Η δύναμη της λέξης ''Ευχαριστώ''...

[pixie]

Είναι πολύ σημαντικό να μπορούμε να προφέρουμε αυτή τη λέξη και ακόμα πιο ιδιαίτερες οι δονήσεις της όταν την εννοούμε.

Θεωρώ ότι, εν τω μέσω καιρών δύσκολων, προβληματικών και ευτελών, η λέξη ''ευχαριστώ'' είναι εξαιρετικά πληθωρική κρύβοντας μερικές εκατοντάδες συναισθήματα αναγνώρισης και ευγνωμοσύνης.
Η ουσία της, λοιπόν, έχει τρομερή βαρύτητα...

Ας λέμε ''ευχαριστώ'' ακόμα και για κάτι ελάχιστο που μας προσφέρεται, ας λέμε ''ευχαριστώ'' στις προσευχές μας, στους αγγέλους της ζωής μας - στους γονείς μας, στους συνανθρώπους μας, ακόμα και για κάποιο αντίδωρο που περιμέναμε αλλά ποτέ δεν μας δόθηκε.

Η ευγνωμοσύνη είναι ένα μαγικό κλειδί που ανοίγει την πύλη της αγάπης μέσα μας και το δίαυλο για ένα ευρύτερο συντονισμό με την συμπαντική αφθονία!


Είναι μια λέξη που, ψιθυρίζοντάς την, υπερβαίνεις, απογειώνεσαι, αποθησαυρίζεις φως...

[pixie]

Σήμερα είπα ''ευχαριστώ'' σε μια φίλη, μόνο και μόνο επειδή δέχτηκε το δώρο μου...

Αντίδωρο στη φιλία μας...

[κώστας]

Κοίτα να δεις...
Εγώ μέχρι τώρα νόμιζα ότι
μου έλεγαν 'ευχαριστώ'
για να με ευχαριστήσουν.

[pixie]

Δεν είναι, λοιπόν, ποτέ αργά να μάθουμε εμείς να λέμε ευχαριστώ για το δώρο που χαρίζουμε σε κάποιον... μόνο και μόνο γιατί το δέχτηκε... :grin:

Κι όχι να περιμένουμε να μας ευχαριστήσει ο άλλος - και μάλιστα ως υποχρέωσή του - επειδή του προσφέραμε ένα δώρο! :razz:

[κώστας]

Μπα, λέω να συνεχίζω να μαθαίνω
να με ευχαριστούν.
'Ευχαριστώ αλλά δεν θα πάρω' που λένε.

[katinaki]

ευχαριστώ!
πολύ όμορφο θέμα αυτό.
Μόλις ξυπνήσω λέω ευχαριστώ που ξύπνησα και είμαι καλά

[pixie]

Ευχαριστώ τη ζωή για ό,τι μου στέρησε...

Την ευχαριστώ για ό,τι μου πήρε...

Γιατί μόνο έτσι προχώρησα κι εξακολουθώ να προχωράω...

[kapoia_za]

Thanks for the unuseful topic pixie
Μια ένδειξη ευγνωμοσύνης για κάτι που δε με έκανε καλύτερη, αλλά με έκανε αυτό που είμαι..
 ]τη ζωή που στέρησε[/i] .. ή τον εαυτό που προχώρησε
Η καρδιά αυθόρμητα ευγνωμονεί το καλό..Το μυαλό όμως, μπορώντας να εξηγήσει το πέρασμα από το κακό – την απώλεια – στο καλό,μαθαίνει να ευγνωμονεί την πορεία

[size=10](αν δν κατάλαβα ας είσαι επιοικής)[/size]

[pixie]

Καλησπέρα! :smile:


Λοιπόν, εγώ εδώ εννοώ ακριβώς ό,τι λέω... κυριολεκτώντας... και ας το εξηγήσω λίγο...

Αν η ζωή - ή και ο τρόπος μου, οι επιλογές μου - δεν με είχε φέρει αντιμέτωπη με τόσες πρακτικές δυσκολίες ή επώδυνες καταστάσεις ή ουσιαστικές απώλειες, ενδεχόμενα ποτέ δεν θα ήμουν στο σημείο της σημερινής εσωτερικής επίγνωσης. Καλά τα χαρούμενα γεγονότα αλλά δεν γίνονται πάντα σημαντική ώθηση να προχωρήσεις σε βαθύτερα σημεία μέσα σου.

Οι πόνοι ή οι στερήσεις είναι οι βαθμίδες! Τα σκαλοπάτια μας...

Ο λόγος που ευχαριστώ τη ζωή είναι γιατί τώρα πια ξέρω... έμαθα να χρησιμοποιώ θετικά ακόμα και κάθε αρνητική εμπειρία... και είμαι προετοιμασμένη για πορείες κόντρα στον άνεμο!

[kapoia_za]

ρε pixie έχεις δίκιο...το σκαλοπάτι κέρατο με πήγε παρακάτω
Όπως τα κανα όμως ας με φαν οι τύψεις.


υγ. κυριολεκτώ αμέ (και παραπάνω το ίδιο-απλώς επεσήμανα το ύφος :razz: )

[pixie]

Ήταν καλά βερνικωμένο τουλάχιστον? Το κέρατο εννοώ...  :razz:


Λοιπόν, εντελώς μεταξύ μας, αυτή η λέξη δεν υπάρχει στο προσωπικό μου εγχειρίδιο!

Πορεία είναι... στάσεις κάνουμε... δεν υπάρχουν λάθη, μόνο ζωή... και τα εμπόδια τα διαχειριζόμαστε... ή τα πηδάμε και πάμε παρακάτω! :mricy:


ΥΓ. ''Καθαρίζω'' τέτοια σκαλοπάτια από τα 15 μου... ;-)

[kapoia_za]

Εντελώς μεταξύ μας, είσαι μπροστααααα-αλλά μάλλον δε με κατάλαβες


υγ. λογικό, ότι θυμάμαι  χαίρομαι

[rain]

Thanks  :mrgreen:  :mrgreen:  :mrgreen:

[pixie]

[quote user="kapoia_za" post="344154"]Εντελώς μεταξύ μας, είσαι μπροστααααα-αλλά μάλλον δε με κατάλαβες[/quote]

 :smile:

Εγώ λέω να κάνουμε μια επανάληψη τότε...  ;-)

ΥΓ. Το μυαλό μου, από την κούραση, είναι σε συνθήκες εξάλειψης εμού [και] του ιδίου... :razz:
Κι όταν κλείνω τα μάτια - για να χαλαρώσω υποτίθεται - ουσιαστικά χτίζω το ύψος απ' όπου θα πέσω ξανά στα βαθιά... :razz:

[kapoia_za]

pixiem δε θυμάμαι.

φαντάζομαι θα χε σχέση με άλλο ποστ,
γιατί δεν μου κολλάει..

(νωρίς το θυμήθηκες βρε πουλάκι μου )