Το χαμόγελο σου

[Atma]

Χάθηκα μέσα σ ένα  πυκνό δάσος,
ψάχνοντας η ανόητη για το δέντρο!
Και πέρασαν νύκτες...και ήρθαν βροχές και καταιγίδες
Και ούρλιαζαν λύκοι και θεριά. Και πετούσαν πάνω από το κεφάλι μου
αρπακτικά πουλιά. Δεν λέω πως δεν φοβήθηκα. Δεν λέω πως δεν νοστάλγησα την ζεστή μου κάμαρα. Αλλά είχα απομακρυνθεί πολύ. Χάραζα τα όνειρα μου στα δέντρα για να μην χάσω τα ίχνη μου..
Κοιτούσα τον ουρανό για να μην χάσω την ανατολή..
Από όλα περισσότερο λυπήθηκα που ξέχασα
το ΧΑΜΟΓΕΛΟ εκείνων που αγάπησα..
Από όλα πιο πολύ φοβήθηκα τον ίσκιο μου...
Και περπατούσα ψάχνοντας για περάσματα..

[Atma]

Η ζωή κινείται πολύ γρήγορα
ρίχνει τον άνθρωπο από τον παράδεισο στην κόλαση
μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα
Συναντάμε κάποιον και ερωτευόμαστε και έχουμε την εντύπωση
ότι όλο το σύμπαν συμφωνεί μαζί μας. Όμως αν κάτι δεν πάει καλά, τότε
δεν μένει τπτ. Πως είναι δυνατόν να εξαφανίζεται τόσο γρήγορα η ομορφιά
που ήταν εκεί πριν από λίγα λεπτά;

[galileo001]

η ομορφια που ηταν εκει πριν λιγα λεπτα θα ειναι η ιδια ομορφια που θα ειναι στο ιδο μερος στο ιδιο σημειο στον ιδιο ανθρωπο
αν αλλαξε κατι αλλαξαν τα παντα
το χαμογελο ομως παραμενει και ειναι παντα για σενα
τιποτα δεν εχει αλλαξει τιποτα δεν ειναι οπως παλια


ζηλευω τις στιγμες που περασαν τις ωρες που μετρουσα
το γελιο που περιμενα
το νου μου να φωτισει
τις ομορφες μου τις στιγμες
στο πλαι σου που περνουσα
το προσωπο που φιλησα
μεσα στα ονειρα μου
την αγκαλια που λατρεψα
τα ματια που με κοιταξαν
το χερι που μου απλωθηκε
το σωμα σου φωτιες πετουσε
την ηρεμια της ψυχης
και την ανταρα της καρδιας
το βλεμμα που μαγνητιζε
τα λογια που με καθηλωναν

ζηλευω και θυμαμαι ,,,,  

 :arrow:

[Atma]

Σε φοβόμου,
Σε φοβόμουν επειδή δεν ήξερα
πως έγινες και γιατί
όταν για πρώτη φορά
ήρθα σε επαφή με την ψυχή σου
αποκεντρώθηκα
η ψυχραιμία μου χάθηκε, άλλαξα
στον δρόμο μου βρέθηκε ο κόσμος
που έπρεπε να αντιμετωπίσω
ήταν η ανάμνηση της παλίρροιας
που είναι αιώνια στην θάλασσα
τα μάτια μου άνοιξαν
η λογική μου χάθηκε
έχει σημασία οτι ήμουν ένα κοχύλι
στη θάλασσα
που διαλυόταν και γινόταν άμμος

ΥΣ ωρες αναρωτιέμαι αν βγάζεται νόημα από οσα γράφω
εγω πάντως ναι...

[smile]

Η σκέψη πάλι σε σένα τρέχει
χάνεται ο λογισμός στα μονοπάτια της καρδιας
και φεύγει πέρα
στου φεγγαριού το φως
καθώς χύνεται στα ήσυχα νερά της θάλασσας
που τραγουδά γλυκά
την παγωμένη τούτη νυχτια.
Κοιτώ τ΄αστέρια,
λιγοστά φτάνει η ματιά μου
κι ένα πιο λαμπερό κάνει να πέσει
τα χέρια απλώνω να μη χαθεί,
ειναι κοντά, μοιάζει με σένα.
Οραμα είναι, δεν είσαι αστέρι του χειμώνα.
Λουλούδι είσαι,
που ανθίζεις την άνοιξη
κι η άνοιξη ανθίζει εσένα
το λουλούδι της το πιο όμορφο.

[Ntama]

το χαμόγελό σου.....

....με παραπέμπει σε εξαίρετο άσμα...
....με παραπέμπει σε κάποιο εξαίρετο πλάσμα που άφησα να φύγει από τη ζωή μου γιατί φοβήθηκα την τόση αγάπη....

το χαμόγελό σου.....

Συγχαρητήρεια Αtma.... ειλικρινέστατα !!

[Atma]

το χαμόγελό σου.....

....με παραπέμπει σε εξαίρετο άσμα...
....με παραπέμπει σε κάποιο εξαίρετο πλάσμα που άφησα να φύγει από τη ζωή μου γιατί φοβήθηκα την τόση αγάπη....

το χαμόγελό σου.....

Συγχαρητήρεια Αtma.... ειλικρινέστατα !!

εδώ μαιρούλα είναι η γωνιά μου
όποτε δεν είμαι καλά
μπαίνω και τα διαβάζω
σπάνιο πράγμα
χαμόγελο μέσα από την ψυχή σου
και οποιοδήποτε χαμόγελο οφείλεται
στον γαλιλέο

ΥΣ σε παινεύω αλλά δεν σε προξενεύω χεχε

[Ntama]

Atma, με γοήτεψαν τα περισσότερα από αυτα που έγραψες και διάβασα 2 φορές μάλιστα... πρέπει να ύπαρχουν πολλά μέσα στην ψυχή και στο μυαλό σου που θέλεις να δώσεις σε αυτόν τον κόσμο... έτσι με κανεις και νιώθω...
Να σαι σιγουρη πως θα επισκέπτομαι συχνα λοιπόν αυτή την σελίδα μιας και είναι η γωνιά σου... σίγουρα, κάτι θα έχω να πάρω καθε φορά που θα διαβάζω κάτι... γιατι έχω μάθει να διάβάζω με την ψυχή και όχι με το μυαλό μου μόνο...

Με τιμά το γεγονός ότι με παινεύεις αλλά δεν με προξενεύεις.... ;-)

Ευχαριστώ.... για όλα....

φιλικά πιά...

[Atma]

Μαιρούλα το υστερόγραφο

ΥΣ σε παινεύω αλλά δεν σε προξενεύω χεχε

στον γαλιλεο αναφερόταν χεχε

[Atma]

Θέλω κοντά μου τη σιωπή των ήχων,
που σαν γυρνάνε απ' το ταξίδι τους,
διαλέγουν να κουρνιάσουν δίπλα μου

[Ntama]

Atma... san paidi kai gw.... katalaba la8os... :p:p
xexexexexexe den peirazei omws.... e?

pantws, an to leges gia mena, 8a mou arese... ;-)

[galileo001]

μ αρεσει ο τροπος
που ολα τα δινεις
δικα μου τα κανεις
ποτε δεν μ αφηνεις

μου δινεις το μεσα
το βαθος της ψυχης σου
την αλλη πλευρα σου
το φως της ζωης σου

μ αρεσει σου λεω
για μενα οσα γραφεις
με κανεις και νοιωθω
σαν να μαι ο καβαφης

γι αυτο και γω μωρακι μου
σου χαριζω το δικο μου
για παντα σου ανηκει
το χαμογελο μου


( ναμην το παιξω και γω καπως , με κανεις και κορδωνομαι )  :wink:

το θεμα ειναι οτι για καποιο ανεξηγητο λογο εχει ..κολλησει ο τηλεφωνητης  :wink:

[Atma]

Αλκυόνη Παπαδάκη.

Είναι κάτι νύχτες, που τα αστέρια κατεβαίνουνε χαμηλά. Που λιώνει το φεγγάρι και νοτίζει την ψυχή σου. Είναι κάτι νύχτες, που όλα σιγοτραγουδούν. Ακόμα κι οι πέτρες. Και τα ξερά κλαδιά. Αυτές τις νύχτες προτιμά να σε θυμάται η μοναξιά σου.Κι έρχεται ακάλεστη. Χωρίς να χτυπήσει ούτε καν την πόρτα, να ρωτήσει αν δέχεσαι επισκέψεις. Χωρίς να κρατά η αφιλότιμη, ούτ' ένα λουλουδάκι. Ούτ' ένα γλυκό, μπας και σε ξεγελάσει. Θρονιάζεται στην ψυχή σου κι ανάβει προκλητικά το τσιγαράκι της. "Αυτάααα! Πού είχαμε μείνει;" Σου λέει μ' όλο το θράσος της και σε κοιτά κατάματα. Είν' αυτές οι νύχτες, που τ' άστρα κατεβαίνουν χαμηλά. Που λιώνει το φεγγάρι. Που όλα σιγοτραγουδούν. Είν' αυτές οι νύχτες τελικά, που βλέπεις καθαρά, το χρώμα που έχουν τα μάτια της μοναξιάς. Ίδιο ακριβώς, όπως οι στάχτες από τα όνειρα.

[Ntama]

το χαμόγελό σου.....

[Atma]

Ο πιο μοναχικός δρόμος
είναι αυτός που με παίρνει
μακριά σου...