O όρος συγχώρεση τι σας λέει..?

[kataigida]

Νομίζετε πως μπορείτε να συγχωρείτε ανθρώπους που σας έχουν κάνει κακό?Πόση μεγαλοψυχία χρειάζεται
να χει κάποιος για να μπορέσει να συγχωρέσει?Εσείς το χετε κάνει ποτέ αυτό?Κι  αν  ναι πώς νιώσατε μετά,κι αν όχι ποιος ήταν ο λόγος που δεν το τολμήσατε?

[black_velvet]

Δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος να συγχωρέσει κάποιον άλλον. Κι όταν λέω "μπορεί" εννοώ αν είναι δικό του θέμα και αν έχει τέτοιο... δικαίωμα να το πω; δικαιοδοσία; ιδιότητα; όπως θέτε πείτε το.

Τι εννοώ; όταν σφάλλω εγώ, πρέπει να συγχωρέσω εγώ τον εαυτό μου. Ό,τι και να μου πει ή και να κάνει ο άλλος, αν εγώ δεν τα βρω με μένα, δεν θα μπορέσω να ησυχάσω.
Όταν σφάλλει ο άλλος, δεν τίθεται θέμα συγχώρεσης από μένα.  Ή θυμάμαι αυτό που έγινε και - ανάλογα με το πόσο σοβαρό και "βαρύ" ήτανε για μένα - παγώνω έως και διακόπω διπλωματικές σχέσεις ή το ξεχνώ παντελώς και.... πάμε παρακάτω.  ;-)

[katinaki]

Σωστά! Δεν είμαστε θεοί για να συγχωρούμε. Ή ξεπερνάμε ό,τι έγινε και συνεχίζουμε ή "παγώνουμε" αν δεν μπορούμε να αντέξουμε τη συμπεριφορά του άλλου.
Το θέμα είναι να αποδεχόμαστε τους άλλους όπως αυτοί είναι. Αν μας κάνουν έχει καλώς... Αν όχι...  ]

[kataigida]

Noμίζω πως ότι και να σου χει κάνει ο άλλος αν τον αγαπάς και τον χρειάζεσαι συγχωρείς τα πάντα...Αν όχι,
σταματάς  να έχεις επαφές μαζί του...Έτσι το βλέπω εγώ τουλάχιστον..

[black_velvet]

Επί της ουσίας, δεν διαφωνούμε kataigida. Απλά, το αντιμετωπίζω περισσότερο όπως και το κατινάκι.

Θεωρώ τη συγχώρεση κάτι πολύ μεγάλο και ισχυρό. Και νιώθω αρκετά μικρή και ταπεινή ώστε να ισχυριστώ πως έχω τα φόντα να την προσφέρω. Καταλήγω λοιπόν να ανέχομαι αυτούς που αγαπώ (ή έστω απλά συμπαθώ) και να απορρίπτω αυτούς που δεν μπορώ να αντέξω. Και το ανάλογο περμένω κι από τους άλλους προς εμένα.  ;-)

[pixie]

Συγχωρώ, λυτρώνομαι, κι η ζωή αλλάζει και πάει μπροστά...


Αλλά νομίζω πως δεν είναι σωστό να συγχωρούμε αφειδώς και απλόχερα τους άλλους όταν δεν είναι ακόμα στη θέση οι ίδιοι να συνειδητοποιήσουν και να εκτιμήσουν τι έχει γίνει, πώς έχει γίνει.
Γιατί, αν το κάνουμε, ναι μεν θα είναι μεγαλειώδες ως πρόθεση, ενδεχόμενα όμως έτσι δεν θα πάρουν κάποιο μάθημα από αυτά που δίνει η ζωή!
'Αρα δεν βοηθάει κι ίσως περαστεί ατυχώς στον άλλον το μήνυμα ότι: ''αύριο μπορώ να το ξανακάνω''!

Καλώς ή κακώς υπάρχουν όρια και αναβαθμοί, δηλαδή σκαλοπάτια στα οποία πρέπει να πατήσουμε και μόνο έτσι σταδιακά ωριμάζουμε και συχνά μέσα από επώδυνες εμπειρίες.
Και ποτέ δεν φτάνουμε όλοι στο ίδιο επίπεδο επίγνωσης την ίδια χρονική στιγμή!
Μια πίστωση χρόνου στο θέμα της συγχώρεσης ούτε βλάπτει, ούτε αναιρεί κάτι.

Ας κρατήσουμε, λοιπόν, το μεγαλείο μας για την υπέροχη στιγμή που ο άλλος από μόνος του θα φτάσει συνειδητά να αντιληφθεί την πραγματική διάσταση μιας λάθος κίνησης ώστε να εκτιμηθεί ανάλογα και η συγνώμη.


pixie

[angel_than]

ΟΤΑΝ ΑΓΑΠΑΣ ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΕΙΣ!!!!

[KostasD33]

άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι ποιούσι είπε ο Μεγάλος (μπορεί να το φόνευσα και λίγο αυτό)
όταν ξέρουν όμως τι ποιούν εκεί τι τους κανεις??
υπάρχει και το πάταξον πάταξον αλλα μέρες μου είναι (ντάλα καλοκαίρι και βαράει η Ήλιος κατακούτελα) ας τους συγχωρέσουμε τους ασυγχώρετους.
Πέρα από την πλακα όμως η συγχώρεση γενικά δεν μπορεί να έχει μια βάση αν δεν προσδιορίσουμε κάθε φορα τι να συγχωρέσουμε..
Το μας έχουν κάνει κακό γενικά νομίζω δεν επαρκεί....
να σκοτώσει ο άλλος το παιδί μου και να τον συχωρέσω? ε όχι....

επίσης κακό είναι να γράφει με κεφαλαία η angel_than  :razz:  αλλα την συγχωρούμε, αν έγραφε όμως με μικρά θα την αγαπούσαμε κιόλας

[angel_than]

Οταν αγαπας, ξερεις και να συγχωρεις λοιπον καλε μου Κωστα!!!! :lol:

[KostasD33]

καλή μου angel_than η συγχώρεση όταν αγαπάς αφορά τις σχέσεις (αγοράκι κοριτσάκι γιου νόου τι σχέσεις εννοώ )
Η δικη μου απάντηση αφορούσε γενικά την συγχώρεση και μάλιστα από Θρησκευτική πλευρά αφού το θέμα το έβαλε στην θρησκεία και όχι στις σχέσεις.
E λοιπόν γενικά δεν μπορείς να συγχωρέσεις τον εγκληματία ειδικά αν είναι ειδεχθές το έγκλημα του άσε που δεν τον αγαπάς κιόλας...

[pixie]

Λογαριασμοί μνησικακίας... Συναισθηματικά κονταροχτυπήματα... Εκδίκηση... Δηλητηριώδεις ουσίες... Πίκρες που κρατάμε σχολαστικά στα ''συρτάρια'' μας ωσάν άλλοι τοκογλύφοι!

Είναι μάλλον ανθρώπινο... Πολύ ανθρώπινο... Τις κουβαλάμε τις αδυναμίες μας ακόμα και στις πιο κρυφές σκέψεις μας.
'Οπως και εκείνες τις φορές που, υπερεκτιμώντας τον εαυτό μας σε κάποια θέματα, προσφέραμε κι εμείς άδικα λόγια που δημιούργησαν αδιέξοδα.

Ας μην κωδικοποιούμε όμως τα λάθη κι ας είμαστε ειλικρινείς στη συνέχεια. Καλύτερη μια αναθεώρηση αντί του αυτομαστιγώματος από τις τύψεις ή της άκαμπτης στάσης επί του λάθους.
Μια συγνώμη που φαινομενικά δεν κοστίζει τίποτα, είναι λέξη με βαρύ νόημα!


pixie

[kataigida]

:roll:  :roll: Οι δύο πιο δύσκολες λέξεις που δεν ξεστομίζουμε εύκολα
είναι....Συγνώμη και Σ'αγαπάω...Αυτό τα λεει όλα...

[kataigida]

Διάβασα κάτι πρόσφατα που δεν το γνώριζα.Αν δεν έχεις συγχωρήσει τους γονείς σου για λάθη που έκαναν και είχαν αντίκτυπο σε σένα,τότε δεν μπορείς να συγχωρείς τον εαυτό σου για λάθη που κάνεις...Σας λέει κάτι αυτό? :roll:  :roll:

[pixie]

Οκ, έχει τη βάση του κι αυτό... όπως λογικό είναι και το να φεύγεις αν δεν βρεθεί μια φόρμουλα αυτοπροστασίας!

Δεν μπορείς, στη συνέχεια, να εκτίθεσαι απέναντι στον εαυτό σου ή να χρεώνεσαι τα λάθη των άλλων που δεν καταλαβαίνουν κι εξακολουθούν να σου τσακίζουν την ψυχολογία, ενώ προφανώς τους έχουν δοθεί σαφείς εξηγήσεις για το ποιά είναι τα όριά σου!
Σε κανέναν δεν επιτρέπουμε να πατήσει πάνω στη ζωή μας και να αφήσει το αποτύπωμα των παπουτσιών του ή της όποιας άγνοιας ή στενοκεφαλιάς!

Ας είναι όποιος θέλει... Ακόμα και οι γονείς μας πολλές φορές...
Μέσα μας βιώνουμε τη συγνώμη. Κι εξωτερικά κρατούμε αποστάσεις από ανθρώπους που χρησιμοποιούν την καλοσύνη μας για να μας πληγώνουν. ;-)

[KostasD33]

[quote user="kataigida"]...
Οι δύο πιο δύσκολες λέξεις που δεν ξεστομίζουμε εύκολα
είναι....Συγνώμη και Σ'αγαπάω...Αυτό τα λεει όλα...[/quote]
με το συμπάθιο κιόλας αλλά εγώ προσωπικά και συγχωρώ και αγαπώ...