''H TaBeRna'' (PaRakmH & miZERia)

[PoiSoN_GiRL]

Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΗΣ ΤΑΒΕΡΝΑΣ

Το να πηγαίνεις σε ταβέρνα δείχνει, τουλάχιστον εμπειρικά, ότι αρχίζεις να γερνάς.
Προσοχή, δε μιλάμε για μεζεδοπωλεία, ουζερί, παρακμιακά κουτούκια, πατσατζίδικα,
χλιδάτα εστιατόρια που προηγούνται νύχτας γεμάτη πάθους με την υποψήφια γκόμενα.
Μιλάμε ξεκάθαρα για οικογενειακές ταβέρνες, με μωσαϊκό στο πάτωμα, καρώ τραπεζομάντηλα,
τασάκια "ούζο 12" και δε συμμαζεύεται. Και δε μιλάμε επίσης για καταστάσεις διακοπών,
εκδρομής, φοίτησης σε ξένη πόλη, ανικανότητας μαγειρέματος και άλλες ανάλογες οι οποίες
καθιστούν την έξοδο για φαγητό ως υποχρεωτικό μέσο για να αποφευχθεί η ψωμόλυσσα.
Αναφέρομαι αποκλειστικά σε περιπτώσεις που η επίσκεψη σε ταβέρνα αποτελεί την κύρια βραδυνή έξοδο.
Δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα με την αισθητική των ανωτέρω μαγαζιών η οποία,
αν και μικροαστικής φύσεως, βοηθάει στο να διατηρούνται κάποιες παραδόσεις.
Αλλά παρόλα αυτά δε μπορώ να μη θεωρήσω ότι είναι μέσο παρακμής.
Η παρακμή φυσικά και δε βρίσκεται στο μαγαζί, στο μαγαζάτορα, στους σερβιτόρους,
στις τουαλέτες (αν και έχω αρκετά παραπληγικά παραδείγματα να αναφέρω).
Ούτε στους ανθρώπους που τα επισκέπτονται. Το όλο ευτελές για το ανθρώπινο είδος
σκηνικό γίνεται φανερό αν καθίσουμε κι εμείς οι ίδιοι σε κάποιο τραπέζι,
οποιοδήποτε, αρκεί να περιλαμβάνει μια τουλάχιστον οικογένεια.
Γιατί η ταβέρνα δεν είναι απλά ένα μέρος στο οποίο μπορούμε να φάμε όταν βαριόμαστε
να μαγειρέψουμε ή όταν μαγειρεύουμε απαίσια, είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας μας.
Τότε είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα ακούσουμε ένα ή περισσότερα από τα εξής:

* Μανάδες να αγωνιούν για τη σωστή ανάπτυξη των παιδιών τους: Κωστάκη φάε τη μπριζόλα σου παιδί μου,
θα κρυώσει.

* Πατεράδες να διατυπώνουν δόγματα και αξιώματα γεμάτοι περηφάνια:
Το καλό το μαγαζί από το ψωμί φαίνεται.

* Γονείς να αποφασίζουν ότι η ώρα του φαγητού είναι η καλύτερη για να μάθουν
στα βλαστάρια τους τρόπους: Πρόσεχε παιδί μου, μη σκίζεις το τραπεζομάντηλο!
 
* Υπαρξιακά ερωτήματα να πλανώνται στην ατμόσφαιρα: Να πιούμε κόκκινο κρασί ή λευκό;

* Η ανθρωπιά και η ανταπόκριση στις ανάγκες των συνανθρώπων είναι παραπάνω από
εμφανείς: Πιάσε μου ένα μαχαίρι, σε παρακαλώ.

* Η ανταλλαγή εμπειριών μεταξύ φίλων είναι ιδιαίτερα έκδηλη σε παρεϊστικα γεύματα: Είχα
πάει προχθές σε μια άλλη ταβέρνα στο Παγκράτι, που είχε μια σκορδαλιά απίστευτη...

* Φυσικά συναντάμε το βιβλικό φίδι και τους πειρασμούς του σε νέες παραλλαγές: Να βάλω
λίγο κρασί ακόμα;

* Καλλιεργούνται ηθικές αξίες όπως ο αλτρουϊσμός: Μη ντρέπεσαι, πάρε από τη δική μου μερίδα,
δε θα τα φάω όλα.

Η αίσθηση του πολέμου των πηρουνιών είναι διάχυτη στην ατμόσφαιρα.
Δεκάδες πηρούνια, κουτάλια και μαχαίρια περνούν μπροστά από τα μάτια σου
ανά δευτερόλεπτο, τα οποία κάνουν επιδρομές στο τζατζίκι και στη σαλάτα.
Πέρα από το γεγονός ότι δεν προλαβαίνεις να φας τίποτα αν θέλεις να το παίξεις
ευγενικός και να μην πέσεις με τα μούτρα στο φαϊ δείχνοντας την καταγωγή σου,
γίνεσαι μάρτυρας του γνωστού και μη εξαιρεταίου "ο θάνατός σου η ζωή μου".
Η φάση είναι ότι ενώ όλοι πέφτουν σαν τα ζώα πάνω στη φέτα και την έχουν σχεδόν
εξαφανίσει μέσα σε ένα λεπτό το πολύ, όταν μείνει ένα μόνο κομματάκι όλοι κάνουν
τους αδιάφορους και επιδεικνύοντας το savoir vivre τους και στρέφονται προς κάποιο
άλλο έδεσμα. Γιατί το να πάρεις το τελευταίο κομμάτι είναι γαϊδουριά, ενώ δεν είναι
να έχεις πάρει όλα τα υπόλοιπα. Το καλύτερο είναι όταν από το ελάχιστο της φέτας
που έχει μείνει τρώει κάποιος το μισό, μετά κάποιος άλλος το μισό του μισού,
μετά ένας τρίτος το μισό από τα ψίχουλα, κλπ. Γελοίο...
Το καλό με τις ταβέρνες είναι ότι δεν υπάρχει αμηχανία, γιατί δεν υπάρχει σιωπή.
Εκεί που η προηγούμενη συζήτηση έχει σταματήσει και όλοι μένουν αμίλητοι και
φοβισμένοι ότι η βραδιά θα συνεχιστεί στη μούγκα, τότε όλο και κάποιος θα πεταχτεί
λέγοντας "Να παραγγείλουμε μια πατάτες ακόμα;". Μετά τα πράγματα είναι φαύλος
κύκλος και η ζωντάνια επανέρχεται στην παρέα: "Κάντες τρεις ρε Τάσο", "Ναι, καλύτερα,
γιατί η μερίδα μου με το χοιρινό δεν έχει πολλές", "Τους αλήτες, δέκα ευρώ η μερίδα
και οι πατάτες είναι για δείγμα", "Έλα, πάρε από μένα", "Μην στις στερήσω θεία,
ευχαριστώ".
Φυσικά δε χρειάζεται να αναφέρω ότι όλοι μιλούν με γεμάτο το στόμα και πέρα από το ότι
δεν είναι και ότι πιο αισθητικό να βλέπεις τον άλλο να εκσφενδονίζει κομμάτια κιμά
προς όλες τις κατευθύνσεις καθώς κάνει προσπάθεια πάνω από τις δυνάμεις του να μιλήσει,
αδυνατείς να καταλάβεις τι σου λέει κι όλας. Κι όχι τίποτε άλλο, αλλά δε μπορείς να
του ζητήσεις για να επαναλάβει, φοβούμενος ότι το επόμενο κομματάκι κιμά θα πέσει
πάνω στο μάτι σου.
Το καλό είναι βέβαια στο τέλος που έρχεται ο λογαριασμός. Όταν είναι φίλοι ειδικά:

 

-Βάλε μέσα το πορτοφόλι σου Γιώργο, κερνάω εγώ σήμερα.

-Ούτε που να το σκέφτεσαι Κώστα, σήμερα είναι δικά μου.

-Όχι, δεν το επιτρέπω, δεν υπάρχει περίπτωση σου λέω.

-Έλα ρε, μην τσακωθούμε τώρα για βλακείες, σου λέω εγώ θα πληρώσω

-(σηκώνεται όρθιος) Δεν υπάρχει περίπτωση, το γουρουνόπουλο την προηγούμενη εβδομάδα δε
μ' άφησες να το πληρώσω, δε θα σου γίνει κι απόψε.

-(σηκώνεται κι αυτός όρθιος και του πιάνει τα χέρια)
Τι δε σ' άφησα ρε γύφτο, αφού δεν είχες λεφτά!

-Τολμάς να με προσβάλεις μπροστά στην οικογένειά μου; Με λες και τζαμπατζή τώρα;

-Γιατί, ψέματα είναι;

-ΠΑΦ!

-ΑΟΥΤΣ!

(Εδώ επεμβαίνουν οι γυναίκες τους, τους χωρίζουν και πληρώνει ένας τρίτος,
συνήθως ο θείος από το Αμέρικα. Οι δυο πρώην κολλητοί έχουν κάτσει σε αντικρυνές
γωνίες και λένε "θα τον σκίσω τον αχρηστο" σε διάφορες παραλλαγές. Το υπόλοιπο μαγαζί
τους κοιτάει, όλοι λένε "τι βάνδαλοι", αλλά δεν έχει έρθει ακόμα η σειρά τους να πληρώσουν)

Το ξεφτιλίσαμε το θέμα !!!

[PoiSoN_GiRL]

Η ΜΙΖΕΡΙΑ ΤΗΣ ΤΑΒΕΡΝΑΣ



Δεν υπάρχει χειρότερη μιζέρια από την μιζέρια της ταβέρνας.
Η μιζέρια της ταβέρνας (ή συνδρομο της ταβέρνας) δεν είναι
στοιχείο περασμένης ηλικίας. Είναι στοιχείο επίκτητο
δεν αποκτάται με τα χρόνια. Τα άτομα που εμφανίζουν αυτό το σύνδρομο,
είναι μίζερα σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής τους.
Ανεξάρτητα από κοινωνικό στάτους, μορφωτικό επίπεδο ή οικονομική κατάσταση
είναι άτομα δυστυχισμένα, χωρίς φαντασία και χωρίς υψηλούς στόχους.
Είναι πολύ εύκολο να ξεχωρίσεις τα άτομα με το σύδρομο της ταβέρνας.
Αρκεί να κάτσεις για 5 λεπτά στο διπλανό τραπέζι.
Η μιζέρια της ταβέρνας εκτός από το οικογενειακό τραπέζι,
συναντάται σε διάφορες άλλες περιπτώσεις.

ΚΟΙΝΟ ΤΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ, Η ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ: Χωριάτικη, Πατάτες, Τζατζίκι ή Χτυπητή,
Κοτόπουλο Σουβλάκι (που το θεωρούν πολύ χάι και εξτρίμ).

Το ζευγαράκι
Είναι αρκετό καιρό μαζί, ίσως παντρεμένοι, μπορεί να συγκατοικούν ή και όχι.
Ο καιρός του μεγάλου πάθους είναι πλεόν ιστορία γιαυτούς και μόνο η δύναμη
της συνήθειας τους κρατάει μαζί.
Αυτός, κατσούφης λες και του σκότωσαν την μάνα, τσιμπολογάει ανόρεκτα
πίνοντας μεγάλες ποσότητες, έτσι για να περάσει το μαρτύριο όσο πιο γρήγορα
και ανώδυνα γίνεται. Αυτή, χλαπακιάζει απερίσκεπτα και με μανία ότι βρεθεί
μπροστά της γιατί ποιος ξέρει πότε θα την ξαναβγάλει σε ταβέρνα.
ΔΕΝ ΑΝΤΑΛΛΑΣΟΥΝ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ούτε πριν ούτε κατά την διάρκεια του φαγητού
ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΚΑΝΕΙ ΣΚΗΝΗ
(μούφαγες τα καλύτερα μου χρόνια, δεν είμαι κτήμα σου, σε βαρέθηκα κλπ).
Στο τέλος αυτός ζητάει τον λογιαριασμό, χωρίς πάλι να μιλήσει,
κουνώντας χαρακτηριστικά το χέρι και φεύγουν και οι δύο σιωπηλά όπως ήρθαν.

Οι φοιτητούμπες
Είναι κυρίως πρωτοετείς, ή από μεγαλύτερα έτη που δεν έχουν ακόμη αποβάλει
την ψυχολογία του πρωτοετή. Κυκλοφορούν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ σε παρέες άνω των 10 ατόμων.
Η ταβέρνα είναι η μοναδική τους έξοδος επειδή κανένα μπαράκι δεν μπορεί να τους χωρέσει όλους
ενώ για μπουκάλι στο Ρέμο συνήθως δεν αντέχει η τσέπη.
Είναι η χειρότερη κατηγορία που μπορείς να συναντήσεις.
Αφού πίνουν τάντερα τους στήνουν μια απόπειρα συζήτησης ουρλιάζοντας και χαχανίζοντας
κάνοντας ανυπόφορη την παραμονή στους γύρω.
Συνήθως υπάρχουν 2-3 κοπέλες στην παρέα, συμφοιτήτριες που έχουν γνωρίσει από το 1ο έτος.
Δύο από αυτούς είναι ζευγάρι οπότε θα φύγουν νωρίτερα γιατί αυτή
έχει πονοκέφαλο/δίνει αύριο μάθημα/έχουν έρθει οι γονείς της από 'Αρτα.
Στο τραπέζι του φοιτητούμπα ΟΙ ΠΑΡΑΓΕΛΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΕΣ ΕΠΙ ΤΡΙΑ.
Τρεις χωριάτικες, τρεις πατάτες, τρεις χτυπητές, τρία κιλά ημίγλυκο
και ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ, ΠΙΑΤΕΛΑ ΜΕ ΠΟΙΚΙΛΙΑ ΚΡΕΑΤΩΝ
που πάει στην μέση. Αφού σπάσουν τα νέυρα όλων των διπλανών τους,
πληρώνουν ρεφενέ (το ζευγαράκι έχει αφήσει λεφτά από πριν) και αποχωρούν φωνασκώντας.

Οι λετσοτουρίστες
....ανεξαρτήτου εθνικότητας. Συναντούνται στις παραθαλάσιες ψαροταβέρνες της χώρας μας
το καλοκαίρι. Πηγαίνουν για φαγητό 1-2 ώρες πριν τον φυσιολογικό κόσμο δηλαδή 12 το μεσημέρι
ή 8 το βράδυ. Όσες φορές και να επισκεφτούν την ίδια ταβέρνα
ΠΑΝΤΑ ΜΑ ΠΑΝΤΑ ΖΗΤΑΝΕ ΝΑ ΔΟΥΝΕ ΤΟΝ ΚΑΤΑΛΟΓΟ.
Το μενού είναι λίγο πολύ καρμπόν για όλους. Χωριάτικη από μισή, μια πατάτες,
και νερό (που θα πάρουν μαζί τους αν δεν το πιουν όλο).
Αν έχουν παιδιά θα πάρουν μακαρόνια με κιμά ενώ αν είναι Γερμανοί θα πιουν και AMSTEL.
Επίσης, αν είναι η τελευταία τους μέρα των διακοπών και έχουν μείνει και τίποτα φράγκα
παραγγέλνουν και γαύρο τηγανιτό.

Οι ψευδο-γιάπις
Στην κατηγορία αυτή μπορεί να υπάγονται απλοί ιδιωτικοί υπάλληλοι,
στελέχη πολυεθνικών, αποτυχημένοι χρηματιστές (υπάρχουν πετυχημένοι?) κλπ.
Όλοι τους ισχυρίζονται ότι είναι μπον βιβέρ και γκουρμέ και άλλα τέτοια
που τάχουν διαβάσει στον Στάτους και στο Μεν και γενικώς το φαγητό είναι γιαυτούς μέσο προβολής.
Πολλές φορές θα τους ακούσεις να καυχιούνται ότι έφαγαν στην Χ ψαροταβέρνα ή στο Ψ ουζερί
και πλήρωσαν το αστρονομικό ποσό Ω.
Παρ'όλα αυτά από το τραπέζι τους ΔΕΝ ΛΕΙΠΕΙ ΠΟΤΕ το ολ τάιμ κλάσικ τρίπτυχο
ΧΩΡΙΑΤΙΚΗ, ΠΑΤΑΤΕΣ, ΤΖΑΤΖΙΚΙ.
Αντί για κοτόπουλο σουβλάκι συνήθως παραγγέλνουν ψάρι ψητό
από το οποίο ΓΛΥΦΟΥΝ απαραιτήτως ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ γιατί είναι καλοφαγάδες
και επαίωντες και δεν τους νοιάζει που μετά θα πρέπει να τρίβουν με γυαλόχαρτο
για να βγει η ψαρίλα από τα κουλά τους.

[KiSSeS]

wraia ola auta alla me thn taverna "TA KARVOUNAKIA" ti 8a ginei?

8a thn anoikseis 'h oxi??


ante perimenwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwww


Y.G. frontise kai ta trapezomanthla na einai oligon arpagmena apo to sidero... ok??


 :lol:  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:  :lol:

[minoraki]

βρε ποιζονακι μου.....γιατι φιλεναδα μου....τι εχουν οι ταβερνουλες μας? μια χαρα τις βρησκω.....μηπως τα παραλες?

[KiSSeS]

ti ta paraleei vre minoraki mou..... edw skeftetai na ginei taverniarisa kai h idia!!!!

aaaxxxxxxxxxxx.....

fresko fresko karvounaki apo ta xerakia ths KAI TI STON KOSMO!!!!!!!


             

[minoraki]

:shock:  :shock:  :shock:  :shock:  :shock: ελα βρεεεεεεεε....μη μου το λες.....αντε με το καλο! και εμεις οι πρωτοι θαμωνες της....και οι μονιμοι.....ασε που θα της τραγουδαμε...<<η πιο καλη γκαρσονα ειμαι εγωωωωωωωωω.....>>!

[KiSSeS]

to "monimoi" einai sxetiko... poso 8a krathsoume me ta karvounakia??? 1 vdomada? 2 vdomades???

ama tragoudisoume kiolas mas vlepw na thn kanoume gia topous xloerous stis 3 meres!!!!



:tongue:

[riaghul]

Εγω μετα απο ολα αυτα που διαβασα...
Δεν ξερω...που να παω για φαγητο σε καμμια εβδομαδα που θα τελειωσει η πολυ δουλεια....
Αλλα προτιμω σε καμμια ανατολικη χωρα..
να φαω με το χερι..το ρυζι ..ξερετε ..μπαλακι και τσαφ γρεηγορα στο στομα
μη σου πεσει κατω στη διαδρομη ...
ή με μια ακρουλα απο το "τσαπατι"..(αραβικη πιτουλα)...και παλι
βουτας στο ρυζι 'η σε οτι αλλο εχει ς..και παλι με επιδεξιοτητα
φτανει στο στομα...και μετα σου πλασαρουν μια πετσετα που εχουν
σκουπισει τα λαδωμενα χερια καμμια 50αρια ατομα πιο πριν..
(αυτο δεν μπορεσα να το ξεπερασω ακομα).....

Λες να ειμαι επαναστατης? (καπου μου το εγραψαν αυτο..παω να δω)
 

[balland]

κ που'σαι κοπελια???
πιασε κ μια γαρδουμπακια!!!!!

[PoiSoN_GiRL]

(Εισαστε σοβαροι
Αν ανοιξω εγω ταβερνα θα θρηνησουμε περισσοτερα θυματα κι απο τον Δευτερο Παγκοσμιο...)

[size=24]Πελατες μουυυυυυυυυυυυυυ ![/size]

[balland]

καλα το πιστεψε οτι παμε αν ανοιξει μαγαζι??
για τρελλους ψαχνει?

[PoiSoN_GiRL]

εξκιουζ μι κιολας .. θα με παρατησετε ? ουτε μια επισκεψη να σας κερασω ενα νερατζακι to go ?  :cry:  :cry:  :cry:

[balland]

ενα νερο εμφιαλωμενο για εμενα παρακαλω...

[PoiSoN_GiRL]

Ασε θα πιασω μια γαρδουμπακια ! να φας .. να το ευχαριστηθεις !    

[balland]

οκ βεβαιωθηκα...
με μισει θανασιμα η γυναικα παιδι μου..