ΤΑ ΠΟΙΗΤΟΣΚΕΥΆΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΑΡΑΚΟΥ

[MARAKOS]

πως θάθελα στα ουράνια να φτάσω

πως θάθελα στα ουράνια να φτάσω
για ν αγναντέψω τη στερνή μου ανατολή
κι αποκειπάνω μεσ τα όνειρα να πλάσω
ένα καινούργιο κόσμο πέρα απο τη Γή

να φτερουγίζω σ άγνωστους μου τόπους
να ρίχνω τη σκιά μου από ψηλά
και από κάτω μου να βλέπω τους ανθρώπους
να με θωρούνε όπως τα πουλιά

πως θάθελα να φτάσω ως τον ήλιο
για να λουστώ στο φώς της θαλπωρής
και στο κατόπιν μες στα σύγνεφα για λίγο
να ξεδιψάσω στο κελάρι της βροχής

πως θάθελα στα ουράνια να φτάσω
για ν αγναντέψω την στερνή μου ανατολή,
και κουρασμένος στο σαρκίο να λουφάξω
να γίνω ένα με το χώμα και τη γη

marakos

[MARAKOS]

Καψούρη μου που καίγεσαι


Καψούρη μου που καίγεσαι
να την εσυναντήσεις πάλι,
και τα κορμιά να σμίξετε
στου έρωτα την ζάλη

ένα ν ακούσεις από μέ
τον σιτεμένο γάτο,
ψάξε τι κρύβει το μυαλό
και όχι το από κάτω

τους τρόπους κοίταζε μωρέ
μα και τον χαρακτήρα,
στα λέω εγώ ο ραμολί
πούχω μεγάλη πείρα

μακριά λοιπόν απ τις ρηχές
και κακομαθημένες,
έστω κι αν είναι ποθητές
στο στρώμα αραγμένες

να είναι άνθρωπος γλυκός
μ αισθήματα μεγάλα,
γιαυτήν να είσαι ο Θεός
αρκέσου κι άσε τ άλλα

γιαυτό μη την παρακαλάς
μην είσαι δεδομένος,
αν κορδελάκια σούκανε
και νοιώθεις πληγωμένος

σήκω ψηλά την κεφαλή
και χαμογέλα πάλι,
μπροστά σου είναι η ζωή
για μια αγάπη άλλη

marakos

[MARAKOS]

ας σταματήσει η βροχή

   
ας σταματήσει η βροχή
κι ας βγει ο ήλιος τώρα,
έχει μουλιάσει η δόλια γη
σε τούτη δω τη χώρα

ας σταματήσει η βροχή
βουλιάξαμε στη λάσπη,
χείμαρροι πνιξαν τη ζωή
κι αίμα πηχτό έχει στάξει

ας σταματήσει η βροχή
σαν δάκρυ που κυλάει,
τον ήλιο έχει ανάγκη η γή
μα κι η ψυχή αυτόν ζητάει

marakos

[MARAKOS]

το αγύριστο κεφάλι

Μη νομίζεις πως σαν κλάψεις
και πλερέζες αν φορέσεις,
ένα αγύριστο κεφάλι
πάλι πίσω θα το στρέψεις

τον καιρό μη χαλαλίζεις
μυξομάντιλα μη βρέχεις,
ξέχασε τον μουστερή σου
κι όνειρα νεκρά μη τρέφεις

κοίτα μόνο το ΕΓΩ σου
κάνε όνειρα μεγάλα,
στύλωσε τον εαυτό σου
κι όλα θαναι μέλι-γάλα


marakos

[MARAKOS]

Θέλω να κλέψω ένα λουλούδι απ τον παράδεισο   


Θέλω να κλέψω ένα λουλούδι απ τον παράδεισο
μες της καρδιάς σου τον μπαξέ να το φυτέψεις,
γιατί στο λέω ειλικρινά να το πιστέψεις
πως κάθε μέρα σ αγαπώ και πιο πολύ.

Θέλω να σβήσω κάθε δάκρυ απ τα μάτια σου
μαζί με θάλασσα γαλάζια να το σμίξω
για να γλυκάνει το νερό το αλατίσιο
για κάθε πόνο που σε λύγισε πολύ

marakos

[MARAKOS]

λεβέντες είν οι παχουλοί


λεβέντες είν οι παχουλοί
κι ας τους κακολογούνε,
όλο τον κόσμο αγαπούν
και δεν βαρυγκωμούνε

πλατιά χαμόγελα σκορπούν
γέλιο με το καντάρι,
κι ας μοιάζουν να κατέβηκαν
με ούφο απο τον Άρη

κόμπλεξ δεν έχουν στα κιλά
τη ζυγαριά μισούνε,
τα πιάτα τους ξεχειλιστά
τα γλύφουν όσο μπορούνε

λεβέντες είν οι παχουλοί
και στο κρεβάτι πρώτοι,
κι ας λέν οι ανορεκτικοί
¨δεν είναι σέξ ανθρώπο騨

ζήτω λοιπόν οι παχουλοί
στα της κουζίνας γνώστες,
μανούλες στην μαγειρική
κι άριστοι γευσιγνώστες

marakos

ένας χοντρός με λεπτά αισθήματα

[MARAKOS]

η τσικνιά

Ήρθε η ώρα για τσικνιά
σε κάποιο κουτουκάκι,
να την τυλώσουμε καλά
να πιούμε και κρασάκι

να ρθούνε τα κοψίδια μας
κι οι πατατιές στα πιάτα,
και να μουλιάσουμε ψωμί
σε λάδι με σαλάτα

ο έρως μέσα στην κοιλιά
γεννιέται και πεθαίνει,
γι αυτό κι ο άξιος εραστής
το αμόρε του χορταίνει

τι να την κάνεις τη ζωή
σε δίαιτες αν ρίξεις,
εάν λιμπίζεσαι φαί
κι ούτε να το μυρίσεις

φάτε απόψε φίλοι μου
το απαιτεί η μέρα,
και όσο για τη δίαιτα
ν αρχίσει απo Δευτέρα

marakos XXL

[MARAKOS]

γεια σου μάγκα παλαιοκώστα

γεια σου μάγκα παλαιοκώστα
ρόμπα πούκανες τον Κώστα,
που δραπέτες θα μας κάνει
απ την πείνα τη μεγάλη

ρίξτου σκάλα ν αποδράσει
κι ο λαός να ησυχάσει,
ψυχοπλάκωμα έχει γίνει
και κοντεύει να μας σκάσει

ίσως πια το εμπεδώσει
και να σε ακολουθήσει,
ελικόπτερο να πάρει
και το θώκο του ν αφήσει

marakos

[MARAKOS]

ξεσάλωσε μία μικρή

Ξεσάλωσε μια μικρή
κι έβαλε σούπερ μίνι,
στον αφαλό της έφτανε
μάτι να μη σου μείνει

μανούλι ήτανε θαρρώ
για σεξ ένα και ένα,
του ρχότανε να της ριχτεί
κι ας ήταν εξήντα ένα

πιπίνι κάτσε να σου πει
το ραμολί δυο λόγια,
αφού ο έρμος θα βρεθεί
στου χάροντα τα αλώνια

ο σιτεμένος έδειχνε
στην τσέπη ναναι εντάξει,
κι εκείνη καλοσκέφτηκε
την προίκα της να φτιάξει

πόσους παράδες κουβαλάς
αν τελικά επιμένεις,
όσο για κόλπα μη ζητάς
και μη τα περιμένεις

έχω για σε την σύνταξη
του μήνα που μας τρέχει,
μα και δωράκια ακριβά
η τσέπη μου αντέχει

έλα κοντά μου ραμολί
και σάλιωσε τη γλώσσα,
μέτρα μου πεντακόσια ευρώ
κι ακόμα άλλα τόσα

αυτά του είπε η μικρά
και λάκισε ο δόλιος,
για της κυράς του το τσαρδί
για να μη μείνει μόνος

συνετισθείτε ραμολί
και μη παρασυρθείτε,
στο ταίρι νάσαστε σωστοί
και μη βαρυγκωμείτε

σαν σβήσετε τη λάμπα σας
πιπίνι θάναι δίπλα,
αρκεί να είστε τρυφεροί
να μη σας κάνει ντρίπλα

marakos

[MARAKOS]

Η γέννηση μιας γυναίκας

Σκύβει ο πατέρας σε χαϊδεύει με στοργή
και μ ευλάβεια και έκσταση σε πιάνει
βλέπει το τοσοδούλικο σου κορμάκι να ριγεί
σαν μια προέκταση του Είναι του στη γη
και νοιώθει πως ποτέ δεν θα πεθάνει


κι η μάνα μ ευτυχία περισσή
ρόδινα όνειρα για σε χίλια πυργώνει,
όλος ο κόσμος πια για κείνη είσαι σύ
θέλει τη ζήση σου χρυσή
και τ όνειρο της πάντα να σε καμαρώνει


και οι γιαγιάδες κι οι παππούδες απαλά
θ αγγίξουν της ζωούλας σου τη ρόδινη κορδέλα,
στα μάτια της ψυχής τους, εικόνα σου τρανή κυλά
για να σε να φανταστούν μελλοντικά,
σωστή γλυκεία κοπέλα

marakos 1977

γραμμένο σε μια χαρτοπετσέτα στο μαιευτήριο Λητώ
επ ευκαιρία της γέννησης του πρώτου μου παιδιού,
..της κορούλας μου και αφιερωμένο σε ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ
ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

[MARAKOS]

Ήλιε μου

Μέσα από θείο όνειρο
που άσβεστο μου μένει,
μαζί συνταξιδέψαμε
ήλιε μου σ άλλα μέρη

αφήνοντας ξοπίσω μου
σκιές ψυχοπλακώστρες
μου φώτιζες στο δρόμο μου
κακοτοπιές καμπόσες

μου έδειξες τις ομορφιές
που η φύση είχε σπείρει
και ήπια με τις χούφτες μου
νερό χωρίς ποτήρι

είδα βουνά πανύψηλα
κοιλάδες  και γιοφύρια
και της πλανεύτρας μάνας γης
κάθε λογής στολίδια

μύρισα χώμα της ζωής
που σπόρους νανουρίζει
και ψέλλισα  ευχαριστώ
στη μοίρα για ότι ορίζει

τώρα πια που βασίλεψες
και το σκοτάδι πέφτει,
θέλω να πω ευχαριστώ
στο φως σου που μου στέκει

marakos

[MARAKOS]

μη περιμένεις παραλή

μη περιμένεις παραλή
τον φουκαρά να νοιώσει,
μα ούτε και τους φόρους του
να σπεύσει να πληρώσει

πίσω του έχει ισχυρούς
που πάντοτε στηρίζει
επίορκους και ποταπούς
με μίζες τους ταΐζει

δεν νοιάζεται αν του φτωχού
με την στυγνή ακρίβεια,
κατάσχουνε το σπίτι του
και τρώει απ τα σκουπίδια

έχει στο χέρι πάντοτε
την κάθε εξουσία,
και χορηγός της γίνεται
και ας μην έχει αξία

την ευκαιρία πάντοτε
ψάχνει για να αδράξει,
σε κάθε κρίση δυνατή
τα πάντα για ν αρπάξει

ευθύς τις μέρες της δουλειάς
σπεύδει να τις μειώσει,
¨θύμα της κρίσης¨ και αυτός
μισθούς για να μη δώσει

κοιτάζει το τομάρι του
και αγνοεί το Νόμο,
αφου τα μάτια του κλειστά
ταχει γιαυτόν και μόνο

marakos

[MARAKOS]

Ακόμα κι αν αλλάξανε τα χρόνια κι οι καιροί

Ακόμα κι αν αλλάξανε τα χρόνια κι οι καιροί
και δεν υπάρχουν Δεσποσύνες για να σώσεις,
ακόμα κι αν εκλείψανε οι δράκοι οι δολεροί
με το αιχμηρό σου το κοντάρι να σκοτωσεις

Ακόμα κι αν τα όνειρα σωριάστηκαν στη γη
και γίνανε την εποχή που ζείς αποκαίδια,
ακόμα κι αν ελύγισε απ τον πόνο η ψυχή
και θάφτηκε μαζί μ ακαθαρσίες και σκουπίδια

Ακόμα κι αν ο ανθρωπος μοιάζει αρπακτικό
κι η δυστυχία των πολλών δεν τον πειράζει,
εσύ μην απελπίζεσαι και μείνε σταθερός
και την αλήθεια να υπηρετείς και μη σε νοιαζει

Μαράκος

[MARAKOS]

άχ έρωτα...

ποτέ δεν φανταζόμουνα
ξανά να με ματώσεις
και ευτυχία και χαρά
στα χρόνια τούτα τα στερνά
στο δρόμο της ανηφοριάς
μπουμπούκια να μου στρώσεις

ποτέ δεν φανταζόμουνα
να με ξανατοξευσεις
και με τα βέλη σου ξανά
βαθιά και μεσα στην καρδιά
ψηλά να μ εκτοξευσεις

Μαράκος

[MARAKOS]

υπάρχουν και καλά παιδιά

υπάρχουν και καλά παιδιά
αγαπητά κορίτσια,
έχουνε μπέσα ,λεβεντιά
και σου μιλούν στα ίσια

δεν είναι όλα του σωρού
και όποια πάρει ο χάρος,
είναι για οικογένεια
μ ευθύνες και με θάρρος

είναι παιδιά που την δουλειά
την κάνουνε με κέφι,
και στη γυναίκα δεν χτυπούν
για να χορέψει ντέφι

φέρνουν το μεροκάματο
και της το ακουμπάνε,
την έχουνε βασίλισσα
και δεν βαρυγκωμάνε

υπάρχουν και καλά παιδιά
αγαπητά κορίτσια,
γι αυτό αναζητήστε τα
κι αφήστε τα καπρίτσια

Μαράκος