KAHMENOI ANTΡΕΣ!!!

[monotonik]

Έχω πάει στο ιπποκράτειο για μια απλή επεμβασούλα αισθητική στο τμήμα πλαστικής χειρουργικής. Ωωωωωω, όχι lifting, όχι ακόμα…
Εξωτερικά ιατρεία λοιπόν, ψιλοχαμός…
Έχω πάρει τα δέοντα χαρτάκια, τις δέουσες πληροφορίες και περιμένω πότε θα δεηθεί ο γιατρός να με καλέσει.
Στέκομαι και παρατηρώ, κατά τον συνήθη σπαστικό μου τρόπο, (όπου και να βρεθώ αυτή τη μανία της θεάτριας την έχω), τους συναςπούμεάρρωστους.

Περνάνε 2-3 λεπτά και αφού με κοιτάζει μερικές φορές και γω της αχνοχαμογελάω, αρχίζουν οι ερωτήσεις:
Εσείς τι ώρα έχετε ραντεβού; Παχουλοκομψούλα, ζουμπουρλή, αλλάζει πόδι, ρίχνει όλο της το βάρος στον ένα γοφό.
Στις 9.30, απαντώ
Αααα, είστε μετά από μένα.
Τι ώρα σας έχουν δώσει εσάς;
9.20
!!!!!!!!!Πολύ γρήγοροι είναι ετούτοι εδώ φαίνεται!!!, παρατηρώ.
Μπαα, μη νομίζετε, κατά τις 12-1 θα φύγουμε από δω μέσα… Θέλει υπομονή!!, αλλάζει γοφό και κουνάει το κεφάλι της.
Α, μην ανησυχείτε… Είμαι οπλισμένη, την κοιτάω αυστηρά και κουνάω την τσάντα μου.
Κάνει ένα stop στο μυαλό της και με κοιτάει σα να περιμένει το επόμενο καρέ.
Της χαμογελάω, από υπομονή, λέω γλυκά. Εδώ που ήρθα; Δεν θα ΄πρεπε;
Γελάει ευχαριστημένη που βρήκε κάποιον με κέφια πρωί πρωί
Σε καλό σου, λέει χαρούμενη, είπα και γω! Αλλά έτσι όπως έχουμε γίνει όλα να τα περιμένεις….. (γοφός). Κι αρχίζει….
Αχ, που η ασθένειά μου, το πόσο έχω υποφέρει ΔΕ φαντάζεσαι, τίποτα δε μπορώ να κάνω σπίτι, ευτυχώς ο σύζυγος είναι νοικοκύρης, (ανοίγει την τσάντα, βγάζει μια κρέμα για τα χέρια, τη φοράει), πρέπει να προσέχω την διατροφή μου, ο άντρας μου μαγειρεύει, τίποτα δεν τρώω, δουλευταράαας αλλά στο κρεβάτι δεν, ψόφια πράματα (βήμα πίσω, γοφός), ε τώρα πια πάει πέρασε κι αυτό, ( δε φαίνεται να το ξέχασες κυρία μου έτσι αρμενιστό που εινʼ το σκαρί σου…) τι να περιμένεις τώρα; Ευτυχώς έφερνε τα λεφτά, αυτός θέλει αλλά (βήμα μπρος, τεντώνει το στήθος) για τέτοια είμαστε; (γελάκια, σειέται ολόκληρη) και τα παιδιά, να τα χαίρεστε, οι σπουδές, ψηλά τα μάτια κοιτάνε το ταβάνι, αχχχχ ο θεός είναι μεγάαααλος. ( Με τέτοιο πάθος αναρωτιέσαι, τώρα το θεό βλέπει αυτή ή κάτι άλλο εκεί πάνω; )
Τέτοια πρωτοτυπίαα!!!
Απάντησα και γω περιληπτικά για τα δικά μου… Έχω παιδί, έχω. Είμαι καλά, είμαι.
Ταυτόχρονα παρακολουθούσαμε μια σκηνή που εκτυλισσόταν στα ταμεία, με το πασίγνωστο θέμα της σειράς, στην ουρά του δεινοσαύρου.
Εγώ ήμαν ιδώ και σειςείστι πίσω μου, λέει με μια φωνή μονότονη εκείνη, σαραντακάτι, ασχημούλα, σ΄ εκείνον, ένας κοντός, απλός, χαμηλών τόνων μεσήλικας, αλλά το βλέμμα της σφάζει. Δυο λιπτά πήγα παραπέρα να δω τι γίντι, δεν έφγα.
Συγνώμη, δεν το πρόσεξα, απαντά ο άνθρωπος και μετακινείται
Τιθαπεισυγνώμην, συγνώμην λέει ακούς; Και κοίταξε γύρω της τους υπόλοιπους θαμώνες για συμπαράσταση. Οι γύρω είχαν την τιβαντίδραση όλαόσαγίνονταιεκείέξωδενμεαφορούν,  
αν δε μίλαγα θα μου παιρνες τη σειρά ΑΛΛΑ ΕΤΣΙ ΕΙΣΑΣΤΙ ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΜΑΓΚΙΕΣ ΣΤΙΣ ΟΥΡΕΣ ΞΕΡΙΤΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΚΑΝΙΤΙ γκαζώνει ξαφνικά με φωνή βαθιά κοντράλτα!!!
Κατακοκκίνισε ο άνθρωπος, τσιμουδιά. Που να τα βάλει με την τρελή;
Οι υπόλοιποι σταθερά τηλεορασάκηδες.
Καλάαα του βλάκα κάνεις; Πήρις τη σειρά μου και τώρα δε μιλάς; Καλάαα ηλίθιος είσι; Επέμενε!! Μιλάμε τσιριδοπαθίαση έπαθε μέσα στο νοσοκομείο!! Άρχισε να μου ξινίζει τη διάθεση η γαϊδούρα…

Το της αδελφής του ελέους ήθος, ξύπνησε στα δασύτριχα στήθη μου και ανέλαβα να μας σώσω όλους από την πρωινή πακμανίαση που την είχε πιάσει. Θα μας έτρωγε τα σωθικά η στερημένη.
ΕΝΤΑΞΕΙ! Της λέω δυνατά. Το κατάλαβε, πήγε στη σειρά του, φτάνει…
Μα δεν είδις τι πήγι να κάνει;
Φτάνει τώρα, σταμάτα τις φωνές, δεν θα τρελαθούμε πρωί πρωί, διορθώθηκε το θέμα, τέλειωσε, λέω πιο μαλακά.
Ότι θέλει δηλαδή θα κάνει ου καθένας; Αν δεν τουν έβλιπα…
Ε, καλά φτάνει τώρα, δεν θα τον σκοτώσουμε κιόλας, της χαμογελάω.
Μαλακώνει προς το παρόν και στέκεται στη θέση της κουνώντας το πόδι νευρικά.
Περνάνε δυό τρεις στην ουρά, σχετική ηρεμία γύρω, οπότε φεύγει σφαιράτη και πάει από πάνω του. (Καθόταν στην καρέκλα ο άνθρωπος).
Τώρα κάνεις την κότα και δεν μιλάς ε;
Όλων τα μάτια γυρίζουν ξανά στην οθόνη.
Την κοιτάει ο ησυχούλης από κάτω προς τα πάνω με ένα βλέμμα απελπισίας
 Άσε με ήσυχο κυρία μου…
Το σκαζμό βγάλε, άκουσις; Τι να πεις ρε ζεβζέκη, εκεί να τσακιστείς να κάθισι, ΚΑΘΑΡΜΑ και πάει ξανά στη θέση της.
Κιχ αυτός.
Εκείνη την ώρα ανοίγει μια πόρτα ιατρείου, οι τηλεορασόπληκτοι στρέφουμε το κεφάλι προς τα κει και βγαίνει ένας μεσήλικας, σοβαρός, λίγο θλιμμένος, κανονικός, τίποτα το υπερβολικό, με μαλλί καστανό που οι αφέλειες, ωφέλειες ( πως τις λένε τώρα αυτές; ) όμως, στεκόντουσαν κάγκελο προς τα εμπρός. (Βάλτε την παλάμη σας 90 μοίρες γωνία με το μέτωπο να το καταλάβετε), περπατάει αργά, αποχωρώντας με το μαλλί κάγκελο μπροστά.
Γουρλώσαμε τα μάτια, κανείς δεν καταλάβαινε πως το έπαθε τώρα αυτό, οπότε ακούγεται μια φωνή. Φοράει ανάποδα την περούκα ρε.

Του τρελού στα εξωτερικά. Τέτοιο γέλιο…


..........Αλλά, αναρωτιέμαι.....Τι γίνεται βρε παιδιά; Συμβαίνει ο πόλεμος των φύλων; Συμβαίνει, απαντώ μόνη μου κι έχω και δίκιο…
Εμένα όμως μου μοιάζει ότι οι άντρες έχουν χάσει πολλά εδάφη. Οκ. Δεν έχουν κατακτηθεί πλήρως, σαφώς όχι, αλλά τι; Αφανίζονται; Έχουν μέλλον ως είδος; Θα μεταλλαχτούν μπας και σωθούμε; Πείτε πως, σαν σε όνειρο, γινόμαστε ποιό ειρηνικοί μεταξύ μας. Ε; δε γουστάρετε;
Και μεις; Πως την έχουμε δει; Απλώς τραβάμε στην ανηφόρα-κορυφή, μόνες και ανέγγιχτες; (ουσιαστικά εννοώ, αμάν βρε παιδιά!!). Αποζητάμε την ασφάλεια της αντρίλας αλλά την τσακίζουμε πανικοβλημένες άμα τη εμφανίσει;

Τι λέτε για όλα αυτά και τόσα άλλα, που μη τα λέω μόνη μου……Βοηθείστε λιγάκι. Δεν τα ξέρω δα και όλα!!!
Και ποια προβλέπετε να είναι η εξέλιξη στη συνύπαρξη των φύλων στο μέλλον, προσεχές ή και απώτερον;

[katinaki]

Να διατυπώσω μια απορία μπορώ;

Είσαι γυναίκα με δασύτριχο στήθος;  :roll:

[Enia]

πολλά τα ερωτήματα...!

[monotonik]

:lol:  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:

Ναιιιιι !!!!!!! Και μεγάλο και δασύτριχο !!!!

 :lol:  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:

Καλά... απίστευτο σχόλιο !!!

[Enia]

τώρα μπερδεύτηκα ακόμα πιο πολύ...  :scratch:

(μήπως να πάρω τα κουβαδάκια μου και να πάω σε άλλο τόπικ?)

[black_velvet]

Ε λοιπόν, μ' αρέσει όλο και περισσότερο η monotonik!
Απίστευτη πένα! Τόσο ζωντανή και γλαφυρή!!!

[monotonik]

Ευχαριστώ βρε Velvet... (είδες; πήρα θάρρος, άφησα το μπλακ, κάνω επιλογές!!!)

Αλλά καμμιά ιδεούλα για τα ερωτήματα;

Άντε βρε παιδιά, γιατί έχουμε κολλήσει χρόνια τώρα και δεν είμαι και σίγουρη ότι είναι και καλό το σταφ. Μεταλλαγμένο το κόβω.....

[katinaki]

..........Αλλά, αναρωτιέμαι.....Τι γίνεται βρε παιδιά; Συμβαίνει ο πόλεμος των φύλων; Συμβαίνει, απαντώ μόνη μου κι έχω και δίκιο…
Εμένα όμως μου μοιάζει ότι οι άντρες έχουν χάσει πολλά εδάφη. Οκ. Δεν έχουν κατακτηθεί πλήρως, σαφώς όχι, αλλά τι; Αφανίζονται; Έχουν μέλλον ως είδος; Θα μεταλλαχτούν μπας και σωθούμε; Πείτε πως, σαν σε όνειρο, γινόμαστε ποιό ειρηνικοί μεταξύ μας. Ε; δε γουστάρετε;
Και μεις; Πως την έχουμε δει; Απλώς τραβάμε στην ανηφόρα-κορυφή, μόνες και ανέγγιχτες; (ουσιαστικά εννοώ, αμάν βρε παιδιά!!). Αποζητάμε την ασφάλεια της αντρίλας αλλά την τσακίζουμε πανικοβλημένες άμα τη εμφανίσει;

Έτσι πιστεύω κι εγώ. Έχουμε πόλεμο, αλλά δεν ξέρω γιατί... και τι θα κερδίσει ο νικητής.
Επίσης ελπίζω κι εγώ σε μετάλλαξη των αρσενικών γιατί αλλιώς δεν πάμε καλά.
Αποφάσισα στην επόμενη γνωριμία μου να τον αφήσω να με κάνει ό,τι θέλει. Έτσι για αλλαγή. Θα είναι όντως ειρηνικά τα πράγματα? ή θα με περάσει για κανένα θυματάκι και θα προσπαθήσει να το εκμεταλλευτεί στο έπακρο? χμμμ! θα δείξει!

[kodikas]

αν κι αυτη την στιγμη θα προτιμουσα να μου μιλατε για γλωσσοφιλα,
σκονισμενες βολτες με μηχανες, καυτα γκομενικα κι αλλα ανεβαστικα,
παρολα αυτα θα ελεγα οτι σε τουτη την περι-φτου-ση δεν εχουμε να κανουμε
με το αεναο ζητημα της μαχης των φυλων, αλλα με ενα αναγωγο τσοκαρο και με εναν τυπο
που δεν ηταν καθολου τσογλανος ετσι ωστε να την στειλει σουμπιτο στην μοναδα αντιμετωπισης εμφραγματων.

φυσικα αναγωγα γαιδουρια ανακαλυπτεις (χωρις καμμια δυσκολια) και στα δυο φυλα,
οπως και λιγοψυχους τυπους που βγαζουν το σκασμο, ακομα κι αν τους πατησεις στο λαιμο.

απο την αλλη βεβαια, η μαχη των φυλων προϋπηρχε, υπαρχει και μαλλον
θα συνεχισει να υπαρχει, γιατι αμφοτεροι δεν εχουμε παρει χαμπαρι
οτι δεν εχουμε να χωρισουμε τιποτα μ αυτους που θα επρεπε να κυλιωμαστε σε ιδρωμενα σεντονια.

[monotonik]

Τώρα εγώ δεν πρόκειται να υπερθεματίσω του άρθρου μου, όσον αφορά τις συγκεκριμένες περιφτώσεις, γιατί όλες οι οπτικές γωνίες καλές είναι και για να ξεμπουκάρουμε και για να κρυφτούμε και για να παίξουμε τέλος πάντων...

Όμως, γιατί άραγες δεν νοάμε να το πάρουμε χαμπάρι αυτό το δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα;

Τι να σου κάνω κώδικα, είμαι του γιατί, κολλάω... (Τη μαφάλντα την ξέρεις; Έτσι και γω).

[kodikas]

Ο κοσμος εχει συνηθισει να σιωπα δηλωνοντας την αντιθεση του
ή την αποστροφη του με μια αηχη ψηφο ή με ενα "δε βαριεσαι" μπροστα
σε καθε εμποδιο.
Συναισθηματικο ή μη.

Η ατομικη αλλα και η κοινωνικη συνειδηση εχει καταρρακωθει
και εχει επικρατησει το μοντελο " να την σκαπουλαρουμε, αδελφε, αναιμακτα
κι αφου δεν μπαινει στον κωλο μας, ας μπει οπου να ναι. "

Οι απογοητευσεις του ανθρωπου τον ακολουθουν σε ολη την πορεια
της ζωης του, οδηγωντας τον να γινεται ολοενα και λιγοτερος απαιτητικος.
Με τους γυρω του αλλα κυριως με τον εαυτο του.

Κι ετσι επιλεγεται μια κιβδηλη αισθηση ασφαλειας που προσφερει η ασπιδα
της σιωπης.
 Αυτος ο πανικος επικρατει σε κάθε κοινωνικο επιπεδο.
Δεν θα μπορουσε να μην κυριαρχει και στις σχεσεις των δυο φυλων.

Αντρες και γυναικες εχουν αντικαταστησει τους κοινους στοχους, τα κοινα ονειρα,
τις κοινες επιδιωξεις και εχουν ασπαστει εναν συναισθηματικο κονφορμισμο.

Η κυριαρχια της εποχης του εγω.
 
Εποχης εγωισμου, ναρκισσισμου και της τασης να ελεγχουμε και να
εξουσιαζουμε τα παντα.
Αυτοχειρες καταθλιπτικοι, γεματοι νευρωσεις και  εν πληρη συνειδηση,
ζουμε σε έναν απομονωμενο κοσμο που εχουμε φτιαξει μονοι μας.

Μερικες φορες, μεταξυ μας φαινεται ότι επικοινωνουμε, αλλα ουσιαστικα
ανταλλασουμε κλισε προκατασκευασμενης ηθικης, ιδεων και αποψεων.
Ασυστολη εξωτερικευση του κενου του οποιου αισθανομαστε,
διανθισμενο από ένα περιεργο θυμο και ένα συναισθηματικο ανταγωνισμο

Με λιγα λογια, προτιμαμε και συνεχιζουμε να ειμαστε τα κακομαθημενα παιδια των γονιων μας
αντι οι ισοτιμοι συντροφοι ενός ξενου.

[κώστας]

"γιατί άραγες δεν νοάμε να το πάρουμε χαμπάρι αυτό το δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα;"
Τι πάει να πει δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα;
Εγώ είμαι αυτός που είμαι (άρα εσύ είσαι αυτή που είσαι) κι αυτό συνεπάγεται οριοθετημένους χαρακτήρες (εξαιρώ χαρακτήρες που διάγουν παρατεταμένη εφηβεία).
Υπάρχουν όρια λοιπόν, εκατέρωθεν. Τα οποία οφείλουν να τοποθετηθούν / αντιπαρατεθούν.
Κι ας πούμε ότι επιτυγχάνεται το κρίσιμο σημείο]

[monotonik]

Ξέρω και γω βρε Κατινάκι μου !!!

Να σε κάνει ό,τι θέλει.... Και που θα βρεις τόση υπομονή να το αντέχεις αυτό;

Έτσι σα σακί; Ξέρω γω!!!

Α, έχω μια ιδέα. Μήπως όταν διαφωνείτε να αλλάζετε καρέκλες. Να μπαίνει ο ένας στη θέση του άλλου και να υπερθεματίζει για το δίκιο του συντρόφου, μπας και βγει συνεννόηση. Ε; τι λες;

[monotonik]

Τι πάει να πει δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα;

Αφού έχουμε να χωρίσουμε, ποιά είναι η τρίτη επιλογή Κώστα; Φώτισέ μας !!!!

[monotonik]

Αυτοχειρες καταθλιπτικοι, γεματοι νευρωσεις και εν πληρη συνειδηση,
ζουμε σε έναν απομονωμενο κοσμο που εχουμε φτιαξει μονοι μας.

Μερικες φορες, μεταξυ μας φαινεται ότι επικοινωνουμε, αλλα ουσιαστικα
ανταλλασουμε κλισε προκατασκευασμενης ηθικης, ιδεων και αποψεων.




Πίκρα !!!

Καλά εσένα δε σε ξαναρωτάω....

Λες αλήθειες !!!