Περί της απόλαυσης των γλυκών γεύσεων

[gon]

Γλυκά
 Η γεύση της αμαρτίας σε όλες τις γλώσσες και κουλτούρες τού κόσμου. Να είναι τυχαίο; Η αίσθηση του γλυκού είναι η μόνη που έχουμε όταν είμαστε ακόμη βρέφη, τότε που -σύμφωνα με την ψυχανάλυση- η "στοματικότητα" είναι το κύριο όχημα τής σεξουαλικότητάς μας. Το μητρικό γάλα μάς φαίνεται απλώς γλυκό. Οι θηλές της γλώσσας που αισθάνονται τις υπόλοιπες βασικές γεύσεις (πικρό, αλμυρό και ξινό) αναπτύσονται αργότερα. Ετσι οι καλές μας (και οι καλοί μας) είναι "γλυκές", "sweeties", "honeys", "suess", "douchet" κλπ. "Νόστιμη" είναι κάποια που βρίσκουμε μάλλον απλώς συμπαθητική. Αλλωστε οι περισσότερες από τις παθολογικές βουλιμίες αφορούν τα γλυκά... Να έχουν δίκιο όσοι μιλούν για παλιδρόμηση;

H... γλυκύτητα τών γλυκών μας δηλώνει πολλά για τα ήθη ενός πολιτισμού. Δοκιμάσατε ποτέ κάτι από τη "ζαχαροπλαστική" της Βικτωριανής εποχής; (Τότε που σκέπαζαν από "ευπρέπεια" τα πόδια των τραπεζιών). Κι αν τα συγκρίνουμε με τα σοροπιαστά της Ανατολής -τής Ανατολής τών χαρεμιών και τού αργιλέ- βγάζουμε λέτε κάποια ενδιαφέρουσα υπόθεση εργασίας; Μήπως αυτή η ιδιαίτερη στην Κινέζικη κουζίνα ανάμιξη του γλυκού και του υπόξινου να έχει να κάνει με την Κομφουκιανή αίσθηση του μέτρου και της ισορροπίας;

Σοκολατένια βιεννέζικα, αραβο-οθωμανικά σερμπέτια, λουκούμια και σοροπιαστά, σαξονικές τάρτες, ιταλικά παγωτά και άλλα ών ουκ έστιν αριθμός υπόσχονται ποικιλία στην απόλαυση σε όσους ξέρουν να κάνουν τη ζωή τους όμορφη. Σε όσους δεν ξέρουν ας θυμίσουμε απλώς οτι οι απολαύσεις τής γεύσης δεν υποκαθιστούν -δυστυχώς- τίποτα...