Cogito ergo sum

[Nikos28]

Επειδή ''αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις''... κι επειδή ετυμολογία σημαίνει επιστήμη του αληθινού... θα απαντήσω με τη βοήθεια μιας λέξης. Τι σημαίνει ''υπάρχω''; Σημαίνει υπο+άρχω, δηλαδή εξουσιάζω (άρχω) αλλά σε περιοριστικά και οριοθετημένα πλαίσια (υπο). Άρα, λοιπόν, από αυτήν τη σκοπιά τουλάχιστον, η ύπαρξη συνδέεται με την έννοια της επιρροής και όχι της σκέψης...και τα φαντάσματα ακόμα (που δεν είναι εμπειρικώς επαληθεύσιμα), εφόσον ασκούν επιρροή στο μυαλό έστω και ενός, υπάρχουν! Μάλιστα, αυτή η ανάλυση της λέξης δείχνει ότι η ύπαρξη  είναι μια διαβαθμίσιμη και όχι στατική έννοια: Όσο περισσότερο ελέγχει κανείς το περιβάλλον, τη ζωή και τη μοίρα του, τόσο περισσότερο υπάρχει...όταν κάποιος δεν ελέγχει τίποτα, τότε είναι νεκρός. Και, πέραν αυτού, η λέξη δείχνει και πως πρέπει να είναι η ύπαρξη: Πρέπει να ελέγχουμε τη ζωή μας (να άρχουμε) αλλά υπο: Σε οριοθετημένα πλαίσια, σεβόμενοι αυτό που κάνει τον Άλλον/η/ους/α να ''υπάρχουν''...εξ άλλου, η έννοια της μετρημένης και ευγενικής Ύπαρξης υποστηρίζεται και από μια άλλη σύνδεση: Αυτήν μεταξύ του έστι και εστί (=υπάρχει και είναι, αντίστοιχα) με τη λέξη εστί-α (φωτιά)...Ό,τι υπάρχει, έστι και ό,τι είναι, εστί. Και ό,τι έστι ή εστί (ό,τι υπάρχει) είναι φωτιά! Άρα πρέπει και η σχέση μας με ο,τιδήποτε το υπαρκτό (πρόσωπο, ιδέα, πράγμα κλπ) να είναι όπως η σχέση μας με τη φωτιά: Πολύ μακριά κρυώνουμε, πολύ κοντά καιγόμαστε...Πρέπει, δηλαδή, να βρούμε τη χρυσή τομή ανάμεσα σε μια παγερή αλλοτρίωση και μια εγκαυματική μέθεξη: Να απολαμβάνουμε κάτι, αλλά να μην παραβιάσουμε ποτέ το ζωτικό του χώρο και χρόνο...Έτσι, λοιπόν, η γνώμη μου είναι η εξής: Ελέγχω άρα υπάρχω! Ευχαριστώ για την υπομονή σας να με διαβάσετε...

[Enia]

Τι σημαίνει ''υπάρχω''; Σημαίνει υπο+άρχω, δηλαδή εξουσιάζω (άρχω) αλλά σε περιοριστικά και οριοθετημένα πλαίσια (υπο). Άρα, λοιπόν, από αυτήν τη σκοπιά τουλάχιστον, η ύπαρξη συνδέεται με την έννοια της επιρροής και όχι της σκέψης...και τα φαντάσματα ακόμα (που δεν είναι εμπειρικώς επαληθεύσιμα), εφόσον ασκούν επιρροή στο μυαλό έστω και ενός, υπάρχουν!

POISONάκιιι!!! φιλεναδούμπι, να και η επιστημονική απόδειξη που περιμέναμε!


 :roll:
Συγνώμη για την παρέμβαση... ήταν ένα ευχάριστο μουσικό διάλλειμα προσφορά του καταστήματος... κατά τα άλλα συμφωνώ - δεν επαυξάνω, διότι δεν δύναμαι- αλλά συνεχίζω να σας διαβάζω με ενδιαφέρον.
Γγγγγεια σας!...
 

[Nikos28]

:lol: Ο Άγιος Βασίλης; Μα φυσικά! Αν και άκουσα ότι τώρα τελευταία έχει υπαρξιακά προβλήματα...αμφιβάλλει για τον εαυτό του!

Ήταν μια συνέχεια του ευχάριστου μουσικού διαλείμματος...σας ευχαριστώ που με διαβάζετε!  

[Nikos28]

Μετά τα νέα για τον Άγιο Βασίλη και τα υπαρξιακά του προβλήματα (αφού πιστεύει ότι δεν υπάρχει) θα σας πω και τι συνέβη στον Καρτέσιο όταν πέθανε. Όταν λοιπόν αποδήμησε εις Κύριον, πήγε στον παράδεισο...τον βλέπει ένας άγγελος και του λέει ''Εσύ δεν είσαι ο Καρτέσιος που είπε ''Σκέφτομαι αρα υπάρχω'' ''; ''Ναι, εγώ είμαι. Αλλά για πες μου: Υπάρχω τώρα ή δεν υπάρχω''; ''Δεν υπάρχεις...αλλά μη το σκέφτεσαι''!! :lol:

Ήταν μια συνέχεια της συνέχειας του ευχάριστου μουσικού διαλείμματος...

[Enia]

καλοοο! :lol:  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:

(προς ποϊζονάκι: φιλεναδούμπι πάμε να γράψουμε γραμματάκι στον σάντα να του αναπτερώσουμε το ηθικό βρε!)

[Atma]

Στη ζωή επέτυχε
εκείνος που έζησε με αξιοπρέπεια,
που δεν του έλειψε το χαμόγελο,
που αγάπησε πολύ.

Επέτυχε στη ζωή, όποιος κέρδισε
την εκτίμηση των συνετών ανθρώπων
και την αγάπη των παιδιών.

Αυτός που πήρε μία ζωντανή θέση στη ζωή
κι εξεπλήρωσε πάντα το καθήκον του.

Εκείνος που εγκαταλείπει τον κόσμο
καλύτερο απ' ό,τι τον βρήκε,
έστω κι αν η καλυτέρευση έγκειται
στο ότι εξευγένισε ένα ταπεινό αγριολούλουδο,
στο ότι έκανε ένα ωραίο ποίημα
κι έσωσε και μία μονάχα ψυχή ακόμα.

Ο άνθρωπος τέλος
που πάντα ήξερε την ομορφιά της φύσης
και κατάφερνε να κάνει και τους άλλους να την αναγνωρίσουν,
ο άνθρωπος που είδε τους ανθρώπους
από την καλή τους πλευρά
κι ο ίδιος έδωσε ό,τι καλύτερο είχε μέσα του.

Robert Lewis Stevenson

[riaghul]

Cogito ergo sum
Σκέφτομαι άρα υπάρχω
Ο καθένας λέει αυτό που τον εκφράζει και δίνει ζωντάνια στην δική του ζωή.
Ποιο είναι λοιπόν το στοιχείο που δίνει ζωντάνια και νόημα στην δικιά σας ζωή?
Ποιο είναι εκείνο το στοιχείο που σας αποδικνύει ότι είστε ζωντανοί?
Πως θα συνοψίζατε εσείς την δικιά σας φιλοσοφία

Εχω διαβασει με προσοχη τις αποψεις των φιλων..
μαλλον τον τροπο που ο καθεις αντιλαμβανεται τα λογια καποιων φιλοσόφων..Καρτεσιος, popper, επιστημονικα συγγραμματα κλπ.

Τελικα..ποιο ειναι εκεινο το στοιχείο που αποδεικνύει τη δική  μας ζωή? ζωντάνια και φιλοσοφία?

Σκεφτομαι...αρα εμπλέκω το Νου μου σε μια επεξεργασια με λογισμο
μεν, αλλα ισως τις περισσοτερες φορες , χωρις Συνειδηση.
ΓΙα να φτασουμε στο "ειδεναι" πρέπει να αξιοποιησουμε , να αναπτυξουμε
ενα αλλο εργαλειο που θα αξιολογει και θα κρινει τη προσωπικη μας δραση
στη ζωη μας. Κι αναλογα με το βαθμο αναπτυξης της Συνειδησης αντιστοιχη θα ειναι και η κατανοηση μας για την Υπαρξη. Αλλωστε, δεν ειναι καθόλου τυχαιο οτι το ρημα "Ειμί" ειναι ανωμαλο σε ολες τις γλωσσες του κοσμου ..ακόμα και στις υπάρχουσες διαλέκτους..Απο μονο του ενέχει την δυσκολία προσέγγισης της ύπαρξης.
Και φτανοντας στην τελική ερωτηση της ΑΤΜΑ....
Για μένα ειναι ... να μπορώ να διοχετεύω την αγάπη στους ανθρώπους που υπάρχουν γύρω μου , μα κυρίως στα παιδια. Ισως επειδή αυτα την κατανοουν καλύτερα γιατι δεν επεμβαίνει η νοητική επεξεργασία..και την αποδέχονται και οχι μόνο, αλλά και την εκπέμπουν προς αυτόν που τους τη δίνει, απλόχερα.
ΑΤΜΑ το ποιημα του  stevenson που παρέθεσες  
ήθελα απο καιρό να το αναφέρω (σε ελευθερη μεταφραση, μιάς και δεν το θυμόμουν ετσι όπως το εγραψες- σε ευχαριστω)
Δεν ξέρω ειλικρινά πως θα αφήσω τον κόσμο οταν φύγω απο τη ζωή..
ισως χειροτερο..μα όσοι με θυμούνται θέλω να πιστεύω ότι δεν θα είμαι το
χειρότερο γι αυτούς.
κι επειδη αυτο , μάλλον θα είναι το τελευταιο μου post,
Καλη συνέχεια ..και
ναι, το εχω ξαναπει
Να χαμογελάμε και να αγαπαμε