ΕΛΛΗΝΕΣ,ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!

[Gerogriniarhs]

       

         

[Gerogriniarhs]

       

         

(Συγγνώμην για το πιο πάνω βιντεάκι,αλλά ο γιουτούμπιος δαίμων...)

[kuria]

[size=24]τιμη στους ανυποταχτους λαους!!![/size]

[kataigida]

:roll:  :roll:

[pixie]

Ας ρίξουμε και μια ματιά σε όσα αναφέρει η ''Ματιά''...  :grin:


Στις 28 Οκτωβρίου 1940, ώρα τρεις το πρωί, ο Ιταλός πρέσβης στην Αθήνα, μετά από εντολή του Μουσολίνι, μετέβη στην κατοικία του τότε πρωθυπουργού Ιωάννη Μεταξά και επέδωσε τελεσίγραφο. Σ' αυτό, ούτε λίγο - ούτε πολύ, ο Ιταλός δικτάτορας ζητούσε να καταλάβει ο στρατός της Ιταλίας διάφορα στρατηγικά σημεία εντός της Ελλάδας, καθιστώντας την έτσι άλλο ένα προτεκτοράτο του άξονα.

Ο Ιωάννης Μεταξάς απέρριψε το τελεσίγραφο με την φράση "Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμο!", θέση που εξέφραζε το αίσθημα όλων των Ελλήνων. Το ιταλικό τελεσίγραφο βρισκόταν σε πλήρη ακολουθία με τις ενέργειες τόσο της ναζιστικής Γερμανίας, όσο και της φασιστικής Ιταλίας, σε όλη την Ευρώπη και την Αφρική. Είχε προηγηθεί εξάλλου στις 15 Αυγούστου 1940 ο τορπιλισμός της Έλλης, ελληνικού πολεμικού πλοίου που βρισκόταν στο λιμάνι της Τήνου, από ιταλικό υποβρύχιο, αλλά και η προπαγάνδα από ιταλικές εφημερίδες ότι ελληνικές δυνάμεις δρούσαν επιθετικά στην, ελεγχόμενη από τον Μουσολίνι, Αλβανία.

Το πρωί της 28ης Οκτωβρίου ο Ιωάννης Μεταξάς απευθύνεται στον Ελληνικό Λαό μέσω του ραδιοφώνου. Στο διάγγελμα του αυτό λέει:
«Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν δια την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της.
Μολονότι ετηρήσαμεν την πλέον αυστηράν ουδετερότητα και ίσην προς όλους, η Ιταλία μη αναγνωρίζουσα εις ημάς να ζήσωμεν ως ελεύθεροι Έλληνες, μου εζήτησε σήμερον την 3ην πρωΐνήν ώραν την παράδοσιν τμημάτων του Εθνικού εδάφους κατά την ιδίαν αυτής βούλησιν και ότι προς κατάληψιν αυτών η κίνησις των στρατευμάτων της θα ήρχιζε την 6ην πρωϊνήν. Απήντησα εις τον Ιταλόν Πρεσβευτήν ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό καθ’ εαυτό και τον τρόπον με τον οποίον γίνεται τούτο ως κήρυξιν πολέμου της Ιταλίας κατά της Ελλάδος.
Έλληνες, τώρα θα αποδείξωμεν εάν πράγματι είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον το Έθνος θα εγερθή σύσσωμον. Αγωνισθήτε δια την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά μας, και τας ιεράς μας παραδόσεις. Νυν υπέρ πάντων ο αγών.»

Στις 5:30 το πρωί, μισή ώρα πριν την λήξη του τελεσιγράφου, ο ιταλικός στρατός ξεκινάει την εισβολή. Το Γενικό Επιτελείο είχε σχεδιάσει την άμυνα από καιρό και ο ελληνικός στρατός καταφέρνει να καθηλώσει τις ιταλικές μεραρχίες στην Πίνδο και στο Καλπάκι της Ηπείρου. Ο Ντούτσε (όπως έλεγαν χαϊδευτικά τον Μπενίτο Μουσολίνι) ήθελε να προελάσει πολύ γρήγορα στα Ιωάννινα και το Μέτσοβο, μα ο ιταλικός στρατός, τα τανκς και η ιταλική αεροπορία δεν τα έβγαζαν πέρα με τον Έλληνα τσολιά που πολεμούσε για την ελευθερία του.

Το πρώτο πολεμικό ανακοινωθέν της 28ης Οκτωβρίου, που χαράχτηκε βαθειά στις ψυχές των Ελλήνων, είναι το εξής: «Αι Ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλλουσιν από τις 05.30 ώρας της σήμερον τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως της Ελληνοαλβανικής Μεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του Πατρίου εδάφους.»

Το ελληνικό δαιμόνιο θα έδειχνε για άλλη μια φορά την αξία του. Η αντεπίθεση της 14ης Νοεμβρίου είχε σαν αποτέλεσμα, στις 17 Νοέμβρη, την στροφή των Ιταλών σε υποχώρηση. Οι Έλληνες προελαύνουν και καταλαμβάνουν περιοχές στην Βόρεια Ήπειρο, όπως την Κορυτσά στις 21 Νοεμβρίου, στο τέλος του μήνα την Μοσχόπολη και στις αρχές Δεκέμβρη απελευθερώνονται το Δέλβινο, το Αργυρόκαστρο και οι Άγιοι Σαράντα. Αρχές Ιανουαρίου του 1941 οι Έλληνες κατέλαβαν την οχυρωματική θέση στην Κλεισούρα και οι Ιταλοί, 27 ολόκληρες μεραρχίες, υποχωρώντας έχουν φτάσει σε απόσταση 60 χλμ μακριά από τα σύνορα Ελλάδας-Αλβανίας.

Την άνοιξη του 1941, στις 9 Μαρτίου, ο Μουσολίνι ξεκινά την "εαρινή επίθεση". Ο ιταλικός στρατός με ενισχυμένες δυνάμεις (400 πυροβόλα, 12 μεραρχίες και 400 αεροπλάνα) και καλή οργάνωση καταφέρεται εναντίον των ελληνικών δυνάμεων. Μα η σθεναρή ελληνική άμυνα αναγκάζει τον Μουσολίνι να παραδεχτεί την ήττα της Ιταλίας στις 26 Μαρτίου 1941.

Κλείνοντας το κείμενο αυτό οφείλουμε να τονίσουμε ότι η ελληνική νίκη καθυστέρησε, ή μάλλον άλλαξε εντελώς το πρόγραμμα του Χίτλερ. Η Ελλάδα εκείνες τις σκοτεινές ώρες ήταν η μόνη χώρα που αντιστάθηκε στα σχέδια και στην τρέλα του Άξονα.

[larus audouinii]

Χρόνια μας Πολλά
καλά κουράγια σε όσους δουλευουν σήμερα

[pixie]

Η σημασία του «ΟΧΙ» στην έκβαση του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου

Του Κώστα Ονισένκο
(onisenko@kathimerini.gr)


«Κύριε, αυτό είναι πόλεμος». Μ' αυτά τα λόγια ο Ιωάννης Μεταξάς απορρίπτει το τελεσίγραφο του Ιταλού πρεσβευτή Εμανουέλο Γκράτσι που ζητούσε παραχώρηση ελληνικών εδαφών για στρατιωτική χρήση από τις δυνάμεις του Άξονα. Τα ξημερώματα 28ης Οκτωβρίου του 1940 η Ελλάδα βγαίνει από την ουδετερότητα και συντάσσεται με τους Συμμάχους

Έχουν γραφτεί πολλά για το πόσο ο Μεταξάς ήθελε να στραφεί κατά του Άξονα και αν το «Όχι» θα πρέπει να αποδοθεί στον ίδιο ή στον ελληνικό λαό συνολικά. Ένα ιστορικό πρόβλημα που θα μας απασχολήσει για αρκετό καιρό.
Διαβάζοντας το τελεσίγραφο (... η Ιταλική Κυβέρνηση στην απόφαση να ζητήσει από την Ελληνική Κυβέρνηση -ως εγγύηση για την ουδετερότητα της Ελλάδας και ως εγγύηση για την ασφάλεια της Ιταλίας- το δικαίωμα να καταλάβει δια των ενόπλων αυτής δυνάμεων, για τη διάρκεια της σημερινής προς την Αγγλία ρήξεως, ορισμένα στρατηγικά σημεία του ελληνικού εδάφους...) αντιλαμβανόμαστε πως κάθε αρχηγός κράτους -έστω με ελάχιστη συνείδηση- μπορεί να διακρίνει πως πρόκειται για πράξη πολέμου. Κατά τη διάρκεια της ίδιας ημέρας ο Μεταξάς και ο βασιλιάς Γεώργιος Β' απευθύνουν διαδοχικά διαγγέλματα προς το λαό, στα οποία ενημερώνουν τους Έλληνες για την κατάσταση και τους καλούν να προασπιστούν την πατρίδα, στεκόμενοι αντάξιοι των προγόνων τους.
Η Ελλάδα, για ακόμα μια φορά, βρισκόταν σε πόλεμο.
  Στην εποχή μας οι συμμαχικές χώρες γιορτάζουν κάθε χρόνο τη λήξη του Β' ΠΠ την ώρα που η Ελλάδα έχει θεσπίσει ως αργία την είσοδό της στον πόλεμο, ένα γεγονός στο οποίο αξίζει να σταθούμε.
Η ναζιστική Γερμανία ήταν ο «εφευρέτης» του «αστραπιαίου πολέμου», μιας τακτικής που χαρακτηρίζεται από ξαφνικές, σύντομες χερσαίες επιθέσεις υποστηριζόμενες από αέρος που βασίζονται στην άριστη οργάνωση και τα προηγμένα τεχνικά μέσα. Αυτήν ακριβώς την τεχνική δεν είχε καταφέρει να αντιμετωπίσει η συμμαχική Ευρώπη μέχρι την είσοδο της Ελλάδας στον πόλεμο.
Οι οργανωμένες γερμανικές και ιταλικές επιθέσεις μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν τόσο υπολογισμένες που το ποσοστό αποτυχίας τους ήταν ελάχιστο. Με λίγα λόγια, οι στρατοί του Άξονα απέφευγαν να εμπλακούν σε σημαντικές μάχες με χώρες που μπορούσαν να τους προβάλλουν ουσιαστική αντίσταση. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της ιταλικής εισβολής στην Αιθιοπία όπου η μεγαλύτερη αεροπορία του κόσμου είχε κληθεί να αντιμετωπίσει το... ένα βασιλικό αεροπλάνο.
Ανάλογη ήταν και η πρόβλεψη για την Ελλάδα, ο Άξονας θεωρούσε πως μια μικρή αγροτική χώρα δεν θα μπορούσε να αντεπεξέλθει στρατιωτικά έναντι της στρατοκρατούμενης Ιταλίας και ο πόλεμος θα είχε διάρκεια λίγων ημερών. Την κατάκτηση της Ελλάδας θα ακολουθούσε ο «πραγματικός πόλεμος», αυτή τη φορά εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης.
Η εκστρατεία θα ξεκινούσε με χτυπήματα στη Σοβιετική Ένωση από τα νώτα. Έχοντας φιλικά προσκείμενες τις Ρουμανία, Βουλγαρία, Ουγγαρία και κατακτημένη την Πολωνία, ο Άξονας χρειαζόταν την Ελλάδα και τη Γιουγκοσλαβία για να ανοίξει ένας διάδρομος ξηράς, αέρος και θαλάσσης προς την Σοβιετική Ένωση για να παρελάσουν τα στρατεύματα στην επιχείρηση Βαρβαρόσα. Όταν η «επιχείρηση ρουτίνας» στην Ελλάδα μετατράπηκε σε εφιάλτη και αντί να κερδίζουν οι Ιταλοί έχαναν εδάφη επικράτησε σύγχυση και στα δύο αντίπαλα στρατόπεδα.
Οι νίκες της «μικρής» Ελλάδας ήταν ένα διπλό δώρο για τους Συμμάχους. Αφενός ράγισε η εικόνα του αήττητου εχθρού και αφετέρου έδωσε χρόνο για οργάνωση, το δεύτερο αφορούσε κυρίως τη Σ. Ένωση.
Ο Στάλιν -που μέχρι πρότινος θεωρούσε σύμμαχο τον Χίτλερ και δεχόταν αντικρουόμενες πληροφορίες για την πρόθεση της Γερμανίας- είχε σπαταλήσει πολύτιμο χρόνο και οι -τουλάχιστον- τέσσερεις εβδομάδες που του «χάρισε» η ελληνική αντίσταση αποδείχθηκαν πολύτιμες για την οργάνωση της εθνικής άμυνας. Παράλληλα, το κύρος του Άξονα κλονίστηκε με αποτέλεσμα και οι φιλικά προσκείμενες χώρες να διστάζουν μπροστά σε μια συμμαχία με τις Γερμανοιταλικές δυνάμεις.
Οι φόβοι για επέκταση των ιταλικών δυνάμεων στην Αφρική και Μ. Ανατολή διαλύθηκαν αφού αυτές είχαν «βαλτώσει» για μήνες στα ελληνικά βουνά.
Στις 216 ημέρες που κράτησε η οργανωμένη αντίσταση του ελληνικού στρατού, μέχρι τη στιγμή που έπεσε και το τελευταίο οχυρό στην Κρήτη, όλος ο κόσμος έγινε μάρτυρας ενός μικρού θαύματος.
Το πώς μια αγροτική χώρα με ελάχιστο στρατό μπορεί να αντισταθεί ηρωικά σε έναν πολυάριθμο και καλύτερα εξοπλισμένο αντίπαλο είναι ένα γεγονός που παραμένει μυστήριο από την εποχή των Θερμοπυλών. Σίγουρα όμως, αν η Ελλάδα -είτε από δειλία είτε από συμφέρον- είχε δεχθεί το τελεσίγραφο των Ιταλών την 28η Οκτωβρίου του 1940 ο πόλεμος θα είχε διαφορετική έκβαση με απρόβλεπτες -ιστορικά- συνέπειες.

[cna]

Δυστυχώς το τέλος του Β' Π.Π. είναι συνυφασμένο με την γιγάντωση του εμφυλίου πολέμου γι' αυτό και δεν το εορτάζουμε όπως οι υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες. Κάτι ακόμα που μου τριβελίζει το μυαλό είναι το εξής: οι μόνες χώρες που αντιστάθηκαν στον Άξονα στην περιοχή μας ήταν η Σερβία και η Ελλάδα. Στον αντίποδα η Τουρκία κήρυξε τον πόλεμο στην Γερμανία το 1944. Κι όμως η Τουρκία αποκαλείται παραδοσιακός σύμμαχος της Δυσής. Γιατί;

[larus audouinii]

κάτι σχετικό...

Υποβρύχιο της Βέρμαχτ σώζει Έλληνες ναυτικούς

Η διάσωση Ελλήνων ναυτικών από υποβρύχιο της Βέρμαχτ στις αρχές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου..

«Πράξη ιπποτισμού στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου» χαρακτήρισε ιρλανδική εφημερίδα αυτό που συνέβη στις 3 Οκτωβρίου 1939 στο λιμάνι Βέντρι: Υποβρύχιο της Βέρμαχτ που περιπολούσε στα ανοιχτά του Ατλαντικού έσωσε 28 Έλληνες ναυτικούς από σίγουρο θάνατο και τους αποβίβασε μυστικά στον κολπίσκο Βέντρι στα ΝΑ της Ιρλανδίας.

70 χρόνια μετά ο Βαγγέλης Αγγελάκος, δήμαρχος Οινουσσών, που είναι ένας από τους απογόνους των διασωθέντων Ελλήνων ναυτικών, επισκέφθηκε τη Γερμανία για να ευχαριστήσει δύο υπερήλικες Γερμανούς αξιωματικούς που ήταν τότε μέλη του υποβρυχίου της Βέρμαχτ.

Ο Γκέρχαρντ Φράιερ ζει σε ένα μικρό χωριό 100 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Βερολίνου, στα γερμανο-πολωνικά σύνορα. Το σπίτι του είναι ένα από τα τελευταία σε γερμανικό έδαφος, ακριβώς δίπλα στον ποταμό Όδηρα. Την όρασή του ο Γκέρχαρντ Φράιερ την έχει χάσει εδώ και 15 χρόνια, για να μετακινηθεί χρειάζεται καροτσάκι και για να ακούσει ακουστικό βαρηκοΐας. Το μυαλό του όμως εξακολουθεί να δουλεύει ρολόι και είναι σε θέση να θυμάται όλα, όσα συνέβησαν το μεσημέρι της 3ης Οκτωβρίου του 1939 στα ανοιχτά του Ατλαντικού: Εκείνη την ημέρα το γερμανικό υποβρύχιο U-35, στο οποίο ο τότε 20χρονος Γκέρχαρντ Φράιερ ήταν μηχανικός, σταματά το ελληνικό εμπορικό ατμόπλοιο «Διαμαντής» με 28 άτομα πλήρωμα – όλοι τους Έλληνες: «Ο κυβερνήτης μας ζήτησε από τους Έλληνες ναυτικούς να επιβιβασθούν στις βάρκες τους και να έρθουν στο υποβρύχιό μας, επειδή θα βυθίζαμε το πλοίο τους. Δεν μπορούσαμε να τους αφήσουμε να συνεχίσουν το ταξίδι τους, επειδή μετέφεραν μαγγάνιο.»

«Ο καπετάνιος μας είχε ανθρωπιά»

Οι 7.700 τόνοι μαγγάνιο που είχε φορτώσει το «Διαμαντής» στο Φρίταουν της Σιέρα Λεόνε, στην Αφρική, προορίζονταν για την πολεμική βιομηχανία της Μ. Βρετανίας, με την οποία η Γερμανία βρισκόταν ήδη από τις 3 Σεπτεμβρίου σε εμπόλεμη κατάσταση.

Εκείνες τις ημέρες το U-35 περιπολούσε στις ακτές της Μ. Βρετανίας. Κατά τη διάρκεια της περιπολίας του εμπλέκεται σε μάχες και βυθίζει εμπορικά σε νηοπομπή που συνόδευαν αντιτορπιλικά του βρετανικού πολεμικού ναυτικού, αλλά και καΐκια με ασύρματους Άγγλων ψαράδων. Το U-35 ανακαλύπτει το «Διαμαντής».

Θα μπορούσε να το τορπιλίσει μαζί με το πλήρωμα; Ρωτήσαμε τον Γκέρχαρντ Φράιερ και ο 80χρονος βετεράνος απαντά: «Θα μπορούσαμε να το βυθίσουμε. Αλλά θα πρέπει μια τέτοια πράξη να την αντέχει η συνείδησή σου. Ο καπετάνιος μας είχε ανθρωπιά. Αλλά μην ξεχνάτε επίσης ότι εκείνη την περίοδο του πολέμου δεν είχαμε φτάσει ακόμη στα άκρα.»

 

34 ώρες μετά τον τορπιλισμό του «Διαμαντή» το υποβρύχιο αγκυροβολεί σε έναν απόμερο κολπίσκο της νοτιοανατολικής Ιρλανδίας, κοντά στο χωριό Βέντρι.

Εκεί αποβιβάζει μυστικά τους Έλληνες ναυτικούς.

Αυτό το ταξίδι δεν ήταν καθόλου ακίνδυνο. Όχι μόνον επειδή τα νερά κοντά στις ιρλανδικές ακτές είναι ρηχά, αλλά και επειδή σε αυτήν την περιοχή περιπολούσαν βρετανικά μαχητικά αεροσκάφη. Ο εντοπισμός του U-35 θα σήμαινε το τέλος του πληρώματός του και των Ελλήνων φιλοξενούμενων.

Συνάντηση Γερμανών βετεράνων με απογόνους των διασωθέντων Ελλήνων

 Πριν από 11 μέρες, δηλαδή στις 17 Οκτωβρίου, στο σημείο αποβίβασης, στο ιρλανδικό Βέντρι, έγιναν τα αποκαλυπτήρια αναμνηστικής πλάκας που θυμίζει το περιστατικό της διάσωσης. Στην εκδήλωση που είχε διοργανώσει η Εταιρεία Ιστορίας της περιοχής συμμετείχαν 200 άτομα της τοπικής κοινωνίας, ο Γερμανός πρέσβης στην Ιρλανδία και επτά Έλληνες, απόγονοι εκείνων των ναυτικών, που έσωσαν οι Γερμανοί.

Ανάμεσά τους και ο δήμαρχος των Οινουσσών Βαγγέλης Αγγελάκος. Στην εκδήλωση δεν πήγε μόνον επειδή οι μισοί από το πλήρωμα του «Διαμαντής» κατάγονταν από το νησί του, αλλά και επειδή ο καπετάνιος και ο πρώτος αξιωματικός στο πλοίο ήταν θείοι του.


Παναγιώτης Κουπαράνης, Βερολίνο

Υπεύθ. σύνταξης: Βιβή Παπαναγιώτου

όλο το άρθρο στην ιστοσελίδα http://www.dw-world.de

[κώστας]

...εεε...ναι...γεια σας. Εδώ είναι που γιορτάζουν οι Έλληνες;

[rain]

Παντού γιορτάζουν οι Έλληνες αρκεί να ξέρουμε που να κοιτάξουμε


[img align=right]http://www.a33.gr/files/images/5902/parelasi28oktobriou.jpg[/img]
[img align=left]http://www.a33.gr/files/images/5902/parelasi28oktobriou3.jpg[/img]
[img align=right]http://www.a33.gr/files/images/5902/parelasi28oktobriou2.jpg[/img]



αχχχχχχχ Αθάνατη Ελλάδα πάλι μας ανέβασες




[marquee direction=right]το[/marquee]








[marquee direction=left]φρόνημα[/marquee]