LaLaLa ... !

[PoiSoN_GiRL]

Παλιά φωτογραφία
στην άδεια παραλία
σιωπή
κοιτάζω απ'το μπαλκόνι
το δρόμο που θολώνει
η βροχή.
Λένε πως στη χώρα που ναυάγησες
βασιλεύουν οι μάγισσες
βουλιάζουνε στο βυθό και σε βγάζουνε
στον αφρό.
Λένε πως μας άφηνες στα κύματα
φυλαχτά και μηνύματα
τα βρήκανε τα παιδιά και χαθήκανε
ξαφνικά.
Η πόλη σαν καράβι
τα φώτα της ανάβει
γιορτή.
Θυμάμαι που γελούσες
να μείνω μου ζητούσες
παιδί.
Λένε πως στη χώρα που ναυάγησες
βασιλεύουν οι μάγισσες
βουλιάζουνε στο βυθό και σε βγάζουνε
στον αφρό

[PoiSoN_GiRL]

δεν ξέρω τι πρέπει να πω
δεν ξέρω τι πρέπει να σκεφτώ
αν θα 'ναι για πάντα, αν θα 'ναι σωστό
δεν ξέρω τι κάνεις, δεν ξέρω που πας
αν ψάχνεις να βρεις όλα αυτά που αγαπάς
αν στέκεσαι κάπου ή απλά προσπερνάς

δεν ξέρω πως να ξαναμπώ στα μάτια σου σαν ένα φως
σαν ένα φως λυτρωτικό στα μάτια σου

δεν ξέρω ποιο δρόμο να διαβώ
ποια πόρτα ν' ανοίξω να μπω
αν θα 'ναι για πάντα, αν θα 'ναι σωστό
δεν ξέρω τι πρέπει να σκεφτώ
αυτό που θέλω ή αυτό που ποθώ
αν θα 'ναι για πάντα, αν θα 'ναι σωστό

δεν ξέρω πως να ξαναμπώ στα μάτια σου σαν ένα φως
σαν ένα φως λυτρωτικό στα μάτια σου

[PoiSoN_GiRL]

Άστρο θαμπό του πρωϊνού
για χάρη αγρυπνούμε.
Η αναπνοή μας σου μιλά
κι οι βράχοι κρυφανκούνε,
άστρο του πρωϊνού!

Το φως σου από ουρανό
απόμακρο το στέλνεις
άστρο θαμπό του πρωϊνού
που τη ζωή μας φέρνεις
άστρο του πρωϊνού!

Ένα λοφίο πορφυρό
φορώντας πλησιάζεις,
αστέρι, που πριν έρθεις καν,
άστρο μου φέυγεις πάλι
άστρο του πρωϊνού!

Άστρο θαμπό του πρωϊνού
βλέπουμε να σιμώνεις
κι όσο έρχεσαι λαμπρύνεσαι,
το φως σου δυναμώνεις,
άστρο του πρωϊνού!

Άστρο θαμπό του πρωϊνού
για χάρη σου αγρυπνούμε
και τούτη η μέρα ας μας βρει
μ' αυτούς που αγαπούμε,
άστρο του πρωϊνού!

[PoiSoN_GiRL]

Η μέρα φεύγει ποιος την κλέβει
ήξερα μα ξέχασα
όσοι δούλεψαν κι όσοι παιδέψαν
τα λερωμένα πέταξαν

Κι εσύ αποσπερίτη μου
του δειλινού ταιριάζεις
άδολα είναι τα μάτια σου
και μην τα κατεβάζεις

Οι πολιτείες πάντα χορεύουν
σε ρυθμό κιρκαδιανό
τα φώτα ανάβουν να προλάβουν
της νύχτας το μετέωρο

Κι εσύ αποσπερίτη μου
του δειλινού ταιριάζεις
άδολα είναι τα μάτια σου
και μην τα κατεβάζεις

Τα βήματά μας άθελά μας
είναι δώρα ακριβά
γι' αυτούς που μένουν και περιμένουν
το σούρουπο μιαν αγκαλιά

Κι εσύ αποσπερίτη μου
του δειλινού ταιριάζεις
άδολα είναι τα μάτια σου
και μην τα κατεβάζεις

Μες στο σκοτάδι θα 'ρθουν πάλι
μακρινές μαρμαρυγές
να ψιθυρίσουν να θυμίσουν
τρεις απανωτές φορές

[PoiSoN_GiRL]

Μέσα στα χαλάσματα του χρόνου τριγυρνώ
σαν στοιχειό στοιχειώνομαι σε κάστρο σκοτεινό.
Κι όλα τα σημάδια απ' το κορμί και το μυαλό
ερείπια φαντάσματα με σπρώχνουν στο κενό.

Το ξέρω χάνομαι, χάνομαι,
το αισθάνομαι
χάνομαι, χάνομαι εδώ.
Χάνομαι, χάνομαι,
το αισθάνομαι
χάνομαι, μα δεν υποχωρώ.

Μες στο παραλήρημα, στο παραμιλητό
ιδρώνω, σβήνω, καίγομαι, παγώνω και ριγώ.
Μες στη φαντασίωση, στης νύχτας το ρυθμό
υψώνομαι, βυθίζομαι, γιορτάζω και πενθώ.

Το ξέρω χάνομαι, χάνομαι,
το αισθάνομαι
χάνομαι, χάνομαι εδώ.
Χάνομαι, χάνομαι,
το αισθάνομαι
χάνομαι, μα δεν υποχωρώ

[PoiSoN_GiRL]

Σε κάθε κίνησή σου υποφέρω
Νόμιζα πως σε ήξερα,μα δε σε ξέρω
Σε κάθε σου ματια,κάθε σου βλέμμα
Υπάρχει μια αλήθεια κι ένα ψέμα,
τι να πω...

Μυστήριο ο έρωτας μαζί σου
Το πάθος κι η ηδονή απ'το κορμι σου
Κάθε αμφιβολία μου λυτρώνει
Κι αισθάνομαι πως είμαστε οι μόνοι
εραστές...

Καίγομαι γλυκά στη φλόγα σου
Νιώθω σα θεός στο σώμα σου
Γίνομαι καπνος,που σε τυλίγει(μ'ενα φιλί)
Και σε αγγίζει.......(κάθε στιγμή)

Η εικόνα σου σημάδι στο μυαλό μου
Γεμίζει καθε βράδυ το κενό μου
Αγάπη μου ανεξίτηλη στο χρόνο
Τα λάθη σου εχω μάθει να πληρώνω,
τι να πω...

Καίγομαι γλυκά στη φλόγα σου
Νιώθω σα θεός στο σώμα σου
Γίνομαι καπνός,που σε τυλίγει
(μ'ένα φιλί)
Και σε αγγίζει.....

[PoiSoN_GiRL]

Εγώ δεν είμαι ποιητής είμαι στιχάκι
είμαι στιχάκι της στιγμής
πάνω σε τοίχο φυλακής
και σε παγκάκι

Με τραγουδάνε οι τρελοί και οι αλήτες
καταραμένη είμαι φυλή
με μιαν εξόριστη ψυχή
σ' άλλους πλανήτες

Εγώ δεν είμαι ποιητής
είμ' ο λυγμός του
είμαι ένας δείπνος μυστικός
δίπλα ο Ιούδας κλαίει σκυφτός
κι είμ' αδερφός του

[PoiSoN_GiRL]

Εδώ στη ρωγμή του χρόνου
Κρύβομαι για να γλιτώσω,
απ' του Ηρώδη το μαχαίρι
Μισολειωμένος στη Χιροσίμα σου
Κάτι προγόνων ξύδι και χολή
σ' αυτήν την άδεια πόλη
 
Εδώ στη ρωγμή του χρόνου
Θάβομαι για να μεστώσω
μες του Διογένη το πιθάρι
Στον όγδοο μήνα της, είναι η ελπίδα μου
Σχεδόν το βρέφος γύρω περπατά
καθώς εσύ κουρνιάζεις
 
Εδώ στη γιορτή του πόνου
Ντύνομαι να μην κρυώνω
του Ουλιάνωφ το μειδίαμα
Σαντάλια του Χριστού, φορώ στα πόδια μου
Πραίτορες, βράχοι γύρω μου σωρό
μα 'γω θα αναστηθώ

[PoiSoN_GiRL]

Για το χαμόγελό σου τραγουδώ
γιατί μου δείχνει πως το κλάμα έχεις γνωρίσει
και για το βάδισμά σου το γλυκό
που μόνο όποιος σκόνταψε μπορεί να εκτιμήσει

αυτό το χάδι που 'ναι τόσο τρυφερό
είναι από χέρια που σκληρά έχουν παλέψει
κι αυτά τα χείλη που με αγάπη με φιλούν
δεν τ' άκουσα ποτέ πικρή να πούνε λέξη

Για το χαμόγελό σου τραγουδώ
που όσο κι αν πόνεσες δεν το εγκαταλείπεις
που με κουράγιο με γεμίζει αν το δω
και χάνονται με μιας τα σύννεφα της λύπης

Είμαι στ' αλήθεια τυχερός που σ’ έχω εδώ
όταν τα πράγματα ζορίζουνε τριγύρω
και ξέρω αν τύχει και ποτέ εξαντληθώ
θα 'σαι στο πλάι μου επάνω σου να γύρω

[PoiSoN_GiRL]

Μα γιατί το τραγούδι να 'ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ' την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και με 'πνιξε
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις

Σ' αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος
λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό

Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το 'χει δει

Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό

[PoiSoN_GiRL]

Είναι μακριά το ξέρω η πόλη
Θ'άνοιγες πλατιά την αγκαλιά σου
Είσαι μακριά,κοιμάσαι μόνη
φόβου τα σημάδια στην καρδιά σου

Είναι μακριά το ξέρω η πόλη
Θ'άνοιγες πλατιά την αγκαλιά σου
Σπέρμα φτηνό σου δίνουν όλοι
και εσυ να μην θυμάσαι το όνομα τους

Σ'όλους δίνεσαι,σ'όλους δίνεσαι
Κρύβεις το ψέμα,την αλήθεια
και υποκρίνεσαι..

Είναι κοντά το ξέρω η ώρα
του έρωτα θα κάνεις την σκιά σου
Έξω νυχτώνει,έρχεται μπόρα
και εσένα πάλι άδεια η αγκαλιά σου

Σ'όλους δίνεσαι,σ'όλους δίνεσαι
Κρύβεις το ψέμα,την αλήθεια
και υποκρίνεσαι..

[PoiSoN_GiRL]

Κοίτα εκείνη τη γυναίκα.
Βάλε τις ασημένιες μπότες σου και κάν' την προσευχή σου.
Κι όλες αυτές οι ζήλιες γι' αυτούς που έχουν πιο πολλά,
όλοι αυτοί οι φόβοι που με κάνουν και τρέμω,
έχουν να κάνουν με την αγάπη...
Θα σηκωθώ το πρωί να δω την Ανατολή
κι ο Ήλιος, ο Ήλιος δε θα ξαναδύσει.
Οι χιλιάδες ερωμένες μου, θα ριζώσουν βαθιά μέσα μου
και δε θα μου λείψουν ξανά ποτέ.
Ποτέ...
Αλλά, αλλά αν με κάνεις να κλάψω,
αν με κάνεις να σπάσω,
αν με κάνεις να δω τη φαντασίωση της αγάπης,
τότε, τότε ίσως να ήρθε η ώρα τώρα
να μαζέψω τα σπασμένα μου κομμάτια για πάντα
και να γυρίσω επιτέλους σπίτι...
Μου φαίνονται όλα αυτά τόσο δύσκολα.
Γύρνα απλά μια σελίδα πίσω.
Τότε θα δεις τον πόνο μες στις σκιές μου.
Ποιος δε πληγώθηκε απ' την αγάπη;
Ειναι σα να βάζεις το βασίλειό σου πάνω στην άμμο.
Αλλά, αλλά αν με κάνεις να κλάψω,
αν με κάνεις να σπάσω,
αν με κάνεις να δω τη φαντασίωση της αγάπης,
τότε, τότε ίσως ήρθε η ώρα
να μαζέψω τα σπασμένα μου κομμάτια για πάντα
και να γυρίσω επιτέλους σπίτι...
Άλλη μια φορά...
Άλλη μια φορά...
Άλλη μια φορά...
Άλλη μια φορά...
Άλλη μια φορά...
Άλλη μια φορά...
Σταγόνες υγρασίας στο ταβάνι...
Η φλόγα μέσα μου τρεκλίζει, πάει να σβήσει...
Σαν ταξιδιώτης μακρυνός, ξενιτεμένος
μέσα στην ίδια του τη σκέψη στοιχειωμένος.
Σαν οπτασίες τριγυρίζουνε τα βράδυα
κι απ' το κορμί μου κλέβουνε τα χάδια,
του βίου τ' αφανέρωτα σημάδια,
σαν ταξιδιάρικα πουλιά μ' ακολουθάνε.
Άλλη μια φορά δεν έχω...
Δεν έχω...
Άλλη μια φορά αντέχω...
Αντέχω...
Άλλη μια φορά δεν έχω...
Δεν έχω...
Άλλη μια φορά αντέχω...
Αντέχω...
Αντέχω...
Αντέχω...
Αντέχω...
Άλλη μια φορά αντέχω...
Αντέχω...
Αντέχω...
Αντέχω...
Αντέχω...

[PoiSoN_GiRL]

Ζητάς να ψάξεις μες στη γη μου
μήπως και βρεις το θησαυρό σου.
Μια χούφτα γυάλινα πετράδια,
ανταλλαγή με τον καλό σου.

Σαν μάγισσα μ'έχεις μαγέψει
και περπατώ όπου πατάς.
Λινά φορέματα φοράς κι όλα τα αντίο προσπερνάς
με το μαχαίρι της αγάπης, μ'ένα ποίημα.

Αντίο αγάπη διχασμένη,
αντίο αγάπη δυνατή
δεν έχει σύνορα η φυγή

Σαν μάγισσα μ'έχεις μαγέψει
και περπατώ όπου πατάς
Χορεύω μέσα στο χορό σου
κι αναστενάζω στον καημό σου
Όταν το δάκρυ σου κυλάς
όταν το δάκρυ σου κυλάς.

Αντίο αγάπη διχασμένη
αντίο αγάπη δυνατή
δεν έχει σύνορα η φυγή
Ούτε η καρδιά υπομονή
για να χωρέσει μια στιγμή

Αντίο αγάπη διχασμένη
αντίο αγάπη δυνατή.
Αντίο αγάπη διχασμένη
αντίο αγάπη δυνατή
δεν έχει σύνορα η φυγή
δεν έχει σύνορα η φυγή[/u]

[PoiSoN_GiRL]

Δεν θέλω να 'μαι αθάνατος
θέλω μόνο να 'μαι αληθινός
όμορφη, ώρα όμορφη, να κρατηθώ μακριά πες μου πώς
να σταθώ για πάντα πλάι σου φάρος μες την ομίχλη

Κάπου θα μείνω πίσω
κοιτάζοντας τον κόσμο να περνά
ίσως μετά να τρέξω πίσω απ' όσα η καρδιά μου λαχταρά

Όχι μωρό μου δεν είμαι άγγελος
να σταθώ πιο ψηλά
όλους μας παίρνει ο ίδιος άνεμος
κάποια μέρα κι εσύ θα το νιώσεις

Είμαι μικρός ακόμα για το διαμαντένιο σου ουρανό
κι όμως μεγάλος τώρα πια πίσω απ' το δάχτυλό μου για να κρυφτώ
δεν ξέρω άλλη χώρα μυθική για να σ' οδηγήσω

Ίσως τ' αφήσω γι' αύριο
μοναχά για να τ' ονειρευτώ
ίσως να μη θυμάμαι αύριο πως γι' αυτό μόνο ζω...

Όχι μωρό μου δεν είμαι άγγελος
να σταθώ πιο ψηλά
όλους μας παίρνει ο ίδιος άνεμος
κάποια μέρα κι εσύ θα το νιώσεις

[PoiSoN_GiRL]

Σήμερα ,τα χρώματα μεγάλωσαν μετά τη βροχή
σήμερα,τα πήρες και ζωγράφισες μια εικόνα μαγική
κι εγώ από μέσα θα περάσω η πόρτα είν' ανοιχτή

Στην μαγική σου εικόνα
που όλα μονιάζουν μάτια μου
κι όλα είναι μέσα σ' όλα
έσβησαν τα σκοτάδια μου
μέσα στα χέρια σου οι εποχές
ένα ποτάμι που κυλά
σ' αρχαίες πόλεις σ' εξοχές
κι έπειτα χύνεται ξανά
στην μαγική σου εικόνα ...

Σήμερα,είμαι ένα φύλλο που πέφτει στη γη στα πόδια σου
Σήμερα,είμαι μια μικρή σιωπή ανάμεσα στα λόγια σου
Δε θέλω τίποτα ν' αλλάξω τούτη τη στιγμή

Στην μαγική σου εικόνα ...