Αλκυονίδες μέρες...

[pixie]

Έρχονται σαν ελπίδα στη σκέψη μου αυτές οι φωτεινές ζεστές μέρες, σαν ένας γαλανός ηλιόλουστος φεγγίτης μέσα στο Φθινόπωρο, που φέρνουν μαζί τους θαλπωρή και γαλήνη στα πέλαγα...

Κι έρχεται στο μυαλό μου κι ο γνωστός μύθος:
Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε η Αλκυόνη, η κόρη του βασιλιά των ανέμων Αίολου.
''Η Αλκυόνη ήξερε καλά από ανέμους και τρικυμίες.
Η Αλκυόνη αγαπούσε πολύ τον άνδρα της.
Εκείνου του άρεσε να ψαρεύει. Του άρεσε να ξεμακραίνει στο βαθύ πέλαγος. Κάθε φορά, εκείνη τον περίμενε καθισμένη στα ψηλά βράχια πάνω από το πέλαγος και τον έβλεπε να χάνεται πέρα μακριά, στη νοητή γραμμή, εκεί που σμίγει ο ουρανός με τη θάλασσα... Και κάθε φορά, με την ίδια αγωνία... Να γυρίσει.
Ένα πρωινό εκείνη τον παρακάλεσε να μην φύγει.
-Μείνε κοντά μου καλέ μου.
-Μη φοβάσαι καλή μου. Θα γυρίσω όσο πιο γρήγορα μπορώ για να σε σφίξω στην αγκαλιά μου.
Έφυγε. Εκείνη στα βράχια περίμενε.

Είδε την βάρκα του να αναποδογυρίζεται και το αγαπημένο κορμί του να παραδέρνεται άψυχο στα κύματα. Έπεσε από τα βράχια στην αγκαλιά του. Να τον φιλήσει για τελευταία φορά. Και να χαθεί μαζί του.

Οι Θεοί συγκινήθηκαν από την αγάπη τους.
Τους μεταμόρφωσαν σε πουλιά για να ξαναρχίσουν την ζωή τους πλάι στη θάλασσα. Στα απόκρημνα βράχια. Εκεί που ζουν μέχρι σήμερα οι απόγονοί τους... Οι Αλκυόνες. Γιατί οι θεοί φρόντισαν και για τους απογόνους τους.
Μέσα στην καρδιά του Φθινόπωρου ή του Χειμώνα, γαληνεύουν τη θάλασσα, και ένας δυνατός ήλιος ζεσταίνει και φωτίζει την Γη. Είναι για να μπορούν οι Αλκυόνες να γεννήσουν και να ζεστάνουν τα αυγά τους.''
 

'Ολοι οι άνθρωποι, ξαφνιαζόμαστε ευχάριστα από αυτές τις μεγαλόψυχες, δοτικές μέρες με τον ζωοδότη ήλιο να λάμπει! Κάποιοι θυμόμαστε πως αυτές τις μέρες τις λέμε Αλκυονίδες.
 

'Ισως λίγοι γνωρίζουμε όμως πως αυτές οι μέρες αναφέρονται στην πραγματική Αγάπη!!!