Ημερομηνια θανατου!!!!

[aiollus]

Ημερομηνια θανατου

Θα θελατε να ξερετε το μελλον σας?

Ας δουμε λιγο μια μακαβρια εκδοχη....μαντειας.

Ας υποθεσουμε οτι σας αποκαλυπτεται με ΑΠΟΛΥΤΗ βεβαιοτητα (οχι απο χειρομαντειες κλπ - ισως απο καποιο αξιοπιστο προφητικο ονειρο η απο καποια εμφανιση θεικου αγγελιοφορου,η........),η οποια δεν επιδεχεται αμφισβητηση, η ακριβης ημερομηνια του θανατου σας ....
Μακρινη η κοντινη δεν εχει σημασια....
Η δε αιτια θανατου,να αποτελει προαιρετικη γνωση......

Ποια συναισθηματα θα σας κυριευσουν?
Θα προσευχηθειτε (αιτηθειτε) για ανακληση της "αποφασης"?
Θα αλλαζατε ζωη και συνηθειες? Και τι θα αλλαζατε??
Θα παψετε να κανετε ονειρα? Θα τα επισπευσετε?
Αν δεν εχετε κανει παιδια,θα τρεξετε ολοταχως να το φροντισετε?
Ποια πραγματα θα τακτοποιουσατε? Με ποια προτεραιοτητα?
Θα παραιτηθειτε απο τις προσδοκιες,τα ονειρα,τις επιθυμιες?
Θα ματαιωθειτε?
Θα αλλαζατε συμπεριφορα?
Θα εντατικοποιησετε τις εμπειριες σας (οχι μονο με το αλλο φυλο)?
Θα αυξανοταν η ανησυχια σας οσο θα πλησιαζε η συγκεκριμενη μερα? Και τι θα νιωθατε σαν θα ξημερωνε αυτη?
Πως θα τη ζουσατε?
Θα προσπαθουσατε να ξεγελασετε τη μοιρα? Να την υπερκερασετε? Να την ακυρωσετε (ακομη και αν κατι τετοιο θα ηταν ματαιο)?
Θα αποδεχοσασταν το αναποφευκτο - και σε ποιο βαθμο?
Θα αντεχατε να ζειτε με μια τετοια γνωση?

Τελικα ειναι καλυτερα να μην ξερουμε?
Ειναι η μονη αβεβαιοτητα που δε μας ενοχλει? Ειναι η μονη γνωση που δε μας ενδιαφερει να αποκτησουμε?
Ειναι η μονη α-γνωσια που αντεχουμε - επειδη ισως δεν μπορουμε να την αποκτησουμε η επηρεασουμε?
Η συγκεκριμενη γνωση θα ακυρωνε την ελευθερη βουληση μας?
Μηπως για αυτο δεν μας δοθηκε....ακομα?

Προσωπικα, εγω οχι δεν θελω να ξερω γενικα το μελλον οχι μονο την ημερομηνια θανατου μου!!!Με φοβιζει πολυ να ξερω το μελλον και για τα καλα που θα μου φερει και για τα ασχημα!!!Πιστευω οτι αμα ξεραμε το μελλον θα ειμασταν πολυ δυστιχησμενοι και χωρισ στοχο και σκοπο στην ζωη μας!!Ποσο μαλλον να ξεραμε την ημερομηνια θανατου μας!!!!

Εσεις,εισαστε ετοιμοι για την παροχη μιας τετοιας γνωσης?

[sonia]

proswpika den tha hthela na kserw to mellon.
twra sxetika me to pote tha pethanw.....otan erthei h wra mou ypothetw!

an omws gia kapoio logo tyxaine kai mathaina..to pote kai to pws...h prwth mou aporia pisteuw tha htan giati. an den symfwnousa me thn apadhsh sto giati....
                             ... poly fovamai pws tha ginomoun kakia!

[Sara]

:roll: Επιφυλακτικα και υποθετικα παντα θα απαντησω για αγνωστα συναισθηματα..
Υποψιαζομαι πως ΟΛΑ θα ηθελα να τα κανω ΠΟΛΥ
Πολυ να αγαπησω,πολυ να μισησω,πολυ να ζησω (κι αλλο)-και σαφως θα προσευχομουν γι αυτο...
Ε...μετα απο τοση υπερβαση,σιγουρα δε θα ειμουν η ιδια..
Και στο ξημερωμα αυτης της μερας,θα θελα να ημουν μακρια απο αγαπημενους-ωστοσο δε θα το κανα αυτο..
Να πω πως θα μουν χαμογελαστη μεχρι τελους?και δυνατοτερη απο ποτε?μεγαλη κουβεντα μα θα την πω..αρκει να ειχα τοσο χρονο οσο χρειαζεται για να το δουλεψω και να το μεταδωσω..
Το σιγουρο ειναι πως δε θα αφηνα λεπτο για μεμψιμοιριες,ουτε σε μενα ουτε σε αγαπημενους..απαγορευεται αυτο απο τωρα :lol:



Στην αρχικη σου ερωτηση αν θα θελα να γνωριζω..τεινω προς το ναι..
ναι ,μεν...αλλα κλεινω με την ευχη "να 'ναι κουφια η ωρα που μ'ακουει"
 :sunny:  :sunny:  :sunny: Κ Α Λ Η Μ Ε Ρ Α     ΖΩΗ :sunny:  :sunny:  :sunny:

[minoraki]

δεν καταλαβαινω γιατι ντε και καλα θα επρεπε να ξερουμε την ημερομηνια ληξης?

[Argiro]

Θα τακτοποιούσα ό,τι τυχόν εκκρεμότητες θα είχα απέναντι σε τρίτους και κατόπιν θα περίμενα το μοιραίο. Τι άλλο να έκανα δηλαδή;

[black_velvet]

δεν καταλαβαινω γιατι ντε και καλα θα επρεπε να ξερουμε την ημερομηνια ληξης?

Την ίδια απορία έχω κι εγώ!
Δεν χρειάζεται καν (όχι απλά δεν θέλω!) να ξέρω πότε θα φύγω από αυτή τη ζωή. Μπορεί να είναι το επόμενο λεπτό, μπορεί την επόμενη δεκαετία, μπορεί σε 50 χρόνια. Δεν με ενδιαφέρει να το μάθω. Το μόνο που εύχομαι είναι να είναι όσο το δυνατό πιο ήρεμα και γρήγορα...

[spellbound]

για μενα θα ηταν το ιδανικο..

ειναι τοσα πολλα αυτα που θελω να κανω ακομα που θα τσακιζομουν να τα κανω ολα μαζεμενα  :twisted:

και μετα ας δω τα ραδικια αναποδα..

[kathreftis]

NAI.......  8elw  na  kserw  pote  8a  tsitosw  ta  petala  alla  malon  den
  einai  efkolo  na  gnorizw  apo  twra  pos  8a  enio8a .
 analoga  poso  xrono  8a  eixa (nomizw ) .
8a  ebaza  protereotites  kai  8a  ekana  ayta  pou  8eorw  pio  simantika  
gia  emena . twra  gia  to  an ginomoun  kalos  i  kakos  malon  den  eimai   se  
8esi  na  to  problepsw  alla  nomizw  oti  den  allazei  kaneis  apla  dixni  pios  einai .

einai  adinaton  na  apantisw  se  oles  tis  erotisis   giati  barieme  na  grafw  ena  mina    
malon  se  kapia  sinantisi  an  tyxh  kai  to  sizitisoume  na  apantisw  se  oles  

opos  kai  na  exei  minoraki  oloi  8a  figoume.
  skepsou  an  yparxi  sinexia  meta  ton  8anato  ( den  yparxi  alla  ti  
na  poume  pou  oi  perisoteroi  elpizoun ??  )  lew  an  yparxi  sinexia  
isos  opos  emeis  oi  zontanoi  leme  oti  8a  8elame  na  exoume  
prolabi  na  poume  se  kapious  pou  efigan  poso  tous  agapousame  
kai  oti  tous  sigxoresame  i  akoma  kai  na  eixame  prolabei  na  
zitisoume  tin  signomi  tous  skepsou  kai  oi  pe8amenoi  na  
sinexizoun  kapou  alou  kai  na  lene  gmt  den  toy/tis  eipa  poso  
ton/tin  agapousa  k.l.p k.l.p  enw  an  kseroume  pote  einai  i  imerominia  
likseos  exoume  tin  efkeria  na  epileksoume  kapies  energies  pou  
poles  fores  logo  egoismou  fobou  i  allwn  sines8imatwn  anabalontas  
tin  wra  kapote  einai  poli  arga  gia  na  praksoume .

lew  twra  egw  .

[TaKs|D|_PoLyTaRaXo]

Ξύπνησα κι ουρλιάζοντας βγήκα στη βροχή
χωρίς να ξέρω που πάω κι αυτό είναι μόνο η αρχή
από έναν εφιάλτη που τα τελευταία βράδια
μοιάζει με φως δυνατό μέσ' τα σκοτάδια.

Τέσσερις τοίχοι λεει και εγώ πεσμένος κάπου εκεί
παρά τον πόνο όμως δε μοιάζει αυτό με φυλακή
γλυκές σειρήνες και οι θόρυβοι γνωστοί
λίγο ψύχρα και οι τοίχοι να ’ ναι υγροί.

Σφιχτά δεμένος και αίμα να χάνω
και σε μια οθόνη αναμμένη από πάνω
να μου περνάνε ό,τι σιχαίνομαι μπροστά μου
ν’ ακούω γέλια απάντηση στα δάκρυά μου.
Κι οι σκιές ασπροντυμένες λεει κι αυτές
να ’ ναι τριγύρω μου με ονόματα απ’ το χθες
κι "όχι" να μου λένε "δεν είμαστε οι τύψεις"
"είμαστε όλα αυτά που προσπαθείς καιρό να κρύψεις. "
Και να γελάνε δυνατά μέσα στ’ αφτιά μου
βαμμένες με το αίμα μου να στέκονται μπροστά μου
κι εγώ να θέλω να λυθώ και να πετάξω
και δυνατά να ουρλιάξω. ....

Κι ύστερα αρχίζουνε να καίνε τα δεσμά μου
και στην οθόνη να περνάνε τα χαμένα όνειρά μου
κι είναι πολλά αυτά που βλέπω μέσα εκεί
και σαν υπότιτλοι περνάνε όλα τα λόγια που ’χα πει.
Και λίγο λίγο με ζυγώνει προς το τώρα ....
όχι!! δεν θέλω να ξέρω! δεν ήρθε ακόμα η ώρα !!
το μέλλον με φοβίζει, δε θέλω να το δω !!!
χτυπάω να σπάσω τα δεσμά μου!! να φύγω να λυθώ. !!!
Όμως, τότε οι φωνές γίνονται λεει πιο δυνατές
και τριγύρω μου χορεύουν και γελάνε οι σκιές
το δωμάτιο μικραίνει και οι τοίχοι σιγοκλείνουν
κι οι ρωγμές φωτιά παντού να φτύνουν. !

Χρώματα πολλά τριγύρω μου ν’ αλλάζουν
παλιές μορφές να με τρομάζουν
ν’ ακούω κλάματα λεει κάτω από τη γη
να θέλει λεει η ψυχή από το σώμα μου να βγει. !

Να φύγει απ’ τη φωτιά και αγκαλιά λεει με το φως
να ταξιδέψει όπου διαλέξει ο θεός
όμως αργεί λες και κάποιος τη κρατά ......
και τότε ουρλιάζω δυνατά. ....

[energizer]

...εχει ξαναγραφει σε αλλο topic...
 :lol:
...απλα δεν το βρισκω να το ανεβασω...
...ειχα τοποθετηθει...
...αλλα ειχα γραψει λαθος τις χρονολογιες...
 :oops:
...η ουσια παραμενει...
2036
 :evil:

[jcdenton]

Πιστεύω πως αν κάποιος γνωρίζει το μέλλον, παύει να έχει μέλλον. Το μέλλον έχει τη γοητεία του αγνώστου. Αν τη χάσουμε, ποιός ο λόγος να ζούμε μια ζωή προδικασμένη;