Αφιερώνω στον / στην ... το τραγούδι ...

[voliwtisa]

Που το αφιερώνεις δεν μας είπες  


(κουτσομπόλα)

[blue-roses]

Rak για σένα!

Σήμερα σαν νά'μαι εσύ ψυχή μου κράτα με όπως δεν σ'έχουν κρατήσει ποτέ.
'Ακουσα να λένε φωνές του ανέμου τ'όνομά μου και μιά προσευχή τρείς φορές.

'Εφτασε ένα δάκρυ στων χειλιών την άκρη,τρέχει στο αυλάκι απ'το πρώτο φιλί μέσα του είδα να τρέχεις κι εσύ,μή με θυμάσαι αν δεν είσαι εδώ...

Δώσε μου σαν να'σαι εγώ ψυχή μου,δώσε μου ότι δεν σου έχουν χαρίσει ποτέ.

'Εφτασε ένα δάκρυ στων χειλιών την άκρη,κι απ'το χαμόγελο πέφτει στη γή,με την ματιά της το παίρνει αυτή το ρίχνει εμπρός κι όλα αρχίζουν αλλιώς......

[Ventouza]

Που το αφιερώνεις δεν μας είπες  


(κουτσομπόλα)

Α, αυτά δε λέγονται.... :wink:    Θες να έχουμε σκάνδαλα.....? :lol:

[Rakendytos]

:shock: ..δηλωνω ερωτευμενος!
 :oops:

[Ventouza]

:roll:  :roll:  :roll:
Περαστικά .....

[voliwtisa]

Rakendytos καλώς ήρθες στο κλαμπ  

[voliwtisa]

και επανέρχομαι με αφιερωσούλα

Ενιωθα μόνος συνεχώς με προσπερνούσε ο χρόνος
μια ζωή που δεν υπάρχει στο χάρτη
μια ζωή που σου γυρνάει την πλάτη
κι έτσι σαν χαμένος πέρασα βράδια
αφηνόμουνα σε ψεύτικα χάδια
τον Θεό συνέχεια παρακαλούσα
κάποια σαν εσένα εγώ του ζητούσα

Και να λοιπόν που΄μαστε μαζί
παράδεισος κάθε μας φιλί
από μέσα μου λέω τί ώραία
μ΄αγαπάει ο Θεός τελευταία
Και να λοιπόν που ΄μαστε αγκαλιά
κι αισθάνομαι ότι ζω ξανά
δεν μπορεί να΄ναι όλα τυχαία
μ΄αγαπάει ο Θεός τελευταία

Πέρασα νύχτες ξαπλωμένος να κοιτώ τους πλανήτες
απ΄τους έρωτες πολύ πληγωνόμουν
και το θαύμα της ζωής το φοβόμουν
Τώρα ξέρω πως χρειάζεται πίστη
για να βρεί καθένας ότι δεν βρίσκει
παραδέχτηκα πως έχω ανάγκη
όπως όλοι και εγώ την αγάπη

Και να λοιπόν που΄μαστε μαζί
παράδεισος κάθε μας φιλί
από μέσα μου λέω τί ώραία
μ΄αγαπάει ο Θεός τελευταία
Και να λοιπόν που ΄μαστε αγκαλιά
κι αισθάνομαι ότι ζω ξανά
δεν μπορεί να΄ναι όλα τυχαία
μ΄αγαπάει ο Θεός τελευταία

 

[blue-roses]

προς Rak

Πού πάει ο δρόμος;πού μας πάει;μες στην καταχνιά.Κανείς δεν μου είπε πώς τραβάει τόσο μακριά.

Εσύ ποτάμι κι η θάλασσα εγώ μες στο χρυσό πρωινό.'Ολα τελειώνουν σαν έργο παλιό,κι όλα αρχίζουν εδώ....

Πού πάει η αγάπη;που μας πάει;δίχως να ρωτά.Κανείς δεν μου είπε πώς ζητάει τόσα πολλά.

Εσύ ποτάμι κι η θάλασσα εγώ μες στο χρυσό πρωινό.Γεννιέται ένας,πεθαίνουν οι δυό κι όλα αρχίζουν εδώ.

Εσύ ποτάμι κι η θάλασσα εγώ μες στο χρυσό πρωινό.Γεννιέται ένας,πεθαίνουν οι δυό κι όλα αρχίζουν εδώ.Κι όλα αρχίζουν εδώ,
μέσα στο τέλος αυτό...................  :53:  :53:  :53:

[Rakendytos]

το δα εγω το ονειρο..
8α κατεβασω ολο το ελληνικο ρεπερτοριο..
για την ροουζις κι αυτο..
 

:arrow: Τα μάτια σου τα χέρια σου
Τ' αστέρια τα μαχαίρια σου
Χιλιοτραγουδισμένα και χιλιοειπωμένα
 
Το αίμα σου οι αγώνες σου
Τα χείλια οι αγκώνες σου
Χιλιοτραγουδισμένα και χιλιοειπωμένα
 
Όμως γι αυτή τη μαύρη τρύπα στο διάστημα
στο διάστημα ανάμεσα στα πόδια σου
δεν τραγουδάει κανένας δεν τραγουδάει κανένας
 
Γι αυτό το άβατο βουνό της Αφροδίτης
που θέλει να 'σαι ορειβάτης να 'σαι δύτης
δεν τραγουδάει κανένας δεν τραγουδάει κανένας
 
για τις φωτιές και τις εκρήξεις του
για τις συσπάσεις τις εκκρίσεις του
δεν τραγουδάει κανένας άκου λοιπόν εμένα..

[blue-roses]

Rak..............

Δε θά'θελα εδώ Θεός να επέμβει κι άς ξέρω φώς μου πώς τυφλά τον υπακούς.Σκυφτός εγώ γονατιστός θα του ζητούσα,να μην επέμβει στους θολούς σου δισταγμούς.
Μη σε φέρει,μη σε στείλει,μη σ'αγγίξει τόσο δά κι επιτέλους αν σε στείλει,να σε στείλει εδώ ξανά!

Χέρια μου αδειανά Χριστέ,άδεια μου αγκαλιά Χριστέ μου.

'Αν και για μένα αγγελούδια δεν υπάρχουν,μόλις σε δώ κοντεύουν να επαληθευτούν.'Αχ!θα τα σύναζα και θα τα εκληπαρούσα με τις φλογίτσες τους στο πλά'ι' σου να σταθούν.Να σου φέγγουν,να βαδίζεις εν χάριτη ομορφιάς σαν Χριστός πάνω στην λίμνη και σε μένα να γυρνάς.

Χέρια μου αδειανά Χριστέ,άδεια μου αγκαλιά Χριστέ μου.
Χέρια μου αδειανά Χριστέ,άδεια μου αγκαλιά..

Βαμένος ήμουν στην αγάπη,έτσι ήσουν πάντοτε κι εσύ πιστεύω σ'ένα μόνοπάτι που θα'μαστε μαζί.
Κι έτσι ας καίνε οι λαμπάδες στα μονοπάτια,στα βουνά κι εκείνη πάντα να επιστρέφει κάθε στιγμή παντοτινά........

Χέρια μου αδειανά Χριστέ,άδεια μου αγκαλιά Χριστέ μου.
Χέρια μου αδειανά Χριστέ,άδεια μου αγκαλιά..

[Jezebell]

Στίχοι: Θόδωρος Ποάλας
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου

Μου λείπουν άνθρωποι και γέλια πρωινά
μικρά νυχτερινά κουβεντολόγια
ημερολόγια ακόμα ζωντανά
και άγια λόγια και άγια λόγια

Έλα σαν όνειρο απόψε
Έλα και τη σιωπή μου κόψε
Στα δυο στα τέσσερα στα δέκα
μαζί σου δυο φορές γυναίκα

Έλα αεράκι μου και φως μου.
Έρημος είναι ο καιρός μου

Μου λείπουν άνθρωποι ουράνιες ψυχές
αγάπης λόγια κάτω απ' το φεγγάρι
και ένα χέρι να το έχω τις βραδιές
για μαξιλάρι, για μαξιλάρι

[Shadowlord]

You are the one..Sentenced

[blue-roses]

Σε μιά βροχή απο στάχτες σε μια πάλινη θάλασσα,κύλησα στη ζωή σου κι έτσι ολα στα χαλασα.Ετσι απόμεινα εδώ ένας πέτρινος γίγαντας,ένα ολέθριο τίποτα κεντημένο απ'τ'άστρα.
Πόσο ακόμα θα υπάρχω στις ρακένδυτες μνήμες σου;Πόσο ακόμα θα ψάχνω αιμοραγόντας με στίχους;Την ανάσα απ'το γέλιο σου,τους κριγμούς απ'τα βήματα,της αγάπης το τρέμουλο,τους σπασμούς της φωνής σου.
Τόσα χρόνια σπατάλησα να προσμένω τον ίσκιο σου,ένα χέρι ζεστό άς μου κλείσει τα μάτια,ξεψυχάω ανύμπορος μακριά απ'τα χάδια σου,στη ζωή μου πια δύουνε πεθαμένα φεγγάρια.
Κυριακή των Βα'ί'ων ανοιξιάτικο βράδυ σου στέλνω για την γιορτή σου καρτποστάλ απ'τον 'Αδη.
Σου στέλνω για την γιορτή σου καρτποστάλ απ'τον 'Αδη Κυριακή των Βα'ί'ων ανοιξιάτικο βράδυ........

[blue-roses]

Η ανάσα σου ήτανε η πρώτη μου πατρίδα,η μυρωδιά σου ηταν ο πρώτος μου εθισμός.Πάει καιρός που έχω φύγει απ'την Θήβα και περιφέρομαι σακάτης και τυφλός.
Καθαγιασμένος στα νερά της λησμονιάς σου,εξουθενωμένος απ'τα έργα και της μέρες σου,φυτεύω δίπλα σ'αγάπες ξοφλημένες γιατί τα χρόνια μου ναυάγησαν στις ξέρες σου.
Παραχωρώ το άθλιο κορμί τις πληγές μου να εξασκηθούνε οι μανιακοί και οι αρχάριοι,Θέε μου πώς ξεραθήκαν έτσι οι πηγές μου που ξεδιψούσαν ναυαγοί λεγεωνάριοι.
Και θα πληρώνω σαν αντίτιμο στο χρόνο την μοναξιά για όλα τα χάδια που ζητούσα,για την αγάπη που με βύθησε στον πόνο κι έτσι σακάτεψα εσένα που αγαπούσα.
Αραγε θα θυμάται κάποιος τ'όνομά μας;Της ζωής μας τα εξαίσια φεγγάρια;Τα πάθοι μας,τις λύπες,τα δινά μας;Αραγε υπήρξαμε ποτέ στα ονειρα μας;

[voliwtisa]

Χρόνια τώρα κάνουμε παρέα
κι είμαστε ζευγάρι ταιριαστό
και στο πείσμα όλου του κόσμου, που κακό έχει σκοπό
δε θα πάψω ούτε στιγμή να σ' αγαπώ

Εγώ θα σ' αγαπώ και μη σε νοιάζει
και θα σου χτίσω μια μικρή φωλιά
κι όταν το σούρουπο μας αγκαλιάζει
θα ζευγαρώνουμε σαν δυο πουλιά

Σα μου λεν να φύγω από κοντά σου
πιο καλά ο ήλιος να σβηστεί
σ' έχω τόσο συνηθίσει, σ' αγαπώ τόσο πολύ
ας τον κόσμο κι έλα δώσ' μου ένα φιλί

Εγώ θα σ' αγαπώ...

(Δεν την γλιτώνεις με τίποτα   )