Μέλη
  • Σύνολο μελών: 7,373
  • Latest: iguzovec
Stats
  • Σύνολο μηνυμάτων: 360,324
  • Σύνολο θεμάτων: 11,759
  • Online today: 387
  • Online ever: 1,061 (Οκτωβρίου 10, 2023, 08:28:42 ΠΜ)
Συνδεδεμένοι χρήστες
  • Users: 0
  • Guests: 382
  • Total: 382

ΠΥΞ ΛΑΞ

Ξεκίνησε από PoiSoN_GiRL, Μαΐου 23, 2005, 08:19:48 ΜΜ

« προηγούμενο - επόμενο »

PoiSoN_GiRL

Έπαψες αγάπη να θυμίζεις


Ο καφές σου έχει κρυώσει
και το ράδιο κλειστό τώρα για μέρες
 
σε θυμάμαι είχες ξαπλώσει
στου μονού μου κρεβατιού τις καλημέρες
 
Το ξέρω πως δεν το διάλεξα  
αν έπρεπε τη σκέψη μου να ορίζεις
μα ακόμα δεν κατάλαβα
γιατί έπαψες αγάπη να θυμίζεις

Υπάρχουν το νιώθω υγρά μονοπάτια
υπάρχουν κομμάτια από φως στη σιωπή  
τραγούδια που 'γίναν με δάκρυα στα μάτια
τραγούδια που 'γίναν απλά η αφορμή

Το ξέρω πώς...

PoiSoN_GiRL

Εσύ εκεί


Εσύ εκεί κι εγώ στου πόνου τον παράλληλο βαρύς χειμώνας
και το κλίμα ακατάλληλο
Εσύ εκεί κι εγώ στου πόνου το υπόγειο να σε γυρεύω
σε μια ψεύτικη υδρόγειο
 
Εσύ εκεί κι ο έρωτάς σου διαταγή και τελεσίγραφο  
Κι εγώ εδώ όλη τη νύχτα αγκαλιά μ' ένα αντίγραφο  
 
Εσύ εκεί     εσύ εκεί
 
Εσύ εκεί κι εγώ στου πόνου τα μεγάφωνα να τραγουδάω
της αγάπης τα παράπονα
Εσύ εκεί κι εγώ σκυμμένος στην κασέτα σου
να με ματώνει η φωνή σου και το ψέμα σου
 
Εσύ εκεί     εσύ εκεί  
Εσύ εκεί κι ο έρωτάς σου διαταγή και τελεσίγραφο  
Κι εγώ εδώ όλη τη νύχτα αγκαλιά μ' ένα αντίγραφο  
 Εσύ εκεί     εσύ εκεί  

PoiSoN_GiRL

Η εικόνα του χειμώνα


Απ'το παράθυρο έρχεται η εικόνα του χειμώνα
βροχή που πέφτει δέντρα που λυγίζουν στο βοριά
και'σύ σκυμένος πάντα εδώ με χέρια ματωμένα
συζήτηση αρχινάς με τον καθρέφτη σιωπηλά


Γύρω σου κάποιες κίτρινες παλιές φωτογραφίες
την εποχή που ήσουνα παιδί
Το ραδιόφωνο απ'τα χρόνια του '50
στης μοναξιάς σου παρηγοριάς φωνή


Τι σου'δωσέ η ζωη καλό για να θυμάσαι
σε πότισε με χάπια ηδονής
Παραμυθένια χρώματα και γεύσεις του θανάτου
σε κάθε βήμα σου, σε κάθε σου στιγμή


Τώρα ο καθρέφτης έμεινε μονάχος μάρτυρά σου
σύμμαχος με τ'αθλια τα χρόνια που μισείς

Σ'ένα τασάκι βρίσκονται σβησμένα τ'ονειρά σου
σ'ένα μπουκάλι με ποτό η ίδια σου η ζωή

PoiSoN_GiRL

Κόκκινος στίβος


Γυρίζω και βρίσκω, την κιθάρα μου σπασμένη
τα μάτια σου κόκκινα  να με κοιτούν
Ο δρόμος που διάλεξες εκεί σε περιμένει
όμως σε μάγεψε το φως του φεγγαριού
 
Κόκκινος στίβος δε μας θέλουν μαζί
κόκκινος στίβος κι ζωή μικρή
Τα ρούχα στο πάτωμα, όλα μου φταίνε
κι δρόμοι μισοί γι' αυτούς που δεν κλαίνε
 
Κόκκινος στίβος δε μας θέλουν μαζί
κόκκινος στίβος τρέχω εδώ κι εκεί
Τα ρούχα στο πάτωμα, όλα μου φταίνε
Κι δρόμοι μισοί γι αυτούς που δεν κλαίνε
 
Κάθε μορφή που μοιάζει με σένα, με σκοτώνει
κάθε σου βλέμμα αγαπημένο, το μισώ
Χθες βράδυ μου ζήτησες ξανά να μείνεις μόνη
μα, μέσα νοιώθω πως σε λίγο θα σε δω
 
Κόκκινος στίβος ...

PoiSoN_GiRL

Μέλιδρον (Είναι ωραία η θάλασσα)


Θέλω να τρέξω να πετάξω να χαθώ
όμως φοβάμαι τι θα γίνει αν γυρίσω
τον εαυτό μου να γελάσω προσπαθώ
μα κάπου μέσα μου βαθειά δεν θα τον πείσω.
Αυτά σκεφτότανε τα βράδια στη δουλειά
κι η γκρίζα αύρα της γινότανε πιο μαύρη
θλιμμένα ναι,καλά ευχαριστώ
μα άλλο πράγμα τη τρυπάει και τη χαλάει..

Είναι ωραία η θάλασσα γιατί κινείται πάντα
κι αν έχεις βρει πολλές στεριές καμία δεν σ'αράζει
δώσ'μου για φιλοδώρημα τραγούδι με τη μπάντα
είναι ωραία η θάλασσα γιατί με'σένα μοιάζει.

Άσε με άνθρωπε να κάνω ότι αισθανομαι
βαρέθηκα για πράγματα σωστά να μου μιλάνε
πες μου μονάχα τι ποτό γεμίζει το ποτήρι σου
κι αν θέλεις περισσότερο εδώ δε σε κερνάνε.
Δε τελειώνει η ζωή σε μία άρνηση
κι αν έχεις άντερα την άνοιξη ακολούθα
τι σε πειράζει αν σε δείχνουνε στο σπίτι σου
γιατί εφόρεσες ανάποδα τα ρούχα.

Είναι ωραία η θάλασσα.........

PoiSoN_GiRL

Μια συνουσία μυστική


Άγνωστοι φόβοι στο μυαλό σου πολεμούν,
με τις σκιες που κρυφά σε τυλίγουν κάθε βράδυ.
Ανυποψίαστοι περαστικοί γελούν μαζί σου,
μα τους ανέχεσαι παθητικά με τη σιωπή σου.

Μια συνουσία μυστική,
μια συνουσία μυστική της διαφθοράς,
χώροι στενοί μες στη μιζέρια,
δε νιώθεις τίποτα.

Πετάς τα ρούχα σου ψηλά,
γυμνός μες τη χαρά σου,
κρατάς τη λύπη σου μακριά,
δε νιώθεις τίποτα.

PoiSoN_GiRL

Μοναξιά μου όλα


Στις άδειες πόλεις που γυρνάς
εικόνες σε ξοδεύουν
αδύναμος να προσκυνάς
αυτούς που σε ληστεύουν

Σαν δαίμονας να κουβαλάς
του κόσμου τους χειμώνες
στα μάτια της να κυνηγάς
παλιούς μικρούς κανόνες

Μοναξιά μου όλα,μοναξιά μου τίποτα
μη μ' αφήνεις τώρα που είναι όλα πιο δύσκολα
έρωτα μου όλα, κι έρωτά μου τίποτα
μη μ' αφήνεις τώρα που είναι όλα πιο δύσκολα

Τις νύχτες ντύνεσαι μικρός
κάποιον θα ξεγελάσεις
και ένα κακό που ήρθε χθες
τρέχεις για να προφτάσεις

Μοιάζουν οι δρόμοι με φωτιά
τα βράδια του θανάτου
έρωτας που μυρίζει πια
αρένα στο άγγιγμά του

PoiSoN_GiRL

Μόνο για κείνη μη μου λες


Αν έρθεις απ'το σπίτι τα χαράματα
θα έχω το κλειδί πανω στην πόρτα
Αν θέλεις θα γκρεμισουμε τα φραγματα
δυο ταχυδρόμοι που ξεχάστηκαν στη βόλτα

Πες μου, πες μου αν θέλεις τι φοβάσαι στις γιορτές
Πες μου, πες μου αν θέλεις τι φοβάσαι στις γιορτές
Μόνο για κείνη μη μου λες
Μόνο για κείνη μη μου λες
Την έχω κλείσει μες στο χθές
Την έχω κλείσει μες στο χθές
Μόνο για κείνη μη μου λες

Αν έρθεις απ' το σπίτι τα χαράματα
να πεις τις πιο καλές σου ιστορίες
αυτές που ζωντανεύουνε τ'αγάλματα
και κατεβάζουν τα ρολά στις απορίες

Πες μου, πες μου αν θέλεις
τι φοβάσαι στις γιορτές
Πες μου, πες μου αν θέλεις
τι φοβάσαι στις γιορτές
Μόνο για κείνον μη μου λες
Μόνο για κείνον μη μου λες
Μόνο για κείνον μη μου λες

PoiSoN_GiRL

Να με θυμηθείς

Κάθε που νιώθω μοναξιά
Σκέφτομαι πως υπάρχεις
Και θέλω να 'ρθω εκεί κοντά
Τίποτα να μην πάθεις

Θα πλέξω χρώμα της φωτιάς
Απ' το χαμόγελό σου
Σε άδεια δωμάτια σκοτεινά
Να βλέπω απ' το φως σου

Να με θυμηθείς να με θυμηθείς
Δεν φταίω εγώ  
που μέσα μου θα ζεις

Κάθε που δένομαι σκυφτός
στα άγρια όνειρά μου
Νομίζω σαν ηθοποιός
πως βρίσκεσαι κοντά μου

PoiSoN_GiRL

Να 'ρθεις όπως θα 'ρθουν τα χελιδόνια


Τι και αν με πίκρανες πολύ μέσα μου η αγάπη ζωντανή
είναι για σένα όπως τότε που σε είχα
Κατάρα αν είσαι ή προσευχή ή κάποιας θάλασσας ακτή
ή κάποια μοίρα που με μάγεψε στα αλήθεια

Σε μυρίζω στον αέρα του χειμώνα
με χαιδεύεις όταν γίνεσαι βροχή
Να γυρίσεις σαν θα 'ρθουν τα χελιδόνια
και της άνοιξης να πάρεις τη μορφή

Μα λεν συνέχεια οι παλιοί πως αν ραγίσει το γυαλί
σβήνει η αγάπη και η θλίψη καίει τα στήθια
Κι αν βρεί ο χρόνος γιατρικό και πείς ξανά το σ' αγαπώ
ψέμα αν είναι δε θα ξέρεις η αλήθεια

PoiSoN_GiRL

Να χαθώ στα βήματά σου


Δε θα ψάξω να βρω αφορμές
που σκοτώνουν τη νύχτα
δε θα ψάξω να βρω εραστές
που δε θέλουν να χάσουν

Αγκαλιά σου θα με βρει η αυγή
αγκαλιά σου θα με βρει η αυγή

Να κρυφτώ μες στη σκιά σου να
χαθώ στα βήματά σου
να χαθώ όπως δε μ' έχασες ποτέ
σου να χαθώ
Να κρυφτώ μες στη σκιά σου για ν'
αγγίξω την καρδιά σου
να κρυφτώ στους εφιάλτες σου σαν
ίσκιος να κρυφτώ

Θα κοιτάξω να μπω στο καράβι που
φεύγει το βράδυ
πελαργός που πήρε το φεγγάρι ξοπίσω

Αγκαλιά σου θα με βρει η αυγή
αγκαλιά σου θα με βρει η αυγή

Να κρυφτώ μες στη σκιά σου
να χαθώ στα βήματά σου
να χαθώ όπως δε μ' έχασες ποτέ
σου να χαθώ
Να κρυφτώ μες στη σκιά σου
για ν' αγγίξω την καρδιά σου
να κρυφτώ στους εφιάλτες σου
σαν ίσκιος να κρυφτώ

PoiSoN_GiRL

Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο


Άγονη πλήξη μιας ζωής, δίχως έρωτα
της ερημιάς μου τέρας, της πόλης μου θηρίο
μη με φοβάσαι
Αλλοπαρμένη έκφραση οι τοίχοι σου θυμίζουν
τον πρώτο σου έρωτα
Οι πιο πολλοι αδιάφορα κενοί, σε λυγίζουν
όπου και να 'σαι
Στα σκοτεινά δρομάκια οι σκιές γλιστράνε
επικίνδυνα

Στα ηλεκτρισμένα ξενυχτάδικα οι γυναίκες μισοκρύβονται
πίσω απ'τη λήθη
Στα κολασμένα παζάρια της λεωφόρου οι αστυνόμοι
οι πλούσιοι επαρχιώτες μηχανόβιοι
Μάσκες ακάλυπτες μικρές στο γύρο του θανάτου
που τρεμοπαίζουν τον άγγελο ή τον δαίμονα
Στις άκρες των δακτύλων τους, ξημέρωμα Σαββάτου

Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς
στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω
Δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
Κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων

Ό,τι αξίζει πονάει, κι έίναι δύσκολο
Για να μην υποφέρεις φύγε μακριά μου
κρύψου απο μένα
Δεν ξέρω αν φεύγεις, τώρα, για το λίγο μου
ή αν αυτό που νιώθω ήταν πολύ
πολύ για σένα, πολύ για σένα

Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς
στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω
Δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
Κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων

PoiSoN_GiRL

Όλο μ' αφήνεις να σ' αφήσω


Αγάπης φώς της γής ταξίδια
μαύρα παράξενα παιχνίδια
στο φώς του ήλιου θ' ακουμπήσω
το καλοκαίρι να μυρίσω.

Μ' άσπρο πανί θα ταξιδέψω
μικρό κορίτσι να σε κλέψω
όσο αγαπάω μένω πίσω
κι όλο μ' αφήνεις να σ' αφήσω

PoiSoN_GiRL

Πούλα με


Πούλα με ακόμα μια φορά, δεν με πειράζει.
Δεν με πειράζει που θα μείνω μοναχός.
Δεν με πειράζει που τα μάτια σου σ'αυτόν τα θυσιάζεις.
Γιατί απόψε το κορμί σου θα 'ναι αλλού.

Θα 'ναι σε κάτι ξεχασμένα καλοκαίρια.
Θα 'ναι στις νύχτες της ατέλειωτης σιωπής.
Θα 'ναι στα φιλμ της χαράς και της μιζέριας.
Θα 'ναι σε όλα που περάσαμε μαζί.

Πούλα με λοιπόν στο ξαναλέω. Πούλα με για λίγη σιγουριά.
Πούλα με πολύ φτηνά δεν ξέρω, ίσως αύριο να 'ναι αργά.

Κι αν σε βλέπω αδιάφορα ξερά, δεν με πειράζει.
Δεν με πειράζει κι αν τα χείλη σου γελούν.
Μια καληνύχτα κι αν μου πείς δεν με πειράζει.
Γιατί απόψε το κορμί σου θα 'ναι αλλού.

PoiSoN_GiRL

Πυξίδα


Από μικρός στην αγκαλιά των λογισμών μου
είχα διαλέξει από όλα μου τα λάθη
να κυνηγάω με το ξύλινο άλογό μου
μια οπτασία που κρυβότανε στα δάση

Από μικρός γυροβολούσα τα ποτάμια
με άγριους φίλους που χτυπούσαν τα σπαθιά τους
ξάπλωνα νύχτα στα βρεγμένα τα καλάμια
και δίπλα ο Έλβις είχε ανοίξει την καρδιά του

Ζήσε μονάχα την στιγμή και άσε το μετά
ένα σωσίβιο η ζωή που ξεφουσκώνει αργά
Ζήσε μονάχα την στιγμή και άσε το μετά
ένα σωσίβιο η ζωή που ξεφουσκώνει αργά

Μικρός πολύ σε μια σπηλιά με σταλακτίτες
μπροστά μου πέταξε μια μαύρη νυχτερίδα
πες μου που πάνε όταν πεθαίνουν οι αλήτες
αφού η ψυχή τους έχει χάσει την πυξίδα

Ζήσε μονάχα την στιγμή και άσε το μετά
ένα σωσίβιο η ζωή που ξεφουσκώνει αργά
Ζήσε μονάχα την στιγμή και άσε το μετά
ένα σωσίβιο η ζωή που ξεφουσκώνει αργά

382 Επισκέπτες, 0 Χρήστες