Aν η ζωη ηταν τραγουδι...

[PoiSoN_GiRL]

Το όνειρο που φύτρωσε στο στήθος του ουρανού
Παιδεύεται και σπαρταράει στα κάτεργα του νου
Παίρνουν φωτιά τα φύλλα του κι απόκεινται ξερά
Τα μήλα του, τα μήλα του, ας βγουν αυτά γερά

Το όνειρο παραμονεύει
Να βγει να εκδικηθεί
Απ' το όνειρο αλήθεια μη γυρεύετε
Το όνειρο που σε μαγεύει
Να δεις, θα σ' αρνηθεί
Για το όνειρο να ζείτε να υποφέρετε
Για να ελευθερωθεί

Το όνειρο που στάθηκε κορμός στη μάνα γη
Στην πολιτεία χάθηκε, δεν ξέρει πού να βγει
Στριμώχτηκε, το στράγγισαν στη μαύρη αγορά
Τα χέρια του, τα χέρια του βαστάτε καθαρά

[--AIXMHROS--]

Μη με λυπάσαι διώξε με απόψε
σαν να 'μαι αγριολούλουδο
και τη ζωή μου κόψε
Εγώ γυμνός ξεκίνησα
εγώ πηγαίνω μόνος
Σπίτι μου είναι ο δρόμος
και τραγούδι μου ο πόνος
Διώξε με και μη λυπάσαι
τι θα γίνω μη φοβάσαι
κι αν χιονίζει και αν βρέχει
τ'αγριολούλουδο αντέχει

Μη με κρατήσεις μονάχα από συμπόνια
το κρύο το συνήθισα θ'αντεξω και τα χιόνια
Εγώ γυμνός ξεκίνησα
εγώ πηγαίνω μόνος
Σπίτι μου είναι ο δρόμος
και τραγούδι μου ο πόνος
Διώξε με και μη λυπάσαι
τι θα γίνω μη φοβάσαι
κι αν χιονίζει και αν βρέχει
τ'αγριολούλουδο αντέχει

[--AIXMHROS--]

-Εγώ φεύγω και σ' αφήνω μια για πάντα βρε αλανάρη
στην Αμερική θα πάω κάποιο για να βρω
και μαζί του πια θα μείνω που με θέλει να με πάρει
με δολάρια θα μεθάω κι όλο θα γλεντώ

-Πάψε τα παλιογινάτια πεισματάρα μου
να χαρείς τα δυο σου μάτια παιχνιδιάρα μου
ξέρεις τι καπνό φουμάρω και για σένα πως μπορώ
αερόπλανο να πάρω να 'ρθω πάλι να σε βρω

-Και μ' αεροπλάνο να 'ρθεις κι όσο γρήγορα να φτάσεις
στο ’πα και στο ξαναλέγω πως δε σ' αγαπώ
μόρτη μου κακό θα πάθεις κι απ' τη ζήλια σου θα σκάσεις
στην Αμερική θα πάω για να παντρευτώ

-Βρε μη μου πατάς τον κάλο πεισματάρα μου
θα τα μπλέξεις δίχως άλλο παιχνιδιάρα μου
και μη μου γλιστράς σαν χέλι αφού ξέρεις πως μπορώ
με την κάπα μου στο χέρι να 'ρθω πάλι να σε βρω

-Δε φοβούμαι βρε μαγκίτη και θα φύγω απ' την Αθήνα
στην Αμερική θα πάω πώς να σου το ειπώ
μέσα στον ουρανοξύστη θα περνάω όλο φίνα
με ουίσκι θα μεθάω κι όλο θα γλεντώ

-Μάθε πως απ' την Αθήνα πεισματάρα μου
δεν μπορείς να κάνεις βήμα παιχνιδιάρα μου
και πως δεν ψηφώ τον Χάρο κι αν μου φύγεις πως μπορώ
αερόπλανο να πάρω να 'ρθω πάλι να σε βρω

[--AIXMHROS--]

Άλλη μια νύχτα γεμάτη ερημιά
παράθυρα κλεισμένα στην ελπίδα
κι εσύ, αγάπη, δεν ήσουν πουθενά
κι ο θάνατος αργός που δε σε είδα.

Γιατί να μη μπορώ, γιατί να μη μπορώ
να ζήσω μια στιγμή χωρίς εσένα;
Γιατί να μη μπορώ σε δρόμους ν’ ανοιχτώ
και φεύγουνε τα χρόνια ένα ένα στη μοναξιά;
Άλλη μια νύχτα γεμάτη ερημιά.

Άλλη μια νύχτα κι εγώ μες στη σιωπή
σε σένα το μυαλό μου να γυρνάει
κι εσύ, αγάπη, δεν ήρθες μια στιγμή
κι ο δείχτης της ζωής μου σταματάει.

[--AIXMHROS--]

Απόψε θέλω να πιω
τίποτα μετά να μη θυμάμαι
μέσα στον καπνό να παγιδευτώ
συνέπειες να μη φοβάμαι

Απόψε θέλα να πιω
θέλω να ξεφύγω από τα όριά μου.
Μέσα στον καπνό να εξομολογηθώ.
Για τα χαμένα όνειρά μου.

Θα ανάβω με τσιγάρα
θα σβήνω με ποτά...
τώρα που πήρα τη λαχτάρα
στάχτη να γίνουν όλα πια.

Απόψε θέλω να πιω...
Όλους κι όλα να τα διαγράψω.
Μέσα στον καπνό να εξαφανιστώ
πίσω να μην ξανακοιτάξω

[--AIXMHROS--]

Εγώ μες στο συνοικισμό
κι εσύ σ’ ένα παλάτι,
εμένα οδήγαγε η καρδιά
μα ’σύ ’χες απλωμένο χάρτη.

Εγώ δεν είχα ούτε νερό
στιγμή να ξεδιψάσω,
μα ’σύ ’χες τα ποτάμια σου
και θάλασσες για να περάσω.

Μη θες λοιπόν ούτε λεφτό
παιδί να ξαναγίνω,
μόνο καημούς θα θυμηθώ
απ’ τ’ όνειρό μου εκείνο.
Αχ να μπορούσα να ξαναγεννηθώ.

Εγώ δεν γνώρισα ουρανούς
γιατί ήτανε δικοί σου
κι ήτανε πάντοτε κλειστοί
λες κι ήταν πόρτες της Αβύσσου.

Τα παιδικά παιχνίδια μου
για μένα ήταν κουρέλια,
για σένα ήταν μια γιορτή
που ακόμα ακούγονται τα γέλια.

[--AIXMHROS--]

Ποιο μάγκα, ποιον αμαρτωλό
και ποιον κυνηγημένο
δεν τόνε βγάλανε τρελό
δεν τον κοιτούν σαν ξένο;
Ποιο μάγκα, ποιον αμαρτωλό
και ποιον κυνηγημένο;

Χτύπα με, φίλε, χτύπα με
πάρε μαχαίρι, τρύπα με
είμαι τρελή, τα είπαμε
χτύπα και ξαναχτύπα με.

Ποιος φίνος, ποιο καλό παιδί
ποιος μπεσαλής κι εντάξει
μια μέρα έχει δει καλή
μι’ αγάπη για ν’ αράξει;
Ποιος φίνος, ποιο καλό παιδί
ποιος μπεσαλής κι εντάξει;

[--AIXMHROS--]

Ήταν ένα μικρό παιδί, χαμένο μες τον κόσμο
Πόλεμος, πόνος, χαλάσματα, διωγμοί και κακουχίες
Καβαλάρης του Νότου, χαμένος μες τον κόσμο

Μα έχει ο καιρός γυρίσματα κι ο κόσμος μένει ίδιος
Εικόνισμα του ήλιου που πάντα ταξιδεύει
 
Η Αγάπη είναι η Αρχή, το Τέλος και η ελπίδα
Η Αγάπη μια βροντή, μια χαμένη Ατλαντίδα
Η Αγάπη είναι Αντενέργεια και AntenergeiA είναι Αγάπη
Οι AntenergeiA ένα Σπαθί φτιαγμένο από δάκρυ
 
Οι AntenergeiA της σιωπής
Οι μαχητές της μουσικής
Μαχόμενοι με το κακό
Θα κάνουν πράξη το όνειρο
 
Κι όταν θα έρθει η μέρα εκείνη
Η έχθρα πούπουλα και η σκέψη μας κενό
Θα ρωτήσουμε εσάς και πάλι
Αν είναι η ώρα για τη Δόξα στο Θεό
Τον πόλεμο θα προετοιμάσουμε
Ελευθερία που από Αγάπη θα πηγάζει
Στο πέρασμα της θα γεμίζει μύρο ό,τι ζωντανό
 
Ένα όνομα φτιαγμένο από Αίμα
Ένα μήνυμα αφιερωμένο στη μουσική
Ένα όνομα φτιαγμένο από Αίμα
Ένα μήνυμα αφιερωμένο στη μουσική

Οι AntenergeiA της σιωπής
Οι μαχητές της μουσικής
Μαχόμενοι με το κακό
Θα κάνουν πράξη το όνειρο
Το θάνατο θα πολεμήσουμε
Αίμα πικρό πίσω θα αφήσουμε
Θα προετοιμάσουμε μαζί το Νότο
Άγγελοι θα γεμίσουν ξανά τον κόσμο

[--AIXMHROS--]

Πρέπει να αλλάξω μονοπάτι, της ζωής μου το κακό
Να αλλάξω τον ειρμό, να φέρω πίσω εδώ
Αυτό που προδίδουν κάθε μέρα
Το βάρος απ’ τα αστέρια να ελαφρύνω, μα επειδή ...
Γιατί ο κόσμος σου ουρανέ δε θα αντέξει και θα’ ρθεί
Θα έρθει αντάρα και σιγή, είναι η Ουράνια Σιγή

[--AIXMHROS--]

Η ιστορία αυτή, που έγινε ωδή
Και υμνεί τους άνεμους, τα κύματα, τις θάλασσες
Για ένα παιδί μικρό, ξένο και φτωχό
Που σαν ηλιαχτίδα έφερε τον άνεμο
Μια φορά κι έναν καιρό καθώς πήγαινε σε δάσος
Τρέχοντας αισθάνθηκε και βρήκε ένα περίεργο, παράξενο φυτό
Το κοίταξε καλά και άγγιξε τα πέταλα του κόκκινα απαλά
Αλλά η κόκκινη μπογιά του έλουσε, του έβαψε τα χέρια

Μικρό παιδί τι κάνεις,
την παπαρούνα αυτή σαν ακουμπάς ;
Μήπως είναι παιχνιδάκι,
ή μήπως μαργαρίτα να μαδάς;

Με αυτό λοιπόν το κόκκινο το χρώμα
Να λούζεσαι και να βάφεις τα μαλλιά σου
Μίγμα πικρό με το νερό να γίνει
Στην κολυμπήθρα του θανάτου για να μπεις
Και σαν μικρό τριαντάφυλλο να αφήνεις
Στης Λίμνης το Γαλάζιο μια γραμμή

[--AIXMHROS--]

Βλέπω ψηλά τον Ουρανό με τα μύρια αστέρια
Και δεν μπορώ να κρυφτώ ούτε με όρθια χέρια
Είναι σαν οπτασία
 
Τρέχω ξανά σε λιβάδια σε γη παρθένα
Σε θάλασσες ανοιχτές κι από τον αέρα
Πως να πετάξω ;
 
Βλέπω ξανά από κοντά αναμμένα δέντρα
Μα η φωτιά με χτυπάει κι εγώ ρωτάω συνέχεια
Πως θα ξεφύγω ;
 
Τα λόγια μου δεν υπάρχουν στα ιπτάμενα πουλιά
Τα λόγια αυτά βρίσκουν στα σπίτια τους φωτιά
Στο δικό μας το πέταγμα υπάρχει ζημιά
Τα λόγια αυτά βρίσκουν στα σπίτια μας φωλιά

Και βλέπω στον όμορφο νοτιά να αγαπά
Κόσμος κι εσύ να ζεις, είναι γιατί
Είναι γιατί ακόμα ελπίζεις
 
Μα όταν μου μιλάς βλέπω το κόστος
Πάνω μου να ζυγίζεις, γιατί
Είναι γιατί τα μάτια σου βλέπουν αλλιώς
 
Στα απέραντα σου μάτια ελπίδα σάρκα
Και όχι ελπίδα αγάπη, είναι γιατί
Είναι γιατί εγώ ζητάω μόνο αγάπη
 
Έξω στους δρόμους χρόνος δε μένει
Πέθανε η Ειμαρμένη
Ήρθε η ώρα τώρα ζητάμε
Και σε δάκρυα ξεσπάμε
Μέσα στον κόσμο ερημωμένοι
Σαν πουλιά κυνηγημένοι
Στάχτη και σκόνη τώρα ξεσπάνε
Και οι σειρήνες πια δε χτυπάνε
Μέσα στον κόσμο μόνοι χαμένοι
Μα ο Παράδεισος περιμένει

Βλέπω ψηλά τον Ουρανό με τα μύρια αστέρια
Έμεινα μόνος μου εδώ με ένα σπαθί στα χέρια
Κι αν κόσμους δω κι αρνηθώ να συνεχίσω με όλα
Και την ψυχή μου να βρω να τραγουδάει τα λόγια
 
Είναι ότι θέλω να ξεφύγω
Ελευθερία αιώνια μόνο ζητώ
Νέους ορίζοντες ανοίγω
Δοκιμασία ο κόσμος είναι εδώ
 
Έξω στους δρόμους χρόνος δε μένει
Πέθανε η Ειμαρμένη
Ήρθε η ώρα τώρα ζητάμε
Και σε δάκρυα ξεσπάμε
Μέσα στον κόσμο ερημωμένοι
Σαν πουλιά κυνηγημένοι
Στάχτη και σκόνη τώρα ξεσπάνε
Και οι σειρήνες πια δε χτυπάνε
Μέσα στον κόσμο μόνοι χαμένοι
Μα ο Παράδεισος περιμένει

[--AIXMHROS--]

Πάμε, πάμε
Πάμε μαζί
Σε εκείνο το μαύρο Νησί
 Μες το όνειρο μου
Να βρεθούμε
Και πάντα να ζούμε μαζί
 
Ο λαιμός μου κόμπος αυτό εδώ το βράδυ
Τα σύννεφα σκύβουν για να αγκαλιάσουν το μικρό μου όνειρο
Τα συναισθήματα κύματα μες την ψυχή μου
Ω γλυκιά κατάρα , Θεέ μου τώρα κατάλαβα
Και ξέρεις κάτι , θα έρθω κι εγώ κάποτε εκεί
Να με περιμένεις
 
Πάμε, πάμε
Πάμε εκεί
Το μαύρο Νησί μας περιμένει ξανά
 
Έπεσα σε ένα βούρκο
Φως από έναν ανθόκηπο
Με αναμμένα άνθη , μαραμένα αγκάθια
Έλαμψε στην ψυχή μου
 Θεέ μου τώρα κατάλαβα
Από το φως που είδα
Της Γαλάζιας Λίμνης τα κύματα
Ζήτησαν την ψυχή μου

Συγχώρησον που στη ζωή, από βράδυ ως μέρα
Σε ψεύτικους θεούς άφηνα την ψυχή μου
Συγχώρησον, ευλόγησον, ελέησον Πατέρα
Και δώσε μου να πιω το Ύδωρ της Ζωής

Κι από δάκρυα την ψυχή του
πλημμύρησαν κύματα
Και με άπειρη ενέργεια και δύναμη
έσβησαν τη φωτιά
Κι άνοιξαν τότε οι ουρανοί και
έδιωξαν το θάνατο
Άδειασαν τις μάταιες σκέψεις του
για να δει εκείνος το Θεό

[--AIXMHROS--]

Θα σε κυνηγώ παντού όπου κι αν είσαι
Γιατί αγαπώ
Θα’ σαι εσύ κι εγώ αυτό που αιώνια
Θα σε πολεμώ
Με τα Άσπρα αυτά Φτερά
Που θα κυνηγώ αιώνια
Μαύρες μορφές σκορπούν σκιά
Κι αλήθεια διώχνουν μακριά

Μια ψυχή που αφήσαμε εδώ
Να γελάει και να κλαίει εδώ
Μέσα στο σκοτάδι

Θα σε κυνηγώ παντού όπου κι αν είσαι
Γιατί αγαπώ
Θα’ σαι εσύ κι εγώ αυτό που αιώνια
Θα σε πολεμώ
Με τα Άσπρα αυτά Φτερά
Που θα κυνηγώ αιώνια
Μαύρες μορφές σκορπούν σκιά
Κι αλήθεια διώχνουν μακριά

Μια ψυχή που αφήσαμε εδώ
Να γελάει και να κλαίει εδώ
Στο σκοτάδι αυτό

Μια ψυχή που αφήσαμε εδώ
Να γελάει και να κλαίει με νόθο γιατί
Μια ψυχή που αφήσαμε εκεί
Με έναν πόθο που καίει για μια άλλη ζωή

Μια ψυχή θεϊκή
Με φτερά Λευκά, Καθαρά
Ανοιχτά για μια Άλλη Ζωή

[--AIXMHROS--]

Εν τη ερήμω σκοτεινιά κι επί της γης φως
Και σε ουρανό πετώ όντας ζωντανός
Εν τη ερήμω σκοτεινιά κι επί της γης φως
Και βαδίζω προς τη γη με ένα σακούλι οργή

Έμαθα πως είναι εδώ κυκλώνες
Άνεμοι που παρασύρουν αιώνες
Πάλι ψυχές κλειδώνονται σε παγετώνες
Μάτια τυφλά που γίνονται σε μίση θαμώνες

Η γη πονά απ' την πλευρά του σκοταδιού
Εκεί που ο ήλιος χάνεται γιατί γίνεται αρρώστια
Η γη πονά απ’ όπου βγαίνει μαύρος καπνός
Εκεί που υπάρχει φωτιά και μαύρος ουρανός

Κι έτσι εδώ γεννάμε την ελπίδα
Από λουλούδια με πέταλα με άρωμα αγάπης
Κι έτσι εδώ με χρώματα χαράς
Απ’ το πλευρό του σκοταδιού η ιστορία της χαράς
Κι έτσι εδώ γεννάμε την αγάπη
Από τραγούδια με κύματα από θάλασσα γαλάζια
Κι έτσι εδώ Ωδή Καινή καρδιάς
Και με το όνομα AntenergeiA
Η ιστορία της φωτιάς

[--AIXMHROS--]

Θα αφήσω εδώ δίπλα μου λουλούδι
Να γίνει μεγάλο τη μυρωδιά του για να βάλω
Στου κόσμου τη συνείδηση επάνω
Για να λιώσει την ασχήμια και με αγάπη θα το κάνω

Η ομορφιά του άνθους με πνίγει
Και σαν κόσμου χάρτης μου ανοίγει
Προσευχή που αρχίζει να δείχνει
Σώμα, ψυχή τα μάτια μου ανοίγει

Θα αφήσω ξίφος δίπλα μου μεγάλο
Κι εκείνους που τις ψυχές κλειδώνουν θα τρομάζω
Και θα τους τραγουδήσω εδώ πάλι
Τη δύναμη αγνής, καινής, ωδής κι αυτοί θα σκύψουν το κεφάλι

Η μελωδία αυτή με ντύνει
Και με άπειρη δύναμη σβήνει
Καθετί που με πονούσε
Μακριά Του με κρατούσε

Θα σε κυνηγώ για πάντα εδώ
Με του Ουρανού τη Φωτιά
Φως θα πέφτει πάνω σου ως εσύ
Μες στις στάχτες σου να καείς
Εις ο Βασιλεύς Ουρανού και Γης
Δαίμονα φύγε μακριά