Η πρώτη σου αγάπη...

[Nikos28]

Αγαπητέ φίλε yoda (καλώς ήρθες επ' ευκαιρία), πολλά θα μπορούσαν να είχαν συμβεί με αυτήν την κοπέλα, καλά ή άσχημα. Τελικά, όμως, ίσως να είναι καλύτερα που ήρθαν έτσι τα πράγματα και δεν έγινε τίποτα ανάμεσά σας. Διότι το πιθανότερο θα ήταν να μην είστε τώρα μαζί (δεδομένης και της ''ελαφρύτητας'' της ηλικίας), οπότε δε θα είχες και αυτήν την αγνή ανάμνηση...
Κάτι ανάλογο έχω ζήσει κι εγώ, αν και σε πολύ πιο μεγάλη ηλικία! Πριν λίγα χρόνια η κοπέλα του αδερφού μου μου έδειξε τη φωτογραφία μιας  πρώην συμμαθήτριας της. Όταν την είδα ενθουσιάστηκα και της είπα να μας φέρει σε επαφή. Εκείνη μου είπε ότι για χρόνια δεν είχαν πάρε-δώσε. Μόνο το τηλέφωνό της είχε και τίποτα άλλο... Επειδή, λοιπόν, κι εγώ δε γινόταν να την πάρω στο ξεκάρφωτο, έκανα το εξής: Πήρα στο 131 για να μάθω τη διεύθυνση της, φορτώθηκα ένα μπουκέτο λουλούδια, γράφω κι ένα σύντομο μηνυματάκι με το τηλέφωνό μου επάνω και...πάω ο ίδιος απο εκεί, παριστάνοντας το βοηθό του ανθοπώλη! Η πλάκα είναι ότι το σπίτι της ήταν ψηλά στο βουνό (Αιγάλεω) ενώ το 131 δεν ήξερε το νούμερο παρά μόνο τη διεύθυνση!
Το αποτέλεσμα ήταν να γυρίζω σαν τον Καραμήτρο στις 10 το βράδυ, μες στο κρύο και στο σκοτάδι και να ρωτάω που είναι το σπίτι της τάδε... εντέλει το βρήκα, άφησα τα λουλούδια στη μητέρα της και μετά περίμενα το πολυπόθητο τηλεφώνημα για ένα ραντεβουδάκι στα τυφλά...
Ποτέ δε με πήρε. Αλλά κι εγώ ποτέ δε μετάνοιωσα που έκανα ό,τι έκανα: Έκανα αυτό που ήθελα και, μάλιστα, χάζεψα από το σημείο που ήταν το σπίτι της όλη την Αθήνα by night! Εξ άλλου, μόνο μέχρι να βρω το σπίτι της, πέρασα απο μια ολόκληρη διαδικασία (περίεργα βλέμματα απο γείτονες, κρύο, σκυλιά κλπ) που, όμως, είχε και τα θετικά της. Ίσως να ήταν βλακώδες, αλλά ένοιωσα σαν κάτι τύπους στα παραμύθια που πάνε να απελευθερώσουν τη φυλακισμένη βασιλοπούλα! Κι αυτό το αίσθημα ήταν τόσο εκτός των τετριμμένων, που με αντάμοιψε για όλα και με το παραπάνω...
Τελικά, συνειδητοποίησα ότι ορισμένα πράγματα είναι καλύτερο να μη συμβαίνουν ποτέ. Επειδή, απλούστατα, αν συμβούν μπαίνουν στη σφαίρα της πραγματικότητας... και όταν η πραγματικότητα (με όλες τις πιθανότητες, τις λύπες και τις χαρές της) δίνει σε κάτι σάρκα και οστά, το βάζει αυτομάτως στους μηχανισμούς του κινδύνου και της φθοράς... είναι, δηλαδή, σα να το διακορεύει. Ενώ, αντίθετα, μια ιδέα ή μια ανάμνηση από κάτι που δεν έγινε, είναι αγνή σα νεογέννητο μωρό- συν το γεγονός ότι
είναι φίλος για πάντα...

[KiSSeS]

Τωρα εγω τι να απαντησω??? Πρωτη μου αγαπη? Πρωτος μου ερωτας??? Οσο θυμαμαι, παντα ημουν με ερωτευμενη με καποιον... Πριν ακομα τον Παιδικο σταθμο (απο μικρη στα βασανα ε?? ) θυμαμαι αμυδρα καποια αγορακια που μου αρεσαν... Αλλες φορες οι αναμνησεις αυτες μου φερνουν χαρα αλλοτε λυπη... Ειναι πολυ μπερδεμενες...

Παντως αυτο που μου ερχεται στο μυαλο σαν "πρωτη αγαπη" ειναι η πρωτη μου ολοκληρωμενη σχεση. Καποιος που αγαπησα πολυ, εδωσα σχεδον τα παντα σε αυτον και στη σχεση που ειχαμε, θυσιασα φιλους, ονειρα και προσωπικες στιγμες μου, εκανα τα στραβα ματια σε γκομενοδουλειες του και σε πολλα πραγματα τα οποια, ακομα και τωρα, δεν εχει κανεις το δικαιωμα να τα ζητησει απο μενα, για να μου πει οτι "πιεζεται"... Αυτο το τελευταιο πιστευω ακομα και τωρα οτι ηταν λογια της μανας του... Απο την ολη σχεση, εμαθα μεν πολλα, εζησα εντονα πραγματα, καποια απο τα οποια δε θελω να ξαναζησω στη ζωη μου, αλλα ολη η αγαπη που ετρεφα για αυτον γυρισε καποια στιγμη σε μισος... Ακομα και τωρα οταν τα σκεφτομαι κατι μεσα μου βαθια ποναει. Βεβαια οσο περναει ο καιρος ποναει ακομα λιγοτερο, και πολλες φορες πια ουτε που το καταλαβαινω... Ηθελα να τον κανω να πονεσει οπως πονεσα εγω, να τον εκδικηθω, να του πω το τι με εκανε να νιωσω, το τι εχασα για να ειμαι μαζι του, να τον βρισω... Πλεον, μου ειναι αδιαφορος. Και στον δρομο να τον δω ουτε γεια δε θα του πω.. Αν τον γνωρισω κιολας, γιατι πανε και αρκετα χρονια απο τοτε... Για το μονο πραγμα που τον ευχαριστω ειναι οτι αν και με τον ασχημο τροπο, με εμαθε πως ειναι μια καταπιεσμενη σχεση, καθως και μεχρι που ειναι τα δικα μου ορια σαν ανθρωπος.

Πιστευω οτι ηταν η "πρωτη αγαπη" μου απο τα σημαδια που αφησε πισω της... Αν ηταν κατι περαστικο, δε νομιζω να θυμομουν πολλα πραγματα τωρα...

[yoda]

φιλε νικο σε ευχαριστω για το καλωσορισμα.δεν ξερω αν ειναι καλυτερο που ποτε δεν εμαθα τι θα μπορουσε να γινει αν τελικα ειχα δημιουργησει εναν δεσμο με εκεινη την πρωτη αγαπη.αλλα σαφως ειναι καλυτερο να μελανχολεις για στιγμες σαν την δικη σου και ας μην ειχαν το αποτελεσμα που θα ηθελες, παρα να αναρωτιεσαι για το ποιο θα ηταν τελικα το αποτελεσμα.

[jcdenton]

Προσωπικά αν κάτσω να σκεφτώ "τι θα γινόταν αν..." θέλω 25 χρόνια για να μελετήσω τις μισές πιθανότητες!!!

[Jezebell]

Ειναι η πιο γλυκεια...παντα.Οτι και να εγινε η 1 φορα που η καρδια μας ζωντανευει ειναι η πιο γλυκεια στιγμη

[Enia]

Όταν όμως... Κάθε φορά είναι και πιο έντονη... Κάθε φορά είναι και πιο ζωντανή... Κάθε φορά είναι και πιο γλυκειά... Κάθε φορά είναι διαφορετική...

Κάθε φορά είναι σαν πρώτη φορά...

 :cry:

[anastasia]

:roll:

[Enia]

Αναστασία, θύμισέ μου μόλις σε δω στο chat να σε δείρω!  :lol:

[anastasia]

:roll:  :roll:  :roll:  :roll:

[Nikos28]

Αναστασία, μη την προκαλείς!

Πες μας και κάτι μαζί με τα emoticon...


Για σένα νοιάσου και εκφράσου!  :lol:   :lol:

[anastasia]

:roll:  :roll:  :roll:  :roll:  :roll:  :roll:  :roll:  :roll:  :roll:  :roll:

[Sotis]

:roll:  :roll:  :roll:  :roll:  :roll:  :roll:  :roll:  :roll:  :roll:  :roll:

βρα  αναστασια  γραψε  και  κατη  ολο  φατσουλες  βαζεις...αχμμμμ

[anastasia]

:roll: den mporw na ta grapsw swsta :roll:

[jcdenton]

Αναστασία μην ανησυχείς. Οι μισοί από εδώ γράφουν ανορθόγραφα και οι υπόλοιποι ακαταλαβίστικα. οπότε μη στενοχωριέσαι καθόλου

[anastasia]

xm ok jc