ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟΙ ΕΡΩΤΕΣ!

[ChocolateMousse]

…Πέρασα όλη  μου τη ζωή μέσα σε κάποιον έρωτα. Είτε πραγματικό, είτε φανταστικό. Όταν, δεν υπήρχε, φρόντιζα να συντηρώ επιμελώς τον προηγούμενο μέχρι να βρεθεί κάτι άλλο… Κάποια στιγμή οι έρωτες τελείωσαν. Απομυθοποιήθηκαν όλοι. Το όνειρο γκρεμίστηκε. Η αλήθεια ήρθε να με προσγειώσει, επιτέλους…

Γυρίζω για άλλη μια φορά στο παρελθόν. Φέρνω όλους αυτούς τους έρωτες έναν έναν στο μυαλό μου. Σε κανέναν δε μπορώ να στηριχτώ πια για να καλύψω τις συναισθηματικές μου ανάγκες. Ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι κάπου εδώ  τελείωσαν οι ψευδαισθήσεις.

Έλα Ντίνα, σήκω. Πρέπει να στερεωθείς στα πόδια σου. Μάθε να ζεις χωρίς είδωλα, δίχως μύθους. Ωρίμασε πια! Άφησε την αυτοπεποίθηση σου να ξεχειλίσει. Ανάλαβε την ευθύνη της ζωής σου. Πέταξε τα δεκανίκια της φαντασίωσης. Πέταξέ τα μακριά.Με αυτά δεν πρόκειται να φτάσεις πουθενά. Θα είναι μια πορεία πλασματική που πάντα θα οδηγεί σε αδιέξοδο.

Επιτέλους, πέταξα όλα εκείνα τα φαντάσματα του παρελθόντος που με βασάνιζαν. Η ζωή μου, η δική μου η ζωή είναι τώρα πιο όμορφη.
…Εσένα, καρδιά μου, σε ξεχνώ, Σε έχω βγάλει από το μυαλό μου. Θυμάμαι, όμως την τελευταία σου κουβέντα : «ζήσε το σήμερα, ζήσε αυτό που δε θα έχεις αύριο, ζήσε το σήμερα, απλά και αληθινά»…

Ανεκπλήρωτοι Έρωτες
Μια όμορφη ανάμνηση ή μια επικίνδυνη πολύχρονη παγίδα?

Αρκετές γυναίκες και πολύ λιγότεροι άνδρες, διαλέγουν να αφοσιωθούν σ΄ένα φαντασιακό έρωτα, που ποτέ δεν έζησαν ή τον έζησαν πολύ λίγο, δημιουργώντας στη ζωή τους συναισθηματικά αδιέξοδα και εγκλωβισμούς.
Φυσικά,τα παραμύθια εξάπτουν την φαντασία και το ρομαντισμό, δημιουργούν την απατηλή προσδοκία πως- γιατί όχι- υπάρχει ο μεγάλος έρωτας και ίσως είναι αυτός.

Το ανεκπλήρωτο γίνεται ιδανικό, αντικείμενο λατρείας, προσμονής, διαρκούς διάψευσης και, πάνω απ' όλα, μιας άδικης σύγκρισης με οποιοδήποτε πραγματικό υπάρξει δίπλα μας. Το χαραχτηρίζουμε ως ατελές και, φυσικά, δεν μπορεί να αντέξει την αναμέτρηση με το απραγματοποίητο. Είναι ένα ψυχικό «βόλεμα», που μας παρέχει άπειρες δικαιολογίες για να αποφύγουμε το επόμενο βήμα στη ζωή μας. Ένα βήμα που μπορεί να ενέχει προσπάθειες, συναισθηματικές επενδύσεις  και  ρεαλιστικούς κινδύνους. Με λίγα λόγια,αρνούμαστε το βήμα προς την ενηλικίωση, την ωριμότητα, την πραγματική ζωή.

 Συχνά, είναι κάτι που το μοιράζονται δύο άτομα σε μια σιωπηρή συμφωνία. Ένα γλυκό μυστικό…Ένα παιχνίδι που αναστατώνει και ανατροφοδοτεί υπόγεια τη λίμπιντο των δύο συμμετεχόντων. «Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια. Έρχεσαι φεύγεις, πώς το αποφεύγεις...» έλεγε ο στίχος της Λίνας Νικολακοπούλου. Άλλοτε όμως το ένα από τα δύο άτομα, ίσως και εν αγνοία του άλλου, παγιδεύεται σε μια μονομερή αναμονή εκπλήρωσης αυτού που αποτελούσε ένα παιχνίδισμα. Τότε κυριολεκτικά μπλοκάρει την πορεία των υπολοίπων συναισθημάτων του, περιμένοντας κάτι που από την ίδια του τη φύση δεν θα έρθει ποτέ.

Το πρόβλημα είναι πώς ο έρωτας αυτός χρησιμοποιείται από τον ψυχισμό σαν κώλυμα, σαν τροχοπέδη για την περαιτέρω ολοκλήρωση του ατόμου και για την ανάληψη της ευθύνης του εαυτού του.
Ομως,μια τέτοια φαντασιακή επιλογή δημιουργεί και ένα ολόκληρο πλέγμα παράλογων πεποιθήσεων όπως:
Κανείς άλλος δεν μπορεί να δώσει νόημα στη ζωή μου
Κανείς δεν μπορεί να τον αντικαταστήσει
Αυτός , σ΄αυτή την περίπτωση, θα έκανε ή θα μου έλεγε αυτό ή εκείνο.

Απόψεις όπως οι παραπάνω γίνονται υποβολές, έχουν πολύ ισχυρή συναισθηματική επίδραση, δεν υποχωρούν εύκολα και στέλνουν στο απυρόβλητο εξιδανικευμένους άνδρες, που μπορεί η συμβίωση μαζί τους να ήταν χειρότερη και από ένα εφιάλτη.

Ο ανολοκλήρωτος έρωτας φαίνεται να είναι μια καλά δουλεμένη εξαπάτηση του εαυτού, μια προσπάθεια να διατηρηθεί το ιδανικό, το τέλειο, το άφθαρτο, όπως στους μύθους. Πρόκειται για μια τάση εθισμού σε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, που συνοδεύεται από άκαμπτη σκέψη και βασανιστική εμμονή.

Τι «προσφέρει» ένας ανεκπλήρωτος έρωτας;

Οικονομία ενέργειας. Ο φαντασιακός έρωτας δεν απαιτεί καθημερινές συναλλαγές, συμβιωτικές προσαρμογές , άγχος για τα κοινά σχέδια ζωής, συγκρούσεις και διαφωνίες. Βρίσκεται εκεί, στο πίσω μέρος του μυαλού μας και δεν ζητά παρά μόνο λίγο χρόνο σκέψης.

Απομακρύνει όλες τις δυσάρεστες και αγχωτικές φάσεις μιας ρεαλιστικής σχέσης.

Αφθαρσία και ανακούφιση από τον φόβο της εγκατάλειψης και την οδύνη του χωρισμού.

 Ο φαντασιακός έρωτας, σε αντίθεση με τους πραγματικούς έρωτες, δεν έχει ημερομηνία λήξης.

Αν θέλετε να απαλλαγείτε από ένα ανεκπλήρωτο έρωτα:

• Ξαναδείτε τι ζητάτε από μια σχέση, π.χ διάλογο, επικοινωνία, σωματική επαφή κλπ

• Ελέγξτε τις παράλογες πεποιθήσεις σας.

• Κάντε τις λογικές σας σκέψεις πράξεις και προχωρήστε τη ζωή σας χωρίς να κοιτάτε πίσω.

• Πάρτε τις ευθύνες σας για να στεριώσει μια ρεαλιστική σχέση.

• Συνειδητοποιείστε ότι οι ανεκπλήρωτοι έρωτες στηρίζονται κατ΄εξοχήν στον φόβο της εγκατάλειψης και στην υποσυνείδητη επιλογή της μοναχικότητας.

• Σταματήστε να αναλύετε τον ανεκπλήρωτο έρωτα.

 Λ. Λουκαΐτου
Μ.Λασσιθωτάκη

...Πρόσφατα είπα πως το ανεκπλήρωτο είναι το μόνο παντοτινό. Ο ανεκπλήρωτος πλατωνικός μου έρωτας κρατάει χρόνια. Μπορεί να φαίνεται ότι χάθηκε στο βάθος του χρόνου, αλλά είναι πάντα εδώ, και, όταν, κάποιο βράδυ έχω την ανάγκη να φέρω στο μυαλό μου, μια όμορφη ανάμνηση, φέρνω, εσένα, μάτια μου...

[Rakendytos]

πολλοι ανεκπληρωτοι ερωτες.. πεθαινουν μεχρι την εκπληρωση..

μονο καποιοι.. που η τυχη θες.. οι περιστασεις.. τους αρνηθηκαν την υπαρξη..
εκεινοι ζουν μεσα μας για παντα!

[fortune]

Eνας μεγαλος ψυχαναλυτης της εποχης μας,ο Υρβιν Γιαλομ εγραψε σε ενα απο τα βιβλια του ,που κυκλοφορουν απο της εκδοσεις Αγρα.

<Εγω δεν θα ηθελα να γινω ο δημιος του Ερωτα.Γιατι ο Ερωτας ειναι μυστηριο και σαν ολα τα μυστηρια ,αν το αναλυσεις ,κατταρεει...>.

Το παραπανω βιβλιο ειναι <ο Δημιος του Ερωτα>.

Σε αυτα  καλη μου  ChocolateMousse θα ηθελα να προσθεσω  και το οτι <ειναι καλυτερο να ζησεις τον ερωτα και να τον χασεις ,παρα να μην τον γνωρισεις ποτε>.

Πιθανα αυτος ο ανεκπληρωτος Ερωτας να επρεπε να εμφασισθει στην ζωη.Και ακομη πιο πιθανα ειναι να ηταν μερος της  εκπαιδευσης και ολοκληρωσης του σχεδιου ζωης ,σε εκεινον ,που εμφανισθηκε.

Συνηθως μετα απο τετοιες μαχες γινομαστε πιο δυνατοι ,ακομα και αν αυτες χαθουν.

fortune.

[Belladona]

[quote user="Rakendytos" post="296307"]πολλοι ανεκπληρωτοι ερωτες.. πεθαινουν μεχρι την εκπληρωση..

μονο καποιοι.. που η τυχη θες.. οι περιστασεις.. τους αρνηθηκαν την υπαρξη..
εκεινοι ζουν μεσα μας για παντα![/quote]

με κάλυψες απόλυτα.
κατ' εμέ έτσι είναι και η πραγματικότητα

[Nikos Apomakros]

Πονάει λίγο αυτό το θέμα ή εγώ έχω αυτή την αίσθηση; Δε νομίζω...

Αυτό το συνηθως λίγο του είναι που αξίζει...
Που μοιάζει πιο σημαντικό απ'οτιδηποτε άλλο.
Κι ίσως είναι.
Κι αν δεν εκπληρωθεί ποτέ, είναι σίγουρο ένα πράγμα...
Θα σε κατατρώει το "πως θα ήταν όλα ... Αν..."
Φανταζομαι οι περισσότεροι έχετε δει το "Letters to Juliette" ή κάπως έτσι... Δεν ειμαι καλός με τους τίτλους.
Το θέτει όμορφα όμως. Το πόση δύναμή έχει το "what if..."
Όση κι η φαντασία μας.
Εξωπραγματική.

Πολύ ψυχοφθόρα κατάσταση ο ανεκπλήρωτος ερωτάς. Πολύ περισσότερο από έναν ερωτά που απομυθοποιηθηκε κι έσβησε. Μ' αρέσει να το παρομοιαζω με πεφταστέρι. Έντονο, μαγικό, ίσως στιγμιαίο  κι όταν σβήνει τουλαχιστον μια ευχή (να τον ζησεις) πραγματοποιήθηκε.

[pixie]

Προσωπικά, επειδή αποφεύγω την ψυχρή λογική και ίσως να έχω φτάσει στο σημείο να εκτιμώ περισσότερο το διφορούμενο των μύθων, μου αρέσει η μορφή του αόριστου/ανεκπλήρωτου... είναι έμπνευση και ταξίδι φαντασίας... και ακόμα κι αυτή η χροιά νοσταλγίας για κάτι το ανέφικτο ή και ανεδαφικό - γιατί όχι - είναι αναντικατάστατη.

'Αλλωστε το ζεις έντονα κι αυτό, κι όταν το ζεις δεν θέλεις να χάσει η εικόνα σε ύπαρξη! 'Ασε που όταν φτάνεις στην ολοκλήρωση ενός στόχου είναι σαν να πεθαίνει κάτι, απογυμνώνεται η ίδια η πορεία που σου χάρισε τόσες στάσεις! Η ουσία πολλές φορές βρίσκεται στην ιδέα...


Στην τελική, τι σημαίνει εκπλήρωση? Και πώς διαχωρίζεται αυτή η εκπλήρωση από τα κοινότυπα: τις δεσμεύσεις, την προοπτική, τις συμβάσεις, τη σκοπιμότητα? ;-)

[black_velvet]

[quote user="Nikos Apomakros" post="351248"]..

Πολύ ψυχοφθόρα κατάσταση ο ανεκπλήρωτος ερωτάς. Πολύ περισσότερο από έναν ερωτά που απομυθοποιηθηκε κι έσβησε. Μ' αρέσει να το παρομοιαζω με πεφταστέρι. Έντονο, μαγικό, ίσως στιγμιαίο  κι όταν σβήνει τουλαχιστον μια ευχή (να τον ζησεις) πραγματοποιήθηκε.[/quote]

Κι όμως, παρ' όλο που ο λαός θέλει να τελειώνει το παραμύθι με την πραγματοποίηση της ευχής, και κάπου εκεί να σβήνει και το (πεφτ)αστέρι, πολλές φορές η πραγματικότητα ξεπερνά την λαϊκή δοξασία, ακόμη κι αυτά τα πιο τρελά όνειρα του καθενός μας.

Κι εκεί που λες πως η εκπλήρωση των καταπιεσμένων πόθων και συναισθημάτων θα φέρει και την λύτρωση, και θα συνεχίσεις την πορεία σου σ' αυτή τη ζωή έχοντας μοιραστεί επιτέλους όσα νιώθεις, και νομίζεις πως θα νιώσεις μια μορφή ελευθερίας, εκεί ακριβώς ανακαλύπτετε κι οι δυο μαζί πως η πραγματικότητα σάς ξεπερνά. Πως η εκπλήρωση δεν ήτανε το τέλος, παρά μόνον η αρχή. Και πως ανοίξανε δρόμοι που ούτε που φανταζόσασταν πως υπάρχουνε. Και κοιτάζεστε στα μάτια και πραγματικά δεν ξέρετε πώς ν' αντιδράσετε. Διότι όλο αυτό πραγματικά είναι πέρα από κάθε λογική, πάνω από κάθε σκέψη, τόσο μακριά κι απ' την πιο τρελή φαντασία.

Δεν μπορώ... ψέμματα! Δεν θέλω να περιγράψω με λόγια όλ' αυτά τα συναισθήματα. Βρίσκω τις λέξεις τόσο φτωχές και πιστεύω πως θα χαθεί τόσο μεγάλο κομμάτι απ' την μαγεία των συναισθημάτων αυτών που, ειλικρινά, αρνούμαι έστω και να προσπαθήσω. Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως το αστέρι όχι μόνο δεν πέφτει, αλλά εξακολουθεί να φέγγει όλο και πιο δυνατά.

[Nikos Apomakros]

[quote user="black_velvet" post="351273"][quote user="Nikos Apomakros" post="351248"]..

Πολύ ψυχοφθόρα κατάσταση ο ανεκπλήρωτος ερωτάς. Πολύ περισσότερο από έναν ερωτά που απομυθοποιηθηκε κι έσβησε. Μ' αρέσει να το παρομοιαζω με πεφταστέρι. Έντονο, μαγικό, ίσως στιγμιαίο  κι όταν σβήνει τουλαχιστον μια ευχή (να τον ζησεις) πραγματοποιήθηκε.[/quote]

Κι όμως, παρ' όλο που ο λαός θέλει να τελειώνει το παραμύθι με την πραγματοποίηση της ευχής, και κάπου εκεί να σβήνει και το (πεφτ)αστέρι, πολλές φορές η πραγματικότητα ξεπερνά την λαϊκή δοξασία, ακόμη κι αυτά τα πιο τρελά όνειρα του καθενός μας.

Κι εκεί που λες πως η εκπλήρωση των καταπιεσμένων πόθων και συναισθημάτων θα φέρει και την λύτρωση, και θα συνεχίσεις την πορεία σου σ' αυτή τη ζωή έχοντας μοιραστεί επιτέλους όσα νιώθεις, και νομίζεις πως θα νιώσεις μια μορφή ελευθερίας, εκεί ακριβώς ανακαλύπτετε κι οι δυο μαζί πως η πραγματικότητα σάς ξεπερνά. Πως η εκπλήρωση δεν ήτανε το τέλος, παρά μόνον η αρχή. Και πως ανοίξανε δρόμοι που ούτε που φανταζόσασταν πως υπάρχουνε. Και κοιτάζεστε στα μάτια και πραγματικά δεν ξέρετε πώς ν' αντιδράσετε. Διότι όλο αυτό πραγματικά είναι πέρα από κάθε λογική, πάνω από κάθε σκέψη, τόσο μακριά κι απ' την πιο τρελή φαντασία.

Δεν μπορώ... ψέμματα! Δεν θέλω να περιγράψω με λόγια όλ' αυτά τα συναισθήματα. Βρίσκω τις λέξεις τόσο φτωχές και πιστεύω πως θα χαθεί τόσο μεγάλο κομμάτι απ' την μαγεία των συναισθημάτων αυτών που, ειλικρινά, αρνούμαι έστω και να προσπαθήσω. Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως το αστέρι όχι μόνο δεν πέφτει, αλλά εξακολουθεί να φέγγει όλο και πιο δυνατά.[/quote]

Ναι, εσύ περιγράφεις την καλύτερη των περιπτώσεων (και χαίρομαι πού σου συμβαίνει). Εγώ έλεγα ότι ακόμα και στη χειρότερη, που σβήσει γρήγορα, είναι τόσο έντονη αυτή η στιγμή που δεν την συναγωνίζεται η μαγεια του ανεκπλήρωτου. Αν βέβαια κάποιος προτιμά μια μαγική φανταστική/νοητή  διάρκεια αντί για μια αξεπεραστη πραγματική στιγμή, οκ είναι και θέμα γούστου... χαρακτήρα... τρόπου σκέψης... ψυχοσυνθεσης κτλ.

Δεν υπάρχει σωστό, λάθος. Όχι τουλαχιστον αν η προτίμηση/επιλογη είναι συνειδητοποιημένη.

[black_velvet]

Ναι, καταλαβαίνω απόλυτα τι λες.
Κι ανήκω κι εγώ στην κατηγορία των ανθρώπων που προτιμούν να μετανιώνουν για όσα έκαναν και όχι για όσα δεν τόλμησαν ποτέ.

Θέλω να ξέρω! Και όχι να αναρωτιέμαι. Και πολύ περισσότερο, θέλω να το ξέρει και ο άλλος. Ακόμη κι αν δεν τον αφορά τελικά. Ακόμη κι αν μου κόψει την καλημέρα (ω ναι! μου έχει συμβεί και αυτό!). Δεν μετανιώνω. Διότι δεν υπάρχει πια τίποτα κρυφό.  ;-)

Δεν λέω... είναι ωραίο να φαντάζεσαι - και να φαντασιώνεσαι.
Βρίσκω όμως ασύγκριτα πιο όμορφο να ζεις! και να βιώνεις κάθε τι, θετικό και αρνητικό.

Για μένα λοιπόν, ο ανεκπλήρωτος έρωτας τελικά δεν ταυτίζεται με τον ανομολόγητο. Αλλά με αυτόν που δεν εκπληρώθηκε είτε λόγω επιλογής/άρνησης του άλλου είτε λόγω συνθηκών (π.χ. απόσταση, οικ. κατάσταση κλπ).

[Nikos Apomakros]

+1

(Χμμμμ περίεργο...)

[black_velvet]

(Ποιο είναι το περίεργο; )

[Nikos Apomakros]

(Δεν θα το διατυμπανίσω...)

[black_velvet]

(Καλά! Πες το μου τότε με ΠΜ  :mryellow: ).

[pixie]

[quote user="Nikos Apomakros" post="351278"]Εγώ έλεγα ότι ακόμα και στη χειρότερη, που σβήσει γρήγορα, είναι τόσο έντονη αυτή η στιγμή που δεν την συναγωνίζεται η μαγεια του ανεκπλήρωτου. Αν βέβαια κάποιος προτιμά μια μαγική φανταστική/νοητή  διάρκεια αντί για μια αξεπεραστη πραγματική στιγμή, οκ είναι και θέμα γούστου... χαρακτήρα... τρόπου σκέψης... ψυχοσυνθεσης κτλ.

Δεν υπάρχει σωστό, λάθος. Όχι τουλαχιστον αν η προτίμηση/επιλογη είναι συνειδητοποιημένη.[/quote]

Ακριβώς! ''Δεν υπάρχουν λάθη, μόνο ζωή'', έλεγε ο Πεσσόα... και συμφωνώ...

Και... υπάρχουν στιγμές που, ενώ τα φώτα της ράμπας στο Θέατρο Ζωή είναι ακόμα ανοιχτά, κι ο πρωταγωνιστής στη γνώριμη θέση, θα ευχόσουν να εξαφανιστεί κι αυτός και όλο το σκηνικό αρκεί να μείνει ζωντανή η αίσθηση!

[fortune]

Εγω παλι θαρρω οτι χωρις ανεκπληρωτους ερωτες η ζωη δεν θα ειχε ενδιαφερον.

f.