*Ελληνικά Χριστουγεννιάτικα έθιμα *

[junkie]

Πολλά έθιμα και παραδόσεις του λαού μας συνδέονται με την περίοδο από την παραμονή των Χριστουγέννων μέχρι τα Φώτα.
                                   Χριστούγεννα

"Από τις προετοιμασίες της παραμονής των Χριστουγέννων πιο χαρακτηριστική είναι εκείνη που αναφέρεταιστο ζύμωμα του χριστόψωμου. η συνήθεια αυτή είναι πολύ ριζωμένη στους αγρότες και τους τσοπάνηδες. Απλές και ταπεινές νοικοκυρές κάνουν τη ζύμη με ιδιαίτερη ευλάβεια. Θεωρείται το έργο αυτό θείο. είναι έθιμο καθαρά Χριστιανικό. Κατά τόπους φτιάχνεται σε διάφορες μορφές το Χριστόψωμο κι έχει διαφορετικές ονομασίες όπως]

[/color]

[junkie]

Πρωτοχρονιά


 Στα όμορφα Επτάνησα, ανάμεσα στο Ιόνιο πέλαγος και την Αδριατική θάλασσα, χαίρονται με ξεχωριστό τρόπο τις ημέρες του Δωδεκαημέρου. Οι άνθρωποι γιορτάζουν πηγαίνοντας στην εκκλησία, τρώγοντας, πίνοντας, τραγουδώντας αλλά και κάνοντας αστεία ο ένας στον άλλο.
Οι Κολώνιες]
Ήρθαμε με ρόδα και με ανθούς
να σας ειπούμε Χρόνους Πολλούς.

Και η τελευταία ευχή του χρόνου που ανταλλάσσουν είναι "Καλή Αποκοπή" δηλαδή "με το καλό να αποχωριστούμε τον παλιό το χρόνο".

"Πάλιν ακούσατε άρχοντες
πάλι να σας ειπούμε
Ότι και αύριο εστί
ανάγκη να χαρούμε
και να πανηγυρίζομεν
περιτομήν Κυρίου,
την εορτήν του Μάκαρος
Μεγάλου Βασιλείου".
[/color] [/color]
"Χρόνια Πολλά! Ευτυχισμένος ο καινούριος χρόνος!"


[size=9]Κολλέγιο Αθηνών Δημοτικό

[junkie]

Τα Φώτα
 
Για τα Φώτα ο λαός πιστεύει πως είναι ο καιρός, η γιορτή που φεύγουν οι καλικάντζαροι γιατί φοβούνται την αγιαστούρα του παπά. Ο τρόμος τους αρχίζει από την παραμονή των Φώτων που γίνεται ο μικρός αγιασμός των παπάδων. Γι αυτό και το έθιμο του λαού λέει]
Στις πέντε του Γενάρη
Φεύγουν οι καλικαντζάροι

Αλλά ο μεγάλος τους τρόμος είναι τα Φώτα. Εκείνα τους αποδιώχνουν ολότελα. Φεύγουν τότε λέγοντας]

Φεύγετε να φεύγουμε
κι έφτασε ο τουρλόπαπας
με την αγιαστούρα του
και με τη βρεχτούρα του...

Η γιορτή των Φώτων λέγεται και πρωτάγιαστη, γιατί αγιάζουνε τα νερά.

 Στην Κορώνη αυτή τη μέρα ανοίγουν τα κρασιά. Ρίχνουνε μάλιστα κι αγίασμα στα κρασοβάρελα.

[size=9][Πληροφορίες από το βιβλίο του Μιχ. Κ. Τσώλη, Γιορτές της Ρωμηοσύνης] [/size]

[junkie]

Οι δεισιδαίμονες συνήθειες και προλήψεις που επικρατούσαν τότε, όπως παντού, και στις Σαράντα Εκκλησίες ήταν όχι λίγες.
Πολλές απ'αυτές βρίσκουμε και σήμερα ακόμη, γιατί έχουν και κάποια βάση ή λογική, π.χ. να μην επισκέπτονται τη λεχώνα τη νύχτα και αυτή να μη βγαίνει μέχρι να σαραντίσει. Είναι λόγοι υγείας. Να και μερικές από τις συνήθειες που υπήρχαν.
Στο σπίτι μας τηρούμε και τώρα αυτό το έθιμο. Φορούσαν, για το καλό του χρόνου, ένα καινούργιο ρούχο και φρόντιζαν να έχουν επιστρέψει ό,τι δανεικό είχαν τυχόν πάρει.

Τραγουδούσαν ακόμα τις ευχές]
σούρβα, σούρβα, γερο κορμί, γερό σταβρί, σαν ασήμ' σαν κρανιά, και τη χρόν'γουλ'γεροι και καλόκαρδοι. σούρβα, είναι ξηροί καρποί. η κρανιά έχει πολύ σκληρό ξύλο. σταβρί, πιθανόν να εννοεί το κεφάλι, το κούτελο.
Από τα Χριστούγεννα μέχρι τα Θεοφάνεια δε λούζονταν, περιμένοντας να αγιαστούν τα νερά.


Τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, που τα περίμεναν γεμάτοι προσδοκία και για να φάνε ύστερα από τη νηστεία των σαράντα ημερών, έλεγαν τα κάλαντα, όπως παντού.
Από βραδύς μαζεύονταν και με όργανα στολισμένα με κυπαρίσσια και αμάραντο, πήγαιναν πρώτα στο σπίτι του παπά, ύστερα στους πρόκριτους και τέλος στους γνωστούς και φίλους.

Το τραγούδι του παπά.
- Σήκω να πας αφέντη μου, και κάτσε στο σκολειό σου, και πάρ'τ'αργυρομαστραπά και νίψ'το πρόσωπο σου, και βγάλ'το δροσομάντηλο και νίψου και σφουγγίσου. Εννιά κλησιές εσήμαναν, τα μοναστήρια ψέλνουν, και τα μικρά δασκαλικά λένε το Κύριε ελέησον.
Βάλτε κρασί μέσ'στο γιαλί κι'αφράτο παξιμάδι, και βρέξτε τα χριστιανικά να μας παρηγορήσουν.

Ένα από τα κάλαντα των Χριστουγέννων.
Χριστούγεννα, Χριστούγεννα πρώτη χαρά του κόσμου και ψες Χριστός γεννήθηκε και κόσμος δεν το νιώσε, και κόσμος ήταν κόμπιλα και βασιλές ατόσα.
Και ψες εγύριζε ο Χριστός με δώδεκα κλωνάρια, και κει που πάει κι'ακούμπησε χρυσό δεντρί αξιώθη, και το δεντρί ήταν Χριστός και τα κλωνάρια άγγελοι κι αυτά τα πυκνοκλώναρα οι δώδεκα Απόστολοι. Κι απάνω στη φωλίτσα του περδίκια φωλιασμένα, και κάτω στη ριζίτσα του πηγάδια και λειβάδια, και κατεβαίνει η πέρδικα και παίρνει κι ανεβάζει, παίρνει νερό στα νύχια της και δρόσο στα φτερά της, δροσίζει, το Χριστό γεννά, παιχνίζει τον αφέντη. Και μεις τον αυγενίζουμε, πολλή χαρά στον κόσμον.
[size=9]Η ερμηνεία των παρακάτω λέξεων δίδεται με κάθε επιφύλαξη.
κόμπιλα · κομπαστικός, δοξαστικός.
ατόσα · τρομερός, ακατανίκητος
αυγενίζουμε · ατενίζουμε, λαμπρύνουμε, δοξολογούμε, βλέπουμε καθαρά Και ένα άλλο...
Κυρά θεοτόκε εκοιλοπόνα εκοιλοπόνα και παρακάλειε τους άγιους όλους τους απόστολους τους απόστολους και αρχαγγέλους.
Αγιαπόστολοι και αρχάγγελοι βοηθήστε με σ'αυτή την ώρα τη βλογημένη, τη δοξασμένη. Ώστε να πάει η μαμά να φέρει Χριστός γεννάται, ο ήλιος φέγγει σα νιο φεγγάρι, σαν παλληκάρι. Ένα της Πρωτοχρονιάς.
Εδώ μας είπαν κι ήρθαμε σε τούτο το νοικοκύρη, πώχει τα σπίτια τα ψηλά, αυλές μαρμαρωμένες, έχει και τα παράθυρα χρυσά ακουμπισμένα.
Αφέντη μου, στην τάβλα σου χρυσή καντήλα φέγγει, χωρίς το τέλι κρέμεται, χωρίς βορριά σειγιέται.
Σα βάλεις λάδι και κέρι, φέγγει την αφεντιά σου, φέγγει τις δάφνες και δειπνούν, τις ξένοι κι αρμενούνε, φέγγει και τον αφέντη σου που κάται τρώει και πίνει.
Ασήμια τα τραπέζια σου μάλαμα τα ταψιά σου μόσχο και δεντρολίβανο μυρίζουν τα φαγιά σου...κάται (= κάθεται)[/size]

[junkie]

- Η γαλοπούλα
 
   
 Κύριο πιάτο την ήμερα των Χριστουγέννων είναι η γαλοπούλα.
Την πρωτοχρονιά η συνήθεια ήταν να φτιάχνουν κότα ή"κούρκο" (γαλοπούλα) γεμιστό με κάστανα, καρύδια, σταφίδες, κιμά, κρεμμύδιπιπέρι και μαϊντανό, όλα καβουρδισμέναΤο έθιμο της Γαλοπούλας έφτασε στην Ευρώπη από το Μεξικό το 1824 μ.Χ.
Ωστόσο, σε αρκετές περιοχές της χώρας μας διατηρείται το έθιμο της κοτόσουπας, ιδιαίτερα στη Θεσσαλία και στην Κρήτη Παλαιότερα η κοτόσουπα αποτελούσε το κυρίως πιάτο που έτρωγαν οι Έλληνες όταν επέστρεφαν από την εκκλησία.
Ενα άλλο συνηθισμένο πιάτο είναι το ψητό χοιρινό κρέας (το ψήσιμο γινόταν στη χόβολη του τζακιού).
Υπήρχε όμως και η εποχή που τη μέρα αυτή έτρωγαν χοιρινό με πρασοσέλινο ή όποιο άλλο κρέας με πιλάφι.
 

[junkie]

Τα Κάλαντα

Να τα πούμε; Να τα πείτε, να τα πείτε!
Η χαρακτηριστική ερώτηση των παιδιών που χτυπάνε αυτές τις μέρες τα κουδούνια και τις πόρτες μας για να πούνε τα κάλαντα.
Οι παρέες παιδιών ξεχύνονται στους δρόμους με τριγωνάκια και όργανα καμμιά φορά, κιθάρες, ακορντεόν, μελόντικες, για να μαζέψουν τα φιλοδωρήματα, που με ιδιαίτερη ευχαρίστηση προσφέρει ο κόσμος. Ποιος από εμάς δεν έχει άλλωστε τραγουδήσει τα κάλαντα όταν ήταν παιδί. Τα κάλαντα είναι από τις λίγες παραδόσεις που συνεχίζονται μέχρι και σήμερα στον ίδιο βαθμό από τα παιδιά- με το αζημίωτο βέβαια.
Η λέξη κάλαντα προέρχεται από τη λατινική "calenda", που σημαίνει αρχή του μήνα, νουμηνία και τραγουδιόνταν στην αρχή του μήνα, ενώ που διαμορφώθηκε από το ελληνικό ρήμα καλώ.
Το έθιμο αυτό προϋπήρχε στην Ελλάδα, πριν από την Ρώμη.
Τα παιδιά κρατούσαν ένα κλαδί ελιάς ή δάφνης, στολισμένο με καρπούς και άσπρο μαλλί (η λεγόμενη ειρεσιώνη, από το έριο = μαλλί), γύριζαν και τραγουδούσαν και τους έδιναν δώρα. Μετά, πήρε το έθιμο αυτό και η Ρώμη.

Στο Βυζάντιο κρατούσαν ραβδιά, ή φανάρια, ή ομοιώματα πλοιαρίων ή και κτιρίων, στολισμένα και τραγουδώντας, συνόδευαν το τραγούδι με κρούση τριγώνου ή τυμπάνου. Περίφημος δε είναι ο σχετικός πίνακας του Νικηφόρου Λύτρα ο τυμπανιστής - 1832- 1927. Σήμερα η βάση, και μάλιστα στους Πόντιους, διασώζεται άθικτη. Ακούμε κάλαντα πολλά και ποικίλα, με πολλές παραλλαγές και αποχρώσεις, στα διάφορα διαμερίσματα της χώρας μας. Τα κάλαντα έχουν τη βάση τους σε παλιά λαϊκά τραγούδια.
Πρόκειται για τραγούδια με ευχές για τον νοικοκύρη και τα άλλα μέλη της οικογένειας. Τα κάλαντα είναι μια πράξη τελετουργική, η οποία σύμφωνα με τη λαϊκή αντίληψη έχει ως αποτέλεσμα την ευημερία. Στα παλιά χρόνια τα παιδιά τραγουδούσαν τα κάλαντα το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς και των Φώτων, κρατώντας φαναράκια αναμμένα, άλλα φλογέρα ή φυσαρμόνικα και άλλα πάλι μαζί τραγουδούσαν, σαν σε χορωδία, τα κάλαντα.
Τα παιδιά που κατοικούσαν στα νησιά και τις παραθαλάσσιες περιοχές της Ελλάδας κατασκεύαζαν από χαρτόνι ή τσίγκο καραβάκια στολισμένα με χρωματιστά χαρτιά και φωτάκια.
Στις ορεινές ή ηπειρωτικές περιοχές, τα παιδιά κρατούσαν για φανάρι μια φωτισμένη εκκλησία, που την ονόμαζαν "Αγία Σοφία". Τη στόλιζαν με καμπανάκια και χρωματιστά χαρτιά.
Στο εσωτερικό της, που ήταν κενό, έβαζαν ένα κερί ή ένα φαναράκι για να τους φέγγει το δρόμο. Στα χέρια τους κρατούσαν ένα κοφινάκι όπου τοποθετούσαν τα φιλοδωρήματα, δηλαδή αυγά, σύκα, κομμάτι ζάχαρη, χρήματα, ενώ την παραμονή της Πρωτοχρονιάς και των Θεοφανίων είχαν μαζί τους και μια μικρή σούβλα μήκους ενός μέτρου, όπου περνούσαν τεμάχια χοιρινού κρέατος. Στην Ελασσόνα, τα παιδιά περίμεναν με μεγάλη αγωνία τις γιορτές των Χριστουγέννων για να παίξουν τα κάλαντα. Από τις 15 του "Αντριά", όπως έλεγαν το Δεκέμβριο, έως την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, τα παιδιά γυρνούσαν τη νύχτα όλο το χωριό χτυπώντας δυνατά τα κυπροκούδουνά τους.
Την παραμονή των Χριστουγέννων, συντροφιές από μικρά παιδιά γυρνούσαν από τα μεσάνυχτα μέχρι το πρωί, τραγουδώντας τα κάλαντα. Τα πολύ μικρά παιδιά, όσα δηλαδή δεν είχαν μάθει πολλά κάλαντα, έλεγαν συνήθως μόνο το παρακάτω τραγουδάκι]

[junkie]

Οι κάρτες

Οι χριστουγεννιάτικες και πρωτοχρονιάτικες κάρτες, λειτουργούν ως επικοινωνιακοί αγγελιοφόροι χριστουγεννιάτικων και πρωτοχρονιάτικων μηνυμάτων και αποτελούν αναπόσπαστο συμπλήρωμα των εορτών.
Στις κάρτες απεικονίζονται κατά κύριο λόγο η γέννηση του Χριστού με τη φάτνη, οι τρεις μάγοι με τα δώρα, άγγελοι και αστέρια.
Το στερεότυπο μικροκείμενο των καρτών είναι "Καλά Χριστούγεννα και Ευτυχισμένος ο καινούριος χρόνος".
Η χριστουγεννιάτικη κάρτα θεωρείται ότι είναι αγγλική επινόηση.
Την πατρότητά της διεκδικεί αρχικά ο Γουίλιαμ 'Εντλεϊ, ο οποίος φέρεται ως ο σχεδιαστής της πρώτης κάρτας το 1842, που είναι σήμερα έκθεμα του Βρετανικού Μουσείο.
Μερικά χρόνια αργότερα η μόδα της κάρτας έφτασε στην Αμερική, στην Αυστραλία, στη Νέα Ζηλανδία.
Η Δανία θεωρείται ότι είναι η πιο φημισμένη χώρα στις πωλήσεις των καρτών. Διακινεί κάθε χρόνο 50.000.000 κάρτες.
Στην Ελλάδα οι κάρτες παρουσιάστηκαν στις αρχές του 20ού αιώνα από 'ελληνες μετανάστες στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και στην Αυστραλία.
Σήμερα βέβαια με την εξέλιξη της τεχνολογίας, το internet ξεφεύγει από τον παραδοσιακό τρόπο επιστολής κάρτας- αυτόν του ταχυδρομείου.
Με έναν μεγάλο αριθμό ηλεκτρονικών διευθύνσεων καταργεί τις αποστάσεις και βοηθαέι να στείλετε τις ευχές σας στα αγαπημένα σας πρόσωπα, όπου κι αν βρίσκονται αυτά.

[junkie]

Τα καρύδια


Παραδοσιακό ομαδικό παιγνίδι που παίζουν τα παιδιά στην Ήπειρο.
Την ημέρα των Χριστουγέννων , τα παιδιά , κορίτσια και αγόρια , παίζουν "τα καρύδια". Το παιχνίδι είναι ομαδικό και παίζεται ως εξής]

[junkie]

Κλωνάρια στο τζάκι

Στη Θεσσαλία, επιστρέφοντας από την εκκλησία στο σπίτι, τα κορίτσια έβαζαν παραδίπλα στο αναμμένο τζάκι κλωνάρια κέδρου που τα ξεδιάλεγαν, ενώ τα αγόρια τοποθετούσαν κλαδιά από αγριοκερασιά.
Τόσο τα κορίτσια όσο και τα αγόρια φρόντιζαν τα κλωνάρια αυτά να είναι λυγερά, αφού αντιπροσώπευαν προσωπικές τους επιθυμίες για την πραγματοποίηση μιας όμορφης ζωής. Παρακολουθούσαν με ενδιαφέρον ποιο κλωνάρι θα καιγόταν πρώτο και τότε έλεγαν πως αυτό ήταν καλό σημάδι για το κορίτσι ή το αγόρι, και συγκεκριμένα πως θα παντρευόταν πρώτο.

[junkie]

Οι μωμόγεροι

Η λαϊκή φαντασία οργιάζει στην κυριολεξία σχετικά με τους Καλικάντζαρους, που βρίσκουν την ευκαιρία να αλωνίσουν τον κόσμο από τα Χριστούγεννα μέχρι τα Φώτα, τότε δηλαδή που τα νερά είναι "αβάφτιστα".
Η όψη τους τρομακτική, οι σκανδαλιές τους απερίγραπτες και ο μεγάλος φόβος τους η φωτιά. Στις περιοχές της Μακεδονίας, Θράκης και Θεσσαλίας εμφανίζεται το έθιμο των μεταμφιέσεων, που φαίνεται πως έχει σχέση με τους καλικάντζαρους.
Οι μεταμφιεσμένοι, που λέγονται Μωμόγεροι, Ρογκάτσια ή Ρογκατσάρια, φοράνε τομάρια ζώων (λύκων, τράγων κλπ) ή ντύνονται με στολές ανθρώπων οπλισμένων με σπαθιά. Γυρίζουν στο χωριό τους ή στα γειτονικά χωριά, τραγουδούν και μαζεύουν δώρα.
Οταν συναντηθούν δυο παρέες κάνουν ψευτοπόλεμο μεταξύ τους, ώσπου η μία ομάδα να νικήσει και η άλλη να δηλώσει υποταγή.

[junkie]

Το πάντρεμα της φωτιάς

Την παραμονή των Χριστουγέννων σε πολλά μέρη της Ελλάδας "παντρεύουν", τη φωτιά. Παίρνουν δηλαδή ένα ξύλο με θηλυκό όνομα π.χ. κερασιά και ένα με αρσενικό όνομα, συνήθως από αγκαθωτά έργα.
Τα αγκαθωτά δέντρα, κατά τη λαϊκή αντίληψη, απομακρύνουν τα δαιμονικά όντα, όπως τους καλικάντζαρους.
Στη Θεσσαλία, τα κορίτσια έβαζαν δίπλα στο αναμμένο τζάκι κλωνάρια κέδρου, ενώ τα αγόρια τοποθετούσαν κλαδιά αγριοκερασιάς.
Τα λυγερά αυτά κλωνάρια αντιπροσώπευαν προσωπικές τους επιθυμίες και μια καλότυχη γενικά ζωή. 'Οποιο κλωνάρι καιγόταν πρώτο σήμαινε ότι ήταν καλό σημάδι για το κορίτσι ή το αγόρι, καθώς και ποιο θα παντρευόταν πρώτο ανάλογα αν ήταν κέδρος ή αγριοκερασιά. Στα χωριά της βόρειας Ελλάδας, από τις παραμονές των εορτών ο νοικοκύρης ψάχνει στα χωράφια και διαλέγει το πιο όμορφο, το πιο γερό, το πιο χοντρό ξύλο από πεύκο ή ελιά και το πάει σπίτι του.
Η στάχτη των ξύλων αυτών προφύλασσε το σπίτι και τα χωράφια από κάθε κακό.
Το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων, όταν όλη η οικογένεια θα είναι μαζεμένη γύρω από το τζάκι, ο νοικοκύρης του σπιτιού ανάβει την καινούρια φωτιά και λέει]

[junkie]

Το ποδαρικό
   
 Πολλοί άνθρωποι είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί ακόμα και σήμερα ποιος θα κάνει ποδαρικό στο σπίτι τους.
'Ετσι από την παραμονή λένε σε κάποιο δικό τους άνθρωπο, που τον θεωρούν καλότυχο και γουρλή, να έρθει την Πρωτοχρονιά να τους κάνει ποδαρικό.
Μόλις μπει στο σπίτι τον βάζουν να πατήσει ένα σίδερο για να είναι όλοι σιδερένιοι και γεροί μέσα στο σπίτι στη διάρκεια του καινούργιου χρόνου.
Η νοικοκυρά φιλεύει τον άνθρωπο που κάνει ποδαρικό για το καλό του χρόνου. Συνήθως του δίνει μήλα ή καρύδια και μια κουταλιά γλυκό κυδώνι ή ότι άλλο γλυκό έχει φτιάξει για τις γιορτές.Αν ανήμερα την Πρωτοχρονιά έχει λιακάδα, πιστεύουν πως ο καιρός θα είναι ο ίδιος σαράντα μέρες.
Λένε]

[junkie]

Το ρόδι
   
 ΤΟ ΕΘΙΜΟ ΤΟΥ ΡΟΔΙΟΥ Η΄ ΓΙΑΤΙ ΣΠΑΜΕ ΤΟ ΡΟΔΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Έθιμο πελοποννησιακό.
Το πρωί της Πρωτοχρονιάς , η οικογένεια πηγαίνει στην εκκλησία , ντυμένοι όλοι με τα καλά τους ρούχα για να παρακολουθήσουν τη λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου και να υποδεχτούν το νέο χρόνο , καλό κι ευλογημένο.
Ο νοικοκύρης κρατάει στην τσέπη του ένα ρόδι, για να το λειτουργήσει.
Γυρνώντας σπίτι, πρέπει να χτυπήσει το κουδούνι της εξώπορτας και να του ανοίξουν, δεν κάνει να ανοίξει ο ίδιος με το κλειδί του. Έτσι θα είναι ο πρώτος που θα μπει στο σπίτι για να κάνει το καλό ποδαρικό, με το ρόδι στο χέρι.
Μπαίνοντας μέσα , με το δεξί ποδάρι, σπάζει το ρόδι πίσω από την εξώπορτα, το ρίχνει δηλαδή κάτω με δύναμη για να σπάσει και να πεταχτούν οι ρώγες του παντού και ταυτόχρονα λέει]

[junkie]

Τυχερά παιχνίδια
   
Την Πρωτοχρονιά συνηθίζουμε να παίζουμε χαρτιά είτε στα καζίνα είτε στα σπίτια μας.
Η λέξη "τράπουλα" προέρχεται από την ιταλική trapola, που σημαίνει παγίδα, δόλο.
Τα μεσαιωνικά χρόνια με τη λέξη αυτή ονόμαζαν τη δέσμη με τα παιγνιόχαρτα.
Τα χαρτιά τα γνώρισε η Ευρώπη από τους ανατολικούς λαούς.
Τα παιχνίδια με τα χαρτιά είναι ίσως η καλύτερη στιγμή της Πρωτοχρονιάς.
Η ωραιότερη στιγμή είναι η στιγμή που θα καθίσουμε στο τραπέζι με την πράσινη τσόχα και θα αρχίσουμε το παίχνίδι. Βέβαια στην Ελλάδα συνηθίζεται να παίζουμε "31" ή "21" (Black Jack), ή και ζάρια αλλά ποιος λέει όχι για μία καλή και γεμάτη αγωνία, παρτίδα πόκερ;
 

[junkie]

Ξέφωτα
 
   
Η γιορτή των Θεοφανίων είναι μία από τις λαμπρότερες του έτους, καθώς γιορτάζεται στην αρχή της νέας χρονιάς.
Τη μέρα αυτή ολοκληρώνεται το δωδεκαήμερο.
Την πρώτη μαρτυρία γι' αυτήν την γιορτή μας την δίνει ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς στις αρχές των μεταχριστιανικών χρόνων.
Στην αρχαία Ελλάδα γιορτάζονται τα "Θεοφάνια" στην αρχή της άνοιξης στους Δελφούς.
Ο λαός ονομάζει τα Θεοφάνια και "φώτα ολόφωτα", "ξέφωτα", και "φωτόγεννα", επειδή τότε φωτίζεται ο κόσμος και αγιάζονται τα νερά. Στις εκκλησίες ψάλλεται το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου...".
Κατόπιν οι πιστοί παρακολουθούν τη ρίψη του σταυρού στη θάλασσα, στον ποταμό ή σε δεξαμενή, όταν δεν βρίσκονται κοντά σε παραθαλάσσιο ή παραποτάμιο μέρος. 'Επειτα οι κολυμβητές πέφτουν στα νερά για να πιάσουν τον σταυρό, τον οποίο παλαιότερα περιέφεραν στα σπίτια. Αυτές τις ημέρες σε μερικά μέρη της Ελλάδας οι πιστοί μεταμφιέζονται και φορούν μάσκες με τρομακτική όψη.
Φοράνε κουδούνια και περιφέρονται στο χωριό κάνοντας εκκωφαντικούς θορύβους.
Είναι τα περίφημα ροκατζάρια, ένα έθιμο που συμβολίζει τον καθαρμό και την εκδίωξη των δαιμονικών όντων, όπως οι καλικάντζαροι του δωδεκαήμερου!