Μία πραγματικά όμορφη ιστορία

[aiollus]

[size=12]Μία πραγματικά όμορφη ιστορία[/size]

 

 

Δύο άνδρες, και οι δύο σοβαρά άρρωστοι, έμεναν στο ίδιο δωμάτιο ενός νοσοκομείου.

Ο ένας άνδρας αφηνόταν να σηκωθεί όρθιος στο κρεβάτι του για μία ώρα κάθε απόγευμα για να κατέβουνε υγρά από τα πνευμόνια του.

Το κρεβάτι του βρισκόταν δίπλα στο μοναδικό παράθυρο του δωματίου.

Ο άλλος άνδρας έπρεπε να περνάει όλη την ώρα του ξαπλωμένος.

Οι άνδρες μιλούσαν για ώρες αδιάκοπα. Μιλούσαν για τις γυναίκες τους και τις οικογένειές τους, τα σπίτια τους, τις δουλειές τους, τη θητεία τους στο στρατό, πού πήγαν διακοπές.


Κάθε απόγευμα, όταν ο άνδρας δίπλα στο παράθυρο μπορούσε να σηκωθεί, περνούσε την ώρα του περιγράφοντας στον «συγκάτοικό» του όλα όσα μπορούσε να δει έξω από το παράθυρο.

Ο άνδρας στο άλλο κρεβάτι άρχιζε να ζει για αυτές τις περιόδους μίας ώρας όπου μπορούσε να ανοιχτεί και να ζωογονηθεί ο δικός του κόσμος από όλη τη δραστηριότητα και χρώμα από τον κόσμο εκεί έξω.


Το παράθυρο έβλεπε ένα πάρκο με μια όμορφη λιμνούλα.
Πάπιες και κύκνοι έπαιζαν στα νερά ενώ παιδιά αρμένιζαν τα καραβάκια τους. Ερωτευμένοι νέοι περπατούσαν χέρι-χέρι ανάμεσα σε κάθε χρώματος λουλούδια και μια ωραία θέα του ορίζοντα της πόλης μπορούσε να ειδωθεί στο βάθος.


Καθώς ο άνδρας στο παράθυρο περιέγραφε όλο αυτό με θεσπέσια λεπτομέρεια, ο άνδρας στο άλλο μέρος του δωματίου έκλεινε τα μάτια του και φανταζόταν αυτό το γραφικό σκηνικό.

Ένα ζεστό απόγευμα, ο άνδρας στο παράθυρο περιέγραφε μία παρέλαση που περνούσε.


Αν και ο άλλος άνδρας δεν μπορούσε να ακούσει τη φιλαρμονική - μπορούσε να τη δει στο μάτι του μυαλού του καθώς ο κύριος δίπλα στο παράθυρο το απεικόνιζε με παραστατικές λέξεις.


Μέρες, βδομάδες και μήνες πέρασαν.

Ένα πρωί, η πρωινή νοσοκόμα ήρθε να τους φέρει νερά για το μπάνιο τους μόνο για να δει το άψυχο σώμα του άνδρα δίπλα στο παράθυρο, ο οποίος πέθανε ειρηνικά στον ύπνο του.
Ξαφνιάστηκε και κάλεσε τους θεράποντες ιατρούς να πάρουν το νεκρό σώμα.

Όταν θεωρήθηκε πρέπον, ο άλλος άνδρας ρώτησε αν θα μπορούσε να μεταφερθεί δίπλα στο παράθυρο. Η νοσοκόμα ευχαρίστως έκανε την αλλαγή, και εφ' όσον σιγουρεύτηκε ότι ο άνδρας αισθανόταν άνετα, τον άφησε μόνο.


Σιγά, επώδυνα, στήριξε τον εαυτό του στον ένα του αγκώνα να δει για πρώτη φορά του τον έξω κόσμο..
Πάσχισε να γείρει να δει έξω από το παράθυρο δίπλα στο κρεβάτι.

Αντίκρισε ένα λευκό τοίχο.

Ο άνδρας ρώτησε τη νοσοκόμα τι θα μπορούσε να ανάγκασε το συχωρεμένο συγκάτοικό του ο οποίος περιέγραφε τόσο έξοχα πράγματα έξω από το παράθυρο.


Η νοσοκόμα αποκρίθηκε πως ο άνδρας ήταν τυφλός και δεν μπορούσε να δει ούτε τον τοίχο.

Πρόσθεσε, 'Ίσως ήθελε απλά να σου δώσει θάρρος.'



Επίλογος:

Υπάρχει πελώρια ευτυχία στο να κάνεις τους άλλους ευτυχισμένους, παρά τις δική μας κατάσταση.

Μοιρασμένη λύπη είναι μισή λύπη, αλλά η ευτυχία, όταν μοιράζεται, διπλασιάζεται.


Αν θες να νιώθεις πλούσιος, απλά μέτρα όλα τα πράγματα που έχεις τα οποία δεν αγοράζονται με χρήματα.


'Το σήμερα είναι ένα δώρο, γι' αυτό αποκαλείται '    Το παρόν.'

[seagull]

Θα μπορούσε να υπάρχει και ένα τόπικ με ανθρώπινες ιστορίες ! από αυτές που έχουν κάτι να πουν ..

και το παρακάτω κείμενο , είναι απο μειλ, που μου άρεσε όμως .. και  το αντιγράφω, χωρίς τις εικόνες ..



Πείθουμε τους εαυτούς μας πως η ζωή μας θα είναι  καλύτερη, όταν παντρευτούμε και αποχτήσουμε ένα μωρό,
μετά ένα ακόμα.
Μετά αγχωνόμαστε, διότι  τα παιδιά μας δεν είναι αρκετά μεγάλα και όλα θα θα είναι καλύτερα όταν μεγαλώσουν.

Στη συνέχεια αγχωνόμαστε γιατί φτάνουν στην εφηβεία και πρέπει να ασχοληθούμε μαζί τους. Θα είμαστε σίγουρα ευτυχείς όταν περάσουν αυτό το στάδιο.
Λέμε στους εαυτούς μας ότι θα είμαστε ολοκληρωμένοι, όταν ο σύντροφός μας θα αποκατασταθεί, όταν θα αποχτήσουμε  ένα πιο ωραίο αυτοκίνητο, όταν θα μπορέσουμε να πάμε διακοπές, όταν θα πάρουμε την σύνταξή μας.

Η αλήθεια είναι, πως η καλύτερη στιγμή για να είμαστε ευτυχισμένοι, είναι ΤΩΡΑ

Αλλιώς πότε ;

Η ζωή μας θα είναι πάντα με απογοήτευση. Είναι προτιμότερο να το παραδεχτούμε και να αποφασίσουμε να είμαστε ευτυχισμένοι παρόλα αυτά.

Για πολύ καιρό μου φαινόταν πως η ζωή μου θα άρχιζε.
Η πραγματική ζωή.
Αλά υπήρχαν πάντα εμπόδια, μια δοκιμασία να ξεπεραστεί,μια δουλεια να τελειώσει, χρόνος να δωθεί,ένα χρέος να πληρωθεί.
Μετά η ζωή θα ξεκινούσε.
Τελικά κατάλαβα πως  αυτά τα εμπόδια, ήταν η ΖΩΗ.

Αυτή η προοπτική με βοήθησε να δω πως δεν υπάρχει μονοπάτι για την ευτυχία.
Το μονοπάτι είναι η ευτυχία.


Λοιπόν εκτιμήστε την ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ.
Σταματήστε να περιμένετε να τελειώσετε το σχολείο, να ξαναγυρίσετε στο σχοελίο, να χάσετε 10 κιλά, να πάρετε 10 κιλά, να ξεκινήσετε να δουλεύετε, να παντρευείτε, να έρθει η Παρασκευή βράδυ, η Κυριακή πρωί, να αγοράσετε καινούργιο αυτοκίνητο, να πληρώσετε την υποθήκη σας, να έρθει η Άνοιξη, το Καλοκαίρι, το Φθινόπωρο, ο Χειμώνας,
η πρώτη του μήνα, ή τα μέσα του μήνα, να ακουστεί το τραγούδι σας στο ραδιόφωνο, να πεθάνετε να ξαναγεννηθείτε,
πριν ΑΠΟΦΑΣΊΣΕΤΕ να είστε ευτυχισμένοι.

Η ευτυχία είναι ένα ταξίδι, όχι ένας προορισμός.
Δεν υπάρχει καλύτερος χρόνος για να είστε ευτυχισμένοι...από το τώρα.

Ζήστε και εκτιμήστε την κάθε στιγμή



Τώρα σκέψου και προσπάθησε να απαντήσεις :

Ονόμασε 5 άτομα από τα πλουσιότερα στη γη
Ονόμασε τις 5 τελευταίες νικήτριες του διαγωνισμού ομορφιάς
Ονόμασε τους 10 τελευταίους νικητές του βραβείου Νόμπελ
Ονόμαστε τους 10 τελευταίους νικητές του Όσκαρ καλύτερου ηθοποιού


Είναι κάπως δύσκολο ...

Τα χειροκροτήματα περνάνε
Τα κύπελα πιάνουν σκόνη
Οι νικητές ξεχνιούνται



Τώρα προσπάθησε να απαντήσεις σε αυτές τις 5 ερωτήσεις

Ονόμασε 3 καθηγητές που συνέβαλαν στην μορφωσή σου
Ονόμασε 3 φίλους που σε βοήθησαν σε δύσκολες στιγμές σου
Σκέψου κάποια άτομα που σε έχουν κάνει να νοιώσεις ξεχωριστός/ή
Ονόμασε 5 άτομα που σου αρέσει να περνάς τον χρόνο  μαζί τους


Είναι πιο εύκολο.....

Τα άτομα που έχουν μια ουσία στη ζωή σου, δεν είναι αναγκαστικά οι πιο πλούσιοι και οι πιο πετυχημένοι
Είναι εκείνοι που ανησυχούν για σένα, που φροντίζουν για σένα, που σε οποιεσδήποτε περιστάσεις είναι δίπλα σε σένα


Στους Ολυμπιακούς του Σιάτλ, 9 αθλητές όλοι ανάπηροι, σωματικά ή πνευματικά,
ήταν στην γραμμή εκίνησης της κούρσας τψν 100μ
Στο σύνθημα της εκκίνησης, η κούρσα ξεκίνησε. Δεν έτρεχαν όλοι, αλλά όλοι είχαν την επιθυμία να συμμετέχουν
και να κερδίσουν
Έτρεχαν ανά δύο, ένα αγόρι έτρεχε στην πίστα, έκανε κάποιες τούμπες και άρχισε να κλαίει
Οι άλλοι 8 τον άκουσαν να κλαίει Επιβράδυναν και κοίταξαν πίσω τους
Σταμάτησαν και άρχισαν να επιστρέφουν πίσω, όλοι....
Μια κοπέλα με το σύνδρομο down κάθισε δίπλα του και άρχισε να τον χαιδεύει και να τον ρωτά: Είσαι καλύτερα τωρα ;
Τότε οι υπόλοιποι τον πήραν στους ώμους και ξεκίνησαν να περπατάνε προς την γραμμή του τερματισμού

Ολόκληρο το στάδιο σηκώθηκε και άρχισε να χειροκροτεί Και τα χειροκροτήματα διήρκησαν πολύ....


Βαθειά μέσα μας ...ξέρουμε πως το σημαντικότερο δεν είναι να κερδίσουμε για μας ...

Το πιο σημαντικό είναι να βοηθάμε τους άλλους να κερδίσουν

Ακόμη και αν αυτό σημαίνει πως θα επιβραδύνουμε ή θα αλλάξουμε την πορεία μας ...

[seagull]

" Ενα κερί δεν παθαίνει τίποτα όταν βοηθήσουμε για να ανάψει ένα περισσότερο "