Υπομονή!

[kapoia_za]

Κάνεις υπομονή, επιλέγεις τον κόπο για να μεταμορφωθείς..ή να μεταμορφώσεις.
Στο μαζοχισμό όμως ο κόπος, μοιάζει να είναι..κι ο σκοπός

[Delmar]

Παντως δεν θελει βιασυνη για οτιδηποτε.Εχουμε χασει το αισθημα της εστιασης της προσοχης στην καθημερινοτητα μας.Αυτο δεν ξερω κατα ποσο ειναι συνηφασμενο με το αισθημα της υπομονης.Αλλα ο τροπος ζωης μας η ''βιασυνη'' που κατακλυνει τα παντα στη καθημερινοτητα μας δεν διευκολυνει στην αντιληψη μας να δουμε τα πραγματα πιο ουσιαστικα πιο υπομονετικα σε διαφορες πτυχες της καθημερινοτητας μας.

[kapoia_za]

Πράγματι,μια περίληψη μπορεί να είναι εξίσου αληθινή,μια γρήγορη περίληψη εξίσου αυθόρμητη..
Μια βιαστική όμως καταγραφή,μοιάζει με περίληψη ψεύτικα πυκνή.
Παρόρμηση στεγνά λογική..

[pixie]

Πολύ φοβάμαι πως σε μερικές περιπτώσεις η έννοια της υπομονής μπορεί να πάρει και τη μορφή της προσωπικής φθοράς ή της παραίτησης.

Δεν λέμε να αναθεωρεί κανείς τα πάντα με την πρώτη δυσκολία, αλλά και το να μένει αδρανής και απαθής μέσα στον χρόνο περιμένοντας ναρθεί η χαρά της ζωής να τον ξανασυναντήσει, νομίζω ακυρώνει τα πάντα.

Το να αγωνίζεται όμως και να αναπτύσσει δραστηριότητες, κάνοντας χρήση της υπομονής του για το καλύτερο αποτέλεσμα, αυτό είναι εντελώς διαφορετικό και εδώ η υπομονή γίνεται ένα δυνατό κίνητρο για να ολοκληρώσει τις προσπάθειές του.

[black_velvet]

[quote user="pixie" post="343207"]Πολύ φοβάμαι πως σε μερικές περιπτώσεις η έννοια της υπομονής μπορεί να πάρει και τη μορφή της προσωπικής φθοράς ή της παραίτησης.

Δεν λέμε να αναθεωρεί κανείς τα πάντα με την πρώτη δυσκολία, αλλά και το να μένει αδρανής και απαθής μέσα στον χρόνο περιμένοντας ναρθεί η χαρά της ζωής να τον ξανασυναντήσει, νομίζω ακυρώνει τα πάντα.

Το να αγωνίζεται όμως και να αναπτύσσει δραστηριότητες, κάνοντας χρήση της υπομονής του για το καλύτερο αποτέλεσμα, αυτό είναι εντελώς διαφορετικό και εδώ η υπομονή γίνεται ένα δυνατό κίνητρο για να ολοκληρώσει τις προσπάθειές του.[/quote]

Αν και συμφωνώ με τα παραπάνω, κάπου μπερδεύομαι. Ίσως οι διαχωριστικές γραμμές να είναι πολύ λεπτές - έως και αδιόρατες. Τόσο που αρκετές φορές δυσκολεύομαι να τις διακρίνω.
Και εξηγούμαι: αναμφισβήτητα δεν θα επικροτούσα την υπομονή που απλά καλύπτει την παραίτηση.
Ο διαρκής αγώνας όμως και η ανάπτυξη δραστηριοτήτων μήπως είναι δείγμα επιμονής; και όχι υπομονής;
Και εν τέλει, μέχρι πού φτάνει η μία; και πού αρχίζει η άλλη; Και πόσο αλληλένδετες είναι;
Πολλές φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου ν' αναρωτιέται αν είμαι πραγματικά υπομονετική ή αν είμαι επίμονη. Κι ακόμη δεν έχω καταφέρει να βγάλω άκρη....  :roll:

[larus audouinii]

δύσκολος χειμώνας ερχεται ..βαστάτε να αντέξουμε  :cool:

[Putsable]

Υπομονή -> Περιμένω στην ουρά του ΟΑΕΔ.
Επιμονή  -> Συνεχίζω να ψηφίζω αυτούς που με οδήγησαν στην ουρά αυτή.

[black_velvet]

[quote user="Putsable" post="343241"]Υπομονή -> Περιμένω στην ουρά του ΟΑΕΔ.
Επιμονή  -> Συνεχίζω να ψηφίζω αυτούς που με οδήγησαν στην ουρά αυτή.[/quote]

Επιμονή -> εξακολουθώ να πηγαίνω στην ουρά του ΙΚΑ ενώ ξέρω καλά πως τελικά θα κάνω τις εξετάσεις μου σε ιδιώτη (και θα πληρώσω φυσικά από την τσέπη μου).
Υπομονή -> Περιμένω να δω επιτέλους άσπρη μέρα στηριζόμενη σε αυτούς που (δεν) ψήφισα.

[kuria]

το ειδος λειπει προσωρινα απο το ραφι!  :lol:

[pixie]

[quote user="kuria" post="343280"]το ειδος λειπει προσωρινα απο το ραφι!  :lol:[/quote]

Ελπίζω να έχει δρομολογηθεί άμεσα η επόμενη παραγγελία...

Διότι περιμένουμε το προϊόν πώς και πώς!  :mad:  :smile:

[pixie]

Σύμφωνα με την περσική μυθολογία, υπάρχει μια μαγική πέτρα που τη βάζεις μπροστά σου και της λες όλα σου τα βάσανα, τους πόνους, τις πίκρες. Της εμπιστεύεσαι ό,τι δεν τολμάς ν’ αποκαλύψεις σε κανέναν κι εκείνη ακούει, ακούει, απορροφά σαν σφουγγάρι όλες σου τις λέξεις και όλα σου τα μυστικά. Μέχρι που μια μέρα σκάει, εκρήγνυται. Κι εκείνη ακριβώς τη μέρα λυτρώνεσαι...

Από το βιβλίο του Ατίκ Ραχίμι ''Η πέτρα της Υπομονής''... Κάπου στο Αφγανιστάν ή αλλού... Σε μια βομβαρδισμένη πόλη του, μια νεαρή γυναίκα κάθεται δίπλα στον τραυματισμένο άντρα της που είναι σε κώμα και ψυχορραγεί. Του μιλάει για τα όνειρά της, τη ζωή της, τα θέλω της, για τον πόλεμο, τη βία και το φόβο. Καθώς οι στρατιώτες στους γύρω δρόμους σκοτώνουν και λεηλατούν, αυτή εξομολογείται όσα δεν έχει τολμήσει να πει μέχρι τώρα.

Ένας σπαρακτικός μονόλογος αρχίζει και μέχρι το τέλος η γυναίκα θα περάσει από όλα τα δυνατά στάδια, μετατρέποντας τον ακίνητο πια άντρα στη δική της μαγική πέτρα της υπομονής...