ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΗΤΕΡΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ !!!

[Anonymous]

Πριν διαβάσετε παρακάτω θα ήθελα να σας πω, πως το όλο κείμενο το βρήκα από κάποιο περιοδικό το οποίο έχει και εικόνες. Γι’ αυτό θα δείτε κάποιες φορές που αναφέρεται σε εικόνες που εμείς από δω δεν μπορούμε να δούμε.
Μου έκαναν εντύπωση όλα αυτά που γράφουν για τις μαμάδες και θέλησα να τα μοιραστώ μαζί σας.


[/color]



Μανάγκουα, Νικαράγουα.
Βγαίνοντας από ένα καταστροφικό εμφύλιο πόλεμο που τελείωσε μόλις πριν από 15 χρόνια με χιλιάδες θύματα και παλεύοντας με την ανεργία, η Νικαράγουα τιμά της μητέρες-άλλωστε το 60% του πληθυσμού της χώρας είναι περίπου 40 ετών και το υπόλοιπο 40% κάτω από 20. Η Μαρίσα Κρουζ είναι πολύ νέα, έγκυος στο δεύτερο παιδί της και ζει με τον άντρα της, που είναι οδηγός φορτηγού στα περίχωρα της πρωτεύουσας Μανάγκουα, όπου το βιοτικό επίπεδο είναι αρκετά χαμηλό. Γεννήθηκε σ’ ένα χωριό στα νότια της χώρας, όπου ακόμα παραμένουν οι συγγενείς της, οι οποίοι ασχολούνται με την γεωργία-και στέλνουν συχνά στην οικογένεια "καλούδια".
Παρότι οι Νικαραγουανοί άντρες δεν φημίζονται  για την βοήθεια που προσφέρουν στις συζύγους τους, ο Χοσέ Ρουζ απέχει, όπως λέει η Μαρίσα, πολύ  από το προφίλ του "σκληρού" Λατινοαμερικανού άντρα.


Βομβάη, Ινδία.
Η Αρουντάτι έχει 6 παιδιά. Παντρεύτηκε στα 18 της έναν άντρα που της διάλεξαν οι δικοί της. Όπως και όλες οι γυναίκες στην Ινδία, δικαιώθηκε στην οικογένεια μόνο όταν γέννησε αγόρι-το δεύτερο παιδί της. Ο μεγαλύτερος γιος είναι εκείνος που θα αναλάβει να φροντίσει τους γονείς του, ενώ στην τελετή της καύσης τους θα ψιθυρίσει τα μυστικιστικά λόγια του θεού Σίβα για να σπάσει ο τροχός των αναγεννήσεων. Τα κορίτσια σε μια Ινδική οικογένεια –κυρίως στα χωριά-είναι κατάρα, αφού θα πρέπει να εργαστούν σκληρά οι γονείς για α μαζέψουν την προίκα τους. Όμως είτε αγόρι είτε κορίτσι-όπως το στερνοπούλι της που το έβαψε τα μάτια με μαύρο μολύβι κοχλ για να κρατήσει μακριά του τα κακά πνεύματα-. Εκείνη δηλώνει ότι τα αγαπά όλα το ίδιο. Πως αλλιώς;
Χωριό Κέτσουα, Περού.
Στα μικρά γραφικά χωριά των Άνδεων του Περού, σε υψόμετρο πάνω από 3.000, οι Ινδιάνες Κέτσουα, πιστές στην παράδοση της χώρας τους, φορούν τις πολύχρωμες εντυπωσιακές φορεσιές και στα παιδιά τους. Η Ινές και η Αγκάλουα, μεγαλωμένες με το όνειρο ενός γάμου και πολλών παιδιών, παντρεύτηκαν νωρίς και απέκτησαν πολλά παιδιά-7 η μία και 5 η άλλη. Στις πατριαρχικές τους οικογένειες διδάσκονται και διδάσκουν στις κόρες τους την σεμνότητα και την υπακοή στον σύζυγο, αλλά και τη σκληρή δουλειά στα χωράφια και στο σπίτι, έχοντας σχεδόν πάντα δεμένο με την υφαντή πολύχρωμη κουβερτούλα στους ώμους το μωρό τους.


Τεχεράνη, Ιράν.
Υπακοή και σεβασμό οφείλουν πρώτα στον πατέρα τους και στη συνέχεια στο σύζυγό τους οι γυναίκες στο Ιράν. Η Εμζέ είναι δυναμική και έξυπνη, αλλά ξέρει πως αυτό δεν πρέπει να το επιδεικνύει. Καλυμμένη πάντα με το τσαντόρ, κυκλοφορεί στο δρόμο κρατώντας περήφανη το παιδί της, επειδή είναι αγόρι, της εξασφαλίζει το σεβασμό όλων. Αυτό είναι το δεύτερο παιδί της και δεν σκέφτεται να κάνει άλλο, λέει, όπως τα περισσότερα σύγχρονα ζευγάρια του Ιράν, που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες.


Αθήνα, Ελλάδα.
Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια οι περισσότερες νέες κοπέλες αποφασίζουν να δώσουν προτεραιότητα στην επαγγελματική και οικονομική τους εξέλιξη.
Μαθαίνοντας να στηρίζεται κυρίως στις δικές της δυνάμεις , η Ελληνίδα με κυρίαρχο το ρόλο της στην οικογένεια ως σύζυγος, μητέρα και νοικοκυρά, όλο και λιγότερο αποφασίζει να κάνει περισσότερα από ένα παιδιά, και συνήθως μετά τα 30. έγκυος στο τρίτο παιδί η Ρόζα Πασχάλη ανήκει στις εξαιρέσεις, καθώς με τον άντρα της αποφάσισαν να παρατήσει την δουλειά της για να μεγαλώσει η ίδια τα παιδιά τους.


Κομπάν, Γουατεμάλα.
Στη Γουατεμάλα πάνω από το μισό του πληθυσμού είναι Μεστίζος η Λατίνος ( μισοί Ινδιάνοι και μισοί Ισπανοί ), γύρω στο 45% Μάγιας και ένα μικρό ποσοστό Γκαρίφουνα, που κατοικούν στο Λίβινγκστον στην Καραϊβική και πρόκειται για απογόνους Αφρικανών σκλάβων. Η Άννα που ανήκει στους Γκαρίφουνα, είναι περήφανη για το πρώτο της παιδί. Ο άντρας της θεωρεί απαραίτητο στην οικογένειά του να μεταφέρεται η κουλτούρα των Αφρικανών προγόνων, γι’ αυτό και στο σπίτι τους τηρούν όλα τα έθιμα. Η Άννα συμφωνεί με αυτό. "Είμαι υπερπροστατευτική", λέει γελώντας στο φακό. "Αλλά, σε τελευταία ανάλυση, ποια μητέρα δεν είναι;"


Κοπεγχάγη, Δανία.
Η Μπριγκίτε αποφάσισε να κάνει παιδιά χωρίς να παντρευτεί. Άλλωστε οι σκανδιναβικές χώρες παρέχουν τα περισσότερα πλεονεκτήματα στις μητέρες και έτσι, ανύπαντρες ή παντρεμένες, απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα. Γι’ αυτό άλλωστε και το ποσοστό των αμβλώσεων είναι χαμηλότερο σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ο Γιάνικ είναι 5 ετών και η μπέμπα είναι ακόμα στο καροτσάκι. "Τα παίρνω παντού μαζί μου. Θέλω να τους μάθω να είναι ανεξάρτητα, αλλά κυρίως θέλω να τους μάθω την αγάπη.."


Ρανγκούν, Βιρμανία.
Χώρα πιστή στο δόγμα του Βουδισμού της Θεραβάντα, η Βιρμανία τιμάει τις γυναίκες και κυρίως τις μητέρες. Και εκείνες, όπως η 26χρονη Αούν Γιαχάν, ακολουθούν το παράδειγμα της Βισάκα-μιας πρωτοπόρου που ακολούθησε το φωτεινό μονοπάτι της Βουδιστικής φιλοσοφίας και έθεσε τους κανόνες και τις διδαχές  που πρέπει να ακολουθεί η γυναίκα για να κάνει μια ευτυχισμένη οικογένεια. Έτσι, λοιπόν, με οδηγό τις "τέσσερις αρετές του Βούδα" η Αούν Γιαχάν φροντίζει το μωρό της, που την ακολουθεί, δεμένο στην πλάτη της, ή όταν πηγαίνει στην αγορά να πουλήσει τα υφαντά της ή όταν πηγαίνει για προσκύνημα στα γυναικεία Βουδιστικά  τάγματα των Θέρις.
Ο άντρας της δεν ασχολείται καθόλου με τις δουλειές του σπιτιού ή την φροντίδα του παιδιού. "Έτσι είναι τα πράγματα", λέει. "Και για τα επόμενα χρόνια δεν βλέπω καμία αλλαγή".


Πράγα, Τσεχία.
Η Καρλότα και η Τατιάνα συνηθίζουν κάθε απόγευμα να πηγαίνουν βόλτα τα μωρά τους στις όχθες του Μολδάβα. Η Καρλότα είναι παντρεμένη εδώ και 5 χρόνια, αλλά η Τατιάνα είναι σχεδόν νιόπαντρη και στις βόλτες τους οι περισσότερες κουβέντες περιστρέφονται γύρω από τους συζύγους αλλά και τα παιδιά τους. Τελευταία η κυβέρνηση της χώρας προσπαθεί με διάφορα κίνητρα να πείσει τις γυναίκες να κάνουν περισσότερα παιδιά. "Με νοιάζει τα παιδιά μου να αποκτήσουν ευγένεια και πειθαρχία", λέει η Καρλότα.


Πεκίνο, Κίνα.
Έχουν περάσει μόλις 55 χρόνια από τότε που οι γυναίκες στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας στάθηκαν ισάξια δίπλα στους άντρες. "Πριν την επανάσταση οι γυναίκες δεν είχαν όνομα", λέει η Μιν-Γιαν. Οι Κινέζες μητέρες σήμερα δείχνουν να έχουν ξεπεράσει την προτίμησή τους στα αγόρια. Κάτι ο αθεϊσμός που αποδέσμευσε τις οικογένειες από το ταφικό τελετουργικό του κομφουκιανισμού-που ήταν αποκλειστική ευθύνη του γιου-, κάτι η καμπάνια της κυβέρνησης για τις αρετές των κοριτσιών, η κινεζική κοινωνία αναγνωρίζει όλο και περισσότερο το ρόλο των γυναικών.


Λεμεσός, Κύπρος.
Η Μαρία κοιτάζει την μικρή Κατερίνα με λατρεία. Η πιτσιρίκα δεν ξέρει τίποτα για την εισβολή και τους αγνοούμενους. Ξέρει μόνο κάτι ιστορίες που της διηγείται η συνονόματη γιαγιά της για μια αυλή με γιασεμί που την περιμένει να την επισκεφθούν στην άλλη άκρη του νησιού…


Βηρυτός, Λίβανος.
Μια πολύ μοντέρνα αραβική χώρα με αρκετά δυτικά πρότυπα, ο Λίβανος επιτρέπει στις γυναίκες να ακολουθήσουν το δρόμο που θέλουν. Η Ουμ βγάζει βόλτα τα δύο κοριτσάκια της, αλλά από το μυαλό της δεν φεύγει, λέει, "Ο φόβος για τις τρομοκρατικές επιθέσεις που έχουν ξεσπάσει τον τελευταίο καιρό". Μπορεί η παρουσία κλόουν να δίνει χαρά στα μικρά παιδιά, όμως η ύπαρξη των στρατιωτών με αυτόματα όπλα σε κάθε σημείο της Πλας ντ’ Εντουάλ, της κεντρικής πλατείας της Βηρυτού, κάνει όλες τις μητέρες να βρίσκονται διαρκώς σε επιφυλακή.


Ανόι, Βιετνάμ.
Η Σουν-Λι έχει ως τόπο κατοικίας της τον κόλπο του Αλόνγκ. Κατοικεί με τα τρία παιδιά της σε βάρκα σπίτι.
Ταξιδεύει όλη μέρα ανάμεσα σε πανύψηλα βράχια, πιάνει τα ψάρια της ημέρας, αλλά μαζεύει και κοράλλια για να πουλήσει κυρίως στους τουρίστες. Ο σύζυγός της εργάζεται στους ορυζώνες και μένει μαζί τους μόνο λίγες ημέρες κάθε μήνα.


Αβάνα, Κούβα.
Η καθημερινότητα είναι πολύ δύσκολη για την Ντολόρες, που ζει στο κέντρο της παλιάς Αβάνας. Μπορεί η Κούβα να είναι τουριστικός παράδεισος και η ίδια να χαζεύει στο κατώφλι του σπιτιού της, αγκαλιά με τον Ρουίς, τους περαστικούς, όμως η οικογένειά της, όπως και τόσες άλλες στη χώρα, αντιμετωπίζει την έλλειψη βασικών αγαθών]



ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΑΜΑΔΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΗΡΩΙΔΕΣ!
 :flower: :flower: :flower: :flower: :flower:  :flower: :flower: :flower: :flower: :flower:  :flower: :flower: :flower: :flower: :flower:  :flower: :flower: :flower: :flower: :flower:

[PoiSoN_GiRL]

Xronia Polla ki apo emena se oles tis mamoulitses ! Einai glukutates kai aksizoun oso tipota ston kosmo !

Y.G. mamoulitsa mou s'agapaw polu polu polu polu !  :lol:

[balland]

δεν προκειται να σας εκπληξω σε αυτο το τοπικ..
ναι θα ευχηθω με τραγουδι...


Γεννήθηκα στο ραντεβού της νύχτας με τη μέρα
μια ζεστή Αυγουστιάτικη Δευτέρα
τα όνειρα ήταν λίγα, τα λόγια ήταν πολλά
και όλοι νιώθανε καλά.
Που το είδος θα κρατήσει και το γλέντι θα αρχίσει
τσάμπα της μάνας μου το δάκρυ είχε κυλήσει
η αγωνία της, ο πόνος, η λαχτάρα
μαζί με τις ευχές και μια κατάρα.
Που άκουσε το άστρο μου και κρύφτηκε στο φως
και από τότε είμαι τόσο μοναχός
και τα γέλια δε κρατάνε, κι οι υποσχέσεις δε μετράνε
και αυτοί που σ' αγαπάνε βλέπεις εύκολα ξεχνάνε.
Και φοβούνται να σταθούν κοντά στο χρόνο
κι από αγάπη δε μοιράζονται τον πόνο
βλέπεις το άστρο το δικό τους φωτίζει εκεί ψηλά
και έτσι όλα πάνε καλά.

Άκου μάνα, για όλους έχει ο θεός
Κι ίσως το δικό μου άστρο να'ναι κάπου εκεί στο φως
Άκου μάνα για όλους έχει ο θεός.
Και μας χωράει ο ουρανός.

Γι' αυτό και 'γω γυρνάω στο φως και τραγουδάω
έπαψα τις μέρες που περνάν πια να μετράω
μαζεύω τα κομμάτια μου και δεν ελπίζω
σε 'κείνα που με θέλουν πάντα, πίσω να γυρίζω.
Σφίγγω τα δόντια μου και έχω παρηγοριά μου
μόνο το όνειρό μου κι όσο αντέξει η καρδιά μου
θα είμαι εδώ και καλά να το θυμάστε
και αφού δε σέβεστε, θα με φοβάστε.
Γιατί εγώ ζώ μόνο ό,τι αγαπώ
φυλάω το ψέμα μου σε σας μόνο να πω
σ' όλους εσάς με το άστρο εκεί ψηλά
που δήθεν νιώθετε καλά.
Γιατι όλα γύρω σας αλλάζουν
ενώ οι μέρες που περνάνε σας τρομάζουν
μα εγώ μακριά πετάω τώρα τις ευχές
δε θα ξαναζήσω ποτέ μου εγώ το χθές.
Γιατί μάνα τα βρήκα όλα μπροστά μου
ο πόνος μου ζωή και διάλειμμα η χαρά μου
πάντα μάζευα ότι έμενε απ'τη στάχτη
μα η τύχη μ' έχει άχτι.

Άκου μάνα, για όλους έχει ο θεός
Κι ίσως το δικό μου άστρο να 'ναι κάπου εκεί στο φως.
Άκου μάνα για όλους έχει ο θεός.
Και μας χωράει ο ουρανός.


ΜΑΝΑ ΚΑΛΑ ΚΟΥΡΑΓΙΑ ΜΕ ΕΜΕΝΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙ..
ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ :salut:

[balland]

Υ.Γ
Κ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΗΝ ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΑΝΤΙΠΑΛΟ
ΠΟΥ ΜΠΗΚΕ ΣΤΟΝ ΚΟΠΟ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΣΕΙ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ...

[Anonymous]

Καλέ μου αντίπαλε να 'σαι καλά!  ]

[riaghul]

Εκατομμυρια εκατομμυριων ανθρωποι,γιορταζουν μαζι μας αυτή τη μερα
Σ'ολες τις χωρες της γης ..κι ολοι νιωθουν την ιδια με μας ανθρωπινη συγκινηση.
Την ιδεα αυτή για τον εορτασμο της «Ημερας της Μητερας»  ειχε το 1907 η Αννα Τζαρβις από τη Φιλαδελεφεια.
Το Αμερικανικο Κογκρεσο ενεστερνισθη την ιδεα αυτή και το 1914 ο τοτε προεδριος Ουιλσων εξεδωκε μια προκηρυξη στην οποια ωριζετο η δευτερη Κυριακη του Μαη ως «Ημερα της Μητερας». Οι διαδοχοι του καθως και οι κυβερνητες ολων των χωρων ακολουθησαν το παραδειγμα του. Σε Δυση και Ανατολη..στις ψυχρες χωρες του Βορρα μα και στον καυτο ηλιο του Ισημερινου, γιορταζουν τη σημερινη Μερα.
Κι είναι η μοναδικη στο κοσμο γιορτη που ενωνει την ιδια σκεψη , τους ιδιους στοχασμους..ολα τα ανθρωπινα πλασματα στη γη μας. Ολες οι φυλες, ανεξαρτητα από χρωμα..Λευκοι,Κιτρινοι, Μαυροι..οποια κι αν είναι η πατριδα τους , οποια κι αν είναι τα ιδανικα τους, σημερα τιμουμαι και γιορταζουμε το πιο αγαπητο , το πιο αξιοσεβαστο προσωπο που εχει ο κάθε ανθρωπος στη ζωη του, τη ΜΗΤΕΡΑ.
Ο νους του ανθρωπου με τη ψυχρη σκεψη, αδυνατει να συλλαβει το πλατος της εννοιας που κρυβει μεσα της η λεξη «μανα» και να νιωσει το αφθαστο μεγαλειο της. Μονο η καρδια μπορει να αισθανθει αυτό το κυμα στοργης που γεννιεται μεσα μας όταν προφερουμε τη λεξη..Μονο η ψυχη μπορει να μαρτυρησει κατι από τη γλυκυτητα  που πλημμυριζει στο χαδι  μιας μανας στο παιδι της.Γι αυτό τη ΜΑΝΑ  δεν την εκαναν ποτε θεμα διδασκαλιας..παρα μοναχα Υμνο και Εικονα. Την τραγουδησαν ποιητες, την ζωντανεψαν ζωγραφοι.
Καποιος σοφος ειπε.: « Ο ανθρωπος είναι γεννημα Θεου και Δημιουργημα της Μανας» Γι αυτην την Δημιουργο ανθρωπων, κοινωνιων και λαων, γιορταζουμε σημερα μ'ολη μας την αγαπη, το σεβασμο, και την ευγνωμοσυνη. Όλα αυτά της αξιζουν. Αλλοιμονο στον ανθρωπο που δεν αισθανεται αυτό το λεπτο και ηθικο χρεος της ευγνωμοσυνης προς τη μητερα του.Την Ευγνωμοσυνη αυτή ο ποιητης μας Γ. Τσουκαλας την εκφραζει με το ποιημα:
-Μητερα μου ολη μου η ζωη
  γεματη είναι από σενα
Κρατω μεσα στο βλεμμα μου
  Τη πρωτη σου ματια
Αυτή που μου ριξες στοργη
Γεματη και λατρεια
Όταν στο κοσμο βγαινοντας
Με πηρες αγκαλια.

-Κάθε στιγμη μου εσφραγισες
Μ'αγαπη και λαχταρα
Εγελασες καμμια φορα
Κι εκλαψες πιο πολύ
Κραταγες το χερι μου στα πρωτα βηματα μου
Και τωρα ακομα η σκεψη σου
Στο κοσμο με οδηγει.

-Τιποτε πιο ιερο από σε,
τιποτε πιο μεγαλο
σε κάθε δυσκολη στιγμη
κοντα σου θε να΄ρθω
ένα φιλι σου , μια ματια
ένα χαδι ξεκουραζει
Ω! να μπορουσα σαν κι εσε
Κι εγω να σ'αγαπω..

Σ'αυτήν χρωσταμε ευγνωμοσυνη  όχι μονο για τη ζωη, αλλά και για τις τοσες φροντιδες στις παιδικες στιγμες μας, που είναι αξεδιαλυτα υφασμενες με τη δικη της παρουσια. Γιαυτο τη πρωτη λεξη που προφερει η καρδια , χωρις ακομα να την εχει διδαχθει είναι η λεξη «Μητερα». Μα και τωρα που για πολλους τα χρονια περασαν, κι η ζωη μας κυκλωνει μ΄'εγνοιες σκληρες, και κάθε  αυγη προβαλλει λιγωτερο φωτεινή από τη χθεσινη ..ακομα και τωρα  και παντα η ψυχη ολοκληρη αναζηταει τη ΜΑΝΑ στην οποια δυσκολη ωρα. Γιατι η λεξη αυτή είναι η πιο φυσικη και η πιο ζωηρη εκφραση ενός ασυγκριτου αισθηματος , του πιο αγνου,του πιο ιερου, του πιο νομιμου: της αγαπης. Ο κάθε ανθρωπος μπορει να αδιαφορησει για κάθε τι, να μεινει ασυγκινητος μπροστα σε οτιδηποτε ονομα..υπαρχει όμως η λεξη «μανα μου» που τον συγκινει παντα. Μπορει να ξεχασει όλα, κι αυτόν το Θεο, δεν μπορει όμως να ξεχασει τη Μητερα του.Κι όλα αυτά γιατι η Μητερα είναι η πιο γλυκεια προσωποιηση της αγαπης. Και η πηγη αυτης της αγαπης είναι η μητρικη καρδια που αποτελει θεμελιο  της ζωης μας.. Το παιδι κοιμηθηκε πανω στην καρδια της μανας, οι κτυποι της μητρικης καρδιας  εγιναν η πρωτη ωθηση της ζωης του, κι οταν το παιδι βγει από το γονιμο υπνο που εζησε στα σπλαχνα της μητερας του, αυτά τα δυο οντα είναι στενα δεμενα με δεσμους που μονο οι μητερες ξερουν το μυστικο τους.Οι αλλοι αισθανονται τη γοητεια..χωρις να μπορουν να το καταλαβουν. Ετσι όταν η μητερα δεχθει στην αγκαλια της εκεινο το πλασματακι που είναι η ακτινοβολια της ζωης της, όταν το κοιταζει αχορταγα, τοτε αισθανεται σ΄'ολο της το είναι μια απεραντη αγαπη που της λεγει πως αυτό το παιδι δεν θα μπορεσει να ζησει παρα μονο  δια της αγαπης της και θα μεγαλωσει με την αφοσιωση της
«Ηταν χειμωνας» γραφει ο Αντερσεν σ'ένα διηγημα του,»βαρυς χειμωνας. Η Μανα ξαγρυπνουσε τρεις μερες τωρα πανω σπο το αρρωστο παιδι της. Τη τριτη μερα δεχεται μια επισκεψη. Ηταν ενας γερος που χτυπησε τη πορτα τηςε για να αποφυγει τη βαρυχειμωνια. Καθησε κοντα της, του ειπε τον πονο της, και τον εβαλε  να ξαπλωσει για να ξεκουραστει, ρωτωντας. ¨τι λες, θα ζησει το παιδι μου?
Εκεινος κουνησε το κεφαλι και ναι και όχι ΄ της ειπε.. Κι ετσι όπως ο γερος κουναγε το παιδι..κοιμηθηκε.Κοιμηθηκε για τρια λεπτα. Ξυπνα αποτομα. ΄Τι είναι αυτό?¨κανιε, και βλεπει να λειπει ο γερος με το παιδι. Τρεχει μεσα στη νυχτα, βλεπει μια μαυροφορεμενη γυναικα που της λεει: Ο θανατος μπηκε μεσα στο σπιτι σου κι εφυγε μαζι με το παιδι σου. Θα σου πω πιο δρομο πηρε, αν μου πεις όλα τα τραγουδια που του΄λεγες και τα νανουρισματα , γιατι μου αρεσαν πολύ΄. Δεν θα προλαβω , λεει εκεινη, μα αρχισε να τα λεει μεχρι αργα  τοτε που η νυχτα- αυτή ηταν η μαυροφορεμενη γυναικα- της εδειξε το δρομο. Αρχισε να τρεχει, περασε καμπους βουνα , δαση. Εφθασε σε ένα σημειο οπου χωριζαν δυο δρομοι. Δεν ηξερε ποιον να παρει. Ρωτα ένα μαυραγκαθο που ηταν ξερο και παγωμενο από το κρυο. Εκεινο της λεει , πως αν το ζεστανει λιγο στο κορφο της θα της πει.   Το παιρνει η μανα και το βαζει στη καρδια της..ΜΑτωσε  εκεινη από τα αγκαθια του, κι εκεινο εβγαλε φυλλα και λουλουδια από τη ζεστασια της. Μα εφτασε και σε μια λιμνη που ουτε καραβι εβλεπε , ουτε ρηχη ηταν για να τη περασει. Αρχισε η μανα ν'αδειαζει το νερο με τη χουφτα της. Δεν περιμενε να την αδειασει. Μα δεν ηθελε να μεινει απραγη. Τι να κανει? Ηθελε το παιδι της, ισως να γινει και κανενα θαυμα σκεφτηκε.
Η λιμνη την ειδε.»αδικος κοπος κυρα μου» της λεει. « Θα σε παω εγω εκει που θες, μα θα μου δωσεις τα ματια σου που λαμπουν σαν μαργαριταρια,. Αγαπω πολύ τα μαργαριταρια». Και τι δε θα ΄δινα να φτασω στο παιδι μου.
Βγαζει η μανα τα ματια της , τα ριχνει στο βυθο. Η λιμνη φουσκωσε και τη πεταξε ψηλα. Την αφησε σένα παλατι που ειχε μεγαλους κηπους με διαφορα λουλουδια., δεντρα μικρα, μεγαλα..Καθε φυτο αντιπροσωπευε και μια ζωη ανθρωπινη.Μια γριουλα φροντιζε το κηπο. Βλεπει τη τυφλη γυναικα και τη ρωτα τι θελει. Η μανα λεει το πονο της . Κι η γριουλα απαντα. «μα εσυ δε βλεπεις.Αν μπορεις ..σκυψε πανω από τα λουλουδια κι ισως το γνωρισεις από το κτυπο της καρδιας του.Κι όλα αυτά αν μου δωσεις τα μακρια σου μαυρα μαλλια και να παρεις τα δικα μου τα ασπρα.»
«μονο αυτό?» λεει η μανα και κοβει τα μαλλια της και σκυβει πανω από τα λουλουδια.Μυριαδες  καρδιες μεσα στα λουλουδια.Σταματησε σε ένα και λεει. «Αυτό είναι το παιδι μου. Γνωρισα το κτυπο της καρδιας του.» Εκεινη τη στιγμη ακουει μια βουη. Εφτασε ο χαρος μαζι με το παιδι της..
«Πως μπορεσες κι εφτασες πριν από εμενα « τη ρωτα.
Ειμαι μια μητερα .  
Θελω το παιδι μου.
_Ειναι θελημα Θεου , όχι δικο μου-λεει εκεινος.
-Αν δεν μου το δωσεις θα ξεριζωσω όλα τα λουλουδια
Κι εκει..πριν αρχισει ακομα να τα ξεριζωνει..σκεφτηκε ολες τις μανες του κοσμου που εχουν παιδια....Τα αφησε κι εφυγε...

Aλλα παλι μηπως ξεχναμε την ιστορια του ποιητη που αφηγειται πως ενας ερωτευμενος προκειμενου να πεισει την αγαπημενη του για το μεγεθος της αγαπης της λατρειας του, εφτασε στο σημειο να αφαιρεσει τη καρδια της μανας του, και καθως ετρεχε να παει στην καλη του τη καρδια επεσε ξαφνικα στο δρομο και η μητρικη καρδια σφαγμενη όπως ηταν- τον ρωτησε με μια παρξενη και ανυσηχη φωνη:
»Χτυπησες παιδακι μου?» κι αρχισε να κλαιει.
Ποιος μπορει λοιπον να μην πιστευει σε αυτή την δυναμη της μητροτητας?
Είναι η κυριωτερη δυναμη στα χερια της γυναικας. Είναι η δυναμη αυτή στην οποια φθανει δια μεσου του πονου και της αγαπης.
Και το αισθημα του πονου είναι ανεξαρτητο από τη θεληση του ανθρωπου μα το αισθημα της αγαπης δεν το επιβαλλει καμμια περισταση, Είναι αυθορμητη εκδηλωση
Της ψυχης. Είναι ανωτεροτης. Είναι Εμπνευση, Αν ο πονος καθαγιαζει το αισθημα της μητροτητας, η αγαπη αποτελει τη θεϊκη της εκφραση. Και το αισθημα αυτό της μητροτητας δεν επιδεχεται χαλινο , γιατι δεν είναι απλως αισθημα, είναι μια προϋπαρχουσα φιλοσοφια , είναι αυτή καθ'εαυτη η κοσμογονια..Και ο μεγαλος ποθος του ανθρωπου θα συνεχιζεται , γιατι η μητερα εχει την φρονηση να εγκαρτερει , γιατι εχει το θαρρος να υποφερει, γιατι θελει να κερδιζει τη χαρα με τον πονο. Και μονον οι μητερες γνωρισαν το μυστικο στον αγωνα της επικρατησης της αιωνιοτηας η τη διατηρηση της που τοσο επιθυμουμε ..μα δεν μας ανηκει. Τον αγωνα αυτό ο καθενας αγωνιζεται να διατηρησει με τον τροπο του. Ο καλλιτεχνης με τα εργα του, ο σοφος με τα βιβλια του, ο κυβερνητης με το να διαμορφωνει την εποχη του, κ.ο.κ. Μα μονο
Οι Μητερες το κατορθωσαν και παντα αισθανονται τη δυναμη να επωμιστουν το δυσκολο μα ικανοποιητικο αυτό εργο.

«Επειδη ο Θεος δεν ηθελε να τα καμει όλα μονος του , επλασε τη Μητερα « Λεει μια Ιαπωνικη παροιμια.Μες στη ψυχη της κάθε Μητερας, της κάθε γυναικας Όλα ,, και αυτό το παντοδυναμο ερωτικο ενστικτο είναι λαχταρα για τη μητροτητα. Γιατι πως αλλοιως θα δεχοταν να υποστει το μαρτυριο της γεννας όχι μοναχα μια αλλα και πολλες φορες? Πως θυσιαζοντας τη σωματικη και ψυχικη αντοχη της, θα δεχοταν να υποφερει ολοκληρωτικα, με ολες τις αισθησεις , με ολη την ενεργεια του νου, να υποφερει με μια τετοια ικανοποιηση που είναι ανεξηγητη σε οποιον δεν είναι σε θεση να καταλαβει??

Είναι χαρακτηριστικα τα λογια του Martin  Luther  που ειπε:
«Όταν είναι να γεννηθει ενας ανθρωπος, η μητερα πεθαινει πρωτυτερα, που θα πει: φαινεται σαν να ειχε κιολας πεθανει και συλλογιζεται πως χαθηκε πια.....
Η γυναικα εκεινη τη στιγμη, δε νιωθει άλλο  από πονους, φοβο και κινδυνο, μα η ιδια , αυτή δεν μπορει να βοηθησει τον εαυτο της. Όταν όμως εχει ξεγεννησει, μητε  φοβο αισθανεται πια μητε πονους και ξανανοιωθει  ζωηρη όπως πριν. Πρωτυτερα δεν μπορουσε να σκεφτει ποσο γρηγορα περνουν η στεναχωρια και οι πονοι».
Αλλα μηπως με τη γεννα σταματα και το μαρτυριο της μανας?Ειναι κατοπιν η φροντιδα του παιδιου, η ανατροφη του που δεν είναι καθολου ευκολα. Στη Μανα οφειλουμε τα παντα. Τα  πρωτα μας βηματα, τα πρωτα μας λογια, τη ζωη μας με ένα λογο, το χαρακτηρα μας, τη δυναμη μας, την ανακουφιση και το ξεκουρασμα της ταλαιπωρημενης ψυχης μας. «Μανα μου» λεει βογγωντας ο αρρωστος,»Μανα μου» λεει κι ο κουρασμενος που αποκαμε, «μανα μου» το παιδι που φοβηθηκε, «μανα μου» κι οστεναχωρημενος που τον πνιγει η απελπισια, και νιωθει , αληθεια, να παιρνει δυναμη και θαρρος, ασχετα αν η μανα του τον ακουει ή όχι, υπαρχει ...η δε ζει πια.
 Θελεις κι εσυ να δεις μια γυναικα στο υψος του μεγαλειου της? Δες μια  ΜΑΝΑ.
Την ενσαρκωση κάθε ωραιου και υψηλου, τη πηγη μιας αιωνιας θυσιας.
Μητερες, ποιος μπορει να μετρησει τον πονο σας, την αγαπη σας και τα καρδιοχτυπια σας?
Μια μερα αφιερωμενη σε σας που μας φερατε στη ζωη. Σε σας που δεν εχετε κρατησει καμμια μερα στη ζωη σας για τον εαυτο σας. Στις Μητερες που εχουν αφιερωσει ολη τους τη ζωη για να συνεχιζεται η ζωη των ανθρωπων στο πλανητη. Δικη σας είναι η ανθρωποτητα ολη, δικοι σας ειμαστε ολοι..οι καλοι και οι κακοι, οι ελευθεροι και οι σκλαβοι. Δικη σας πρεπει να νιωσετε τη μεγαλη αυτή γιορτη.
«ΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗ΅ΜΗΤΕΡΑΣ»

(απο αρθρο σε τοπικη εφημεριδα το 1978 -απο την ιδια-)

[Atma]

Χρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες  του κόσμου..




ρια γωγώ ενδιαφέρουσα τα όσα γράψατε..

[riaghul]

Ατμα...
Να ρωτησω καλη μου..
Ειναι το γλυπτο του Ροντεν ή Καμιλλης Γκλωντεν?
Μου μοιαζει η τεχνοτροπια...το ξερεις?

[SALTARISMENOS]

na eyxithw kai egw me tin seira mou xronia polla se oles tis manades kai stin dikia mou pou 26 xronia twra me exei faei stin mapa kai akoma einai eksw apo to dafni  

[minoraki]

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΑΜΑΔΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΗΡΩΙΔΕΣ!
 ]       απο ολα οσα διαβασα κραταω αυτο.....ναι οντως ειμαστε ηρωιδες.....ευχαριστουμε πολυ για τις ευχες σας!

[Ntama]

[size=24][/size]ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ!ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ ΠΟΤΕ ΠΟΣΟ ΣΕ ΑΓΑΠΩ[size=24][/size]

[black_velvet]

Μάνα, μητέρα, μανούλα, μαμά...

Πάλι εδώ είσαι αυτές τις μέρες που σε χρειάζομαι.
Μα, έτσι κι αλλιώς, δεν υπήρχε περίπτωση να λείψεις ποτέ από το πλάι μου!  ]


Χρόνια πολλά σε όλες τις μανάδες του κόσμου!

[jcdenton]

Μαμά μου χρόνια πολλά. Να ζήσεις να σε χαίρομαι.




Τρις τρυφεομαμά μου, ζαχαρένιο μαμακουλίνι μου, καραμελοπαγωτομαμά μου μελένια μαμά μου να ζήσεις.

[anastasia]

xronia polla mana

[xhmeia]

ακριβως πανω απο τον υπολογιστη, εχω κρεμασμενο ενα απο τα δωρα των παιδιων μου .......10, ισως και 12 χρονια πριν .....ενα καδρακι που λεει :
"μανουλα, η καθε ανατολη να σε βρισκει χαρουμενη
και η καθε δυση ευτυχισμενη:53: :53: "

χρονια πολλα μαμα ]χρονια μας πολλα  [/color]                      
(ειμαι ευτυχισμενη που αξιωθηκα να γινω μανα)
χρονια πολλα ομως κ σε οσες ειναι "μανουλες", χωρις να χουν γεννησει, αλλα αγκαλιαζουν παιδια με αλλους τροπους  :53: :53: