Πέθανε ο Νίκος Κεσσανλής

[Teo]

Πέθανε το πρωί της Κυριακής σε ηλικία 74 ετών, από ανακοπή καρδιάς, ο γνωστός εικαστικός με διεθνείς διακρίσεις, Νίκος Κεσσανλής. Ο Νίκος Κεσσανλής γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1930. Σημαντική στα πρώτα του βήματα υπήρξε η συνάντησή του με τον Γ. Σπυρόπουλο, που τον βοήθησε, εκτός των άλλων, να εργασθεί ως μαθητευόμενος για τέσσερα χρόνια από το 1944 εως το 1948. Το 1948 άρχισε τις σπουδές του στην ΑΣΚΤ Αθηνών (εργαστήριο Γ. Μόραλη), δουλεύοντας παράλληλα κοντά στον Ν. Νικολάου. Από τη Σχολή αποφοίτησε μετ’ επαίνων το 1955. Την ίδια χρονιά φεύγει για τη Ρώμη, με υποτροφία του Ιταλικού Ινστιτούτου Αθηνών για τη Σχολή Συντήρησης Έργων Τέχνης, όπου έμεινε μέχρι το 1959. Η γνωριμία του με τον Θανάση Τσίγκο τον πείθει να εγκατασταθεί στο Παρίσι το 1960, όπου γνωρίζεται με τον P. Restany, γνωστό άνθρωπο της τέχνης και την ομάδα των Nouveaux Realistes, στο πνεύμα των οποίων θα κινηθεί το έργο του για αρκετά χρόνια. Εκεί συναντά και τη Χρύσα Ρωμανού, σύντροφο της ζωής του.

Ακολουθεί μια δημιουργική περίοδος, με πολλές δραστηριότητες που τον κατατάσσουν στην πρώτη γραμμή της καλλιτεχνικής πρωτοπορίας στην Ευρώπη.

Στα μέσα της δεκαετίας του ’60, μαζί με τους Beguier, Bertini, Jacquet και Rotella, δημιουργούν την ομάδα της Mec-art , υπό την καθοδήγηση του Restany.

Στη διάρκεια της Δικτατορίας ασχολήθηκε με την εικονογράφηση αφισών, εκφράζοντας με τον τρόπο αυτό την αντίθεσή του στο καθεστώς.

Το 1980 εγκαθίσταται οριστικά στην Ελλάδα, χωρίς όμως να κόψει τους δεσμούς του με το Παρίσι.

Την επόμενη χρονιά εκλέγεται καθηγητής στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών .

Κατά τη θητεία του ως πρύτανης της Καλών Τεχνών λύθηκε επιτέλους το κτηριακό πρόβλημα της Καλών Τεχνών (η οποία μεταφέρθηκε στην οδό Πειραιώς) και εξασφαλίστηκε ένας εκθεσιακός χώρος αφιερωμένος στη σύγχρονη ζωγραφική.

Κατά τη διάρκεια των τεσσάρων σχεδόν δεκαετιών παρουσίας του στο καλλιτεχνικό προσκήνιο ο Κεσσανλής έχει στο ενεργητικό του περισσότερες από τριάντα ατομικές εκθέσεις στην Ευρώπη και την Ελλάδα και πολυάριθμες συμμετοχές σε σημαντικές διεθνείς εκδηλώσεις.

Αξιοσημείωτη είναι η παρουσία του Έλληνα καλλιτέχνη στην πρωτοποριακή Nouvelles aventures de l’ objet, στην Γκαλερί J του Παρισιού (1961), ενώ εποχή άφησε το 1964 η συμμετοχή του (μαζί με τον Βλ. Κανιάρη και το Δανιήλ) στην έκθεση "Τρεις προτάσεις για μια νέα ελληνική γλυπτική" στα πλαίσια της Biennale, στο Teatro La Fenice της Βενετίας.

Με τους καλλιτέχνες της Μec-art συνεξέθετε από την πρώτη τους επίσημη εμφάνιση μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’70, σε πολλές πόλεις της Ευρώπης (Βρυξέλλες, Μιλάνο, Τορίνο, Βενετία κ.ά.).

Μαζί με άλλους Έλληνες καλλιτέχνες της γενιάς του συμμετείχε στην Avantgarde Griechenland (Βερολίνο, Φραγκφούρτη, Στουτγκάρδη, 1967-1969), όπως και στα Ευρωπάλια των Βρυξελλών το 1982.

Εκπροσώπησε επίσημα την Ελλάδα στη Biennale της Βενετίας το 1988.

Έργα του εκτέθηκαν επίσης στις Μεταμορφώσεις του Μοντέρνου στην Εθνική Πινακοθήκη του 1992.

Το 1959 του απονεμήθηκε το βραβείο Modigliani, ενώ το 1961 βραβεύτηκε με τιμητικό έπαινο στη Biennale του Sao Paulo και με τον σημαντικό ευρωπαϊκό τίτλο Premio Lissone.

Το πρώτο βραβείο απέσπασε επίσης το 1997 στη Γαλλία από το Conseil regional, στο Salon de Montrouge.