μπορουσα να το "δω" οπως εσυ,
ως γνωστη πεσιμιστρια.
θεωρω δεδομενο δηλαδη το σκοταδι, και προσπαθω να βρω γιατι εχει σκοταδι και πως θα βγω απο αυτο.

εσυ το φερνεις μια τουμπα και κανεις τη νυχτα , μερα!
ΑΥΤΟ, ειναι χαρισμα πραγματικα.

[plus_]

Κατα την εμπειρία μου ο έρωτας είναι η πιο περίπλοκη σχεδόν δαιδαλώδης ψυχική διαδικασία.
Σχεδόν δεν μπορώ να αναγνωρίσω το όριο ανάμεσα στο γεγονός ότι με έλκει κάποιος ,ή στο ότι προβάλω τις ανάγκες μου επάνω του προκειμένου να τις ικανοποιήσω.
Στην πρώτη περίπτωση ο άλλος είναι μια άγνωστη χώρα ,ένα ταξίδι, μια περιπέτεια στην δεύτερη είναι πιο στημένο το σκηνικό.
Δεν μπορούν να ερωτευτούν οι άνθρωποι που έχουν επίγνωση των αναγκών τους και έχουν μάθει να τις ικανοποιούν ,ή να αποφεύγουν τις ματαιώσεις τους. Είναι μια στοιχειώδης εκπαιδευτική διαδικασία για όσους ψυχαναλύονται. Το δεύτερο βασικό μάθημα είναι να μην αποφεύγει κανείς τις εμπειρίες όπως ο έρωτας (προκειμένου να γλυτώσει και την οδύνη του άγνωστου ταξιδιού) αλλά να εκπαιδεύεται στο να υποτιμά τον πιθανό πόνο και να υπερτιμά την γνώση και το βάθος που προσφέρει αυτή η βουτιά.
Σε κάθε θέση ή στάση πάντως υπάρχει ένας φύλακας άγγελος. Η τρυφερότητα. Αν δεν θελεις να δώσεις πόνο και προειδοποιήσεις πως δεν θέλεις να λάβεις πολλοί θα σε εγκαταλείψουν γρήγορα αλλά κάποιος ίσως ...........

ΔΕΝ ΘΑ ΑΛΛΑΖΑ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΤΕΛΕΙΑ...

[black_velvet]

...
...
η απορια που μου βγαινει ειναι αν αυτη η κοσμοθεωρια (διοτι αν
αντιμετωπιζεις ετσι την αγαπη, καπως παρομοια αντιμετωπιζεις και τον περιγυρο σου), ειναι εκ γενετης ή επικτητη?
...

Μάλλον ένας συνδυασμός των δύο.  ]

[black_velvet]

Κατα την εμπειρία μου ο έρωτας είναι η πιο περίπλοκη σχεδόν δαιδαλώδης ψυχική διαδικασία.
Σχεδόν δεν μπορώ να αναγνωρίσω το όριο ανάμεσα στο γεγονός ότι με έλκει κάποιος ,ή στο ότι προβάλω τις ανάγκες μου επάνω του προκειμένου να τις ικανοποιήσω.
Στην πρώτη περίπτωση ο άλλος είναι μια άγνωστη χώρα ,ένα ταξίδι, μια περιπέτεια στην δεύτερη είναι πιο στημένο το σκηνικό.
Δεν μπορούν να ερωτευτούν οι άνθρωποι που έχουν επίγνωση των αναγκών τους και έχουν μάθει να τις ικανοποιούν ,ή να αποφεύγουν τις ματαιώσεις τους. Είναι μια στοιχειώδης εκπαιδευτική διαδικασία για όσους ψυχαναλύονται. Το δεύτερο βασικό μάθημα είναι να μην αποφεύγει κανείς τις εμπειρίες όπως ο έρωτας (προκειμένου να γλυτώσει και την οδύνη του άγνωστου ταξιδιού) αλλά να εκπαιδεύεται στο να υποτιμά τον πιθανό πόνο και να υπερτιμά την γνώση και το βάθος που προσφέρει αυτή η βουτιά.
Σε κάθε θέση ή στάση πάντως υπάρχει ένας φύλακας άγγελος. Η τρυφερότητα. Αν δεν θελεις να δώσεις πόνο και προειδοποιήσεις πως δεν θέλεις να λάβεις πολλοί θα σε εγκαταλείψουν γρήγορα αλλά κάποιος ίσως ...........

ΔΕΝ ΘΑ ΑΛΛΑΖΑ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΤΕΛΕΙΑ...

Μια απορία έχω μόνο]

[plus_]

Κατα την εμπειρία μου ο έρωτας είναι η πιο περίπλοκη σχεδόν δαιδαλώδης ψυχική διαδικασία.
Σχεδόν δεν μπορώ να αναγνωρίσω το όριο ανάμεσα στο γεγονός ότι με έλκει κάποιος ,ή στο ότι προβάλω τις ανάγκες μου επάνω του προκειμένου να τις ικανοποιήσω.
Στην πρώτη περίπτωση ο άλλος είναι μια άγνωστη χώρα ,ένα ταξίδι, μια περιπέτεια στην δεύτερη είναι πιο στημένο το σκηνικό.
Δεν μπορούν να ερωτευτούν οι άνθρωποι που έχουν επίγνωση των αναγκών τους και έχουν μάθει να τις ικανοποιούν ,ή να αποφεύγουν τις ματαιώσεις τους. Είναι μια στοιχειώδης εκπαιδευτική διαδικασία για όσους ψυχαναλύονται. Το δεύτερο βασικό μάθημα είναι να μην αποφεύγει κανείς τις εμπειρίες όπως ο έρωτας (προκειμένου να γλυτώσει και την οδύνη του άγνωστου ταξιδιού) αλλά να εκπαιδεύεται στο να υποτιμά τον πιθανό πόνο και να υπερτιμά την γνώση και το βάθος που προσφέρει αυτή η βουτιά.
Σε κάθε θέση ή στάση πάντως υπάρχει ένας φύλακας άγγελος. Η τρυφερότητα. Αν δεν θελεις να δώσεις πόνο και προειδοποιήσεις πως δεν θέλεις να λάβεις πολλοί θα σε εγκαταλείψουν γρήγορα αλλά κάποιος ίσως ...........

ΔΕΝ ΘΑ ΑΛΛΑΖΑ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΤΕΛΕΙΑ...

Μια απορία έχω μόνο]

νομιζω πως ισως ολα αυτα κινουνται γυρω απο τη σφαιρα του
μηδενισμου, αποτελεσμα πεσιμιστικης θεωρησης.
συνηθως ειναι ατομα που αποκαλουμε οτι "πασχουν" απο συναισθηματικη ανωριμοτητα. μπορει να ειναι καθ'ολα λογικα, τακτοποιημενα και βολεμενα πραγματα εντος τους, μα οπως και να πιασουν μια κατασταση παλι
τη μηδενιζουν...
νομιζω...

[black_velvet]

Ακριβώς αυτή την αίσθηση του μηδέν, του τίποτα, μου αφήνουν και μένα.
Δεν είναι κρίμα όμως; Υπάρχουν τόσα μα τόσα πολλά τριγύρω μας!

[plus_]

ατιμος Σαρτρ!!!
το'ξερα οτι επρεπε να πεταξω το βιβλιο του :mrgreen:

[black_velvet]

:lol:  :lol:

[DIGI]

Κατα την εμπειρία μου ο έρωτας είναι η πιο περίπλοκη σχεδόν δαιδαλώδης ψυχική διαδικασία.
Σχεδόν δεν μπορώ να αναγνωρίσω το όριο ανάμεσα στο γεγονός ότι με έλκει κάποιος ,ή στο ότι προβάλω τις ανάγκες μου επάνω του προκειμένου να τις ικανοποιήσω.
Στην πρώτη περίπτωση ο άλλος είναι μια άγνωστη χώρα ,ένα ταξίδι, μια περιπέτεια στην δεύτερη είναι πιο στημένο το σκηνικό.
Δεν μπορούν να ερωτευτούν οι άνθρωποι που έχουν επίγνωση των αναγκών τους και έχουν μάθει να τις ικανοποιούν ,ή να αποφεύγουν τις ματαιώσεις τους. Είναι μια στοιχειώδης εκπαιδευτική διαδικασία για όσους ψυχαναλύονται. Το δεύτερο βασικό μάθημα είναι να μην αποφεύγει κανείς τις εμπειρίες όπως ο έρωτας (προκειμένου να γλυτώσει και την οδύνη του άγνωστου ταξιδιού) αλλά να εκπαιδεύεται στο να υποτιμά τον πιθανό πόνο και να υπερτιμά την γνώση και το βάθος που προσφέρει αυτή η βουτιά.
Σε κάθε θέση ή στάση πάντως υπάρχει ένας φύλακας άγγελος. Η τρυφερότητα. Αν δεν θελεις να δώσεις πόνο και προειδοποιήσεις πως δεν θέλεις να λάβεις πολλοί θα σε εγκαταλείψουν γρήγορα αλλά κάποιος ίσως ...........

ΔΕΝ ΘΑ ΑΛΛΑΖΑ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΤΕΛΕΙΑ...

Μια απορία έχω μόνο]

νομιζω πως ισως ολα αυτα κινουνται γυρω απο τη σφαιρα του
μηδενισμου, αποτελεσμα πεσιμιστικης θεωρησης.
συνηθως ειναι ατομα που αποκαλουμε οτι "πασχουν" απο συναισθηματικη ανωριμοτητα. μπορει να ειναι καθ'ολα λογικα, τακτοποιημενα και βολεμενα πραγματα εντος τους, μα οπως και να πιασουν μια κατασταση παλι
τη μηδενιζουν...
νομιζω...

Μερικοί άνθρωποι πονούν με ένα τρόπο που τους εξαντλεί.
Μπορεί να μην συμβαίνει σε μας ή σε σας αλλά είναι γεγονός.
Αυτοί οι άνθρωποι πεσιμιστές,μηδενιστές ή ανώριμοι ή πολύ πολύ ευάλωτοι ίσως , εκπαιδεύονται για να είναι λειτουργικοί.
Μην το κρίνουμε αλλά ας το δούμε σαν ιδιαιτερότητα.
Ανοίγουν σαν λουλούδια όταν τους δωθεί ένα περιβάλλον ασφαλειας,κλείνονται σαν στρειδάκια όταν νοιώθουν πως θα απορριφθούν.
Είναι λογικοί ευχάριστοι ίσως αλλά αρκεί να έρθει κανείς κοντύτερα τους και να παρατηρήσει πως φυλλοροούν.
Ο πόνος είναι σχολείο πραγματικά ,απλά για ορισμένους είναι πολύ οδυνηρό να φοιτούν σε τέτοιο σχολειό
Ο έρωτας είναι η πιο κοντινή σχέση μας με ένα άλλο πλάσμα.
Αλλάζουμε μαζί του χρόνο ,υγρά ,σώμα, επιθυμία,πάλη και όνειρα.
Αλλάζουμε σαν σκουλίκια που γίνονται πεταλούδες.
Πόσες φορές όμως υπάρχει η θαλπωρή γι'αυτή την μεταμόρφωση?
Ισως λοιπόν αυτό που παρατηρούμε σαν επιφύλαξη απέναντι στον έρωτα να είναι απλά ο έλεγχος του περιβάλλοντος.
Εσείς θα αφήνατε την μελλοντική σας πεταλούδα τυλιγμένη ακόμα στο κουκούλι της,πάνω σε ένα παγάκι ?

[black_velvet]

Μα όλοι πονάμε. Ενίοτε μέχρις εξαντλήσεως. Ψυχικής και σωματικής.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, ο πόνος και η χαρά δεν αποτελούν ούτε προνόμιο ούτε ιδίωμα κανενός. Είναι κοινά, κοινότατα συναισθήματα για όλους.
Η απορία μου, λοιπόν, είναι γιατί πρέπει να εστιάζουμε μόνο στο ένα ή μόνο στο άλλο. Και τα δύο υπάρχουν. Και πρέπει να τα γευόμαστε. Ως το μεδούλι. Αυτό δεν θα πει τελικά "ζω";