Εμείς... και η φωνή του άλλου...

[KostasD33]

η pixi το είχε γράψει...

δεν είναι το δικό σου όνομα στην παράθεση

[KostasD33]

καλέ μάγια... γιατί με εδιτάρεις άνευ λόγου??

[katinaki]

πριν το έγραφε. Τέλος πάντων

[pixie]

[quote user="KostasD33" post="348383"][quote user="pixie"]
....
... λίγη περισσότερη σκέψη...[/quote]

Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα....
Όταν τον είχες έβγαζες καντήλια ...[/quote]

Χαχαχαχαχαχα! :mrblue:

Τι λες, καλό μου? Τις πιο ενδιαφέρουσες και μεστές συζητήσεις με τον κώστα και την Βέλβετ τις έχω απολαύσει! :evil:  :lol:
Και δηλώνω πως αν δεν ήταν - κατά κύριο λόγο, για να μην παρεξηγηθώ - τα παιδιά αυτά να ερεθίζουν σε υπερβάλουσα λογική σκέψη το ακατοίκητο μυαλό μου, μάλλον θα έπαιρνα τα κουβαδάκια μου για άλλη παραλία! ;-)   :lol:  :lol:


ΥΓ. Σε εδιτάρω διότι είχες κάνει ένα μπαχαλεματάκι στην παράθεση κι αντί του ονόματος pixie, είχες βάλει katinaki wrote με τα λόγια τα δικά μου... γι' αυτό μπερδεύτηκε και το κορίτσι...  :lol:

[KostasD33]

Ντακς, έχω την συνήθεια να καθαρίζω την παράθεση και θα έγινε η στραβή.

[titica]

Τη φωνή του άλλου να την ακούμε και πολύ σωστά θα κάνουμε, αλλά όταν ο άλλος αδιαφορεί και λέει μόνο τα δικά του, τι κάνουμε;
Τι γίνεται όταν η δική μας φωνή δεν φτάνει στα αφτιά του άλλου και δεν έχει καμία διάθεση να ακούσει ή να συνεργαστεί;
Θα κλείνουμε την πόρτα και θα φεύγουμε ή θα φάμε όλη τη ζωή μας να εξηγούμε ενώ ξέρουμε ότι τα λόγια μας πάνε στα ντουβάρια; :cool:

[Nikos Apomakros]

[quote user="titica" post="351264"]Τη φωνή του άλλου να την ακούμε και πολύ σωστά θα κάνουμε, αλλά όταν ο άλλος αδιαφορεί και λέει μόνο τα δικά του, τι κάνουμε;
Τι γίνεται όταν η δική μας φωνή δεν φτάνει στα αφτιά του άλλου και δεν έχει καμία διάθεση να ακούσει ή να συνεργαστεί;
Θα κλείνουμε την πόρτα και θα φεύγουμε ή θα φάμε όλη τη ζωή μας να εξηγούμε ενώ ξέρουμε ότι τα λόγια μας πάνε στα ντουβάρια; :cool:[/quote]

Θα πω κάτι που θα εκληφθεί ως ουτοπικό... ή και αλαζονικό, για τους πολύ καχύποπτους απέναντί μου. Το λέω όμως κυρίως επειδή ως σκέψη το άνωθι με έχει βασανίσει αρκετές φορές... και σχεδόν κάθε φορά θυμόμουν ένα απόσπασμα παραμυθιού (το οποίο μου διαφεύγει ποιό ήταν, νομίζω όμως ήταν από το "Ιστορίες Δερβίσηδων").

Εάν η φωνή σου δεν φτάνει σε κάποιον, ίσως δεν εξέτασες σωστά τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να φτάσει. Κι είναι πρόκληση... τεράστια πρόκληση.

Είπε λοιπόν ο "σοφός" του παραμυθιού, για ελάχιστα διαφορετικό θέμα από τον διάλογο, την "διδασκαλία"...
Πριν αρχίσεις να διδάσκεις, πείσε τον άλλο πως πάντα υπάρχει κάτι ακόμα να μάθει.

Αυτή η πρόταση με βασανίζει χρόνια. Γιατί είναι τόσο απλό αυτό που λέει κι όμως διαφεύγει τόσο εύκολα. Και σε κάθε περίπτωση "ανθρώπινου ντουβαριού" που συναντώ, αυτή η πρόταση αναβοσβήνει στο μυαλό μου σα χριστουγεννιάτικο δέντρο. Κι αρχίζουν τα ερωτήματα...

Γιατί δεν ακούγεται αυτό που λέω; Μήπως είναι λάθος ο τρόπος που το θέτω; Από που πρέπει να αρχίσω; Από την άποψή μου; Από την δική του; Από κάτι άλλο, που δεν έχω σκεφτεί και που δύναται να "ανοίξει" τους ορίζοντες του διαλόγου και γενικότερα τα αυτιά του; Μήπως να ξεφύγω από τον απλό τρόπο, να το θέσω σουρεαλιστικά; Περίπλοκα; Αφηρημένα; Με παραδείγματα; Περιφραστικά; Σαν παραμύθι; Αλληγορικά; Σαν δική του ιδέα; Ψιθυριστά; Με ένταση; Παθητικά; Με παρομοιώσεις; Ως εξιστόρηση γεγονότος; Κάπως αλλιώς;

Κι είναι πρόκληση. Τεράστια πρόκληση. Εκτός κι αν αποφασίσεις ότι δεν αξίζει τον κόπο το να ασχοληθείς.
Αν θες τη γνώμη μου... Συνήθως τον αξίζει. Όχι για τον άλλο. Για μας. Για να μάθουμε να "μιλάμε" σ' αυτούς που δεν έμαθαν "ν'ακούνε".

Κάπως έτσι. Εγωιστικά. Εγωκεντρικά όπως θα έλεγε κι η Pixie μάλλον κοιτώντας με με μισό μάτι
Κι ας τα έχει δεκατέσσερα  

[pixie]

Κατ' αρχήν Νίκο [την καλημέρα μου  :grin: ], συμφωνώ ως προς την πρόκληση!Για μένα πρόκληση είναι και το συναίσθημα του άλλου και ο τρόπος του... ακόμα και το ανεπαίσθητο γκλουπ που κάνει κάποιος στο λαιμό του καταπίνοντας σπασμωδικά σε στιγμές αμηχανίας. :smile:

Το γιατί κάποιος δεν σε ακούει επί της ουσίας - και το καταλαβαίνεις εύκολα αυτό όταν αντί απάντησης στη συζήτηση ο άλλος ή μάλλον η άλλη σου απαντά πχ.: στον μουσακά βάζεις κρασί ή θα προτιμούσα το χρώμα της άμμου για τα πλακάκια του μπάνιου - ε, τι να πω... αυτό που ξέρω μετά βεβαιότητος είναι πως τα λόγια μου δεν άλλαξαν ποτέ κανέναν κι εγώ εξακολουθώ να γουργουρίζω ευχαριστημένα στις πιο γλυκές πεποιθήσεις μου νιώθοντας μια ζεστή πληρότητα!  :razz:  :lol:
   

[quote user="Nikos Apomakros" post="351280"]Εγωκεντρικά όπως θα έλεγε κι η Pixie μάλλον κοιτώντας με με μισό μάτι [/quote]

Συνοπτικά... παρατηρώ πάντα με απόλυτα έντιμα μάτια αρκεί να υπάρχει και αυτό το κάτι από τη μαγική γοητεία της χώρας των παραμυθιών!

[Belladona]

είναι τέχνη να ξέρεις να ακούς. να ακούς έστω και για πράγματα αδιάφορα προς εσέ, τα πιστεύω σου , τα ενδιαφέροντά σου.να ακούς όμως, όχι αδιάφορα. αν στο τέλος μιας συζήτησης κάνεις μια ανασκόπηση για το τι άκουσες και τι είπες θα διαπιστώσεις ότι κάτι σε ακούμπησε, κάτι κράτησες.
μέσα από τις κουβέντες των άλλων υπάρχουμε και μεγαλώνουμε , δοκιμάζουμε τους εαυτούς μας, τις δυνάμεις μας και τις δυνατότητες μας.
δεν πειράζει αν κάποιοι άλλοι δεν ακούν εμάς όταν μιλάμε και ασχολούνται με αλλότρια. αυτοί χάνουν . και χάνουν σε πολλούς τομείς της ζωής τους. γιατί όταν δεν ξέρεις να ακούς, βγάζεις εγωισμό και ο εγωισμός στις περισσότερες περιπτώσεις σε οδηγεί σε λάθος δρόμους.

τις καλημέρες μου
 :smile:

[Nikos Apomakros]

[quote user="Belladona" post="351295"]είναι τέχνη να ξέρεις να ακούς. να ακούς έστω και για πράγματα αδιάφορα προς εσέ, τα πιστεύω σου , τα ενδιαφέροντά σου.να ακούς όμως, όχι αδιάφορα. αν στο τέλος μιας συζήτησης κάνεις μια ανασκόπηση για το τι άκουσες και τι είπες θα διαπιστώσεις ότι κάτι σε ακούμπησε, κάτι κράτησες.
μέσα από τις κουβέντες των άλλων υπάρχουμε και μεγαλώνουμε , δοκιμάζουμε τους εαυτούς μας, τις δυνάμεις μας και τις δυνατότητες μας.
 :smile:[/quote]

Συμφωνώ απόλυτα. Όταν άρχισα να παίζω Role Playing Games, μου έγινε ιδιαίτερα αισθητό το +XP (experience Points) που λάμβανα στη πραγματικότητα από καταστάσεις ή διάλογους που πολλές φορές με έκαναν να χασμουριεμαι γιατί εκείνη την περίοδο δεν με απασχολουσε το συγκεκριμένο θέμα . Άρχισα να μετράω διαφορετικά τα παντα και σχεδόν γελώντας μέσα μου να σκέφτομαι "όπα... +10xp στη μαγειρική..." ή "+50xp στη δουλεια, την οδήγηση ή το ψάρεμα"
Όλα τα ερεθίσματα συμβάλλουν λίγο ή πολύ σε αυτό που ονομάζουμε εμπειρία. Κι ίσως κάποτε να παίξουν τον ρόλο τους. Και μια συζήτηση είναι γεμάτη από τέτοια. Ακόμα κι ένας μονόλογος...

[pixie]

Αλλά αν η φωνή του άλλου επιχειρεί να σκεπάσει τη δική σου τι γίνεται? :roll:
Κι εσύ να παλεύεις να εισακουστείς μάταια... :razz:  

Τον/την αφήνεις να παραμιλάει υποχωρώντας?

Είναι και πολλοί που θεωρούν τον τόνο της φωνής στοιχείο αξιολόγησης δύναμης ή επιβολής. ;-)

[katinaki]

Να σου πω, δεν το θεωρούν άδικα όμως. Έχω δει τι αποτέλεσμα έχει η δική μου βροντερή φωνή και η φωνή κάποιων φιλενάδων μου στα παιδιά τους  :lol:

[Belladona]

[quote user="pixie" post="359127"]Αλλά αν η φωνή του άλλου επιχειρεί να σκεπάσει τη δική σου τι γίνεται? :roll:
Κι εσύ να παλεύεις να εισακουστείς μάταια... :razz:  

Τον/την αφήνεις να παραμιλάει υποχωρώντας?

Είναι και πολλοί που θεωρούν τον τόνο της φωνής στοιχείο αξιολόγησης δύναμης ή επιβολής. ;-)[/quote]

____________________________________________________________________

ισως φανεί εγωιστικό αλλά η δική μου τακτική είναι ας πούμε διαφορετική
επιχειρεί ο άλλος να με σκεπάσει με το τόνο της φωνής του? εγώ σιωπώ και όχι γιατί δεν μπορώ να τον αντικρούσω
όχι δεν παλεύω να εισακουστώ ... γιατί να χαλάσω την ηρεμία μου αλλά και φαιά ουσία ?
ναι τον αφήνω να παραμιλάει όχι γιατί εγώ υποχωρώ αλλά γιατί απλά τον  αφήνω στον εγωισμό του, στις ανασφάλειες του, στις υστερίες του . έτσι ξεσπάει και βγάζει απωθημένα που του πλημμυρίζουν τον μυαλό , την σωστή σκέψη , του στερούν ίσως και την απόλαυση της ζωής.

δεν υποχωρώ με τον να μην φτάνω στο επίπεδό τους. θα μιλήσω , θα έρθω σε αντιπαράθεση , θα θυμώσω με άτομα που εγώ θα επιλέξω να συνομιλήσω μαζι τους και ας διαφωνώ σε ουσιαστικά θέματα.
και επ ουδενί θεωρώ ότι η δύναμη της φωνής είναι στοιχείο αξιολόγησης  δύναμης η επιβολής,
το άκρως αντίθετο όπως ανέφερα και παραπάνω. για μένα είναι στοιχείο κατωτερότητας και κακής άμυνας
δεν είναι τυχαία η ρήση του λαού μας " η σιωπή μου προς απάντησή σου "

[Nikos Apomakros]

Υπάρχει και το "Φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης". Και νομίζω ο κλέφτης το έχει
φιλοσοφήσει καλά το θέμα...

Κατά τα άλλα... κυρίως συμφωνώ  

Η ένταση της φωνής πάντως γενικότερα έχει τη σημασία της. Όχι στις διαπροσωπικές σχέσεις.
Εκεί σπάνια επιτυγχάνει κάτι κι αν το επιτύχει θα είναι μάλλον στιγμιαίο. Σε άλλα θέματα όμως
μπορεί να αποσπάσει τη προσοχή, να προκαλέσει το ενδιαφέρον, να δηλώσει ιδιαίτερη αγανάκτηση
με μοναδικό τρόπο κτλ.

Αν και προσωπικά θα ανατρίχιαζα περισσότερο αν σε μια πορεία π.χ. όλοι ψιθύριζαν...

μπρρρ..

[pixie]

Όπως υπάρχει επίσης και το να μιλάμε ταυτόχρονα! Οπότε δεν ακούμε ο ένας τον άλλο και τελείωσε η υπόθεση κι ο καθένας ακούει τη φωνή του! :lol:  :mryellow:

Ειδικά στους καυγάδες? Φωνάζουμε δυνατά ακούμε μόνο τη δική μας φωνή και αγνοούμε τελείως τα επιχειρήματα του άλλου... και κάπου στην πορεία χάνουμε και την ουσία της διαφωνίας κι όλα καλά... :lol: