ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ

[natasa]

ΠΑΡΕ ΜΕ ΜΑΖΙ ΣΟΥ
ΜΗ Μʼ ΑΦΗΝΕΙΣ ΕΔΩ…
ΟΧΙ, ΟΧΙ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙΣ
ΝΑ Μʼ ΑΦΗΣΕΙΣ ΕΔΩ.
ΚΑΝΕΙ ΚΡΥΟ ΕΔΩ
ΚΟΙΤΑ, ΟΛΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΕΝΑ ΕΡΕΙΠΙΟ.
ΠΟΣΟ ΕΧΕΙ ΠΑΛΙΩΣΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ.
ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ ΣΕ ΜΟΝΙΜΗ ΑΡΝΗΣΗ
Κ ΕΓΩ ΦΟΒΑΜΑΙ.
ΟΛΑ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΤΗ ΜΟΡΦΗ ΣΟΥ.
ΟΙ ΤΟΙΧΟΙ, ΤΑ ΕΠΙΠΛΑ, ΤΑ ΚΑΔΡΑ..
ΠΑΝΤΟΥ ΕΣΥ.
ΑΚΟΜΑ Κ ΕΚΕΙ ΣΤΗ ΓΩΝΙΑ ΜΟΥ,
Η ΠΑΛΙΑ Κ ΦΘΑΡΜΕΝΗ ΠΛΕΟΝ ΠΟΛΥΘΡΟΝΑ,
ΤΟ ΚΑΘΙΣΜΑ ΣΟΥ ΑΝΑΖΗΤΑ.
ΣΤΑ ΜΠΡΑΤΣΑ ΤΗΣ ΚΑΘΟΜΟΥΝ
ΝΑ ΧΑΪΔΕΥΩ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ Κ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΟΥ.
ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΘΥΜΑΜΑΙ..
ΔΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΥΜΑΜΑΙ…
ΠΟΝΑΩ ΚΑΘΩΣ ΑΚΟΥΩ ΒΗΜΑΤΑ ΣΤΙΣ ΣΚΑΛΕΣ ΚΑΙ
ΔΕ ΒΛΕΠΩ ΣΤΗ ΠΟΡΤΑ ΤΗ ΜΟΡΦΗ ΣΟΥ.
ΠΑΡΕ ΜΕ ΜΑΖΙ ΣΟΥ.
ΑΚΟΜΑ ΣΕ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ…
ΚΙ ΑΣ Μ ΑΦΗΣΕΣ ΕΔΩ……..