Ο ρόλος του πάθους στην ερωτική μας ζωή !

[pixie]

Ποιός είναι ο ρόλος του πάθους σε μία ερωτική σχέση?
Κάποιοι παρασύρονται και κάποιοι άλλοι παραμένουν ανέπαφοι από αυτή την ορμή...

Πιστεύετε ότι δημιουργεί προβλήματα στην έντονη μορφή του?


Κάπου διάβασα ότι η εκδήλωση του ερωτικού πάθους είναι θέμα ορμονών και μια διεργασία καθαρά φυσιολογική με την όσφρηση ως πυξίδα!
'Αρα μιλάμε για ένα λεπτό παιχνίδι νευροδιαβιβαστών στον εγκέφαλο και ορμονών στη συνέχεια που δίνει την ώθηση του πάθους, το εξιτάρισμα των αισθήσεων και τη διέγερση των συναισθημάτων, όπως ακριβώς θα λειτουργούσε ένα ναρκωτικό!

 
Κι αυτό βέβαια μου ανατρέπει την πεποίθηση ότι είναι κομμάτι ποίησης και εξιδανίκευσης...
Και ακυρώνει εμένα, που προτιμούσα να φαντάζομαι τον έρωτα ως μεταφυσικό προσωπικό θαύμα κατά κύριο λόγο! Τι μύθος!
Κι ας ήξερα πως θα τελειώσει κι η αίσθηση του ανεκπλήρωτου θα με κυνηγάει κολασμένα...  


Θυμάμαι τα λόγια του Μπωντλαίρ: ''Παράξενη θεότητα, σαν τις νύχτες σκοτεινή, με άρωμα από καπνό Aβάνας και μόσχο, έργο ενός Όμπι Φάουστ της σαβάνας, σαγηνεύτρα εβένινη, θυγατέρα των μαύρων μεσονυχτίων, προτιμότερο από σπάνια κρασιά κι από όπιο, του στόματός σου το ελιξίριο, όπου καμαρωτός στέκει ο έρως''!


Εν τέλει, ποιά η σημαντικότητά του ερωτικού πάθους για τον καθένα μας, μιάς και μάλλον ερμηνεύεται διαφορετικά από άνθρωπο σε άνθρωπο?


pixie

[pixie]

Γλαφυρότατο το παρακάτω απόσπασμα της Μ. Βαμβουνάκη περί του πάθους!


''Οι αισθήσεις μας είναι πανίσχυρες και απέραντες.
Γλιστρούν παντού σ' 'ολες τις γωνίες μας σαν οικουμενικός νόμος, διαβρώνουν και το απειροελάχιστο.
Σου γράφω λοιπόν από φιληδονία, από λαγνεία.
'Οχι για να σου ανακοινώσω τα νέα μου, όσο για να πιάσω το χαρτί που θα πιάσεις, για να συρθεί η ματιά μου στις ίδιες γραμμές που θα συρθεί η δικιά σου.
Το χαρτί είναι το σώμα σου, η μοναδική σου προέκταση που φτάνει σε μένα, κι εγώ για να σμίξω μαζί σου γίνομαι χάρτινος.

Σου γράφω γιατί σε ποθώ όπως και σου τηλεφωνούσα κάποτε από πόθο.'Οχι για να σου πω και να μου πεις το ένα και τ΄άλλο, αλλά για να σ΄αγγίξω με τον ήχο μου και να μ΄αγγίξεις με τον δικό σου, για να κυλιστώ στην ανάσα σου, στο γέλιο σου, μέσα στις σιωπές σου.
Βαθιά στον λαβύρινθο του ακουστικού στο αυτί μου, απλωνόταν ξέστρωτη η πιό ηδονική κλίνη! Γιαυτό κολλούσα στο τηλέφωνο, γιαυτό όλο έβρισκα προφάσεις να σου τηλεφωνώ.

Ακόμα και σ' εκείνη την επιτροπή αλληλεγγύης για τα παιδιά της Αιθιοπίας που λιμοκτονούν, από φιληδονία γράφτηκα!
Τώρα που το έχω πάρει πιά απόφαση να λιγοστέψω τα ψέματα, μπορώ να στο εξομολογηθώ κι ας ντρέπομαι. Τόσο ανίερος, τόσο κάπηλος, τόσο κάλπης! Η ευχαρίστηση!
Το κορμί σου το έψαξα κύτταρο - κύτταρο, στην άβυσσο της ματιάς σου καταδύθηκα χιλιάδες βουτιές...
Είναι μέσα στις συμφορές του έρωτα να σου εξατομικεύει τον άλλον σε βαθμό παράλογο.
Οι περιπέτειες του κορμιού είναι καταραμένες. Προσποιούμενες πως ξεδιψούν τη δίψα, τη φωτιάζουν ύπουλα, την ποτίζουν νερό νοθευμένο από βαρύ αλάτι. Το ρουφάς άπληστος κι αμέσως καίγεσαι.''

[KostasD33]

Χωρίς πάθος θα ήμασταν λαπάδες
Θα κάναμε και λιγότερες μαμακίες θα ήταν και η ζωή μας πιο σίγουρη και στρωτή με λίγα λόγια αρκετά μονότονη
Τα πάθη μας δίνουν ζωντάνια και ορμή για κάθε τι νέο και τα πάθη είναι αυτά που θα μας ρίξουν στα τάρταρα


Μ έπιασε το πεσιμιστικό μου βραδιάτικα

[kataigida]

:roll:  :roll: Eίναι ΤΕΛΕΙΟ αυτό που έβαλες pixie!!!!!Μου άρεσε πάρα πολύ...Υπέροχα λόγια... ;-)

[κώστας]

Εν τέλει, ποιά η σημαντικότητά του ερωτικού πάθους για τον καθένα μας, μιάς και μάλλον ερμηνεύεται διαφορετικά από άνθρωπο σε άνθρωπο?
Πες εσύ πρώτη.
Εγώ ντρέπομαι.

[pixie]

:mrgreen:

Ναι, καταλαβαίνω... Πάντως δεν έχω την παραμικρή αναστολή να αναφέρω πως για μένα το πάθος είναι οξυγόνο, έμπνευση, δημιουργία, συναισθηματικό εξιτάρισμα, νοητική διέγερση, ένα ταξίδι στα απαγορευμένα δωμάτια της λογικής...

Κατά γενική ομολογία, στην περίοδο του πάθους, υπερβαίνουμε, δεν βλέπουμε καμία πραγματικότητα με ορθολογική ματιά γιατί τη θέση της έχει πάρει ένας υπέροχος, μοναδικός μύθος στον οποίο πιστέψαμε!
Ο δικός μας μύθος...  ;-)


Από τη στιγμή που έχει αποδειχθεί όμως πως το ερωτικό πάθος δεν είναι αντικειμενικό, αλλά είναι μια μορφή ''μανίας'' κι ένα βιοχημικό παραλήρημα, μάλλον έχει και την ημερομηνία λήξης του!

'Οταν η έκκριση ντοπαμίνης στον εγκέφαλο [δηλ. η ουσία που διεγείρει τα νευρικά κύτταρα] σταματάει να παράγεται με την ίδια ταχύτητα και τα επίπεδά της πέφτουν, λογικό δεν είναι να καταλαγιάζει και το ερωτικό πάθος?

[KostasD33]

[quote user="pixie"]...

Πιστεύετε ότι δημιουργεί προβλήματα στην έντονη μορφή του?
....
...
[/quote]

Ενοχλεί τους γείτονες όταν δεν υπάρχει καλή ηχομόνωση

[Vanessa]

..ειναι το καλυτερο συνδετικο μεταξυ 2 ανθρωπων.
...το αντιδοντο στη μιζερια.
...η αγραναπαυση του χωραφιου της μονοτονιας.
...ο κοσμος που χωραει μονο 2.(Ουστ!Ανωμαλοι...)


Αυτο χωρις το οποιο μια σχεση ειναι καταδικασμενη σε μαρασμο.
Αυτο που σε κανει να σκαρφιζεσαι καθε φορα μια νεα ιδεα.

....!!
ΧΧΧΧΧΧΧ
ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ...
ΧΧΧΧ.
Χχχχχχχχχχχχχ!
...(Τα υπολοιπα ειναι ακαταλληλα)

[tziger]

..ακόμα και το λάθος κάνε το με πάθος..άλλωστε στο μόνο που διαφέρουν οι δύο λέξεις είναι στο αρχικό τους γράμμα!

[angelmi]

Χωρίς παθος στην ερωτικη ζωη αλλα και στην ζωη γενικα ειναι μια  σκετη μονοτονια μια μιζερια που δεν νομιζω να αρεσει σε κανεναν. Νιωθεις μισος, κενος, σαν να μην ζεις κανονικη ζωη, σαν εναν μαραμενο λουλουδι που χρειαζεται επειγοντως νερο. Ετσι και το παθος ειναι απαραίτητο σε οτι και αν κανουμε!

[larus audouinii]

[quote user="tziger" post="320523"]..ακόμα και το λάθος κάνε το με πάθος..άλλωστε στο μόνο που διαφέρουν οι δύο λέξεις είναι στο αρχικό τους γράμμα![/quote]

δεν μου ακούγεται άσχημο


Αλλά και αν είναι να κάθεσαι να αναλύεις, άστο καλύτερα

[Crazy]

[quote user="KostasD33" post="320508"][quote user="pixie"]...

Πιστεύετε ότι δημιουργεί προβλήματα στην έντονη μορφή του?
....
...
[/quote]

Ενοχλεί τους γείτονες όταν δεν υπάρχει καλή ηχομόνωση[/quote]

ακούτε γειτόνιοιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! (ααχχ τι μου θύμησες Κωστήμ .. μώρέ το έχεις βάλει αμέτι μουχαμέτι να με καταστρέψεις εσύ ... το νιώθω !!!  ]

[κώστας]

Ναι, καταλαβαίνω...
Είσαι σίγουρη γι' αυτό;
Θέλω να πω,
κινδυνεύεις να εκτεθείς
λέγοντας ότι καταλαβαίνεις
αυτό που παραδέχεσαι ότι
"έχει αποδειχθεί όμως πως...δεν είναι αντικειμενικό"
Επιπλέον, 'καταλαβαίνοντας'
τα επίπεδα πάθους του καθενός
και εκλογικεύοντάς τα
επιχειρείς -ηθελημένα ή άθελα-
να πετύχεις, τον τέλειο ευνουχισμό.

[pixie]

:mrgreen:  :mrgreen:

Το πάθος είναι εσωτερική διαδικασία, Κώστα, είναι το στάλαγμα της ίδιας της Ζωής! Αν υπάρχει μέσα σου ως πραγματικό στοιχείο, δεν υπάρχει κίνδυνος να σε ευνουχίσει κανείς ούτε και η πτώση των ορμονών! :razz:

Το ''Ναι, καταλαβαίνω...'', είναι απάντηση στο ''Εγώ ντρέπομαι''... ;-)

Επειδή κατά κύριο λόγο είμαι ζωγράφος των στιγμών, θα σου πω ότι σε κάθε ζωντανή αίσθηση τέχνης αλλά και γενικά σε κάθε αισθητική απόλαυση, τον κυρίαρχο ρόλο διαδραματίζουν η ηδυπάθεια και η εκστατική έφεση. Αισθάνομαι πως αυτό που ονομάζουμε ομορφιά, είναι το πάθος για την ουσία! Ο πόθος της ακατάλυτης στιγμής, της αφθαρσίας που μεθυστικά μας βασανίζει όλους μέσα στην καθημερινή φθορά.
 
 
Όταν ζωγραφίζω, για μένα είναι μια μορφή πρόζας που περιστρέφεται γύρω από ένα φθόγγο κεντρικό και αποκλίνει και αναπτύσσεται όλο και πιο συμμετρικά, παίρνοντας σχήμα ιδανικά ηδονικό... Για να βυθιστεί πάλι, στη συνέχεια να υψωθεί με κραδασμούς που να συγκλίνουν με ορμή, σε εκστατική παραφορά, μέχρι να φτάσει στην κορύφωση δηλαδή στην εσωτερική υφή της... Στην έκφανση των πιο πανάκριβων χροιών και των αισθήσεων, εκτιμώντας ακόμα και εξαιρετικά μικρούς ερεθισμούς και εμπνεύσεις.
 
'Ενα καλλιτεχνικό έργο, λοιπόν, στην ουσια δεν είναι παρά ΕΡΩΤΑΣ! Είναι η ίδια κραυγή του πάθους για ζωή, αφού γεννιέται μέσα από μια δίψα ακόρεστη και σπαράγματα παράφορα...

[κώστας]

Καλά, ούτως ή άλλως
'επιχειρείς' έγραψα,
δεν λέω ότι το καταφέρνεις κιόλας]