Καταθέσεις Σκέψεων Και Πινελιές Ομορφιάς

[Bijoux]

Υπεροπτική κι απόμακρη,
σα γάτα χάδια χορτασμένη
με μάτια μισόκλειστα κι επιθετικά,
την ύπαρξη μου στο χώρο περιφέρω

Μην με ξυπνάτε!
η εντολή γραμμένη στις κινήσεις
Μην με αγγίζετε!
η εντολή γραμμένη στην απόσταση που κρατώ


ήρθα
να σε συναντήσω ήρθα
Άδεια
Κουράστηκα
Μυαλό και κορμί, στη προσμονή τα κούρασα

Δεσμώτες αισθήσεων κι ονείρων,
του μυαλού τα κύτταρα,
τη δική τους στάση επέβαλαν
Παγίδευσα τις επιθυμίες στη προσδοκία
ακίνητες θεώρησα, θα σε κοιτούν

στο βλέμμα σου, ανάσα απέκτησαν

Τις ανάγκες μου άδειασα
σε διαδρομές παράλληλες της αναμονής
το φόβο, την ένταση, το δισταγμό

στα χάδια σου, νικήθηκαν

Κι έπειτα,
εκείνο το αίσθημα της ματαιότητας
μ' αμφιβολία τα ρούχα μου πότισε και Νόμισα...
Νόμισα πως το άρωμα απ' τη Κολωνία μου
ποτέ δε θα 'φτανε τις αισθήσεις σου να ξυπνήσει

η τρυφεράδα, δρόμο άνοιξε, το αίσθημα αναιρώντας


Γυμνή, να σε συναντήσω, ήρθα
στη ψυχή
στο σώμα

Γυμνός, για να μ' αγγίξεις, στάθηκες
στη ψυχή
στο σώμα

[Bijoux]

[TaKs|D|_PoLyTaRaXo]

Φευγεις μακρια.Δεν θα μπορεις το κλαμα των ματιων και της καρδιας να δεις.Πρεπει αραγε να με κοιτας στα ματια για να με βλεπεις?Πρεπει αραγε να με φιλας στα χειλη για να μ'αγγιζεις?Πρεπει μηπως να μου λες ... "σ'αγαπω" για να μου μιλας?Η πρεπει να ακουω απ'τα δυο σου χειλη το σ'αγαπω για να σ'ακουω?

Ακομα και τωρα σ'ακουω, σε βλεπω, σε αγγιζω κι ας μην ειμαστε ολη μερα μαζι.Αν συμβαινει κ με σενα το ιδιο, αν μιλαει και σκεφτεται ετσι η καρδια σου...η καρδια που μου δωσες και πηρα....τοτε ειμαστε δυο μοναδες ξεχωριστες μεσα στο πληθος, μεσα στο συνολο, μεσα στη μαχη, μεσα στη ζουγκλα που λεμε... "κοσμο,ζωη ".

Σε ζητω ασταματητα καθε στιγμη, καθε λεπτο , σε καθε μου βημα , σε καθε μου σκεψη ... σε καθε μου ανασα , σε καθε μου ονειρο, σε καθε μου ξυπνημα, σε καθε σκιρτημα  της νεανικης κ σκοτωμενης μου καρδιας...

Διαλεξες να παρεις ενα δρομο που νομισες εσυ σωστο.Οι σκεψεις και οι αποφασεις ειναι τωρα δικες σου.Σημασια δεν δινω στο αν θα με φερνεις κοντα σου, στα ονειρα σου, στα ματια σου, στα χερια σου.Δινω σημασια στο δικο μου μακρινο αγγιγμα, στα δικα μου μακρινα φιλια. Στα δικα μου αληθινα ονειρα ....

Δωσε στον εαυτο σου να καταλαβει πως δεν υπαρχει καλυτερο συναισθημα απο το να εχεις καποιον να αγαπας...να σκεφτεσαι ... και να λατρευεις, αγγιζοντας τον εστς και απο μακρια.



Μη σε προβληματισουν αυτα μου τα λογια.  Κανε πως δεν τα ακουσες, πως δεν τα διαβασες ποτε.  Τα εγραψα απλα κ μονο γιατι βγαινουν απ'τη καρδια μου, απ'τη ψυχη μου. Ειναι λογια που νοιωθω κ που θελω μονο εσυ να τα κρατησεις . Εστω και σε αυτο το χαρτι.


Βλεπεις η καρδια .....   δεν μπορει να πνιγεται αν δεν εξωτερικευει οτι νοιωθει .  Εχει το δικο της ρυθμο ....      


Ξεχωριστο τροπο υπαρξης ....





Σ'αγαπω

[TaKs|D|_PoLyTaRaXo]

Δειξε μου τον κοσμο....!  Ναι !
 Δειξτον μου με το δαχτυλο γυμνο !
Μ'ενα χερι μουτζουρωμενο.
Μ'ενα χερι αργασμενο και στεγνο .


Κι εγω να σκυψω να το φιλησω

[TaKs|D|_PoLyTaRaXo]

Σωπαινουν .....

Τι να πουν ?  
Και γιατι?

Αν μιλουσαν θα ηταν οι χειροτεροι ερωτευμενοι του κοσμου..

Οχι ! Δεν πρεπει.  Αν μιλουσαν θα τους εβριζα.

Γιατι οτι λενε τωρα τα χνωτα ....
Οτι λενε τα χερια...
Τα δακρυα...
Οτι λενε τα φιλια ....


Δεν το λεει καμμια φωνη ....
Καμμια γλωσσα....
Κανενα βιολι ....



Παψε !

[TaKs|D|_PoLyTaRaXo]

Ειναι σκληρο να ξεχνας αυτους που σε αγαπουν.
Αυτους που καρτερουν καθε πρωι στη πορτα τους, μηπως κ φανεις.
Αυτους που καρτερουν ενα σου χαμογελο,γιατι ειναι σκληρη η ζωη τους και πονουν....

Κι εσυ...

Ο τελευταιος.... Ο μονος των αγαπημενων....
Ξεχνας !
Χωρις τυψεις, χωρις λυπη.

Μα,  πως μπορεις,στ'αληθεια, οταν εκει ....
Μπρος στα ματια σου...
Μια ζωη σου φωναζει ....
"Σε καρτερω" ?  ----

[TaKs|D|_PoLyTaRaXo]

Κοιταζοντας τους ανθρωπους στα ματια ,
προσπαθω καθε μερα να σε βρω.
Προσεχοντας τους φιλους στα χειλη σαν μιλουν,
προσπαθω ν'ακουσω τη φωνη σου.
Βλεποντας τα παιδια στις γειτονιες να παιζουν,
ψαχνω να βρω την απλοτητα του γελιου και των παιχνιδιων μας.
Κοιταζοντας τα πουλια να φευγουν ....
θυμαμαι τη φυγη σου....

Ξερω πως θα ξαναρθεις.

Μα υστερα απο ολα αυτα ....

Μην αργησεις .

Σε χρειαζομαι

[Bijoux]

Κατάφερα νόμιζα να αποφύγω τον συμβιβασμό...
Κατάφερα νόμιζα να χαράξω μια άλλη πορεία...
Και πάνω στη στροφή....
Με περίμενε ο συμβιβασμός,
η ίδια κι απαράλλακτη πορεία της μυρμηγκοφωλιάς.
Στους εφιάλτες φωνάζω συνεχώς πως δεν είμαι μυρμήγκι,
στα όνειρα ευτυχώς παραμένω δραπέτης.
Αχ! Εαυτέ μου φίλαυτε μια ζωή αυμβίβαστος θα μείνεις?!



στους αιθεροβαμονες

[Rakendytos]

Έτσι  περνάει  η  ζωή.
Γυρίζοντας  έναν  αναπτήρα.
Κυκλώνοντας  τη  πότε  με  τη  φωτιά
και  πότε  με  το  τίποτα.

Κάπου  ενδιάμεσα  φουμάρουμε  καμιά  συνήθεια.
Χαρτί  και  χόρτο?
σε  θάλαμο  αερίων  να  πνίξουμε  το  γκρίζο.

Σκοινί  που  στάζει  απ'  τα  σύννεφα.
Σαπούνι  απ'  τη  βραδυνή  ομίχλη.

Κάτι  κόκκινα  ψόφια  αυγά?  αυστηρώς  παρατεταγμένα,
ένα  τάγμα  σφηνωμένο  με  το  ζόρι  στη  σειρά.
Ευθεία  κόκκινη  γραμμη,  ίσα  με  το  μπόι  μας,
χαμηλή.

Πεθαμένες  γλώσσες,  πατημένες,
γλύφουνε  το  δαχτυλάκι  μιας  μούμιας
κραταιής.

Κι  ένα  φίδι  σαν  διχάλα  στην  άκρη  του  ματιού.

Βάλε  φωτιά  στο  δρόμο  με  τις  λεύκες.

                                              Ν.Ο.

[LoVeDePy]

[LoVeDePy]

[Rakendytos]

Δεν φτάνει να σαι άνθρωπος,
Πρέπει και ν' ακούς.
Δεν φτάνει να αισθάνεσαι,
Πρέπει και να το ξέρουν.

Μιλάς για την ανυπαρξία σου σα να θελες να δώσεις την εικόνα της λευτεριάς σου.
Ακούς την ανάγκη τους και δεν ακούν τη δική σου.
Κοιτάζεις τα μάτια τους και τα κλείνουν.

Την άρνηση όσες φορές την ψέλλισα,
Τόσες φορές με φίλησε.
`Οσες φορές το δάκρυ μου κατέβηκε,
Τόσες φορές μ' αγκάλιασε.

Δρομολογήθηκε το ύστερα και το μετά.
Κοιτάς μπροστά.
Βλέπεις καλά.
Ξεχνάς τους ανθρώπους.

Ν.Ο.

[Rakendytos]

Για παντα νεος θελω να μεινω
κομματι του κοσμου, θελω να γινω
Να βλεπω, να κρινω
ξεχασμενη σοφια, μεσα μου να κλεινω.

Τα παντα πισω μου, θελω ν αφηνω.
σκληρος σαν πετρα, θελω να γινω.
Να μην κλαιω, να μην γελω.
Παθιασμενες αγαπες, αμεσως να ξεχνω.

Για παντα μονος, θελω να μεινω.
τον εαυτο μου, σε κανεναν να μην δινω.
Να μην μιλω, μονο να σιωπω.
Εγκαρδιες φιλιες, σαν σκουπιδι να πετω.

Μα γελιεμαι, ξεγελιεμαι.
Θα γερασω, θα χαθω.
θ αγαπησω και θα κλαψω
και για φιλους θα πονω.

Σαν Θεος, κακος, να γινω δεν μπορω.
σαν ποιητης, τρελος, να γραψω δεν μπορω.
σαν εσενα, ψυχρος, να κρινω δεν μπορω...

[Rakendytos]

Ρε μάγκες πως παράπεσα
στον λάκκο με τα φίδια
στους τρέντηδες ανάμεσα
και στα χαι τεκ σκουπίδια

Πως όλα τα συνήθισα
χωρίς διαμαρτυρία
και σκλάβος εκατήντησα
δια την εταιρία

Πως έγινε και μ' άλλαξαν
σαν να ‘μουν ρουχαλάκι
σούζα πια στέκω σαν μιλάν
σαν το πιστό σκυλάκι

Κι αφού τώρα είμαι τζέντλεμαν
και έχω φίνους τρόπους
σαν τον χαμάλη υπηρετώ
τους σκουληκανθρώπους

Η ανάγκη κι η συνήθεια
με βάλανε σημάδι
και τώρα σαν το πρόβατο
βελάζω στο κοπάδι

Μ ' αρέσει η ήσυχη ζωή
κοιτάω τον εαυτό μου
δεν μου ‘μεινε στάλα ψυχή
δεν έχω τον Θεό μου

Μα στο ‘πα ‘γω ‘μαι τζέντλεμαν
και έχω φίνους τρόπους
πιστός θα μείνω μια ζωή
στους σκουληκανθρώπους
 

Αυτό το άτεχνο πλην όμως ηρωικό και πένθιμο άσμα το αφιερώνω στα μούτρα μου και σε όλους τους άλλους -που όπως και εγώ- τα χουνε κάνει σαν τα μούτρα τους...

Με αγάπη, ο κατά τον μάταιον τούτον κόσμο ρακένδυτος..

[Rakendytos]

Τολμω τα ασωτα χερια μου καποια στιγμη να απλωσω,
τα θελκτικα σου χρωματα στην οψη σου να αγγιξω..
μα κατι., σαν να μη μπορω εκει που εισαι να σε σωσω,
κανει βαρια τα χερια μου κατω να πεφτουν, πισω..