Το πορτρέτο της Αχαριστίας...

[pixie]

Τελευταία έχω καταλήξει πως η αχαριστία αγγίζει τα όρια της ανθρώπινης διαστροφής, άρα είναι ένα θέμα που ανήκει στη σφαίρα του ψυχρού παραλογισμού που δεν αναγνωρίζει αισθήματα ευγνωμοσύνης ή ανταπόδοσης.

'Ενα είδος έπαρσης που σε κάνει να πιστεύεις πως δεν χρωστάς σε κανέναν!
'Ισως και να έχουν εξελιχθεί τόσο τα άκαμπτα στοιχεία μέσα στην ψυχρή δομή των αχάριστων, που και η ελάχιστη επιείκεια να θεωρείται σημείο χλευασμού...

[katinaki]

αυτό το θέμα έρχεται και σαν συνέχεια της απογοήτευσης από τη φιλία...
Όντως δυνατό μάθημα  ]

[Rakendytos]

Αυτα τα ποστακια τα γουσταρω πολυ.. με τρελαινουυυννν!!!

Μου θυμιζουν Χριστιανους να καινε μαγισσες..  :mrorange:

Σας βρηκα αχαριστο.. αμε  ;-)

Η μητερα μου απο μικρο.. αχαριστο με ανεβαζε.. αχαριστο με κατεβαζε..
ελεγε χαρακτηριστικα οτι ειμαι σαν το σκισμενο σακι..
που οσο κι οτι κι αν του ριχνεις παει στο "κενο"

Αλλα δεν ειναι μονο η μαμα Ρακενδυτου.. πολυς κοσμος..

Ενα πρωινο.. καπου στο κεντρο της Αθηνας..
καθομουν και λιαζομουν σ ενα παγκακι ακουγοντας τον Μερμηγκα απο Σωκρατη
ειχα μπουκαρει και σε κατι τουαλετες μιας δημοσια υπηρεσιας και πατησα μια ξουρα..
(να μην αναφερω σε ποια και χασω την καβατζα)

φρεσκος φρεσκος..

ειχα και στην τσεπη κατι βαρκακια Μυτιληναικο τραχανα και μασουλαγα..
Περνα που λετε ενας τυπος κοντοστεκεται.. σιγοτραγουδα το τραγουδι..

και τα μικρα του τα μερμηγκααα-κια

και μου αφηνει ενα 2ευρω..
σωθηκαμε..  :shock:  βγαλαμε και τσιγαρα

απο την επομενη και καθε μερα περνουσε και μου ριχνε το 2ευρω..
ειχα λυσει το προβλημα.. εβγαζα το σουβλακι και με κατι  αρπαχτες και μπυρα..
(ειχε 1,60 το σουβλακι)

ελα ομως που ενα πρωι αντι για 2ευρω αφησε 1ευρω..
τι πικρα ειν αυτη  :sad:
συνεχισε παντως να περνα και να μ αφηνει..
 
οσπου ενα πρωι.. πανω που παω να το γραπωσω..
το ευρω εινε 50λεπτο..
και μετα απο μια βδομαδα τιποτα..
απο το απεναντι πεζοδρομιο ο τυπος..   ::  

Με πηρε απο κατω.. εχασα τα ετοιμα
αλλα καποια στιγμη το ξεπερασα..

Πριν απο μερικες μερες περπατωντας στην Αθηνας λιγο πριν το Μετρο
ετυχε να ερθουμε προσωπο με προσωπο και με χαιρετισε..

Τι εγινε ρε μεγαλε... πως περνας..

Πως να περνω αδελφε του λεω..
πεινα.. μεγαλη πεινα..
ειχα κι εσενα που με την χορηγια σου επαιρνα το σουβλακι
αλλα μου εκανες περικοπες και το κοψες..

Δε γινοταν αλλιως φιλε μου λεει..
Οσο ημουν μονος το 2ευρω περισευε..
μετα πατρευτηκα σου αφηνα το ευρωπουλο..
οταν ηρθε το παιδι με το ζορι περισευε το 50λεπτο..
τωρα με την κριση και τις κρεμες του μωρου δε περισευει τιποτα..






Τον μαλακα.. με τα δικα μου τα λεφτα πηγε να κανει παιδι..  :mad:

[black_velvet]

[quote user="pixie" post="323993"]Τελευταία έχω καταλήξει πως η αχαριστία αγγίζει τα όρια της ανθρώπινης διαστροφής, άρα είναι ένα θέμα που ανήκει στη σφαίρα του ψυχρού παραλογισμού που δεν αναγνωρίζει αισθήματα ευγνωμοσύνης ή ανταπόδοσης.

'Ενα είδος έπαρσης που σε κάνει να πιστεύεις πως δεν χρωστάς σε κανέναν!
'Ισως και να έχουν εξελιχθεί τόσο τα άκαμπτα στοιχεία μέσα στην ψυχρή δομή των αχάριστων, που και η ελάχιστη επιείκεια να θεωρείται σημείο χλευασμού...[/quote]

Ε λοιπόν..... Προσκυνώ!

Δεν έχω να προσθέσω μήτε να αφαιρέσω ούτε κόμμα.

[pixie]

:grin:

Καλωσύνη σου...

Και γενικότερα...


Η ζωή μας, τυχαία ή κατ' επιλογή, διασταυρώνεται ή συνευρίσκεται με τις ζωές των άλλων ανθρώπων και κάπου ενδόμυχα όλοι ψάχνουμε για ζωτικά σημεία επαφής...

Και η αχαριστία σαφώς είναι παράγοντας που καταστρέφει κάθε πιθανή ισορροπία στις σχέσεις.

Αλλά να σχολιάσω κάτι? Είναι πολύ θετικό να έχεις την αυτάρκειά σου και να διαθέτεις εσωτερική δύναμη... 'Ετσι που η ισορροπία σου να μην διαταράσσεται εύκολα από τη στάση των άλλων... Να μπορείς να είσαι δοτικός και χαρισματικός κι ας είναι σκάρτος όποιος θέλει!!!

[black_velvet]

[quote user="pixie" post="324184"]:grin:

Καλωσύνη σου...

Και γενικότερα...


Η ζωή μας, τυχαία ή κατ' επιλογή, διασταυρώνεται ή συνευρίσκεται με τις ζωές των άλλων ανθρώπων και κάπου ενδόμυχα όλοι ψάχνουμε για ζωτικά σημεία επαφής...

Και η αχαριστία σαφώς είναι παράγοντας που καταστρέφει κάθε πιθανή ισορροπία στις σχέσεις.

Αλλά να σχολιάσω κάτι? Είναι πολύ θετικό να έχεις την αυτάρκειά σου και να διαθέτεις εσωτερική δύναμη... 'Ετσι που η ισορροπία σου να μην διαταράσσεται εύκολα από τη στάση των άλλων... Να μπορείς να είσαι δοτικός και χαρισματικός κι ας είναι σκάρτος όποιος θέλει!!![/quote]

First things first]

[pixie]

Καλησπέρα! Δεν μίλησα για υπερτιμημένη αυταρέσκεια, αυτό είναι άλλο θέμα, αλλά για ένα είδος γαλήνιας εσωτερικής ισορροπίας που σου επιτρέπει να προσφέρεις όντας χαρισματικός προς τους συνανθρώπους σου επειδή απλά έχεις, θέλεις και δίνεις δίχως να ζητάς απαραίτητα αντίδωρο!

'Αστο κι ας πέσει χάμω δλδ, και μακριά από παρατράγουδα και εγωϊστικές συνέπειες σε περίπτωση αγνωμοσύνης....

Συμφωνώ ως προς την αυτοκριτική.
Ο καθένας από εμάς είναι ένας κόσμος ολόκληρος.'Ενας κόσμος απέραντος γεμάτος συναισθήματα και εμπειρίες σκληρές ή ευφρόσυνες, από τα οποία αντλεί καθημερινά.

Ωστόσο είτε θέλουμε να το παραδεχτούμε είτε όχι, όλα είναι σε σχέση με τον εαυτό μας! 'Αλλωστε ζω σημαίνει γίνομαι και ξαναγίνομαι και εξελίσσομαι και μεταλλάσσομαι, αλλά τοποθετώ πάντα ψηλά αυτό που μετράει για μένα και είναι ξεχωριστό για τον εαυτό μου.
Και στο σημείο αυτό βέβαια, μέχρι να γίνουν κάποιες βαθύτερες συνειδητοποιήσεις ή αναθεωρήσεις, η αυτοκριτική είναι απαραίτητη.
 

Καλό είναι να μην μιμούμαστε ποτέ κάτι που ανήκει σε άλλους. Να επινοούμε ή να φανταζόμαστε ή να δημιουργούμε τον δικό μας δρόμο ο καθένας...

[pixie]

Και κάτι σχετικό από τα κείμενα του τέλους του Κ. Καρυωτάκη!

Θα καλλιεργήσω το ωραιότερο άνθος. Στις καρδιές των ανθρώπων θα φυτέψω την Αχαριστία. Ευνοϊκοί είναι οι καιροί, κατάλληλος ο τόπος. Ο άνεμος τσακίζει τα δέντρα. Στη νοσηρή ατμόσφαιρα ορθώνονται φίδια. Οι εγκέφαλοι, εργαστήρια κιβδηλοποιών. Τερατώδη νήπια τα έργα, υπάρχουν στις γυάλες. Και μέσα σε δάσος από μάσκες, ζήτησε να ζήσεις. Εγώ θα καλλιεργήσω την Αχαριστία.

Όταν έρθει η τελευταία άνοιξις, ο κήπος μου θα 'ναι γεμάτος από θεσπέσια δείγματα του είδους. Τα σεληνοφώτιστα βράδια, μονάχος θα περπατώ στους καμπυλωτούς δρόμους, μετρώντας αυτά τα λουλούδια. Πλησιάζοντας με κλειστά μάτια τη βελούδινη, σκοτεινή στεφάνη τους, θα νιώθω στο απρόσωπο τους αιχμηρούς των στημόνες και θ’ αναπνέω τ’ άρωμά τους.

Οι ώρες θα περνούν, θα γυρίζουν τ' άστρα, και οι αύρες θα πνέουν, αλλά εγώ, γέρνοντας ολοένα περσότερο, θα θυμάμαι.

Θα θυμάμαι τις σφιγμένες γροθιές, τα παραπλανητικά χαμόγελα και την προδοτική αδιαφορία.

θα μένω ακίνητος ημέρες και χρόνια, χωρίς να σκέπτομαι, χωρίς να βλέπω, χωρίς να εκφράζω τίποτε άλλο. Θα είμαι ολόκληρος μια πικρή ανάμνησις, ένα άγαλμα που γύρω του θα μεγαλώνουν τροπικά φυτά, θα πυκνώνουν, θα μπερδεύονται μεταξύ τους, θα κερδίζουν τη γη και τον αέρα. Σιγά σιγά οι κλώνοι τους θα περισφίγγουν το λαιμό μου, θα πλέκονται στα μαλλιά μου, θα με τυλίγουν με ανθρώπινη περίσκεψη.

Κάτου από τη σταθερή τους ώθηση, θα βυθίζομαι στο χώμα.

Και ο κήπος μου θα είναι ο κήπος της Αχαριστίας!

[pixie]

Το δύσκολο σημείο είναι ότι η έννοια της αχαριστίας παίρνει διαστάσεις για τον λόγο ότι αφορά συνήθως δικούς μας ανθρώπους, συνεπώς δεν μπορούμε να τους αγνοήσουμε.
Είναι άτομα από τα οποία έχουμε προσδοκίες και στα οποία υποτίθεται έχουμε χαρίσει την εμπιστοσύνη μας και έχουμε μοιραστεί πράγματα. Γι αυτό, άλλωστε έχει τόση σημασία και γι' αυτό ασχολούμαστε και γι' αυτό βιώνουμε πόνο και θυμό από τη στάση τους!
 

Κι επειδή με τους κοντινούς μας ανθρώπους συμβόλαια δεν κάνουμε, θα πρέπει να είμαστε σαφείς στον τρόπο που επικοινωνούμε μαζί τους ως προς το τι θέλουμε, να κάνουμε εκ των προτέρων την οριοθέτησή μας και να ορίζουμε γενικότερα όσα οικειοθελώς προσφέρουμε ώστε να μην νιώθουμε στη συνέχεια εκτεθειμένοι απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό!  ;-)

[rain]

[quote user="pixie" post="323098"]Λέγεται ότι:

Κάποτε επισκέφθηκε την φυλακή ο Χριστός.
Απευθύνεται σε κάποιο φυλακισμένο και τον ρωτάει:
-Εσύ τι έκανες?
-Εγώ έκλεψα, απάντησε εκείνος.
-Συγχωρεμένος να είσαι, μπορεί να πεινούσες, του είπε ο Χριστός και ρωτάει κάποιον άλλον:
-Εσύ τι έκανες?
-Εγώ σκότωσα, του απαντάει εκείνος.
-Συγχωρεμένος να είσαι, μπορεί να σκότωσες ''εν βρασμώ ψυχής'', του λέει ο Χριστός και προχωρώντας πιο κάτω ρωτάει έναν άλλον.
-Εσύ τι έκανες? τον ρωτάει ο Χριστός
-Εγώ ήμουν αχάριστος, απαντάει ο άλλος...
 
...κι ο Χριστός τον προσπέρασε!!![/quote]
Μετά όμως από μερικά χρόνια του έκανε προσηλυτισμό ο Saul και έκανε τον χριστιανισμό μεγάλο και τρανό σαν κρατική θρησκεία

[larus audouinii]

Saul κρατικό;  kyria έλα που σε χρειάζομαι  ;-)  Έναν Σαουλ έχω υπόψιν
(Και σου είπα σους εσυ....) :grin:

[pixie]

Η αχαριστία είναι μέσα στις πιο παράλογες έννοιες...


Αλοίμονο σε όποιον τη γεύτηκε! Η πληγή που μένει είναι μεγάλη...

[pixie]

Σήμερα διαπίστωσα, για άλλη μια φορά, πως κάποιοι άνθρωποι επιμένουν να ζουν με δηλητήρια... 'Η έχουν συμβιβαστεί στην ψυχρή λογική και στο σκληρό συμφέρον ή χάρισαν κάπου κάποτε την καρδιά τους και ξέχασαν να την ξαναπάρουν πίσω κι απόμειναν άδειοι μέσα τους...

'Η απλά τους λείπει η ανθρώπινη γλυκύτητα ή είναι θέμα απόφασης να περνούν αδιάφοροι κι ανυποψίαστοι χωρίς να ρίξουν ούτε ένα βλέμμα στο μεγαλείο και την ανταπόδοση αυτής της ζωής.

Κάποιοι άνθρωποι έχουν επιλεκτική μνήμη καθώς, εξυπηρετώντας το ατομικό τους συμφέρον, χρησιμοποιούν τους άλλους κι ύστερα νιώθουν πως δεν χρωστούν σε κανέναν τίποτα!

[katinaki]

δε βαριέσαι! :neutral:

[pixie]

[quote user="katinaki" post="341498"]δε βαριέσαι! :neutral:[/quote]
Σωστά... μου είναι πολύ οικείο πλέον όλο αυτό, κι ο κύκλος με τα άτομα αυτά σαφώς κλείνει, αλλά κάθε επανάληψη μου προκαλεί πάντα τα ίδια πικρά συναισθήματα απογοήτευσης!
Είναι για το κατάντημα του ανθρώπου... για το τίποτα... γιατί μου χαλάνε πάλι την εικόνα και μου ανατρέπουν την πεποίθηση ότι υπάρχει δικαιοσύνη στο σύμπαν...