ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΜΠΕΔΩΘΕΙ Ο ΦΟΒΟΣ

[monotonik]

Έχουμε πλέον στα μάτια μας τον μεγενθυντικό φακό της τάξης και της ασφάλειας. Έχουμε αρχίσει και μεις - σαν τους σύμμαχους πολίτες (!!!) αμερικάνους - να αισθανόμαστε τον διαρκή κίνδυνο για τα πάντα.

Οι αλβανοί που ληστεύουν και βιάζουν, η υποτιθέμενη αύξηση της εγκληματικότητας, τα ναρκωτικά που θερίζουν, πολλαπλασιασμένοι φόβοι προκειμένου να προληφθεί κάθε ιδέα κοινωνικής απόδοσης της καθημερινής βαρβαρότητας.

Αν δεν είναι βαρβαρότητα τα 600 ευρώ το μήνα, αν δεν είναι βαρβαρότητα η αποχαύνωση των 4 εκατομμυρίων αντικαταθλιπτικών που καταναλώθηκαν στη χώρα μας μόνο, ο αργός θάνατος μπροστά στην τβ, το σύστημα υγείας, η σύνταξη στα 70, τότε τι άλλο είναι βαρβαρότητα στις μέρες μας;

Οι προσδοκίες ότι η ανάπτυξη θα φέρει ευημερία για τους πολλούς έχουν διαψευστεί.

Ποντάροντας στη διαχρονική και πετυχημένη συνταγή του διαίρει και βασίλευε η εξουσία βάζει τα λεφτά της στην πολιτική του φόβου. Στο δόγμα της ασφάλειας.

Το ζητούμενό τους είναι να εμπεδωθεί ο φόβος. Να εμπεδωθεί μια στάση άμυνας, να μειωθούν οι προσδοκίες και όπως πάντα να ακρωτηριαστεί η φαντασία.

Λες και θέλουν να μπούμε στο ψυγείο. Και για να πειστούμε πρέπει να νιώσουμε ότι κινδυνεύουμε να χάσουμε και αυτά που έχουμε, τα κεκτημένα, την ασφάλεια των παιδιών μας, την υγεία μας.

Ο φόβος. Έχουμε μια δημόσια σφαίρα που αναπαράγει ακατάπαυστα την εικόνα μιας κοινωνίας ζούγκλας, ενός ακήρυχτου πόλεμου όλων εναντίον όλων, υπονομεύει ακόμα και σε μοριακό επίπεδο, στη σκέψη του καθενός από μας, τη δυνατότητα οποιουδήποτε αγώνα γύρω από ότι αφορά τη ζωή μας

Στη δεκαετία του 90 οι σειρήνες του life style και η προέλαση του ατομικισμού, άρχισαν να ηχούν γλυκά σε ένα πληθυσμό μαζεμένο από τις ήττες των αγώνων.

Αρχές του 90 άρχισε και η μετανάστευση.

Η μαζική είσοδος των μεταναστών είναι το μεγαλύτερο κοινωνικό πείραμα του ελληνικού κεφάλαιου και κράτους πάνω στον έλεγχο των πληθυσμών.

H εγκληματοποίηση των μεταναστών, όπως εκφράστηκε στη φιγούρα του αλβανού καταφέρνει και την πειθάρχηση των ίδιων των μεταναστών και το κυριότερο; μπήκαν απέναντι στην 'εγκληματικότητά' τους οι ατομικές μας ανασφάλειες.

Ήταν ο πρώτος φόβος που σπάρθηκε στην σύγχρονη ελληνική κοινωνική διαίρεση.

[sevenseas]

σκηνες εφιαλτικες από ταινιες επιστημονικης φαντασίας
σκηνες από το βιβλιο του Οργουελ
σκηνες απειρης σκληροτητας από τα καναλια

ο φοβος εγινε πλεον παιχνιδι στα χερια των επιτήδειων
παιχνιδι εξουσίας

κι αυτό που μας απεμενιε, η επιοικωνία , κι αυτο γινεται με τον φοβο των μαγνητοφωνήσεων , των βιεντροσκοπήσεων , ακομη και των αυστηρα ιδιωτικων στιγμων μας .

ναι
 Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
κρατούσαν δίκιο οι οχτροί
κι εμείς φωνάζαμε ζήτω και γεια
σαν κάθε μέρα


σαν τους διαδηλωτες στο ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ  ,που φωναζαν κατω η ελευθερια
ναι ειμαστε αυτοί οι ηρωες του Μπουνιουελ

κι οπως επιτασσει η ΝΕΑ ΙΣΤΟΡΙΑ
μας φταινε οι μεταναστες, οι κακοι ξενοι που μας επιβουλευονται, ακομη κι γκρινιαρης περιπτερας απεναντι
[size=24]ρεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ[/size]

[κώστας]

[size=18]ρεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε[/size]



[size=18]ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΦΟΒΟ[/size]

[seagull]

[size=24]ΜΠΟΟΟΟΟΟΥΥΥΥ! [/size]    

[κώστας]

Εσύ τώρα, υποτίθεται ότι, έπρεπε να τρομάξεις.  ]

[seagull]

[size=24]αληθεια τώρα, ΔΕΕΕΕΕΕΕΝΝΝΝΝ?[/size] ...... :twisted:  :twisted:  :twisted:  :twisted:

 

[seagull]

ΟΚ
αλλά δε μπορώ να καταλάβω γιατί να νοιώθω ενοχές και για τους φόβους μου
Δεν φτάνουν οι ενοχές μου για τα κιλα που πήρα μετά από αυτό που έφαγα, για ένα σωρό ανασφάλειες της πίεσης  της καθημερινότητας μου ? Και δε κατάλαβα ...οι φοβίες που σπέρνονται,ένθεν και ένθεν από παντού,  έχουν να κάνουν με το θέμα της ξενοφοβίας αποκλειστικά ? αμ δε
Ο φόβος είναι ένα κομάτι της ψυχοσύνθεσης μου Και ας αφορά και τη μικρή αραχνούλα που βγήκε τσαρκα στο χωλ μου μεσημεριάτικα χωρίς να ανάψει φλας  "Ο φόβος φυλάει τα έρμα", λέγανε Αυτό αποκλείει το γεγονός να κάνω την αυτοκριτική μου ? να μην γίνομαι μοιρολάτρης...να αποδεκτώ τα πράγματα όπως είναι...να καταλάβω την ένια και τα όρια της φημολογίας,  να  βλέπω τη ζωή με αισιοδοξία ? να μην διεκδικώ και απαιτώ , όσα μου στερούν για μια καλύτερη ζωή ? να μην απαιτώ το καλύτερο από την Πολιτεία και το καλύτερο από τον άνθρωπο?..να γυρίζω τη πλάτη στην ασχήμια
όπως εγώ την βλέπω Να μην απαιτώ την ενημέρωση και την εκπαίδευση για κάτι καλύτερο ? ...Γιατί θέμα άποψης είναι και πλευράς απέναντι στη ζωή
Έχω μάθει πως η φοβία, όπως εκφράζεται, με το να μάθεις να την αντιμετωπίζεις ρεαλιστικά απέναντι, τις περισσότερες φορές  μετά τη βλέπεις διαφορετικά...Προσωπικές απόψεις εκφράζω...

[κώστας]

"...δε μπορώ να καταλάβω γιατί να νοιώθω ενοχές και για τους φόβους μου..."
χαίρομαι που έπιασες το μήνυμα το οποίο εκπέμπεται από τις ανωτέρω...[θα έγραφα "παπάρες" αλλά καιροφυλακτεί το ηλεκτρονικό έγκλημα (sic)]
...κουβέντες.

[monotonik]

ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΝΑ ΖΕΙΣ ΜΕ ΑΣΦΑΛΕΙΑ. ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΚΑΙ ΘΑΝΑΣΙΜΑ ΑΝΙΑΡΟ

[monotonik]

Ουφ, επιτέλους, βρήκα χρόνο...

....Ας φανταστούμε λοιπόν ότι πάμε μια βόλτα στο δάσος. Είναι μια μέρα φωτεινή, πολυδιάβατη. Το δάσος στέκεται μπρος σου, σε καλεί, σταθερό, πλατύ, από μακριά αισθάνεσαι την αύρα του μυστηρίου του.

Αρχίζεις να εισχωρείς και συ μαζί με τους άλλους. Μυρωδιές, χρώματα, φωνές ξεχύνονται από παντού. Μα συναισθάνεσαι σιγά σιγά πως μια δόση υστερίας, μια δόση πείσματος στο ουουου εγώ, εγώ, είμαι το κέντρο του σύμπαντος, εδώ δείτε εδώ!!!, τσακίζουν την ομορφιά σε χίλια κομμάτια.

Παπάρες διάφοροι προχωρούν ευθαρσώς, λέγοντας παπαριές καμαρωτές, οδυρόμενοι κυριολεκτικά μέσα στην ησυχία, γνώση. Τα ξέρουν όλα.!!!
Και ανερυθριάστως, με στεντόρειες φωνές αλαλάζουν την δανεική πληροφορία και την πλασάρουν παντού, στους γύρω, στην χλωρίδα και την πανίδα, σα γνώση, σαν θέση, με την εμμονή και τις φωνασκίες που μόνο η  ανασφάλεια γνωρίζει.
Οι τρομαγμένοι σαλτιμπάγκοι των φόβων τους καταδυναστεύουν την ομορφιά της φύσης, την ομορφιά της ζωής μας. Με θράσος.

Άνθρωποι που δεν έχουν καταφέρει να επικοινωνήσουν το μυαλό. με την ψυχή και το πουλί τους, το παίζουν ειδικοί

Αυτοί λοιπόν, εγώ που είμαι κακιά θα τους μαρτυρήσω, είναι οι κουφοί που μάθανε να μιλάνε. (Μεγάααλο δράμα αυτό).

Κάνουν λοιπόν μεγάλη φασαρία και προχωράς με ταχύτερο βήμα να προστατευτείς από τις παχιές φυλλωσιές. Λουλούδια, μυρωδιές υγρές, πεταλουδίτσες χρώματα σε χαιδεύουν...

Περπατώντας λοιπόν εις το δάσος κι όταν οι λύκοι δεν είναι εδώ, είναι όμως οι αρκούδες, τα φίδια, οι νυχτερίδες κι αράχνες γλυκειά μου...
Υπάρχει δηλαδή και κίνδυνος. Όχι άμεσος, όμως υπάρχει. Ένα μέτρο προφύλαξης είναι λογικό. Όντως το δάσος κρύβει κάποιους κινδύνους. Θα ήταν όμως παράλογο ο πρώτος συνειρμός που θα έφερνε το δάσος, να ήταν το δάγκωμα της οχιάς. Ή να βίωνες την βόλτα σαν προσπάθεια αποφυγής του δαγκώματος.

Ακόμα πιο παράλογο θα ήταν η απαίτηση και η εφαρμογή τελικά της εξολόθρευσης ή του εγκλεισμού των φιδιών και των εν δυνάμει επικίνδυνων ζώων.

Σε ένα τέτοιο παραλογισμό ζούμε. Ο φόβος επικαλύπτει τα συναισθήματα και ευνουχίζει τις συνειδήσεις. Θολώνει τα βλέμματα, κατευθύνει την επιθυμητή παραγωγή, περί-ορίζει τις αλληλεπιδράσεις και μετατρέπεται σε δεσμοφύλακα της ζωής μας.

[jasper]

τέτοιο παραλήρημα καιρό είχα να φχαριστηθώ  :knee:

[κώστας]

Εγώ πάντως, για να μην παρεξηγηθώ, στην τοποθέτησή μου για "παπάρες", δεν αναφέρομαι στα γραφόμενα της θεματοθέτριας (της οποίας το γραπτό, διάβασα με περισσή συμπάθεια).

[seagull]

μου έφερες στο νου όμορφα τοπία!  monotonik..όσο και αν φαίνεται εκ πρώτης όψεως απίθανο αυτό...ναι,  και που θα είμαι εκεί πολύ σύντομα (!!!!) ]:wink:

[monotonik]

Κι εγώ χαίρομαι που "συνεννοηθήκαμε" Κώστα και Seagull !!!

Αλλά μη νομίζετε..... Kαι γω τα ίδια κάνω....... :oops:

Έχουμε συνηθίσει δυστυχώς, η πρώτη μας αντίδραση, εύκολα να είναι αρνητική.

[κώστας]

"Έχουμε συνηθίσει δυστυχώς, η πρώτη μας αντίδραση, εύκολα να είναι αρνητική."
Αυτό δεν είναι κατ' ανάγκην κακό.
Άσχημο είναι να συνεχίζουμε στην άρνηση από συνήθεια.