Μέλη
  • Σύνολο μελών: 7,373
  • Latest: iguzovec
Stats
  • Σύνολο μηνυμάτων: 360,324
  • Σύνολο θεμάτων: 11,759
  • Online today: 606
  • Online ever: 1,061 (Οκτωβρίου 10, 2023, 08:28:42 ΠΜ)
Συνδεδεμένοι χρήστες
  • Users: 0
  • Guests: 574
  • Total: 574

Αλκινοος Ιωαννιδης

Ξεκίνησε από PoiSoN_GiRL, Ιουνίου 18, 2005, 07:54:31 ΠΜ

« προηγούμενο - επόμενο »

PoiSoN_GiRL

Requiem

Πως τό ‘φεραν ο Χρόνος κι ο Καιρός
σε τραγουδιάρα Χώρα μοναχός
καλογεράκος γκρίζος, σκονισμένος ψαλμός
αποδεκατισμένος, κρυφός, κλεισμένος, σιωπηλός.

Κλείνεις καλά το σπίτι σου
γεμίζεις το ποτήρι σου
βαφτίζεις το κλειδί σου Φυλακή
ό,τι σ’ελευθερώνει ,σε κλειδώνει
κι ό,τι σε φανερώνει είναι που δεν το διάλεξες εσύ.

Είσαι απλώς ένας μέσα στους πολλούς
δωμάτιο σ’ένα Σπίτι από καπνούς
είσαι μια τυφλωμένη καπνοδόχος
κι ο κουρασμένος ξενοδόχος
του άφραγκού σου εαυτού.

Κλείνεις το παραθύρι σου
και σπάζεις για χατήρι σου
τη Λέξη που αγαπούσες πιο πολύ
ό,τι δεν σε σκοτώνει σε χρεώνει
κι ό,τι σε ξεπληρώνει είναι η αφεντιά σου η δειλή.

Μια μέρα θα βγώ από το σπίτι και θα έχουν φύγει όλοι
παντού ερημιά, όλα παρατημένα ανοικτά
ένα ξυπνητίρι θα χτυπά μα κανείς δε θα το κλείνει.

Ηρθε το Τέλος του Κόσμου
Μπήκαν σε κάτι μεγάλα ιπτάμενα κλουβιά
και φύγαν να γλιτώσουν
όσοι δεν χώρεσαν τους σκότωσαν
κι έμεινα μόνος.

Μα πως δεν το έμαθα;
Το είπε το ραδιόφωνο, το είχα κλείσει
Το είπε η τηλεόραση, την είχα σπάσει
Το είπαν οι αρμόδιοι, δεν ψήφισα
Κι έμεινα εδώ…

Θα βάλω τα καλά μου
Θα ανέβω στο λόφο
να δω το τελευταίο ηλιοβασίλεμα
θα θυμηθώ ένα παραμύθι
κάπου μακριά οι άνθρωποι
θα νομίζουν πως είναι ακόμα ζωντανοί…

θα ξημερώσει ο Πόνος και θα δεις
το Φώς της Σταυρωμένης Κυριακής
θάναι το Σύννεφο άδειο
δίχως λόγια σταματημένα
τα ρολόγια θα ακούν τον χτύπο της βροχής

PoiSoN_GiRL

Αδιέξοδο

Δεν έχω τι να τραγουδήσω τι να πω
είναι η φωνή μου ένα σήμα από καπνό
κι έτσι για πάντα λέω το στόμα μου να κλείσω
για τίποτα άλλο πια να μην ξαναμιλήσω
μα πάλι πώς θα ζήσω

Μέσα σε σχολεία μέσα σε πανεπιστήμια
μέσα σε ωδεία σε στρατούς και γυμναστήρια
πέρασα χρόνια άλλος μπήκα κι άλλος βγήκα
κι έχω τη μόρφωση για όπλο και για προίκα
κι ένσημο για το ΙΚΑ

Φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι φανερώνει
ό,τι αγαπούσα και το άφησα ό,τι μισούσα και το κράτησα
φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι ξεδιπλώνει
τον εαυτό μου που τον ξέχασα το μέσα κόσμο μου που έχασα
με τέτοια που 'χω ψυχολογία, πώς θα βγω στη συναυλία;

Πάρε τα πάνω σου μικρέ πάρε τα πάνω σου
πάρε μολύβι κι έλα κάθησε στο πιάνο σου
και φτιάξε πάλι την αρχαία συνταγή
μ' ένα τραγούδι να γλυκάνεις την ψυχή
μα άραγε θα μου βγει;

Πρέπει να αδειάσεις το κεφάλι σου απ' τις σκέψεις
μήπως μπορέσεις τελικά να το αντέξεις
αυτά μου είπαν κάποιοι φίλοι χτες το βράδυ
μα εγώ το μόνο που ζητούσα ήταν το χάδι
και μια τους νότα στο σκοτάδι

Φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι φανερώνει
ό,τι αγαπούσα και το άφησα ό,τι μισούσα και το κράτησα
φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι ξεδιπλώνει
τον εαυτό μου που τον ξέχασα το μέσα κόσμο μου που έχασα
με τέτοια που 'χω ψυχολογία, πώς θα βγω στη συναυλία;

PoiSoN_GiRL

Αόρατο δίχτυ

Έρχομαι απ'της σιωπής
τα απόκοσμα τα μέρη
κι είδα την πνοή της Γης
να φιλιέται με τ'αγέρι...

Φέρνω πέντε αναπνοές
απ'την άγια ένωσή τους,
δυο απ' αυτές για να με θες,
τρεις να καίγεσαι μαζί τους.

Πέρα απ'τα όρια του νου μου,
στον απύθμενο γκρεμό,
το αόρατό σου δίχτυ
ρίξε μου για να πιαστώ.

Το φεγγάρι μίλαγε
όλη νύχτα για τη μέρα
και το φως τού φύλαγε
μία θέση στον αέρα.

Φέρνω πέντε λόγια του,
σώπα να σου τα ψιθυρίσω.
Στα κρυφά κατώγια του
τ'άφαντα να μαρτυρήσω.

PoiSoN_GiRL

Απόγευμα στο δέντρο

Ο κόσμος ξεμακραίνει
ωραία στιγμή μου ξένη
Βαθαίνουν τα πηγάδια
ζωή μου που'σαι άδεια

Ο κόσμος ξεμακραίνει,είναι βράδυ
ωραία στιγμή μου ξένη,στάσου λίγο
Βαθαίνουν τα πηγάδια,το φεγγάρι
ζωή μου που'σαι άδεια,γέλα λίγο αν μ'αγαπάς

Ο κόσμος ξεμακραίνει,είναι βράδυ,μη μιλάς
ωραία στιγμή μου ξένη,στάσου λίγο αν μ'αγαπάς
Βαθαίνουν τα πηγάδια,το φεγγάρι οταν κοιτάς
ζωή μου που'σαι άδεια,γέλα λίγο αν μ'αγαπάς

Ανθίζουνε τ'αστέρια,όνειρό μου,
οταν περνάς
δωσ'μου τα δυο σου χέρια
και τον κόσμο αν μ'αγαπάς

PoiSoN_GiRL

Βόσπορος

Τα πνεύματα επιστρέφουνε τις νύχτες
φωτάκια από αλύτρωτες ψυχές
κι αν δεις εκεί ψηλά στις πολεμίστρες
θα δεις να σε κοιτάζουνε μορφές

Και τότε ένα παράπονο σε παίρνει
και στα καντούνια μέσα σε γυρνά
η Πόλη μια παλιά αγαπημένη
που συναντάς σε ξένη αγκαλιά

Θέλω να πιω όλο το Βόσπορο
αλλάζουνε εντός μου τα σύνορα του κόσμου

Την βρήκα στις στροφές των ποιημάτων
με τις βαριές χανούμισες να ζει
και ρίχνω μες στο στόμα των αρμάτων
την κούφια μου αλήθεια τη μισή

Θέλω να πιω όλο το Βόσπορο
αλλάζουνε εντός μου τα σύνορα του κόσμου

PoiSoN_GiRL

Βυθός

Πέρασαν μέρες χωρίς να στο πω
"Το σ' αγαπώ  δυο μόνο λέξεις..."
Αγαπη μου,πως θα μ'αντέξεις,
που 'μαι παράξενο παιδί σκοτεινό.

Πέρασαν μέρες χωρίς να σε δώ,
κι αν σε πεθύμησα δε ξέρεις.
"Κοντά μου πάντα θα υποφέρεις..",
σου το'χα πει ένα πρωί βροχερό.

Θα σβήσω το φως κι όσα δε σου χω χαρίσει
σε ένα χάδι θα σου τα δώσω.
κι ύστερα πάλι θα σε προδώσω,
μες στου μυαλού μου το μαύρο βυθό.

Θα κλάψεις ξανά που μόνη θα μείνεις
κι εγώ πιο μόνος κι απο μένα,
μές σε δωμάτια κλεισμένα,
το προσωπό σου θα ονειρευτώ,
γιατί μες στο όνειρο μόνο ζω.

Στα σοβαρά μη με παίρνεις ειν' το μυαλό μου θολό
είναι και ο κόσμος μου αστείος.
Κι όταν με βάρεθεις τελείως
ψάξε αλλού να με βρείς όπως με θες.

Και εγώ που αγάπησα πάλι την ιδέα σου μόνο
και κάποιο στίχο που σου μοιάζει,
κοιτάζω έξω και χαράζει...
Εγινε το αύριο πάλι χθες.

Θα σβήσω .....

PoiSoN_GiRL

Γαλάζια μυστικά

Είσαι τραγούδι, ζεστό που ανεβαίνει
και σπέρνει στο διάβα του τη γη
Τρέμει το σύμπαν η ώρα σημαίνει
το θέλω το θέλεις κι εσύ
 
Όσα έχω ζήσει, όσα έχω νιώσει
τώρα φωτίζονται ξανά!
Πόσα για σένα, βαθιά έχω σώσει
μικρά γαλάζια μυστικά
 
Βγαίνω στον ήλιο, στο δρόμο που βράζει
και νιώθω σα ρέμα που κυλά
κι είσαι η αλήθεια γλυκά που προστάζει
το βλέμμα να έχω ψηλά
 
Κρίματα όσα και να βαραίνουν
τις κουρασμένες μας ζωές
κύματα μύρια κι αν μας παρασέρνουν
θα 'ρθουνε μέρες γελαστές

PoiSoN_GiRL

Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ

Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω
τραγούδι άγνωστο κι αγέννητη σιωπή
Πίσω απ'τα μάτια, πίσω απ' της ζωής το βέλο
κρύβεσαι σαν βροχή που στέγνωσε, το ξέρω
νεροποντή που περιμένω μια ζωή
Γιατί δεν έρχεσαι

Μια καταιγίδα θέλω να 'ρθει να ουρλιάξει
όσα δεν είπαμε από φόβο ή ντροπή
στα σωθικά μας και στα μάτια μας να ψάξει
κάθε μας λέξη μυστική να την πετάξει
μέχρι τον ήλιο ν' ανεβεί και να τον κάψει
Γιατί δεν έρχεσαι
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω

Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν νυχτώνει
όταν κρατιέμαι σαν χερούλι απ' το ποτό
απ' το ποτό της φαντασίας μου που με λιώνει
κάθε γουλιά του καίει σαν πάγος και σα χιόνι
κι ανατινάζει του μυαλου μου το βυθό
Γιατί δεν έρχεσαι

Μια καταιγίδα θέλω να 'ρθει να μας πνίξει
σ' ένα τραγούδι που δεν έγραψε κανείς
Ο,τι δεν γίναμε ποτέ να μην το δείξει
Να 'ναι γιορτή, την αγκαλιά της να ανοίξει
στην ανημπόρια της χαμένης μας ζωής
Γιατί δεν έρχεσαι
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω

Απ' της ψυχής μου το ιερό
ως της ζωής μου το μπουρδέλο
χτίσε μια γέφυρα να πάω και να 'ρθω
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ, ποτέ όταν σε θέλω
κλείσε τα μάτια μου και έλα να σε δω
Γιατί δεν έρχεσαι
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω

PoiSoN_GiRL

Γυρισμός

Χίλια χρόνια ζεστά και γύρω χιόνια λευκά
Σ'αγαπώ,λιώνω σαν πρωί του Μάη
Που μας πάει η ζωή και που το τέλος θα μας βρει,
Σ'αγαπώ κάθε που το τέλος φτάνει..

Επιστρέφω στης γης μου το τραγούδι ξανά
Είσαι εδώτ'ουρανού κρυφό στολίδι
Ολοι οι δρόμοι γυρνούν μες τη μικρή σου αγκαλιά
Είμαι εδώ ογυρισμός είναι ταξίδι
ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ!

PoiSoN_GiRL

Δεν είναι φως

Ήρθες μια νύχτα να πεις
πως θα φύγεις
μα χρόνια είχες φύγει
χωρίς να το λες.
Οι νύχτες χλωμές
ξεθωριάζουν στον ήλιο
και δεν ξημερώνει ποτέ.

Ήρθες μια νύχτα να πεις
πως θα φύγεις
και μ'είχες ξεχάσει
απ' την πόρτα πριν βγεις.
Πώς γέρνει σαν ήλιος
και πώς μας αφήνει
πώς σβήνει η αγάπη νωρίς.

Δεν είναι φως
δεν είναι φως της μέρας
ο έρωτάς σου
είναι λουλούδι
που τη νύχτα με ξυπνά.
Είναι τραγούδι
που τη νύχτα φτερουγίζει
κι όλο γυρίζει
και για σένα μου μιλά.

Άλλη μια νύχτα χωρίς τ' όνομά σου
χωρίς τ' αγγιγμά σου
κι ο κόσμος μισός.
Θυμάμαι ένα φως
που ερχόταν μαζί σου
κι η μέρα ξημέρωνε αλλιώς.

Δεν είναι φως
δεν είναι φως της μέρας
ο έρωτάς σου
είναι λουλούδι
που τη νύχτα με ξυπνά.
Είναι τραγούδι
που τη νύχτα φτερουγίζει
κι όλο γυρίζει
και για σένα μου μιλά.

PoiSoN_GiRL

Δεν μπορώ

Να γλιστρούσες στο σκοτάδι,
να πετούσες σαν αερικό...
Θα πεθάνω αυτό το βράδυ,
θα πεθάνω αν δε σε δω.

Με γλυκό κρασί θα γίνω
αργοναύτης να 'ρθω να σε βρω.
Να σε ανταμώσω λίγο
σητς ψυχής μου το βυθό.

Δεν μπορώ,ο χειμώνας με πληγώνει,
άλλο πια δεν μπορώ...
Δεν μπορώ,την αυλή μου καίει το χιόνι,
άλλο πια δεν μπορώ...

Είσαι τ'άγγιγμα του ανέμου
που μου ξαφνιάζει το κορμί.
Δε σε χόρτασα ποτέ μου,
όλα ήταν μια στιγμή.

Να γλιστρούσες στο σκοτάδι,
να πετούσες σαν αερικό...
Θα πεθάνω αυτό το βράδυ,
θα πεθάνω αν δε σε δω

PoiSoN_GiRL

Εγώ κι εσύ μαζί


Εγώ κι εσύ μαζί.
Όταν η τύχη σου θα 'ναι φευγάτη,
και συ μακρυά απ' το ζεστό σου κρεβάτι,
Τότε θυμήσου τη χρυσή συμβουλή.
Εγώ κι εσύ μαζί,
Εγώ κι εσύ μαζί.

Εγώ κι εσύ μαζί.
Εγώ κι εσύ μαζί.
Τα βασανά σου είναι και δικά μου,
και για τους δυό μας χτυπάει η καρδιά μου,
Δυο φιλαράκια με μια ψυχή,
Εγώ κι εσύ μαζί,
Εγώ κι εσύ μαζί.

Μπορείς αν θες
να βρεις πιο έξυπνους φίλους,
Να 'ναι μεγάλοι και πιο δυνατοί.
Μπορείς!!!
Αλλά να ξέρεις τη δικιά μου αγάπη,
δεν θα στη δώσει φιλαράκο κανείς.

Κι όσο περνάνε και φεύγουν τα χρόνια,
και η φιλία μας θα μένει αιώνια,
Είναι γραπτό μας μοίρα κοινή...
Εγώ κι εσύ μαζί!
Εγώ κι εσύ μαζί!
Εγώ κι εσύ μαζί...!

PoiSoN_GiRL

Εκτός τόπου και χρόνου

Μοιάζει να ξεγλυστρά ο καιρός μα δε με νοιάζει
Γίνεται στάχτη και καπνός νερό που στάζει
Στις χαραμάδες του μυαλού γλυστρά και φεύγει
Μα η αλήθεια είναι αλλού σαν άστρο φέγγει
Σαν άστρο φέγγει...

Εκτός τόπου και χρόνου να ζήσω μια φορά
Σαν ρόδα που κυλά στην άκρη εκεί του δρόμου
Με τίποτα δικό μου με πόδια δανεικά
Να κάνω το γύρω όλου του κόσμου

Μοιάζει να κυβερνά ο καημός μα δε με νοιάζει
Έχει βαθύτερο σκοπό και ας με πειράζει
Κι είναι ο σκοπός λυπητερός και τραγουδάει
Γίνετε ύμνος γιορτινός και όλο γελάει
Κι όλο γελάει...

Εκτός τόπου και χρόνου να ζήσω μια φορά
Σαν ρόδα που κυλά στην άκρη εκεί του δρόμου
Με τίποτα δικό μου με πόδια δανεικά
Να κάνω μια φορά το γύρο όλου του κόσμου

PoiSoN_GiRL

Έλα να ζήσουμε ξανά

Το σώμα γίνεται ουρανός
οι ανάσες περιστέρια
κι εγώ που πάντα
πάντα μένω μοναχός
στα δυο σου χέρια ψάχνω το φως.

Τα λόγια γίνονται σκουριά
κι η λέξη που θυμάμαι
είναι που χτες με κράτησες σφιχτά
κι είπες "φοβάμαι"
είναι η καρδιά ζεστή σαν πυρκαγιά
κι εμείς γυρνάμε στην παγωνιά

Ποτέ
ποτέ δε σ' είχα αληθινά
ποτέ δε γίναμε ένα.
Έλα να κλέψουμε το χρόνο που περνά
έλα να ζήσουμε ξανά
να σβήσουμε το ψέμα.

Αλλάζει ο κόσμος σκηνικό
και τ' όνειρο ξυπνάει
Αχ! να προλάβω στ' όνειρό σου
να χαθώ
κι όπου σε πάει να 'μαι κι εγώ.

Το σώμα γίνεται καπνός
το δάκρυ κυπαρίσσι.
Παρ' τη ζωή μου τώρα
τώρα που ειν' εδώ
προτού μ'αφήσει
δωσ' μου το βλέμμα σου το καθαρό
έλα πριν σβήσει
δωσ' μου το φως.

PoiSoN_GiRL

Έχω μια λέξη

Έχω μια λέξη για να πω
μα είναι το στόμα μου κλειστό
και την κραταώ μέσα μου
να μεγαλώνει.
Γύρω μου απλώνει
το φιλοθεάμον μου κενό.
Σ’ένα μονόλογο παλιό
ένα μεγάλο βόδι μου πατάει τη γλώσσα.
Ψυχή μου κλώσα,
μου είχες πει κάποια φορά
μέσα στα λόγια το πολλά
πως πριν κατέβουμε στη γη ήμαστ’ αστέρια.
Σπασμένα χέρια
τώρα μου δίνεις να πιαστώ
και το μικρό μου εαυτό
μέχρι την άλλη μου ζωή θα ξεπουλάω.
Σε ποιον χρωστάω;

Σε ποιον τη λέξη μου να πω
και ποιου το χέρι τρυφερά θα την κρατήσει;
Που έχω ζήσει;
Σε τίνος τ’όνειρο να μπω
μια λέξη μόνο να του πω και να το σκάσω;
Αχ, να ξεχάσω!

Λέγαν σαν ήμουνα μικρός
πως είν’ ο κόσμος σκοτεινός
μ’ από τα φώτα τα πολλά πώς έχω λιώσει;
Έχω πληρώσει.
Έδωσα χώμα και νερό
μήπως σωθεί ό,τι ακριβό έχω γνωρίσει
και ό,τι γνήσιο έχω ζήσει.
Έχω ξοφλήσει.

Έχω μια λέξη για να πω
μα είναι το στόμα μου κλειστό
και την κρατάω μέσα μου
να μεγαλώνει.
Και με σκοτώνει
σ’ έναν ισόβιο τοκετό
το ‘να μου μέρος το κρυφό
και νιώθω μέσα απ’ τη βαθιά μου εγκυμοσύνη
αυτό που φτύνει η τεχνητή μας νοημοσύνη:
Ευγνωμοσύνη!

574 Επισκέπτες, 0 Χρήστες