Η Αλήθεια μέσα μας...

[pixie]

Πώς να γεμίσει η ζωή με δανεικά κριτήρια? Με ένα πρόσωπο που δανείζεσαι ανά περίσταση? 'Οταν το μόνο που εξωτερικά ορίζεται είναι κάτι συμβατικοί κανόνες στους οποίους οφείλεις να υπακούς?
Κι όταν η πραγματική ανθρώπινη ελευθερία κατάντησε μια αυταπάτη έξω από μια κλειστή πόρτα, μια παλιόψαθα για να σκουπίζει τα πόδια της η αληθινή ζωή?


Η αλήθεια λειτουργεί μέσα από μας! Βρίσκεται μαζί μας ακόμα και στις πιο κρυφές πράξεις μας, κάθε φορά που ανοιγοκλείνουμε τα μάτια ή προφέρουμε λέξεις προκειμένου να εκφραστούμε...
Μόνο που δεν τη βλέπουμε πάντα, όπως δεν μπορούμε να δούμε και τα κύματα της ανάσας μας...

Μια ακτίνα φωτός! Ζωοδότρα... ελπιδοφόρα... Κι αμέσως λίγη ζεστασούλα διαπερνά τα κύτταρά μου...

Μην ακούς τις φωνές γύρω, μου 'λεγε ο δάσκαλός μου, να εκτιμάς τη συγκρότηση και τη σιωπή, αυτός είναι ο τρόπος για να αφουγκραστείς τη δική σου αλήθεια!

Η εσωτερική μας φωνή δεν μιλά με λόγια, έχει ωστόσο τη δική της δυναμική γλώσσα να εκφράζεται. Θα μπορούσαμε να τη παρομοιάσουμε με  ένα μαντείο, που λέει πάντα την αλήθεια...
Κι αυτή η αλήθεια γίνεται όλο και πιο ισχυρή καθώς αναπτύσσουμε τον δικό μας εσωτερικό πλούτο και ωριμότητα...



pixie

[kataigida]

:roll:  :roll: Πόσο δίκιο έχεις.Η αλήθεια βρίσκεται πάντα μέσα μας όσο παράξενο και
να ακούγεται αυτό.Επίσης να συμπληρώσω πως και οι λύσεις είναι πάντα μέσα μας.... ;-)
Γεια σου κοπελιά... :oops:  :mryellow:

[katinaki]

Δεν έχω παρά να συμφωνήσω. Λίγη αυτογνωσία, περίσκεψη και όλα ξεπερνιούνται.

Η αλήθεια είναι ότι μου πέρασε κι ο πονοκέφαλος  :cool:

[pixie]

Μακάρι η εσωτερική μας φωνή να ήταν μια και κυρίως ξεκάθαρη!  ;-)

Και το λέω αυτό, γιατί πολλές φορές οι φωνές μέσα μας είναι μια ορχήστρα από φωνές και μάλιστα αντικρουόμενες...
Καλούμαστε λοιπόν να συντονίσουμε αυτούς τους διάσπαρτους αντιφατικούς ήχους... Μαέστρος είναι ο καθένας από εμάς για τον εαυτό του.

Και είπα τη μαγική λέξη: ο εαυτός μας! Μα έχουμε έναν συγκροτημένο εαυτό ή υπάρχουν περισσότεροι υπο - εαυτοί που οφείλουμε να ακούμε τη φωνή τους καταγράφοντας τα ιδιαίτερα στοιχεία τους? Γιατί καμιά φορά οι μουσικοί διαβάζουν διαφορετικές παρτιτούρες... ;-)

[κώστας]

...ταυτόχρονα;

[pixie]

[quote user="κώστας" post="327295"]...ταυτόχρονα;[/quote]

Αν εξηγούσες και σε ποιό ακριβώς σημείο τοποθετείς την ερώτησή σου, θα το εκτιμούσα! ;-)

[pixie]

Ο εσωτερικός μας κόσμος μοιάζει με τον βυθό της θάλασσας! Έτσι λοιπόν, αν κάνεις μια βουτιά στο βυθό της ψυχής σου, θα συναντήσεις έναν κόσμο άγνωστο και απέραντο μπροστά στα έκπληκτα μάτια σου.
Θα νιώσεις ανάμεικτα συναισθήματα, πότε χαρούμενα, πότε θλιμμένα, κυκλοθυμικά, αισιόδοξα, απαισιόδοξα, ελπιδοφόρα, απατηλά.
 
Ψάχνοντας, θα βρεις κάποια παλιά ναυάγια με εμπειρίες θησαυρούς που θάφτηκαν για πάντα, ίσως κάπου εκεί θα βρεις στον πυθμένα του εσωτερικού σου κόσμου, κάποιες παλιές αγαπημένες σου σκέψεις, κάποια όνειρα κρυμμένα μέσα σε σκουριασμένα πια σεντούκια απ' την αλμύρα των δακρύων σου.
Κι αν είσαι απ' τους τυχερούς, θα ανακαλύψεις και το κλειδί του θησαυρού σου, τα προικιά σου κι ότι μοναδικά πολύτιμο και μαγικό μπορεί να υπάρχει σε μια καθαρή ανθρώπινη ψυχή: ειλικρίνεια, καλοσύνη, αγάπη, σεβασμός, ανιδιοτέλεια...
 
Κι όσο ψάχνεις κι ανασκαλεύεις, αποθησαυρίζοντας φως κι ελπίδα, τα όνειρά σου πάλι ανασταίνονται, ιδού το θαύμα!!!

[κώστας]

[size=12]Ο καλοκαιρινός παράδεισος
των εφηβικών μου -και βάλε- χρόνων
άκουγε στο όνομα
Άγιος Νικήτας.
Ένα ψαροχώρι της λευκάδας
που κατέληγε σε ένα λιμανάκι/όρμο
με κρυστάλλινα, πρασινομπλέ νερά.
Διακορεύτηκε από τους αγρινιώτες βλάχους
εκπορνεύτηκε από τους αθηναίους βάρβαρους.
Τι να κάνουμε;
Υπάρχουν κι άλλοι παράδεισοι.[/size]

[pixie]

''Υπάρχουν κι άλλοι παράδεισοι.''


Ναι... Αρκεί να κοιτάξεις τη χρυσή γραμμή που αφήνει στη θάλασσα η πανσέληνος, να νιώσεις μια απροσδόκητη λιακάδα όταν ο καιρός μέσα σου αιθριάζει και αισιοδοξεί, να κάνεις μια χειρονομία αγάπης χαϊδεύοντας ένα παιδικό κεφαλάκι, να μαζέψεις τη δροσιά απ΄τα πρωϊνά φύλλα, να ενδώσεις στα ταξίδια σου φυγάς θεόθεν και αλήτης... να... να...


Ιδού ο παράδεισος, ιδού το θαύμα!

[pixie]

Ένας ελλιπής ισολογισμός...

'Εξω μας κάτι απομιμήσεις της σειράς, κάτι τιποτένια πράγματα...
Μέσα μας κάτι διαφυγόντα συναισθήματα που αναζητούν διέξοδο...


Η γεύση του ανεκπλήρωτου... και μια αιώνια κραυγή στα τόσα λίγα...

[kapoia_za]

Bγήκαν τα μέσα να χτυπήσουν τα έξω!


(μην κλείστηκαν απ΄έξω;

[pixie]

Τίποτα δεν κλείνεται απέξω τυχαία...

Εμείς θέτουμε τους περιορισμούς...

[pixie]

Είναι παράδοξη και κάπως ιδιάζουσα η σχέση των ανθρώπων με την αλήθεια.

Το σωστό ερώτημα βέβαια είναι: Ποιά αλήθεια?


Την υπαρκτή απτή αλήθεια των γεγονότων? Το αναπόφευκτο? Τη φιλοσοφική χροιά της? Κάθε υποκειμενική θεώρηση ή λόγο περί αλήθειας? Τον εσωτερικό μυστικό μας χώρο?

[pixie]

Σημασία έχει πως μάλλον δεν μας ενδιαφέρει η αντικειμενική αλήθεια! Ή δεν έχουμε και τόσο μεγάλη διάθεση να την αντιμετωπίσουμε. Ή επιθυμούμε να την υποτάξουμε στην υποκειμενική μας αντίληψη και γνώση, στον προσωπικό και αντιδημιουργικό μας εγωϊσμό.

Σπαταλούμε το έμψυχο δυναμικό μας ή προβαίνουμε σε κινήσεις τέτοιες που προάγουν την δική μας ατομική άποψη ή θέση ως την πλέον κυρίαρχη και αληθινή. Λες και η μοναδική αλήθεια είναι η δική μας και αυτό που ενδιαφέρει είναι να αποδείξουμε ότι είναι η μόνη έγκυρη και συνεπώς υπαρκτή.


Και καθόλου δεν σκέφτονται οι περισσότεροι πως, με την περιοριστική αυτή λογική τους, η αλήθεια παύει να είναι αλήθεια, αλλά αντίθετα φυλακίζεται και απομονώνεται από κάθε άλλη φωνή και έκφραση.

Αλλά... δεν έχει ένα χρώμα μόνο ο ορίζοντας...

[Nikos Apomakros]

[quote user="pixie" post="349899"]Αλλά... δεν έχει ένα χρώμα μόνο ο ορίζοντας...[/quote]

Όντως... αλλά θα πρεπε όμως...


και πιο συγκεκριμένα... μαύρο


 :mricy: