ΣΤΙΧΟΙ-ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ

[Atma]

'Οταν με κρατάς σφιχτά

    Μάτια που σκλάβα με κρατάν
και γέλιο πάντα χαρωπό
αυτός είν'ο άντρας π'αγαπώ
και θ'αγαπώ παντοτεινά

'Οταν με κρατά σφιχτά
και μου μιλά γλυκά
με κάνει ευτυχισμένη

Μ'ερωτόλογα τρελλά
μου παίρνει τα μυαλά
κα μ'έχει μαγεμένη

Η καρδιά μου βρήκε πειά
και μιά σταλιά χαρά
που χρόνια λαχταρά

Θα ζω γιά κείνον
γιά μένα θα ζη
μου τώ'χε τάξει
μου έχει ορκιστεί

Είν'ο άντρας π'αγαπώ
αφού μόλις τον δω
καρδιοχτυπώ

[Atma]

Αμάντο μίο

    Γλυκειά μου Αγάπη αγάπη μόνο
θέλει η καρδιά μου και λαχταρά
Νά'μαστε πάντα Γλυκειά μου Αγάπη
μαζύ στον πόνο και στη χαρά

Να μου ψιθυρίζης Γλυκειά μου Αγάπη
λόγια που μεθούν
κι οι καρδιές ποθούν
να τ'ακούν μυστικά

Με φιλιά και χάδια Γλυκειά μου Αγάπη
να περνά η ζωή
βράδυ και πρωϊ
ξένοιαστα μαγικά

[minoraki]

freak το hey you των PINK FLOYD ειναι εξαιρετικο τραγουδι!      
και ατμα     που θυμηθηκες βρε το γιλεκακι? βρε τι μου θυμισες!

[Bijoux]

Θα 'μαι πάντα εγώ μέσ’ στο όπλο σου η σφαίρα
να σκοτώνεις αυτούς που σκοτώνουν τη μέρα
με τα μαύρα γυαλιά και το άσπρο φουστάνι
να κοιτάς μακριά τη φωτιά στο λιμάνι
 
Ξέρω ένα παιδί που μου λέει πως σε ξέρει
ότι είχατε δει ένα τρελό καλοκαίρι
στο κομμάτι που λείπει απ' το σπασμένο καθρέφτη
στο λιμάνι φωτιά, τον ήλιο πάλι να πέφτει
 
Κόκκινα σύννεφα στον ουρανό κι εσύ γελάς
Γελάς καθώς το πλοίο πλησιάζει σαν θηρίο
και μου λες λοιπόν θυμήσου μη πετάξεις τη ζωή σου στα σκυλιά
 
Γελάς γιατί σε θέλω κατεβάζεις το καπέλο
και μου λες λοιπόν θυμήσου σαν ταινία η ζωή σου να κυλά
Θα 'μαι πάντα εγώ μέσ’ στο όπλο σου η σφαίρα
να χτυπάς το νερό να χτυπάς τον αέρα
να θυμάσαι ξανά όσα είχαμε κάνει
τις φωτιές στα ντεπό τη φωτιά στο λιμάνι

[Bijoux]

Ακόμα κι αν φύγεις
για το γύρο του κόσμου
θα’ σαι πάντα δικός μου
θα 'μαστε πάντα μαζί
 
Και δε θα μου λείπεις
γιατί θα 'ναι η  ψυχή μου
το τραγούδι της ερήμου
που θα σ' ακολουθεί
 
Τα ήσυχα βράδια
η Αθήνα θ' ανάβει
σα μεγάλο καράβι
που θα 'σαι μέσα κι εσύ
 
Και δε θα σου λείπω
γιατί θα 'ναι η ψυχή μου
το τραγούδι της ερήμου
που θα σ' ακολουθεί
 
Τα ήσυχα βράδια
θα περνάει φωτισμένο
της ζωής μου το τρένο
που θα 'σαι μέσα κι εσύ
 
Και δε θα σου λείπω
γιατί θα 'ναι η ψυχή μου
το τραγούδι της ερήμου
που θα σ' ακολουθεί

[Ballader]

Hello.
Is there anybody in there?
Just nod if you can hear me.
Is there anyone home?
-
Come on, now.
I hear you're feeling down.
Well I can ease your pain,
Get you on your feet again.
-
Relax.
I need some information first.
Just the basic facts:
Can you show me where it hurts?
-
There is no pain, you are receding.
A distant ships smoke on the horizon.
You are only coming through in waves.
Your lips move but I cant hear what youre sayin.
When I was a child I had a fever.
My hands felt just like two balloons.
Now I got that feeling once again.
I can't explain, you would not understand.
This is not how I am.
I have become comfortably numb

I have become comfortably numb...

---

Ok.
Just a little pinprick. [ping]
Therell be no more --aaaaaahhhhh!
But you may feel a little sick.
-
Can you stand up?
I do believe its working. good.
Thatll keep you going for the show.
Come on its time to go.
-
There is no pain, you are receding.
A distant ships smoke on the horizon.
You are only coming through in waves.
Your lips move but I can't hear what you're sayin.
When I was a child I caught a fleeting glimpse,
Out of the corner of my eye.
I turned to look but it was gone.
I cannot put my finger on it now.
The child is grown, the dream is gone.
I have become comfortably numb...

(Που είσαι ρε Ρότζερ Γουότερς; )

[tristana]

('Έρχεται λέμε)

[Maniat]

έχει ξανάρθει - όλο τα ίδια θα βλέπουμε ?

ΘΕΜΕ ΜΑΝΤΟΝΑ ΛΕΜΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ

[junkie]

Στίχοι: Σταμάτης Σπανουδάκης
Μουσική: Σταμάτης Σπανουδάκης
Ερμηνευτές: Ελένη Βιτάλη




Δεν είναι πως δεν έκανα
ούτε πως δεν αξίζω
ούτε και πως τα λάθη μου
δεν τα αναγνωρίζω

Δεν είναι πως δεν πόνεσα
ούτε πως δεν πονάω
είναι που ότι μου 'κλεψες
πίσω δεν σ' το ζητάω

Αυτά παθαίνει μάτια μου
όποιος πολύ αγαπάει
πετάει μέσα στα σύννεφα
στη γη παραπατάει
 
Δεν είναι πως δε νοιάζομαι
ούτε πως δε με καίει
ούτε και πως δεν ξέρω πια
για όλα αυτά τι φταίει

Δεν είναι πως δεν άντεξα
ούτε πως δεν αντέχω
λίγα εσύ μου ζήτησες
σου 'δωσα ότι έχω

Αυτά παθαίνει μάτια μου
όποιος πολύ αγαπάει
πετάει μέσα στα σύννεφα
στη γη παραπατάει

[junkie]

Στίχοι: Ελένη Βιτάλη
Μουσική: Ελένη Βιτάλη
Ερμηνευτές: Ελένη Βιτάλη


Ένα χειμωνιάτικο πρωί
έφυγα απ' το σπίτι σαν τρελή
ο αέρας μου τρυπούσε      
το κορμί και μου ζητούσε  
μιά απόφαση ηρωική.      
 
Πήρα εφημερίδα και στυλό
βρήκα διαμέρισμα φτηνό
τρία νοίκια να το κλείσω
έπιπλα για να το ντύσω
και δεν θέλω να σε ξαναδώ
 
Ήρθε η νύχτα η σκληρή κι' εγώ
νοιώθω σαν απόκληρη εδώ
θέλω πίσω να γυρίσω
και συγνώμη να ζητήσω
αλλά ντρέπομαι να σου το πω
 
Πώς χωρίς εσένα είμαι μισή
δεν πετιέται έτσι μια ζωή
θέλω πίσω να γυρίσω
και συγνώμη να ζητήσω
μα με κυνηγάει μιά φυγή
 
Ένα χειμωνιάτικο πρωί
έφυγα απ' το σπίτι σαν τρελή
ο αέρας μου τρυπούσε
το κορμί και μου ζητούσε
μιά απόφαση ηρωική

[junkie]

Στίχοι: Τάσος Σαμαρτζής
Μουσική: Νότης Μαυρουδής
Ερμηνευτές: Ελένη Βιτάλη, Άλκηστις Πρωτοψάλτη, Αντώνης Καλογιάννης


Μες στο φτηνό ξενοδοχείο και στα σεντόνια των πολλών
μες σε καθρέφτες δίχως μνήμη θα ξεκινήσουμε λοιπόν
γλιστρούν τα όνειρα στον ύπνο όπως τα τρένα στο σταθμό
και στην ανάσα σου γυρεύω κάποιο αρχαίο σκηνικό

Ίσως φταίνε τα φεγγάρια που 'μαι τόσο μοναχή
νιώθω πως γερνώ τα βράδια και χρωστάω στη ζωή
ίσως φταίνε τα φεγγάρια και πολλοί με λεν τρελή
που όλο ψάχνω στα σκοτάδια μήπως κάτι και συμβεί
ίσως φταίνε τα φεγγάρια ίσως πάλι φταις κι εσύ
 
Μια αχτίδα φως περνά τις γρίλιες και σβήνει αυτά που γίναν χθες
πώς μπλέκουν λέω οι ιστορίες και των ανθρώπων οι τροχιές
μες στο φτηνό ξενοδοχείο και στα σεντόνια των πολλών
μες σε καθρέφτες δίχως μνήμη θα τελειώσουμε λοιπόν

Ίσως φταίνε τα φεγγάρια που 'μαι τόσο μοναχή
νιώθω πως γερνώ τα βράδια και χρωστάω στη ζωή
ίσως φταίνε τα φεγγάρια και πολλοί με λεν τρελή
που όλο ψάχνω στα σκοτάδια μήπως κάτι και συμβεί
ίσως φταίνε τα φεγγάρια ίσως πάλι φταις κι εσύ

[junkie]

Μερικά από τα αγαπημένα μου τραγούδια της Βιτάλη..Την είχα δει πέρισυ σε μια συναυλία με το γιό της και ήταν φοβερή....!!!

[junkie]

Στίχοι: Ηρώ
Μουσική: Ηρώ
Ερμηνευτές: Ηρώ


Διαβάζω το σημείωμά σου
στον πάγκο της κουζίνας
μου γράφεις πως θ' αργήσεις,
πως ίσως δεν θα 'ρθεις

Ατέλειωτες ώρες
σε καριέρα και δουλειά
σου λέω περνά η ζωή μας
και πίσω δεν γυρνά

Μου λες πως έτσι ειν' οι σχέσεις
κι' εγώ σου λέω χωρίς εσένα δεν ζω
Μου λες να μείνουμε φίλοι
μα εγώ για κάτι τέτοιο αδιαφορώ

Ξεπέρασα τον εαυτό μου,
τα είδα όλα θετικά
μα κάθε μέρα μου γινόταν πιο λίγη
κι εσύ ακόμα πιο μακριά

Μα πες μου επιτέλους τι ψάχνεις
μες το χρυσό σου το κλουβί
που όνειρο κι αυταπάτη
δεν ξεχωρίζεις τι θα πει

Μου λες πως έτσι ειν' οι σχέσεις
κι' εγώ σου λέω χωρίς εσένα δεν ζω
Μου λες να μείνουμε φίλοι
μα εγώ γι κάτι τέτοιο αδιαφορώ

Σ' αγκαλιάζω
και σε σφίγγω δυνατά
σ' αυτού του κόσμου
τη βουβή την ερημιά

Ανοίγω πόρτες το πρωί
κλείνω το μάτι στη ζωή
αυτή η αγάπη
δεν θ' αφήσω να χαθεί

[Bijoux]

Δυο σταγόνες στο τζάμι
η ψυχή μου ποτάμι
έναν ξέμπαρκο στίχο
σημαδεύω στον τοίχο
δε μπορώ
 
Η αγάπη στερεύει
ένα ψέμα γυρεύει
μακριά μου δε μένει
και μαζί μου πεθαίνει
δε μπορώ
 
Ονειρεύομαι τάχα
ένα βλέμμα μονάχα
να σκεπάσω ένα σώμα
που κρυώνει ακόμα
δε μπορώ
 
Τώρα πια έχεις φύγει
τώρα μείναμε λίγοι
ο αιώνας αλλάζει
κι όμως ίδιος μου μοιάζει
δε μπορώ

Σαν αέρας γυρίζεις
μια ζωή χαραμίζεις
περπατάς στα χαμένα
δεν πιστεύεις κανένα
δε μιλάς
 
Στο βυθό της αβύσσου
κατεβαίνω μαζί σου
με τραβάς απ' το χέρι
και κανένας δεν ξέρει
που με πας
 
Σε κερδίσαν οι φήμες
σου καήκαν οι μνήμες
έχεις χρόνια σωπάσει
μ' έχεις πλέον ξεχάσει
δε μιλάς
 
Δεν πιστεύεις κανέναν
δεν φοβάσαι κανέναν
μες το ψέμα σου πέφτεις
με κοιτάζεις και πέφτεις
και γελάς
 

 
Χαμένες αγάπες, χαμένες αγάπες, χαμένες αγάπες παλιές
χαμένες αγάπας, στιγμές απουσίας, χαμένες για πάντα στιγμές
 
Θέλω να σε ξαναδώ
είν' αλλιώτικα εδώ
Άναψέ μου μια φωτιά στον ουρανό
θέλω να σε ξαναδώ

[voliwtisa]

Aπό τα αγαπημένα μου της Mαρινέλλας

 'Έρημος δρόμος ξεκινά
στου χωρισμού την άκρη
ξέρω πως δεν θα 'ρθεις ξανά
μα δεν κυλά το δάκρυ.
 
Ξέρω πως δεν θα 'ρθεις ξανά
άλλη φορά δεν θα σε δω
όμως για μένα είσ' εδώ
είσαι παντού και πουθενά.

'Όσο η καρδιά σου κι' αν ξεχνά
εγώ πεθαίνω ακόμα
εγώ θα ζω στα σκοτεινά
χωρίς ψυχή και σώμα.

Είσ' ένα αγκάθι στην καρδιά
και μια σταγόνα αίμα
μια πίκρα μέσα στη βραδιά
μι' αλήθεια κι' ένα ψέμα.

Τα βήματα σου ζωντανά
στο χώμα το βρεγμένο
ξέρω πως δεν θαρθείς ξανά
μα εγώ σε περιμένω.