Απογοήτευση...

[pixie]

Η απογοήτευση έρχεται πάντα σαν επακόλουθο εκεί που οι προσδοκίες μας ακυρώνονται.
Δώσαμε την εμπιστοσύνη μας, τη φιλία μας, ένα αυθεντικό κομμάτι του εαυτού μας και στη συνέχεια έρχεται ένας ακατάλληλος λόγος, μια δυσανάλογη συμπεριφορά που μας αναγκάζει να τα μαζέψουμε όλα πίσω και να αναθεωρήσουμε!

Κάθε απογοήτευση προκαλεί μεγάλη ψυχική ένταση και είναι επώδυνη! Η παλιά εικόνα διαλύεται, σε πολλές περιπτώσεις βιώνουμε και ένα είδος απόρριψης, η θλίψη τριγυρνά για ένα διάστημα στο μυαλό μας, οι απορίες εναλλάσσονται με κάποια στοιχεία θετικής σκέψης, είναι κι ο πληγωμένος εγωισμός συνδυασμένος με κάποιο θυμό αφού η αξία μας και τα ειλικρινή συναισθήματά μας δεν αναγνωρίστηκαν.

Χρειάζεται μια δυνατή προσπάθεια ανασύνταξης δυνάμεων!
Γεγονός πάντως είναι πως η απογοήτευση είναι ένα γερό μάθημα!



pixie

[pixie]

Υπάρχουν και οι ερωτικής φύσης απογοητεύσεις, βέβαια, που είναι άρκετά επώδυνες αλλά θέλω να πιστεύω πως λίγο-πολύ αντιμετωπίζονται.

Αρχικά οι αντιδράσεις είναι αναπόφευκτες και γνωστές σε όλους μας: Θυμικά ξεσπάσματα, σαρκοφάγα δάκρυα, απορίες, ακραία συμπεριφορά.
Ο εσωτερικός κόσμος ανατρέπεται και η ισορροπία κατακερματίζεται.
 

'Υστερα όμως, η οπτική γωνία αλλάζει κι όλα αναθεωρούνται. Κι αφού καταλαγιάσει η ψυχική φόρτιση και με την σωστή προσέγγιση, συζήτηση και στήριξη από κάποιους φίλους, ο πόνος αρχίζει να γλυκαίνει, ώσπου ξεπερνιέται ή μετασχηματίζεται σε κάτι άλλο λιγάκι πιο σοφό.  

Η ματιά τώρα είναι πιο ψύχραιμη κι η εμπειρία της απογοήτευσης έχει ήδη προσφέρει πολλά!

Χρειάζεται δύναμη, δεν λέω, είναι δύσκολο να παλεύεις με συναισθήματα και ακόμα πιο οδυνηρό να τα ακυρώνεις!


pixie

[pixie]

Είναι ένα συναίσθημα που με διακατέχει απόλυτα τις τελευταίες μέρες. :neutral:

Το νιώθω σαν ένα είδος χρεωκοπίας! 'Ισως φταίνε οι μεγάλες προσδοκίες και η πικρή διάψευση στη συνέχεια.

Επενδύσαμε τόσα πολλά στο να γίνουμε άνθρωποι, φτάσαμε σχεδόν να έχουμε πραγματικές ελπίδες...


Αποθησαυρίσαμε ανώφελα όμως, ως φαίνεται... για να πετάνε μολότωφ τα κωλόπαιδα...
Διεφθαρμένος και απαρηγόρητος αυτός ο κόσμος...  :sad:
Κι ανυποψίαστος...

[Crazy]

πολλά τα είδη απογοήτευσης ...
για μένα προσωπικά, το σκληρότερο όλων, είναι όταν σε απογοητεύει ο ίδιος σου ο εαυτός !
όταν σε πουλάει για το γούστο του !!!
όταν δεν υπακούει στη στριγγλίζουσα λογική σου ...
θα μου πεις : κι η λογική σου, κομμάτι του δικού σου εαυτού είναι ...
δε καταφέρνω να το εκφράσω καλύτερα ...
όταν όμως ζητάς κάτι από τον εαυτό σου ... κι αυτός αδυνατεί να ακολουθήσει τις οδηγίες σου ...
κοινώς, κάνει ότι του κατεβάσει η γκλάβα του (σου , για να ακριβολογούμε)
και ενώ ξέρει εκ προοιμίου ότι ο δρόμος είναι λάθος κι αυτός εκει .. πεισματικά ..
κι όσο κι αν του φωνάζεις εκεί αυτός  ... κι ας ξέρει .. κι ας ξέρεις ...

δεν είναι μια τραγική απογοήτευση να μη μπορείς να επιβληθείς στον ίδιο τον εαυτό σου ?...

[pixie]

[quote user="Crazy" post="337312"]

... δεν είναι μια τραγική απογοήτευση να μη μπορείς να επιβληθείς στον ίδιο τον εαυτό σου ?...[/quote]

Νομίζω πως όλα είναι θέμα εντολών εγκεφάλου!

Και ανοιχτής διαπραγμάτευσης με τις πληροφορίες και τα στοιχεία του εαυτού μας...

[pixie]

Βρήκαν γιατί μας "γονατίζει" η ερωτική απογοήτευση!

 
Ο χωρισμός από έναν άνθρωπο με τον οποίο είναι κάποιος ερωτευμένος, διεγείρει τμήματα του εγκεφάλου που παίζουν ρόλο στην επιβράβευση, στον εθισμό και στην παρακίνηση – γεγονός που εξηγεί γιατί ο πόνος από αυτόν είναι τόσο δύσκολο να ελεγχθεί, σύμφωνα με μία νέα μελέτη.

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι το εύρημα αυτό εξηγεί τις ακραίες συμπεριφορές που μερικές φορές γεννά η ερωτική απογοήτευση - μεταξύ αυτών την παρακολούθηση του ατόμου που έφυγε, τις αυτοκτονικές τάσεις ή ακόμα και τους φόνους λόγω ερωτικού πάθους.

Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Ράτγκερς στο Νιου Τζέρσι και τρία πανεπιστήμια της Νέας Υόρκης (το Stony Brook, το Yeshiva και το NY State), υπέβαλλαν σε μια εξελιγμένη μορφή μαγνητικής τομογραφίας 15 ετεροφυλόφιλους φοιτητές και φοιτήτριες, τους οποίους είχαν χωρίσει πρόσφατα οι σύντροφοί τους αλλά αυτοί εξακολουθούσαν να είναι τρελά ερωτευμένοι μαζί τους.

Η εξέταση λέγεται λειτουργική μαγνητική τομογραφία (fMRI) και αποκαλύπτει πως ενεργοποιούνται τα διάφορα τμήματα του εγκεφάλου κάθε φορά που σκεφτόμαστε ή κάνουμε κάτι.

Η μέση διάρκεια του χρόνου που είχε περάσει από τον χωρισμό έως την δήλωση συμμετοχής στη μελέτη ήταν 63 ημέρες, όλοι οι εθελοντές είχαν υψηλές βαθμολογίες σε ειδικά τεστ αξιολόγησης του πόσο ερωτευμένοι ήταν, ενώ όλοι είπαν πως περνούσαν το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας (πάνω από το 85%) σκεπτόμενοι την/τον πρώην σύντροφό τους και λαχταρώντας να γυρίσει.

Τρικυμία εν κρανίω...  :smile:

Όταν οι ερευνητές έδειξαν στους εθελοντές τους μία φωτογραφία του/της πρώην συντρόφου τους, υπήρξε πολύ μεγαλύτερη δραστηριότητα σε ορισμένα τμήματα του εγκεφάλου απ’ ό,τι όταν τους έδειξαν την «ουδέτερη» φωτογραφία ενός απλού φίλου τους.

Υπάρχει όμως ελπίδα για τους ερωτοχτυπημένους. Οι ερευνητές ανακάλυψαν πως όσο περισσότερος καιρός είχε περάσει από τον χωρισμό, τόσο μικρότερη ήταν η δραστηριότητα σε μία άλλη περιοχή του εγκεφάλου (το δεξιό κοιλιακό κέλυφος/ωχρά σφαίρα) η οποία σχετίζεται με την προσκόλληση.

Επιπλέον, υπήρχε ενεργοποίηση στις περιοχές του εγκεφάλου που παίζουν ρόλο στην διαχείριση των δύσκολων συναισθηματικών καταστάσεων και στην αξιολόγηση του τι χάνουμε και τι κερδίζουμε. Αυτό υποδηλώνει πως όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με έναν χωρισμό, προσπαθούμε να καταλάβουμε και να μάθουμε από αυτήν την δύσκολη κατάσταση – και αυτό είναι μια πολύ υγιής αντίδραση, λένε οι ερευνητές.

Από τα ΝΕΑ