Φάμελλος Μανώλης

[Anonymous]

Φύλακας του τείχους

Ζω για χρόνια εδώ, φύλακας του τείχους
χόρτασα φωτιά, χόρτασα από μύθους
Μύρισε ξανά, μαύρο καλοκαίρι
στάχτη θα το βρεις, που γλιστρά απ' το χέρι.

Κι ειν' αργά
Ναι ειν' αργά...
Γι' άλλα δοξασμένα λόγια είναι αργά.

Με χωρίς γενιά, την ντροπή πατρίδα
έτρεξα μπροστά μα εχθρό δεν είδα
άλλο απ' τη σιωπή να κυλάει στους δρόμους
μια στρατιά σκιές με σκυμμένους ώμους.

Κι ειν' αργά
Ναι ειν' αργά...
Γι' άλλα δοξασμένα λόγια είναι αργά.

[Anonymous]

Μάτια δεν έχω

Πάω να βάλω το μπρίκι χύνω τον καφέ
το κεφάλι μου φρίκη, τα μάτια μου μπλε
ζεστή απ' το κρεβάτι δίπλα μου σαν σταθείς
στου κορμιού σου τη θέα νιώθω πάλι ασφαλής.

Γιατί μάτια δεν έχω παρά μόνο για σένα
είσαι ότι έχω πιο ιερό
Θε μου τα πόδια σου μοιάζουν τρένα
σε βάραθρο με οδηγούν να χυθώ.

Ούτε χίλια τραγούδια φτάνουν για να σου πουν
πως για σένα μονάχα τα πάθη μου επιζούν
όταν αφήνεις μωρό μου τις γάμπες σου γυμνές
τ' ουρανού οι αγγέλοι αμαρτάνουν γι' αυτές.

Κι ας μην έχει ελπίδα κι ούτε τύχη καμιά
μ' αυτή τη μελωδία γίνομαι αληθινά
γλύπτης και ζωγράφος, φωτογράφος, ποιητής
στης ψυχής μου τα βάθη ν' απαθανατιστείς.

[Anonymous]

Ήλιος και Σελήνη

Θα 'θελα να σας διηγηθώ μια αρχαία ιστορία
για κάποιο λόγο σας καλό να γίνει η αφορμή
όχι για τίποτε ήρωες που φάγαν τα θηρία
μα κάτι απλό και πλούσιο μαζί.

Κι είναι ιστορία έρωτα και παθιασμένου πάθους
τέτοιου που δεν εγνώρισε η ανθρώπινη φυλή
μα το παράφορο αίσθημα μέγα θεωρείται λάθος
αν δεν το συνοδεύει η λογική.

Ήλιο το νέο λέγανε τη νεαρά Σελήνη
που μυθική είχε ομορφιά
μα η κοινωνία τον έρωτα ν' ανθίσει δεν αφήνει
κι όλοι να τους χωρίσουνε βαλθήκανε με βία.

Της νύφης πιάνουν τους γονιούς και του γαμπρού το σόι
τους βάλαν λόγια φθονερά για τους δυο εραστές
ο Ήλιος λέει δε θα 'κανε για το αρχοντολόι
για του σπιτιού η Σελήνη τις δουλειές.

Μα ο Θεός ο σπλαχνικός τ' άδικο δεν αφήνει
κι απάλλαξε τους νέους απ' τα ανθρώπινα δεσμά
άστρο τον Ήλιο έκανε, φεγγάρι τη Σελήνη
Θαρρώ πως ειν' ακόμα εκεί ψηλά.

Και συναντιούνται στα κλεφτά λίγο μετά τη δύση
για ένα φιλί στα πεταχτά
μα ο Ήλιος βλέπεις δε μπορεί μόνη να την αφήσει
κι ολονυχτίς φωτίζει την ξανθή της ομορφιά.

[Anonymous]

Κάτι απ' το χθες

Κάτι απ' το χθες που έχει πεθάνει
κρύβει η νύχτα αυτή, η νύχτα που φτάνει
καθώς γυρίζω το κλειδί.

Κάτι που ακόμα με κρατάει
σα φυλαχτό σφιχτά, στον ύπνο της πλάι
μετρώ από την αρχή ξανά.

Τοπία ανθισμένα
που αντανακλούν το φως
με όλα σ' αυτή παραδωμένα
Θε μου, πως νιώθω ζωντανός!

[Anonymous]

Άγριο Φως

Αυτή η πόλη είναι ένα ζώο αδέσποτο
που αδιάφορο κοιμάται στο πεζοδρόμιο
σ' ένα ασπρόμαυρο όνειρο.
Μέσα σε τεύχη καλοκαιρινά
μέσα σε ετοιμοθάνατα απογεύματα, πρόχειρα γεύματα.
Όλα είναι ένα άγριο, άγριο, άγριο φως
κι ο δρόμος σιδερένιος ποταμός
μα εγώ περπατάω σαν τυφλός
είναι ένα άγριο, άγριο, άγριο φως
κι ο δρόμος σιδερένιος ποταμός
πρέπει εδώ να σταθείς ζωντανός.
Ο κόσμος που αιωρείται στο κενό
ο κόσμος που συνωστίζεται στην έξοδο, ψάχνοντας διέξοδο.
Έπειτα πάλι αρρωσταίνει και θρηνεί
σιγά σιγά μας κλείνει μέσα του σαν πληγή, σα μια παλιά πληγή.
Κάτω απ' το άγριο, άγριο, άγριο φως
ο δρόμος σιδερένιος ποταμός
στη στροφή δε θα βγείς ζωντανός.
Σ' αυτή την πόλη αντί για ουρανό
πάνω απ' τις στέγες και τα φώτα από χρώμιο
βλέπω ένα ασπρόμαυρο όνειρο.

[Anonymous]

Πλαστική Ιουλιέτα

Πλαστική Ιουλιέτα κούκλα από γυαλί η καρδιά μου για 'σένα χτυπάει
φαντασμένη και ηλίθια που με ύφος κριτή για τις τάσεις της τέχνης μιλάει
και 'γω γράμματα στέλνω ταπεινός θαυμαστής και προσφέρομαι αν θέλεις να παίξεις
κι ίσως μέσα απ' το τσούρμο των μνηστήρων σου εσύ το φτωχό ποιητή να διαλέξεις.
Κάνω γύρους θριάμβου σε στέκια γνωστά κι έτσι ο κύκλος μου θα σε γνωρίσει
τι κι αν πουν οι εχθροί πως για μια ακόμα φορά η ομορφιά το πνεύμα έχει νικήσει.
Πλαστική Ιουλιέτα κούκλα από γυαλί η καρδιά μου για 'σένα πονάει
κι ας το ξέρει πως όσο και να στριμωχτεί στη δικιά σου απλά δε χωράει
και το αστείο μου μούτρο ακουμπάω στο γυαλί, τ' αραιά μου εσύ νιώθεις τα γένια
Τι με 'σένα κανείς άλλο να μοιραστεί παρά λίγη χρυσή φωτογένεια.
Στα όνειρα μου κοιμάσαι δίπλα μου σα μωρό και το δάχτυλο έχεις στο στόμα
θα σε φάω ζωντανή και ας κλάψω μετά στα νεκρά σου πια διάφανα πόδια.
Πλαστική Ιουλιέτα κούκλα από γυαλί η καρδιά μου για 'σένα πονάει
γιατί είναι κι εκείνη σαν και 'σένα λειψή πεταλούδα απ' το φως που μεθάει.

[Anonymous]

Φίδι

Έχω μια γριά μηχανή που μονάχη
ξεκινά και με πάει
μέσα από ένα δρόμο στενό
που σα φίδι γλιστρά και στριφογυρνάει
σε μια διασταύρωση σκοτεινή
μια μαύρη γάτα μας κοιτάζει
χτυπάει ο αέρας με ορμή
στη στροφή έξω μας τινάζει

Κάποιος τ' όνομά μου εκεί
ακούω να φωνάζει ...

Έπειτα μακριά σιωπή
ποιος ρωτάς είναι εκεί
μια ηχώ σου απαντάει
κάποια μέρα εδώ θα χαθώ
σ' ένα δρόμο στενό
που σα φίδι γλιστράει
μακριά του κόσμου η βουή
μέσα στ' αυτιά μου σβήνει
ώσπου τ' απέραντο κενό
και τους δυο μας καταπίνει

Στο παγωμένο του κορμί
το φίδι μας τυλίγει ...

[Anonymous]

Ο αέρας τελειώνει

Εδώ μέσα που κλείστηκα ο αέρας τελειώνει
παίζει ο φόβος μου θέατρο με τις σκιές στο σεντόνι
στην αγκαλιά του διπλώθηκα είμαι παιδί και κοιμάμαι
και τα χίλια του πρόσωπα ένα ένα θυμάμαι.

Μισοθαμμένος εδώ στη μικρή μου φωλιά
έχω ένα μάτι κλειστό μα το άλλο αγρυπνά
και το τρίτο τινάζει σκάλα στον ουρανό
για τις μέρες που φεύγουνε και δεν πρόλαβα να δω.

Κι όμως έξω απ' την πόρτα μου περιμένουν σιωπηλοί
στο σκοτάδι οι δρόμοι φωσφορίζοντας
οι ήρωές μου διψάν να κατακτήσουν τη γη
και τ' άλογα μου να τρέξουν εκεί που σβήνει ο ορίζοντας.

Εδώ μέσα που κλείστηκα ο αέρας τελειώνει
βγαίνει μέσα απ' τη σκέψη μου ένας φονιάς με πριόνι
τα ψαλίδια χορεύουνε η βελόνα χτυπάει
και τα χίλια κομμάτια μου τώρα ποιος τα κολλάει.

Μισοθαμμένος εδώ στη μικρή μου φωλιά
έχω ένα μάτι κλειστό μα το άλλο αγρυπνά
και το τρίτο τινάζει σκάλα στον ουρανό
για τις μέρες που φεύγουνε και δεν πρόλαβα να δω.

[Anonymous]

Κάποιος άλλος


Έσβησαν οι λέξεις μου μέσα απ' το χαρτί
ποιός μαζί σου ήμουνα
τι είχα μοιραστεί;
πώς η αγάπη άνθησε και πώς μαράθηκε...
κάποιος άλλος ήμουνα
κάποιος που για πάντα χάθηκε

τώρα μες στα χέρια σου νιώθω ξένος πια
την καρδιά άκου πως, τώρα αλλιώς χτυπά
κι όλα μες την σκέψη μου αλλιώς φαντάζουνε
ίδιους δρόμους περπατώ, όμως πια αλλού με βγάζουνε...

κάποιος άλλος ήμουνα
ήμουνα παιδί...
θα με πήρε η άνοιξη
και ίσως να σε πίστεψα μπορεί
να έκλαψα, πίσω σου να έτρεξα μπορεί
όσο και να πόνεσα
τόσο σε συγχώρεσα
κάποιος άλλος ήμουνα μπορεί...

τι περνάει απ' το χέρι μου τι μπορώ ν' αλλάξω
τι θα βγει από την αρχή αν τα λογαριάσω
ποιός κοντά μου στάθηκε
ποιός στ' αλήθεια μ' ένιωσε
ποιός τα δώρα μου άρπαξε
κι έπειτα μακριά μου έτρεξε...

κάποιος άλλος ήμουνα
κάποιος κάπου κάποτε μπορεί...

[Anonymous]

Μετά από την Βροχή


Είδες ποτέ τα πουλιά να πετάνε
την ώρα που τα σύννεφα σβήνουνε
στις ασπρόμαυρες εικόνες σου
τα χρώματα γυρίζουνε ξανά

Θέλω τόσο και γω να γυρίσω
πέρασε ο θυμός δεν στάθηκε
άνοιξε ο άνεμος την πόρτα
τον πήρε και χάθηκε

Είδες ποτέ μετά από τη βροχή
πως γράφουν κύκλους πάνω από την πόλη τα πουλιά

Τον ουρανό γυρνάν απ' άκρη σ' άκρη
ξυπνάω και γύρω είναι γιορτή
ρωτάω τον εαυτό μου
πως κλείστηκε και πίστεψε
πως άλλη ελπίδα δεν υπάρχει...

Πόσα στο μυαλό μου γυρνάνε
πόσα την καρδιά μου πνίγουνε
σαν καράβια που με πάνε
στα βαθιά και μ' αφήνουνε

Μα είδες ποτέ τον κόσμο ν' αλλάζει
όπως έγραφε το αστέρι σου
είδα την λάμψη του να χορεύει
μωρό μες το χέρι σου

Είδες ποτέ

[Anonymous]

Μισή καρδιά


Θέλω να τρέξω πίσω μα ξέρω εκεί
πως για πολύ δε θ' αντέξω
Γρήγορα πάλι θα 'χω κυλήσει ξανά
στου μαύρου κύκλου τη ζάλη
Κι εσύ θα πετάξεις μακριά
τα όνειρα σου να βρεις και τον ήλιο
και 'γω μια πόρτα ανοιχτή
που ο αέρας χτυπά θ' απομείνω
Γίνεται μέρα, όλα ομορφαίνουν ξανά
κάτι αλλάζει εκεί έξω
μα εγώ για λίγο ας μείνω στα σκοτεινά
πιο καθαρά εδώ βλέπω
Αφού τώρα ξέρω καλά
πια ποτέ όπως πριν δε θα σε 'χω
το τίποτα εγώ πιο πολύ
απ' τη μισή σου καρδιά το αντέχω.

[Anonymous]

Η αγάπη αν είναι αυτό

Μπες στη θλίψη μου και βρες
Μια λέξη μόνο πες μου αν θες
Αν θες να σ΄αγαπήσω

Όταν τα μάτια σου κοιτώ
Το βάθος τους μη φοβηθώ
Να μπω να περπατήσω

Στο δειλινό σου να κρυφτώ
Τότε που φεύγεις
Που μ' αποφεύγεις και σε κυνηγώ
Μέσα στη νύχτα να σε συναντώ
Η αγάπη αν είναι αυτό
θα ρχομαι μαζί σου

Μα λες τη θλίψη μου φωτιά
Στον ουρανό μικρή φωτιά
Και πως να την αγγίξω

Ρωτάς ποια λέξη σου ζητώ
Που αν την πεις θα σ΄ αγαπώ
Φοβάμαι ψιθυρίζω

Στο δειλινό σου να κρυφτώ
Τότε που φεύγεις
Που μ' αποφεύγεις και σε κυνηγώ
Μέσα στη νύχτα να σε συναντώ
Η αγάπη αν είναι αυτό
θα ρχομαι μαζί σου

[Anonymous]

Στις όχθες του Θερμαϊκού

Στις όχθες του Θερμαϊκού, ναυάγησα ένα βράδυ
γιομάτη η κοιλιά κρασί και η καρδιά ρημάδι!
κι έμοιαζε σαν κατάστρωμα η Νέα Παραλία
φώτα κατάρτια ακίνητα μέσα στην τρικυμία.

Πολέμησα κι αρρώστησα στα βρώμικα νερά του
σφιχτά σα μάνα μ' έδεσε στην κρύα αγκαλιά του
κι ούτε για πέλαγα τραβώ, ούτε στην άκρη φτάνω
και χρόνια όμηρος γυρνώ στα κύματα του επάνω.

[Anonymous]

Έλα γείρε στο πλάι μου και γίνε η αγάπη μου

Έλα γείρε στο πλάι μου και γίνε η αγάπη μου
Γείρε δίπλα μου αγάπη μου
Κάτω απ' το κυπαρίσσι
Στα χόρτα τα τρυφερά
Ξάπλωσε μαζί μου
γείρε δίπλα μου
εκεί που άνεμος ξαπλώνει
εκεί που ο άνεμος πεθαίνει
καθώς η νύχτα περνά

έλα γείρε όλη νύχτα
και χόρτασε να με φιλάς
κι άσε τη σαύρα μου να σου μιλά
κι άσε τους δυο μας να μιλάμε
κάτω απ' το κυπαρίσσι
χωρίς να κάνουμε έρωτα
εκεί που ο άνεμος ξαπλώνει
εκεί που ο άνεμος πεθαίνει
καθώς η νύχτα περνά
 
Επιστροφή στην κορυφή      
 

[Anonymous]

Είσαι ένα λουλούδι


Είσαι ένα λουλούδι, λουλούδι, λουλούδι
που όμως δε ριζώνει στη γη
γίνεται τραγούδι, τραγούδι, τραγούδι
που με ταξιδεύει στη βροχή.

Στη μεγάλη θάλασσα στου ουρανού το τέλος
και στις λάμψεις των αστεριών
από την αρχή ήμουν χαμένος, χαμένος
τι κι αν χάσω πάλι λοιπόν

Είσαι ένα λουλούδι, λουλούδι, λουλούδι
που όμως δε ριζώνει στη γη.

Σκοτεινός που είναι ο κόσμος, ο κόσμος, ο κόσμος
πως να βρω την πίστη μου εκεί
μα φωτίζει ο δρόμος, ο δρόμος, ο δρόμος,
ξαφνικά από μιαν αστραπή.
Πριν χαθεί στη θάλασσα
στου ουρανού το τέλος
και στις λάμψεις των αστεριών
από την αρχή ήμουν χαμένος, χαμένος
τι κι αν χάσω πάλι λοιπόν.
 
Επιστροφή στην κορυφή