Υπάρξεις...

[pixie]

Τριγυρίζουμε σε έναν κόσμο πολύ ανθρώπινο... Υπάρξεις, χαμένες ή όχι... Περπατάμε και δίπλα μας ακούμε την ανάσα κάποιου άλλου να λαχανιάζει, κυματάκια αδέσμευτα που μας τυλίγουν σε μια ζεστή πληρότητα ή την παγερή αύρα της πολικής απουσίας...
'Οποιον και να ρωτήσεις, θα σου πει ότι η δική του ύπαρξη είναι μοναδική! Είναι κομμάτι του δικού του σύμπαντος, άλλωστε, ο καθένας μας είναι ένας κόσμος ολόκληρος...  

Υπάρξεις που θεωρούν ότι ξεχωρίζουν μέσα στο πλήθος, ότι είναι πιο σπουδαίες από κάποιες άλλες, ότι η εσωτερική τους αξία κραυγάζει, ότι πρέπει να έχουν μεγαλύτερο ποσοστό στη νομή των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Υπάρξεις με το ύφος του ηγέτη ή τα βήματα του ισχυρού, που θέτουν ανατρεπτικά τους δικούς τους νόμους, θεωρώντας ότι μόνο αυτές έχουν την δύναμη και την γνώση, για να καθοδηγήσουν τον κόσμο. Που ξεκινούν άφοβες πορείες κόντρα σε όλα προκειμένου να συναντήσουν την χίμαιρα ή το όραμα που κυνηγούν χωρίς να υπολογίζουν τίποτε στον δρόμο τους.

Υπάρξεις φιλόδοξες και υπεροπτικές, υπέρ πάντων ο υπέροχος εαυτός τους! Δεν διστάζουν να πληγώσουν ή να πατήσουν επί πτωμάτων, αν αυτό θα τις κάνει να νοιώσουν καλύτερα. Αν έτσι, βγουν αυτές μπροστά και οι άλλες μείνουν από πίσω, θα νοιώσουν ότι ζουν στα ύψη. 'Ολα στο όνομα της προσωπικής επιβολής!

Υπάρξεις τυλιγμένες τον μανδύα της σιωπής, αίσθηση μαύρου ρούχου, σκιές μοναχικές σαν τις φιγούρες στις άδειες πλατείες στους πίνακες του Ντε Κίρικο, φοβισμένες κι από τον ίδιο τους τον εαυτό. Αναποφάσιστες, χωρίς πρωτοβουλία, που έχουν μάθει να χαμηλώνουν το βλέμμα ταπεινά και να υπομένουν στωικά την κάθε δυσκολία.

Υπάρξεις πόρνες που μυρίζουν αλλοτρίωση, χυδαιότητα και γλοιώδη αισθήματα.

Υπάρξεις καιροσκοπικές, τυχοδιωκτικά μυαλά που υπερασπίζονται το ρητό: ''όσα πάνε κι όσα έρθουν'' κι οι εύκολες λύσεις στη ζωή φαντάζουν στα μάτια τους βολικές και μαγικές.

Υπάρξεις φιλάργυρες και τεμπέλες, που τα θέλουν όλα έτοιμα, χωρίς να δώσουν, χωρίς να κοπιάσουν, που θεωρούν ότι η ζωή τους χρωστάει και άρα έχουν μόνο να λαμβάνουν, χωρίς να έχουν την παραμικρή υποχρέωση ανταπόδοσης, αλλά το χειρότερο είναι ότι δεν νοιώθουν αυτή την ανάγκη.

Υπάρξεις ευαίσθητες, συναισθηματικές ή αυτοκαταστροφικές, που δεν μπόρεσαν να βρουν κώδικες επικοινωνίας, με τις άλλες, αλλά δεν ήταν τόσο γυμνές για να περάσουν απαρατήρητες και ζητάνε διεξόδους σε νεραϊδογραφήματα, σε κόσμους άλλους, πλασματικούς.

Αλλά υπάρχουν και...

Ψυχές διάφανες σαν ένα δάκρυ του ουρανού και τόσο σπάνιες σαν ένα καθαρό διαμάντι...
Ψυχές σαν μια στάλα καθάριο νερό στην αιωνιότητα... Σαν το πρώτο κρινάκι που ζωγραφίσαμε κάποτε...

 Ψυχές, γενναιόδωρες, ανιδιοτελείς και δοτικές, γεμάτες χαρισματική διάθεση.
Ψυχές πληθωρικές που μόλις έρθεις σε επαφή μαζί τους ο κόσμος αλλάζει χρώμα με τρόπο μαγικό και γίνεται ομορφότερος, ψυχές που έχουν την αυτοτέλειά τους, που ξέρουν να σέβονται, που νοιάζονται για τη ζωή σου, που συμπαραστέκονται στα δύσκολα, που η χαρά σου είναι χαρά τους και ο πόνος σου διπλός πόνος γι' αυτές, που σ’ αγκαλιάζουν με αναρίθμητα πέπλα αγάπης…

‘Eτσι ώστε να μπορείς απλά να κερδίζεις σε ύπαρξη και να μπορείς να αισθάνεσαι κάποιες φορές ΑΝΘΡΩΠΟΣ!


pixie

[κώστας]

...Υπάρξεις που κατανοούν
τον συνεχή αγώνα
για εσωτερική ισορροπία.

...Υπάρξεις που 'ψηλώνουν' όταν
έρχονται αντιμέτωπες με άρνηση.

...

Τι να λέμε τώρα...δισεκατομμύρια υπάρξεις...
Η κατηγοριοποίηση...τις μειώνει...αλλά και τις φθηναίνει.
Θα μου πεις,
άλλο ύπαρξη κι άλλο ψυχή αλλά...
ελπίζω να μην το (ξανα)πεις.
...Ή δεν το είπες;

[pixie]

:mrgreen:

Εγώ αυτό που ξανα [λέω] είναι... ΨΥΧΗ! :mrgreen:

Για να την ξεχωρίσω από τις Υπάρξεις που ξεφυτρώνουν από το Μηδέν, εξαφανίζονται μέσα στο Μηδέν και η ζωή τους δεν φαίνεται να υπηρετεί άλλο από το Μηδέν!

Ίσως γιατί τη νιώθω να ανοίγεται ανυπεράσπιστη σε τροχιές αστήρικτης κατανόησης, διαγράφοντας τρυφερές καμπύλες ζωής...

'Ισως γιατί η επιστήμη έχει αφορίσει την ψυχή πλέον ως παντελώς ανύπαρκτη - ηλεκτροχημικό είναι το φορτίο μας λένε και η ζωή απλά μεταβολισμός...

'Ισως γιατί έχω πειστεί πως το υπερβατικό στοιχείο στον άνθρωπο υπάρχει, και να τώρα που με διεκδικεί ολόκληρη διαπερνώντας σα ρεύμα τα κύτταρά μου...


pixie

[pixie]

Είναι φορές που νιώθω πως οι ανθρώπινες υπάρξεις είναι απούσες...

'Ενα όνομα με μια καρφίτσα στον πίνακα των απολεσθέντων...

Κι άλλες φορές νιώθω πως παράξενες σκιές με παρασέρνουν στον στρόβιλο της ειρωνείας τους!

Μαριονέττες του Θεάτρου Ζωή...