Απώλεια..

[tziger]

Ισως κάποια στιγμή της ζωής μας όπως ξαφνικά βρίσκουμε κάποιους ανθρώπους ορόσημο,έτσι ξαφνικά τους χάνουμε! Οχι δεν μιλάω για θάνατο!
Αναφέρομαι στα άτομα εκείνα που έρχονται στην ζωή μας για κάποιο λόγο.Πολλοί λένε ότι επιτελούν έργο σ' αυτήν την ζωή.Είναι δίπλα μας για συγκεκριμένο μάθημα,μας δίνουν εφόδια,μας δείχνουν νέα μονοπάτια που δεν βλέπαμε πρίν ότι υπάρχουν!
Όντας άνθρωποι όμως και έχοντας συναισθήματα,αγαπάμε ,πονάμε ,κλαίμε,έχουμε αναμνήσεις! Όταν αυτά τα άτομα αποφασίζουν ότι έκλεισε ο κύκλος και φεύγουν ξαφνικά,πονάς, νιώθεις απώλεια!Μέχρι να συνεχίσεις την ζωή σου και σύ!
Τότε εκείνες τις δύσκολες στιγμές,μαζεύοντας τα κομμάτια σου πρέπει να δείξεις αν διδάχθηκες!
Κρατάς κακία? Δεν πρέπει! Αυτό που πρέπει να σκεφτόμαστε είναι ότι πρέπει να χαιρόμαστε για αυτά που μας πρόσφερε,να χαιρόμαστε γιατί ένα σημαντικό άτομο ήταν εκεί για εμάς!
Δεν πρέπει να αναλωνόμαστε στα αρνητικά συναισθήματα!Πρέπει να κοιτάμε την ουσία και ουσία δεν είναι να κατηγορούμε και να είμαστε σκυθρωποί!
Η απόρριψη δεν καταπίνεται εύκολα θα πουν κάποιοι! Τελικά τι καταπίνεται εύκολα σ' αυτήν την ζωή?
Να θυμόμαστε ότι πήραμε αγάπη και πρέπει να δώσουμε αγάπη!


****

[kataigida]

ΕΧΕΙΣ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ Σ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΣ.ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΟΣΟ ΞΑΦΝΙΚΑ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ ΑΛΛΟ ΤΟΣΟ ΞΑΦΝΙΚΑ ΦΕΥΓΟΥΝ.ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΡΑΤΑΣ ΚΑΚΙΑ,ΜΕΝΕΙΣ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΙΣ ΚΑΛΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ Μ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ.ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΧΕΙΣ ΠΑΡΕΙ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΜΠΕΙ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ.Η ΖΩΗ ΟΜΩΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΡΟΧΩΡΑΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ..ΠΑΝΤΑ ΠΕΡΝΟΥΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ...

[pixie]

[quote user="tziger" post="319946"]
Η απόρριψη δεν καταπίνεται εύκολα θα πουν κάποιοι! Τελικά τι καταπίνεται εύκολα σ' αυτήν την ζωή?
Να θυμόμαστε ότι πήραμε αγάπη και πρέπει να δώσουμε αγάπη! [/quote]

'Oντως, είναι μια σκληρή βιωμένη ιστορία, κάτι σαν χαριστική βολή, αν σκεφτεί κανείς πως οι σημερινές κοινωνικές επιταγές εξοστρακίζουν σχεδόν κάθε συναισθηματικό άτομο ως αδύναμο!

Δυστυχώς δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τις ίδιες αντοχές απέναντι στην απώλεια ή την απόρριψη και την οδύνη που προκαλούν.
Ας είμαστε, λοιπόν, προσεκτικοί όταν διαφοροποιούμε με μια απόφαση τη θέση μας και τη στάση μας ακόμα και λεκτικά απέναντι στον άλλο, γιατί αυτό πληγώνει.

Ίσως μάλιστα θα έπρεπε να περάσουμε σε μια άλλη θεώρηση του συναισθηματισμού αρχικά, ώστε να μάθουμε να συνεκτιμούμε και να σεβόμαστε και την ψυχολογική ισορροπία του άλλου, αντί να αφήνουμε πίσω μας συντρίμμια.


pixie

[NoName]

Αν ισχύει το αξίωμα - Να θυμόμαστε ότι πήραμε αγάπη και πρέπει να δώσουμε αγάπη!-

Τότε με την ίδια λογική θα έπρεπε να αποδεχόμαστε και το αν -πήρε μίσος να δώσει μίσος-
Δικαιολογούμε, άθελα μας ναι, την όποια αρνητική πλευρά της ανθρώπινης κοινωνίας με βάση το, ότι έλαβες να δίνεις
Προσωπικά δεν με βρίσκει σύμφωνο αυτό

[kataigida]

ΦΥΣΙΚΑ ΑΝ ΠΗΡΕ ΜΙΣΟΣ (ΘΑ) ΚΙ ΟΧΙ (ΝΑ) ΔΩΣΕΙ ΜΙΣΟΣ.ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΑΥΤΑ.ΟΤΙ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΔΙΝΕΙΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΟΧΙ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΕΧΟΥΜΕ ΓΑΛΟΥΓΗΘΕΙ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ...

[tziger]

[quote user="NoName" post="320016"]Αν ισχύει το αξίωμα - Να θυμόμαστε ότι πήραμε αγάπη και πρέπει να δώσουμε αγάπη!-

Τότε με την ίδια λογική θα έπρεπε να αποδεχόμαστε και το αν -πήρε μίσος να δώσει μίσος-
Δικαιολογούμε, άθελα μας ναι, την όποια αρνητική πλευρά της ανθρώπινης κοινωνίας με βάση το, ότι έλαβες να δίνεις
Προσωπικά δεν με βρίσκει σύμφωνο αυτό[/quote]

Εκεί πρέπει να δείξουμε το μεγαλείο μας! Αντιπαραθέτουμε στο μίσος ,την αγάπη και τον/την αφήνουμε στον μικρόκοσμο του να πορευτεί..

[larus audouinii]

την αγάπη χωρίς συναισθηματική προσκόληση ( αν κατάλαβα σωστά), μπορεί να την καταλάβει κανείς όταν συνειδητοποιήσει πως όλοι βιώνουμε εμπειρίες που μας βοηθούν ώστε να γίνουμε καλύτεροι (όταν κάνεις να φυτρώνουν φτερά στους ανθρώπους θα τους δες μια μέρα να πετάξουν μακριά σου ..λάθος το είχα αποτυπώσει! στον καρυοθραύστη)
Και δεν μας αφορά , δεν είναι δική μας δουλειά να παραβιάζουμε ή να παρεμβαίνουμε στις πορείες εξέλιξης των άλλων
Όταν δείχνουμε το μεγαλείο μας, είναι κάτι σαν ευλογία

[kuria]

[quote user="tziger" post="319946"]Ισως κάποια στιγμή της ζωής μας όπως ξαφνικά βρίσκουμε κάποιους ανθρώπους ορόσημο,έτσι ξαφνικά τους χάνουμε! Οχι δεν μιλάω για θάνατο!
... Όταν αυτά τα άτομα αποφασίζουν ότι έκλεισε ο κύκλος και φεύγουν ξαφνικά,πονάς, νιώθεις απώλεια!
...Η απόρριψη δεν καταπίνεται εύκολα θα πουν κάποιοι! Τελικά τι καταπίνεται εύκολα σ' αυτήν την ζωή?


****[/quote]

σιγα την απωλεια που θα μαυροπλερεζιασουμε κιολας...
βρε...
αμα θες να φυγεις φυγε
αμα θες να κατσεις κατσε
να γκρινιαζεις μονο παψε
δεν μπορω να τʼ ανεχτω
αμα θες να φυγεις, φυγε
στο ʼπα και στο ξαναλεω
μη μου πεις μετα πως φταιω
οταν μʼ αλλους θα μπλεχτω

[tziger]

[quote user="pixie" post="319964"][quote user="tziger" post="319946"]
Η απόρριψη δεν καταπίνεται εύκολα θα πουν κάποιοι! Τελικά τι καταπίνεται εύκολα σ' αυτήν την ζωή?
Να θυμόμαστε ότι πήραμε αγάπη και πρέπει να δώσουμε αγάπη! [/quote]

'Oντως, είναι μια σκληρή βιωμένη ιστορία, κάτι σαν χαριστική βολή, αν σκεφτεί κανείς πως οι σημερινές κοινωνικές επιταγές εξοστρακίζουν σχεδόν κάθε συναισθηματικό άτομο ως αδύναμο!

Δυστυχώς δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τις ίδιες αντοχές απέναντι στην απώλεια ή την απόρριψη και την οδύνη που προκαλούν.
Ας είμαστε, λοιπόν, προσεκτικοί όταν διαφοροποιούμε με μια απόφαση τη θέση μας και τη στάση μας ακόμα και λεκτικά απέναντι στον άλλο, γιατί αυτό πληγώνει.

Ίσως μάλιστα θα έπρεπε να περάσουμε σε μια άλλη θεώρηση του συναισθηματισμού αρχικά, ώστε να μάθουμε να συνεκτιμούμε και να σεβόμαστε και την ψυχολογική ισορροπία του άλλου, αντί να αφήνουμε πίσω μας συντρίμμια.


pixie[/quote]



Η απωλεια πάντως πονάει αυτόν που μένει πίσω,γιατί αυτός που φεύγει είναι πιο δυνατός,με όση χρυσόσκονη κι αν πασπαλίσουμε την φυγή μας!

[black_velvet]

[quote user="tziger" post="320399"]


Η απωλεια πάντως πονάει αυτόν που μένει πίσω,γιατί αυτός που φεύγει είναι πιο δυνατός,με όση χρυσόσκονη κι αν πασπαλίσουμε την φυγή μας![/quote]

Κι όμως. Δεν είναι απόλυτο αυτό. Πολλές φορές - εγώ μάλιστα πιστεύω τις περισσότερες - πονάει περισσότερο αυτός που φεύγει. Αυτός που μένει πίσω έχει τη δικαιολογία πως παρέμεινε. Ο ....φευγάτος κατέφυγε στο πασπάλισμα με τη χρυσόσκονη....  ;-)

[pixie]

Το να αποχωρείς από ένα παιχνίδι, σημαίνει δύναμη...

Επίσης δηλώνει σωστή κρίση και εκτίμηση των δεδομένων.

'Οταν δεν υπάρχει φυγή στη στάση μας, αλλά στάση στη φυγή μας!

[black_velvet]

Αλλά η δύναμη πονάει!

Η αδυναμία είναι συνήθως η αναίσθητη.  ;-)

[pixie]

Συμφωνώ... Κι ο δυνατός μάλιστα γνωρίζει πώς να χρησιμοποιεί την κάθε εμπειρία του θετικά...

Γνωρίζει από την αρχή πως με το ένα χέρι κερδίζει και με το άλλο χάνει την ίδια στιγμή. Κι αντέχει...

'Αλλωστε υπάρχει και το ξύδι που είναι το κρασί των δυνατών, λένε... ;-)

[black_velvet]

Κι αν είναι κι από καλό αμπέλι; είναι έως και γλύκισμα!  ;-)

Ναι, αυτά ακριβώς είναι τα κέρδη. Ενώ ο παραμένων, απλά ζει στα στάσιμα νερά του.  ]

[pixie]

Ναι, αλλά οι αλήθειες εν στάσει δεν σημαίνουν τίποτα και είναι σαν να μην υπάρχουν αν παράλληλα λείπει ένα δυνατό κίνητρο, η ώθηση...

[Και το οξύμωρο είναι ότι η ζωή μας είναι γεμάτη στάσεις...]

Κάποια στιγμή, όσο σκληρό κι αν ακούγεται, παραμερίζουμε ότι δεν μας χρειάζεται προκειμένου να ολοκληρώσουμε τις πεποιθήσεις μας και τη ζωή μας!

Αν παραμένουμε στις προσκολλήσεις - και κυρίως βέβαια για συναισθηματικούς λόγους - ενώ ένας κύκλος έχει κλείσει ή από φόβο, όλα αποκτούν στατική μορφή μέσα σε ένα σύμπαν που κινείται...