Αλήτες και Απόκληροι...

[pixie]

Νομίζω πως στην κοινωνία των απόκληρων ή των underground τύπων ή του υπόκοσμου, θα μπορούσε να υπάρχει κι ένα πολύ ευαίσθητο κομμάτι!

Νόμοι που καρφώνονται κατευθείαν στην ψυχή, ψίχουλα που τα μαζεύεις για να νιώσεις ανθρώπινα, προσπάθεια επιβίωσης κι ας είσαι στο περιθώριο έξω από τον γνωστό κώδικα ζωής.
Θέλει μεγάλη προσπάθεια να σέρνεις τα κομμάτια σου στους λασπωμένους δρόμους, να παίρνεις μια ανάσα σε μια σκοτεινή γωνιά προσπαθώντας να νιώσεις άνθρωπος, πριν χάσεις τελείως τον εαυτό σου γυρεύοντας ανθρώπους...


'Οταν μιλούν γι' αυτά τα άτομα, ονομάζοντάς τους ''καθάρματα'' ή κοινωνικά αποβράσματα,  πρόκειται για την απόλυτη ασχετοσύνη και ημιμάθεια. Γιατί, πολλές φορές, είναι οι υπερευαίσθητοι και οι πληγωμένοι και εκείνοι που ξεσχίζουν τις σάρκες τους, πασχίζοντας για λίγο έδαφος να φέρουν τον τρόπο τους!

Μου έρχεται στο μυαλό η εικόνα ενός τραυματισμένου γλάρου που δεν μπορεί να πετάξει κι ονειρεύεται τα ταξίδια του.
Μου έρχεται επίσης και μια άλλη εικόνα: ενός σκυλιού που το διώχνουν όλοι - οι βολεμένοι και ατσαλάκωτοι - κι εκείνο μέσα του αιμορραγεί από τα συναισθηματικά δηλητήρια, μέχρι του σημείου να χάσει την αθωότητά του και να φτάσει να γίνει ένας ορκισμένος αλήτης... να αρχίσει να δαγκώνει άγρια τους κακούς ανθρώπους...

[kapoia_za]

[quote user="pixie" post="339862"]
Μου έρχεται επίσης και μια άλλη εικόνα: ενός σκυλιού που το διώχνουν όλοι - οι βολεμένοι και ατσαλάκωτοι - κι εκείνο μέσα του αιμορραγεί από τα συναισθηματικά δηλητήρια, μέχρι του σημείου να χάσει την αθωότητά του και να φτάσει να γίνει ένας ορκισμένος αλήτης... να αρχίσει να δαγκώνει άγρια τους κακούς ανθρώπους...[/quote]

Εμένα μου έφερες στο μυαλό τη Γούλη..την πρώην γάτα μας.Την προσέχαμε και την ταΐζαμε καλά.
Για  το καλό της ,  να μην τρελαίνεται μια φορά το μήνα , αποφασίσαμε να τη στειρώσουμε .
Ως συνέπεια πάχυνε και χάζεψε. Έδειχνε όμως πιο ήσυχη και χαρούμενη.
Μέχρι που αποφάσισε νʼ αυτοκτονήσει (ή να δραπετεύσει) πηδώντας από τον 3ο..
Από τότε , αλήτησα πια , βρώμικη κι ελεύθερη, κατοικεί λίγους δρόμους πιο κάτω.
Ασφαλώς και δε μας αναγνωρίζει

[pixie]

Μπορεί να είναι ευτυχισμένη έτσι καθώς γεύεται την ελευθερία και τη γοητεία της επιλογής της!


Υπάρχουν κάποιοι που τους πιέζουν τα βήματα των ισχυρών. Είτε εκ πεποιθήσεως [μου έρχονται στο νου μνήμες από το μετρό στο Παρίσι], είτε επειδή δεν αντέχουν, είτε λόγω άτυχων οικονομικών ή άλλων συνθηκών, είτε επειδή θέλουν να χαράξουν έναν άλλο τρόπο σκέψης [πανκ πχ], ζουν ξεκομμένοι από το κοινωνικό σύστημα.
 
Μαζεύονται σε ένα αινιγματικό μπουλούκι, βάζοντας τους δικούς τους περιορισμούς και νόμους σε μια άλλη τάξη πραγμάτων. Μια άλλη κοινωνία που ζει σε έναν κόσμο σκοτεινό, υπόγειο και άγριο... Η εικόνα τις περισσότερες φορές θυμίζει απομόνωση, εγκατάλειψη, εγκληματικότητα... άτομα έτοιμα να παίξουν και το τελευταίο χαρτί της ζωής τους ανά πάσα στιγμή.

Είναι όμως και σε θέση να δημιουργήσουν και αληθινές κοινωνικές επαναστάσεις!
Αλήθεια, κατά πόσο έχουν τη δύναμη τα περιθωριακά άτομα να δημιουργήσουν τον ιστορικό ρόλο τους?
Να στιγματίσουν μια εποχή?

[kapoia_za]

[quote user="pixie" post="339965"]
Υπάρχουν κάποιοι που τους πιέζουν τα βήματα των ισχυρών. Είτε εκ πεποιθήσεως [μου έρχονται στο νου μνήμες από το μετρό στο Παρίσι], είτε επειδή δεν αντέχουν, είτε λόγω άτυχων οικονομικών ή άλλων συνθηκών, είτε επειδή θέλουν να χαράξουν έναν άλλο τρόπο σκέψης [πανκ πχ], ζουν ξεκομμένοι από το κοινωνικό σύστημα.
 
Μαζεύονται σε ένα αινιγματικό μπουλούκι, βάζοντας τους δικούς τους περιορισμούς και νόμους σε μια άλλη τάξη πραγμάτων. Μια άλλη κοινωνία που ζει σε έναν κόσμο σκοτεινό, υπόγειο και άγριο... Η εικόνα τις περισσότερες φορές θυμίζει απομόνωση, εγκατάλειψη, εγκληματικότητα... άτομα έτοιμα να παίξουν και το τελευταίο χαρτί της ζωής τους ανά πάσα στιγμή.
[/quote]

Έχω την αίσθηση πως οι παραπάνω λέξεις εκφράζουν περισσότερο
την δική σου οπτική, παρά κάποια αντικειμενική αλήθεια.
Κι αυτό το επισημαίνω γιατί πιστεύω πως τις περισσότερες φορές,
ο τρόπος  ανάλυσής μας* επιδρά σημαντικά στην σύνθεση
των συμπερασμάτων μας. Όπως κι ανάποδα.
Άλλο underground κι άλλο υπόκοσμος .
Κοινή μετάφραση. Διαφορετικοί συνειρμοί.
Το ¨υπόγειο¨  υπάρχει όσο το βλέπεις .
Γίνεται μόδα ή έγκλημα ...
Το τι Είναι όμως είναι δύσκολο να συναχθεί μέσω απλής παρατήρησης*

φιλικά Ζ. : )

[pixie]

Σίγουρα, Ζαχαρούλα, είναι υποκειμενικά τα κριτήρια στην επιλογή των λέξεων, με σκοπό την απόδοση του νοήματος που έχει ο καθένας από εμάς στο μυαλό του είτε ως τρόπο αντίληψης και ιδέα, είτε από προσωπική εμπειρία και γνώση.


Εδώ αναφέρεται η λέξη ισχυροί εννοώντας όσους κοινωνικά είναι υψηλά ιστάμενοι, την τάξη των εχόντων και κατεχόντων ανάλογες λαμπρές θέσεις ζωής, αλλά βέβαια και το ίδιο το σύστημα... θέλοντας να τονιστεί η διαφορά με το παρασκήνιο ή την νοοτροπία των ανθρώπων του περιθωρίου.
Το μπουλούκι είναι εμφανές μάλλον ότι κατηγοριοποιεί - καθορίζει την ομάδα ή τις ομάδες.
Τα επίθετα: σκοτεινό, υπόγειο και άγριο [κόσμο], συνοδεύουν κυρίως τον νοητικό και ψυχικό λαβύρινθο των ανθρώπων αυτών, αλλά και την σκληρή πραγματικότητα στην οποία αντικειμενικά ζούνε οι ομάδες αυτές - με αναφορά στους ναρκομανείς, στους έγκλειστους σε φυλακές, στις πόρνες, στους ρακοσυλλέκτες κλπ.

[pixie]

Περιθωριακοί και παραβάτες... Μοναχικοί και μοιραίοι... 'Ανθρωποι που δεν αντέχουν το ανελέητο σκηνικό της ζωής... Κομπάρσοι σε μια πραγματικότητα που δεν ορίζουν... Ευάλωτοι αλλά και ακραίοι...

Κάποιοι μάλιστα επιλέγουν συνειδητά να ζουν μακριά από κοινωνικοπολιτικές σκοπιμότητες.

Κάποτε σε ένα παγκάκι μου είπε ένας: δεν έχω παράπονο, έφαγα τόσες ήττες στη ζωή μου αλλά  μου ανοίχθηκαν δρόμοι απίστευτοι να προχωράω. Δεν τους φοβάμαι αυτούς τους δρόμους κι ας είναι σκοτεινοί.

Τον ζήλεψα για την ελευθερία του και εκείνη την ηδονική σχεδόν ονειροπόληση που είχε στα μάτια...

[Nikos Apomakros]

[quote user="pixie" post="370191"]Τον ζήλεψα για την ελευθερία του και εκείνη την ηδονική σχεδόν ονειροπόληση που είχε στα μάτια...[/quote]

+1