Ο καρυοθραύστης !!!

[pixie]

Με τον σοβαρότατο όρο ''Κέλυφος'' συνήθως εννοούμε το τιτανώδες περίβλημα των καρπών, των αβγών και της ανθρώπινης ανοησίας!
 
Πολύ φοβάμαι ότι εκτίθεμαι στον κίνδυνο να χαρακτηριστώ κενόσπουδος ως ασχολούμενη στα αιφνίδια της μηδαμινότητας της κάθε κοινωνικής ''κοκότας'' που κοινολεκτεί διαστρέφοντας λέξεις και ανθρώπινα νοήματα σύμφωνα με το μυαλό χαρούμενης ενήλικης παιδίσκης του ελαφρού θεάτρου που διαθέτει, αλλά θα το αποτολμήσω δοθείσης ευκαιρίας!

Ας προχωρήσουμε σε ρυθμό ατσελεράντο όπως θα έλεγε και ο καθηγητής μου στη μουσική...
Σημειώνω εδώ, λοιπόν, ότι κοκκοθλάστης είναι το όργανο με το οποίο σπάμε το κέλυφος ώστε να εμφανιστεί ο καρπός! Είναι γνωστό το όργανο και με τη συνώνυμη λέξη καρυοθραύστης, όταν πρόκειται για καρύδια. Σκληρά καρύδια ή τα έχοντα την φλούδα λεπτoφυή.

Με μετουσιώνει αυτή η λέξη! Πάντοτε η αναφορά στη λέξη ''καρυοθραύστης'' με συγκινεί βαθύτατα καθώς είναι συνδεδεμένη με τον εξαίρετο κατ’ εμέ Πιότρ Τσαϊκόφσκι και το γνωστό παραμύθι με τον Βασιλιά των αρουραίων! 'Οπου τελικά ο καρυοθραύστης κερδίζει τη μάχη και μεταμορφώνεται σε έναν όμορφο πρίγκιπα.
Είναι ακόμα νωπή ως εικόνα στο μυαλό μας η φαντασμαγορία με τα Μπαλέτα Πάγου της Αγίας Πετρούπολης!  :mrgreen:

Στην περίπτωση των αβγών, φυσικά θα αναφερθούμε στα γνωστά μας αβγότσουφλα, τα οποία προστατεύουν τον πυρήνα, αλλά με ένα χτύπημα το κέλυφος και πάλι υποχωρεί εύκολα και καμιά φορά δεν υπάρχει καν πυρήνας, διότι το αβγό είναι απλά έωλο, κοινώς κλούβιο!

Κι ερχόμαστε στο δύσκολο σημείο του πονήματος, που είναι η καλυμμένη ανθρώπινη ανοησία και η χαρά της ανεπάρκειας που ενδελεχώς μας προσφέρει φούμαρα και επιφυλλίδες επιδεικνύοντας μια ψευδή υπεροχή μπλόφας, δλδ. πολύ κέλυφος και ελάχιστη ουσία.
Από μια άποψη, για τον ίδιο που επιχειρεί το πόνημα, είναι πολύ καλό αυτό, διότι σημαίνει απελευθέρωση! Ανοίγει η μπουκαπόρτα του μυαλού κι η ορμή της σκέψης ρέει ακαταστάλαχτα, ενώ η ''νοητική πεμπτουσία'' απιθώνεται αθόρυβα και απαλά ως σκεπτομορφή  εξ ουρανίων ατραπών - χάδι προσδοκώμενης εκπνευμάτωσης!  :razz:

Και φτάνεις να λες μέσα σου... Και εύλογα αναρωτιέσαι...
Μήπως έπρεπε τελικά να αφήσω το κέλυφος να καλύπτει όλη αυτή την εσωτερική ασχήμια?
Μήπως γυρεύοντας ανθρώπους, κινδυνεύω να χάσω τον εαυτό μου?
Μήπως πρέπει να κάνω τη χαζή ακόμα και για θέματα που αφορούν στο ηθικό μου κεφάλαιο?

Μήπως πρέπει να ξανακολλήσω και να ξαναστιλβώσω το κέλυφος για να γλιτώσω από το αίσθημα αυτής της μόνιμης ναυτίας χωρίς αντίδοτο?
Μήπως θα ‘ταν πιο γόνιμο  να γεννήσω μια θεατρική παράσταση σατιρίζοντας το νόημα του ιδανικού?
 
Αλήθεια, ας μου πει κάποιος, πώς μοντάρεται ένα κέλυφος?
Κι από τι ''κερατένιο'' υλικό είναι φτιαγμένο?


pixie

[sevenseas]

αγαπητη Πιξι I suppose
υπαρχει κι ενα ειδος  αθρωπινο
διαδιδομενο με ταχυτητα φωτος
που χαρακτηριζονται
ως
@@σπαστες
καλυμμενοι στην πνευματικη τους μιζερια
την νοητικη τους ανασφαλεια
τον διαλογικο τους αυνανισμο
γραφουν ανοησεις μεγισtου μεγεθους και διαρκειας
και πιστεψε με
τους συναντω καθημερινα
εχω βαρεθει πλεον τους κραζω
απλα διασκεδαζω μαζι τους

με τιμη
ο
παντα με το ιδιο νικ
sevenseas

[κώστας]

...Κι από τι ''κερατένιο'' υλικό είναι φτιαγμένο?
Από αλλοτρίωση.

[sevenseas]

αγαπητη Πιξι θα διαφωνησω ως προς την αλλοτριωση
οχι
το υλικο μεταβιβαζεται κληρονομικα
ειναι τα γονιδια
ειναι η αδυναμια  να δεχθουμε το ΝΕΟ και να απεμπολησουμε το ΠΑΛΙΟ
ειναι ο συντητητισμος
ο μικροαστισμος
η κατινια
ο μαλακοπιτουρισμος

[κώστας]

sevenseas, βιάζεσαι.
Όταν κάποιος διαχωρίζει
τον πυρήνα από το κέλυφος,
απλά, μας γνωστοποιεί ότι
έχει υποστεί αλλοτρίωση.

Κατά τα λοιπά, ήδη η pixie
είναι αύστηρη με τον εαυτό της
μην γίνεσαι κι εσύ τόσο αυστηρός.

[pixie]

:grin:  :mrgreen:

Η pixie εδώ δεν είναι καθόλου αυστηρή με τον εαυτό της, αυτονόητο ότι το θέμα δεν είναι βέβαια προσωπική αναφορά...  :smile:

Αναφέρεται στο κοινωνικό απόλυτα προκαθορισμένο μοντέλο ευημερίας - στον γελοίο καθωσπρεπισμό, στην ανούσια στίλβη, στον ηθικό ντετερμινισμό, στη γενική μετριότητα και υποκρισία, στις υποτιμητικές συμβάσεις, στο θεωρητικό μπάλωμα, στην περιοριστική μικρόψυχη λογική του συστήματος!
Στο να κρυβόμαστε τεμπέλικα και βολικά πίσω από το δάχτυλό μας, λες και οι αξίες σε επίπεδο ατομικής συνείδησης θα καταγραφούν τυχαία μ' αυτόν τον στατικό τρόπο, με αλληλολιβανίσματα και ανορθολογικές ασυνείδητες αθωότητες...

Sevenseas, εύστοχος! Κώστα, παιζει σαφώς και η αλλοτρίωση από τη στιγμή που είναι μια έννοια ευέλικτη με πολλές σημασίες [αυταλλοτρίωση, αποξένωση, παρέκκλιση από τον κανόνα, μετατροπή ανθρώπινων ιδιοτήτων κλπ. - θα ρίξω μια ματιά και στον Χέγκελ  :mrgreen: ]

Κι αν οφείλω να πάρω και μια προσωπική θέση, είμαι αποφαστικά αρνητική, η έμφυτη ανεπάρκεια του αστικού ιστού-σκέψης από τη μια μου προκαλεί ναυτία... κι από την άλλη - για να μην φανώ αχάριστη - μου προσφέρει ορίζοντα με την μοναδική ορμική δύναμη-λύσα που με γεμίζει! :razz:  :mrgreen:

Εννοώντας πως έφτασα να ευχαριστώ τη ζωή, όχι για ότι μου δίνει, αλλά για ότι μου στερεί, γιατί έτσι μπορώ να δίνω ακόμα μάχες...

[κώστας]

Θετικό το μήνυμα.
Δείχνει ότι απέχεις μόλις ένα βήμα
από το να ευχαριστείς τη ζωή
γι' αυτά που σου δίνει
συνεχίζοντας τις μάχες
με αναπτερωμένο ηθικό.

[sevenseas]

έχω πιαστει απο την ζωη (αυτο που ενοείται ως ζωή) οχι για να την σωσω (ποτε δεν ημουν τοσο θαρραλεος, μαλλον δειλο θα με χαρακτηριζα) αλλα για να σωθώ.
Τα λογης, λογής ......... μπιζουδακια, οπως τα ονομαζω , μου δινουν τροφή , για να γεμιζω τις ατελειωτες ωρες δουλειας ,με διασκεδαστικά διαλειμματα
εξαλλου εχει περασει αρκετος χρονος, απο τοτε που θα εσωζα τον κοσμο ως ο νεος υπερηρωας super-socialist
εχει τελεψει και το σταδιο ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΡΙΤΑ

εδωσα,εδωσα ρε συντροφοι
καιρος να απολαυσω κι εγω την Σουζανα

(Σουζανα,Σουζανα ειν΄πουτανα η ζωη -Πανουσης)

[κώστας]

...Σύντροφε,
λες να αρχίσω κι εγώ τα μπινελίκια
μπας και δω χαρά;

[sevenseas]

α
και κατι αλλο μια παραλειψη σοβαρη

Πιξι
σε καλωσοριζω στην παρεα  μας εδω

επιφυλακτικός, συνωμοτικος , περιπατων τοιχο τοιχο και με τον κωλο πισω

περιμενα να δω το πραμα εισαι
χααχαχααχαχαχα
[size=14]ΚΑΛΩΣΗΛΘΕΣ ΠΙΞΙ
ΚΑΛΗ ΔΙΑΜΟΝΗ
(όχι πρωινο δεν σερβιρει ο ξενοδοχος)[/size]

[sevenseas]

αγαπητε Κωστα
αν και ξεφευγω απο το θεμα
τα μπινελικια πολλες φορες ταιριαζουν σ΄αυτο που περιγραφουμε κι εκθετουμε
ειναι απαραίτητο εργαλειο της γλωσσας

[κώστας]

Αγαπητέ, είσαι ο μόνος...εύστοχος
άρα ο μόνος εντός θέματος.

Παρεμπιπτόντως...
και εδώ θα βγω εκτός θέματος
για μία ακόμη φορά,
το ταβερνάκι
"δυο τζιτζίκια στ' αρμυρίκια", το ξέρεις;

[sevenseas]

ΜΠΑ
δεν γνωριζω ταβερνακια
δεν γνωριζω απομερα καπηλεια
κι υπογειες ταβερνες
τα βραδυα μου τα σπαταλαω σε ανουσιες συζητήσεις στα μπαρ του Συνταγματος
χωρις ευστοχιες, αλλα στην τυχη
οτι μουρθει, οπως μουρθει , οπως ολοι οι θαμωνες

[pixie]

Λέω να το επαναφέρω το θέμα, σκεπτόμενη με θλίψη την ψευτοδραστηριότητα που επιβάλλει το σύστημα, με τους οικείους μηχανισμούς του, ώστε να μετατοπίζονται τα κίνητρα από την ουσία σε μια θολή εικόνα υποτιθέμενης ασφάλειας!

Μιας ζωής δλδ. που αναλώνεται σε ώρες κενές περιεχομένου, και άνθρωποι - θύματα της εσφαλμένης ολοκληρωτικής κοινωνίας και της συλλογικοποίησης που εμένα μου θυμίζει μορφή επιδημίας, μη συνειδητοποιημένης μάλιστα.

Από τη μια η υπολογισμένη ηλιθιότητα και ίσως το συμφιλιωτικό πνεύμα σε μια παρασιτική ψυχολογία, κι από την άλλη κάθε πραγματικά αυθεντικό ανθρώπινο στοιχείο να φαντάζει σαν αγενής παρείσακτος!
 

Και νάτην μπροστά μου σήμερα η αλλοτρίωση, που πολύ σωστά ανέφερε ως έννοια ο Κώστας, να θέλεις να δωρίσεις κάτι σημαντικό που ξεπηδάει αυθόρμητα από μέσα σου κι ο άλλος να σε αντιμετωπίζει καχύποπτα για να ανακαλύψει το κόλπο που κρύβεται πίσω από το δώρισμα... :sad:   :cool:


pixie

[tziger]

[/b]Ανθρωποι τόσο ανασφαλείς, τόσο λίγοι, τόσο μίζεροι, τόσο αγέλαστοι. Δεν χαίρονται με την χαρά σου, δεν σε εκτιμούν.

Η ψυχή τους ολότελα δηλητηριασμένη από το μίσος που τρέφουν για τους άλλους.

Τι κι αν εσύ προσπαθείς, τι κι αν δίνεις, τι κι αν ελπίζεις.

Άδικος κόπος, χαμένος χρόνος να επενδύει κανείς σε αγάλματα..