...πολεμώντας ανεμόμυλους...

[Bijoux]

Αν έχετε διαβάσει τον Δον Κιχώτη
θα θυμάστε ότι πολεμούσε με ανεμόμυλους.
Ο καθένας μας κάνει ακριβώς το ίδιο.
Πολεμάει ανεμόμυλους.
Ο Δον Κιχώτης ήταν επινόημα της φαντασίας ενός συγγραφέα.
Ένας άνθρωπος που πίστευε ότι είναι ένας μεγάλος πολεμιστής.
Φανταζόταν πως κάθε ανεμόμυλος που συναντούσε ήταν και ένας εχθρός και άρχιζε μάχη μαζί του.
Αυτό ακριβώς κάνουμε κι εμείς μέσα στην ψυχή μας.

Τι αλήθεια σημαίνει να πολεμάς ανεμόμυλους;
Σημαίνει να μην πολεμάς ενάντια σε κάτι το σημαντικό ή πραγματικό,
αλλά ενάντια σε φανταστικούς εχθρούς και σε φανταστικές μάχες.
Με διάφορες ασήμαντες αφορμές, κατασκευάζουμε στο μυαλό μας κάτι παγιωμένο και φοβερό.
Λέμε: "Δεν μπορώ να το ανεχτώ αυτό,"
και έτσι ξεκινάμε μάχη,
και "Δεν μου αρέσει αυτός,"
και επακολουθεί μάχη,
και "Δεν είμαι ευχαριστημένος,"
και αρχίζει λυσσαλέος εσωτερικός πόλεμος

Ο καθένας θέλει να είναι "κάποιος" και "κάτι"
ακόμα κι αν αυτό είναι ένας Δον Κιχώτης μαχόμενος ενάντια σε ανεμόμυλους.

Κάποιος που ξέρει και ενεργεί και θα μετατραπεί σε κάτι άλλο, σε κάποιον που αποδίδει με σιγουριά απόψεις, γνώμες και ιδέες.
Ακόμα και φανερά λανθασμένες απόψεις δεν αναθεωρούνται επειδή ισχυροποιούν το "εγώ".


Γιατί πολεμάμε όλους αυτούς τους ανεμόμυλους;
Είναι χτισμένοι μόνο στο μυαλό μας και όπως τους χτίσαμε μπορούμε να τους γκρεμίσουμε.
Είναι μια εμπειρία που επιβραβεύεται, το να ελέγξει κανείς τι ακριβώς αναστατώνει το μυαλό του και την ψυχή του.

[Nikos28]

Τα ερωτήματα αυτά έχουν να κάνουν με το τι σημαίνει ''ανεμόμυλος'', ''εχθρός'' και ''πόλεμος''...
Ο εχθρός σα λέξη προέρχεται απο το εκτ-ός (αν την αποδασύνουμε και αφαιρέσουμε το ρ που υπάρχει για λόγους ευφωνίας, όπως φαίνεται και στις ομόρριζες λέξεις εχθίων, έχθιστος και εχθαίρω). Το ''εκτός'', όμως, προυποθέτει και εντός. Επομένως, όσο υπάρχει εντός, θα υπάρχει και εκτός: Όσο υπάρχει κάποια, ακόμα και στοιχειώδης, αίσθηση ταυτότητας (το ''εντός''-ασχέτως αν πρόκειται για άτομο, ομάδα, χώρα κλπ), τόσο θα υπάρχει και ''εχθρός'', κάτι δηλαδή που βρίσκεται ''εκτός'' και αναμένει την κατάκτησή του-ή την ευκαιρία να κατακτήσει αυτό το ίδιο... η ''μάχη'', επομένως, είναι μια διαδικασία οριοθέτησης του ''έξω'' σε σχέση με το ''μέσα'' ή του ''μέσα'' σε σχέση με το ''έξω''. Και δεν είναι πάντα κάτι κακό. Για παράδειγμα, ακόμα και στο χώρο της γνώσης χρησιμοποιούμε όρους όπως ''κατάκτηση'', ''καταλαβαίνω'' (πιάνω, κρατάω κάτι), ''επιστήμη'' (επι+ίσταμαι=στέκομαι πάνω απο κάτι, το έχω κάτω απο τα πόδια μου, το έχω κυριεύσει-άρα πάλεψα μαζί του!) κλπ.

Απο'κει και πέρα εξαρτάται απο το πώς ορίζουμε τον ''ανεμόμυλο''. Η λέξη αυτή θα μπορούσε να σημαίνει το φανταστικό εχθρό ενός άρρωστου ή και ψυχοπαθούς, θα μπορούσε όμως να σημαίνει και το συμβολικό αποδέκτη της μαχητικής ενεργητικότητας μιας ευγενικής και ρομαντικής ψυχής που, απλώς, δε θέλει να αναλώνεται σε φτηνές, υλιστικές διαμάχες της καθημερινότητας.
Σε κάθε περίπτωση, ο ''Δον Κιχώτης'' είναι μια άκρως ιδιότυπη περίπτωση ''εντός'', που προσπαθεί να βρεί ένα εξίσου ιδιότυπο, εφάμιλλο (κατά τα δικά του κριτήρια) ''εκτός'' προκειμένου να οριοθετηθεί και να παγιώσει την ταυτότητά του-ή το ''είναι'' του...

Με άλλα λόγια: Κάποιοι άνθρωποι, όντας γεννημένοι ''Δονκιχώτηδες'', αναζητούν αντιπάλους του ίδιου βεληνεκούς και ισάξιους. Κι όταν η πραγματικότητα τους υποχρεώνει να αναμετρούνται κάθε φορά με ευτελείς ή ανάξιους λόγους ''αντιπάλους''... τότε, απλώς, αποσύρονται στη φαντασία τους και μάχονται εκεί με ''ανεμόμυλους''!
Εξ άλλου, στη φαντασία καταφεύγει κανείς όταν τα ερεθίσματα που του δίνει η πραγματικότητα είναι δυσάρεστα, ανεπαρκή ή, εν πάση περιπτώσει, μη ικανοποιητικά.

Εκείνο που, τελικά, μετράει είναι ότι ο (μεσσιανικός, ρομαντικός ή ουτοπικός) Δονκιχωτισμός είναι μια απο τις κινητήριες δυνάμεις της ιστορίας.

[pixie]

Οι μάχες που δίνει ο καθένας με τον εαυτό του, συνήθως και άγριες είναι όσο και αδυσώπητες στην αλήθεια τους! Στην αρχή είναι ο αγώνας να προσδιορίσεις τον χώρο σου, να διδαχτείς, να καταλάβεις γιατί σε έφερε η γη στην αγκαλιά της αν είναι να σε παρασέρνει στον στρόβιλο της ειρωνείας της.
Είναι η επιβίωση, είναι οι θέσεις ζωής... για νάρθει μετά η συνειδητότητα και να τα ανατρέψει όλα, γκρεμίζοντας κάθε ανεμόμυλο και κάθε αυταπάτη!


Κάλλιο το πρόσωπο της γυμνής αλήθειας, παρά ανίδεος νικητής σε τόπους που ηττημένοι κατοικούνε...