Ακουσα στο ράδιο και ... στο αφιερώνω!

[Bijoux]

Σε μια στοίβα καλαμιές αποκοιμήθηκα
κι έβλεπα από την αρχή πως ξαναγεννήθηκα
Πως ξαναγεννήθηκα
 
Έβλεπα φωτιές στο δρόμο, έβλεπα παντού φωτιές
Πως καιγόταν τα κορμιά μας, ζούσαν μόνο οι ψυχές
και δεν είχαν ούτε πόνο, ούτε και λαβωματιές
Να ’μενα στον άλλο κόσμο, να μην ξύπναγα ποτές
 
Σε μια στοίβα καλαμιές αποκοιμήθηκα
Σα με ξύπνησε η βροχή, αχ πόσο λυπήθηκα
Αχ πόσο λυπήθηκα
 
Έβλεπα φωτιές στο δρόμο...

[Sotis]

Κοίτα πως δάκρυσε απόψε ο ουρανός
λες και πονάει μαζί μας
Κοίτα πως ράγισε ο έρωτας αυτός
χίλια κομμάτια μοναξιάς
 
Αγάπησέ με
τώρα που με χάνεις
στου χωρισμού την παγωνιά
και κράτησέ με
ο,τι και αν κάνεις
όπως την πρώτη μας φορά
 
Ποιος φταίει άραγε, ποιος κάνει την αρχή
και ποιος πονάει πιο πολύ
χαρά και δάκρυ μου για μένα ήσουν εσύ
η πιο μεγάλη μου στιγμή

[SoRta_FaiRytALe]

Πάνω στα χέρια σου ακούμπησα πετράδι
μια μυρωδιά καλοκαιριού απ'τις ακτές
που τοσα χρόνια σα μαΐστρος με ταράζει
όταν ψαρεύω στ'ανοιχτά κούφιες χαρές.

'Εριξες άγκυρα σαν όλες τις φρεγάδες
ξέσπασε θύελλα απ'τον τρελλό βοριά
σε ουράνιο τόξο που μπερδεύτηκε στις λάσπες
αναζητούσες μια καινούρια πυρκαγιά.

Μα εδώ αρχίζει και τελειώνει η αγάπη
στον άλλο κόσμο τι θα βρεις...
θα είσαι μπλεγμένη με καινούριο εφιάλτη
εδώ αρχίζει και τελειώνει η ζωή.

Στοιχειά του ουρανού γλεντάνε το κορμί μου
και το ποτίζουν ερμαφρόδιτη ηδονή,
με ένα κασόνι ταξιδεύουν την ψυχή μου
πάνω σε κύματα του πρέπει και του μη.

Λοιπόν το μόνο που μου μένει να σου δώσω
μια μυρωδιά καλοκαιριού απ'τις ακτές.
'Ησουν παρένθεση που με έκανε να νιώσω
πως ό,τι φεύγει όλο γυρίζει από το χτες"...

[SoRta_FaiRytALe]

Κοντά στα κύματα
θα χτίσω το παλάτι μου
Θα βάλω πόρτες
μ' αλυσίδες και παγώνια
Και μες στη θάλασσα
θα ρίξω το κρεβάτι μου
γιατί κι οι έρωτες
μου πήρανε τα χρόνια.

Να κοιμηθώ στο πάτωμα
να κλείσω και τα μάτια
γιατί υπάρχουν κι άτομα
που γίνονται κομμάτια.

Ξυπνώ μεσάνυχτα
κι ανοίγω το παράθυρο
κι αυτό που κάνω
ποιος σου το 'πε αδυναμία
Που λογαριάζω
το μηδέν μου με το άπειρο
και βρίσκω ανάπηρο
τον κόσμο στα σημεία.

Να κοιμηθώ στο πάτωμα
να κλείσω και τα μάτια
γιατί υπάρχουν κι άτομα
που γίνονται κομμάτια...


* Τάνια Τσανακλίδου

[Enia]

Λέω πως σε ξέχασα
απ' το μυαλό μου σ' έβγαλα
σαν τρελός  σε ήθελα
κι όμως σε αρνήθηκα

Κι αν έχω κάψει ότι σε θυμίζει
κι αν έχουν κλείσει τις καρδιάς μου οι πληγές
πάντα σε γυρνάει κάτι απ' το χτες

Κι αν έχω σβήσει όλα τα σημάδια
κι αν δεν υπάρχεις στη ψυχή μου πουθενά
ξέρω κατά βάθος κάπου με πονά

Ότι είμαι μόνος μου
και με λειώνει ο πόνος μου
έρημος ο δρόμος μου
άδειος και εγώ

Τίποτα δεν έσβησε
τίποτα δε γέμισε
τα κενά που άφησες
κόπηκα στα δυό

Λέω πως ηρέμησα
κι έπνιξα όσα ένοιωσα
δε στεναχωρήθηκα
πάλι σε αρνήθηκα

Κι αν έχω σβήσει όλα τα σημάδια
κι αν δεν υπάρχεις στη ψυχή μου πουθενά
ξέρω κατά βάθος κάπου με πονά

Ότι είμαι μόνος μου
και με λειώνει ο πόνος μου
έρημος ο δρόμος μου
άδειος και εγώ

Τίποτα δεν έσβησε
τίποτα δε γέμισε
τα κενά που άφησες
κόπηκα στα δυό

[Sotis]

Ζω σ' ένα σπίτι
που έγινε σκέτη συμφορά
Μ' έναν αλήτη
προχθές σε είδα αγκαλιά
Ποιος να με νιώσει
σε ποιόν τον πόνο μου να πω, να πω
 
Με έχεις σπρώξει
στο χείλος της καταστροφής
Και σου 'χα δώσει
τα πάντα πριν εσύ το πεις
Κι αφού με πνίγει
το άδικο και το γιατί, γιατί
 
Θέλω να καλέσω την αστυνομία
για να καταγγείλω μια παρανομία
Έκαψες αλύπητα όλη την καρδιά μου
Πιάστε την παιδιά, το σκάει μακριά μου
 
Θέλω να καλέσω την αστυνομία
Για να καταγγείλω μια παρανομία
Πιάστε την παιδιά, σκοτώνει τη ζωή μου
Κι η σειρήνα τώρα κλαίει μαζί μου
 
Α, α, α, κλαίει μαζί μου ] 2x
 
Και ποιος να ξέρει
τι μου 'κανες τόσο καιρό
Μες στο κορμί σου
Καρδιά αν έχεις απορώ
κι αφού δεν έχω
Άνθρωπο κάπου να στραφώ εγώ

[Sotis]

Σαν καπνός τσιγάρου σκόρπισες όνειρα ζωής
κι αν πεθαίνω ή αν ζω δε ρώτησες
Κι όλα κάνεις πως τα ξέχασες, θες να ξαναρθείς
μα έπαιξες με την καρδιά μου κι έχασες
 
Τι να πρωτοθυμηθώ, σε ποιο ψέμα να πιαστώ
κάθε δάκρυ σου καυτό, ψεύτικο όπως τα σ’ αγαπώ
Τι να πρωτοθυμηθώ, σε ποιο ψέμα να πιαστώ
της ψυχής σου το κενό το ‘νοιωσα και δεν το ξεχνώ
 
Τίποτα δεν αναγνώρισες, μ’ άναψες φωτιά
μια ζωή σε μια βραδιά τη σκόρπισες
Κι όλα κάνεις πως τα ξέχασες, θες να ξαναρθείς
μα έπαιξες με την καρδιά μου κι έχασες

[SoRta_FaiRytALe]

Κρύος ο αέρας το στόμα της ξερό
ψηλά οι λιακάδες κ τα χέρια στο σακκάκι,
όποιος κοιτάει και δε φοβάται το κακό
χάνει τον κόσμο αλλά βρίσκει την Ιθακη..

Μοιάζει με θάλασσα ετούτη η σιωπή
άδειο προάστιο σαν παλιό σπασμένο ντέφι
όποιος αγγίζει τα μαχαίρια θα κοπεί
και όποιος ξεχνιέται μεσα του δεν επιστρέφει..

Εχει σταμάτια της βαθειά μια προσευχή
την εκλεισε σε μια παγίδα απο παιδάκι
ισσοροπωντας την δική της διαστροφή
σκαλίζει γράμματα και ελπίδες στο παγκάκι

Ηταν μεγάλη κ ας φαινοτανε μικρη
γυρω απ την ερημο ξυπνουσε
μονάχα αστέρια που να πέφτουν εχω δεί
του είπε τοτε που για αστέρια της μιλούσε

Πνιγμένοι άγγελοι κοιμούνται στους βυθούς
και οι ουρανοί ειναι γεμάτοι με ναυάγια
ξυπνα τους έρωτες που έχεις μυστικούς
με ένα σου νόημα λυσσε μου όλα μου τα μάγεια..

Πυξ Λαξ-Τα δακρυα της Λιακαδας..
Για οσους ξερουν τι σημαινει να δακρυζει η ψυχη σου..Και για μενα..

[Sotis]

Πήρα στη γιορτή μου μια κάρτα σου
δάκρυα μου θολώσαν τα μάτια
Ήρθαν στο μυαλό μου όλα τα βράδια σου
πριν αφήσεις την ζωή μου άδεια
 
Πήρα στη γιορτή μου μια κάρτα σου
με δυο τυπικές ευχές και μόνο
πίστεψα πως σβήσαν τα σημάδια σου
μα στην κάθε λέξη σου βουρκώνω
 
Ακόμα καίγομαι όταν σε σκέφτομαι
δεν το ξεπέρασα το παραδέχομαι
Ακόμα καίγομαι με πιάνει απόγνωση
ο κόσμος χώρια σου μια απομόνωση
 
Πήρα στη γιορτή μου μια κάρτα σου
ξύπνησαν χιλιάδες ανάμνησεις
Κάποτε χανόμουνα στα μάτια σου
τώρα λιώνω που δεν θα γυρίσεις
 
Πήρα στη γιορτή μου μια κάρτα σου
άραγε ακόμα με θυμάσαι σε άλλη αγκαλιά
σκορπάς τα χάδια σου
όμως πάντα η ζωή μου θα 'σαι
 
Ακόμα καίγομαι όταν σε σκέφτομαι...   ] 2x

[Sotis]

Μη με προκαλείς, μη με προκαλείς
και άλλο πόνο μη μου δίνεις, να χαρείς
Μη με προκαλείς, μη με προκαλείς
γιατί να κάνω καμιά τρέλα θα με δεις
 
Θα στήσω οδοφράγματα στη εθνική οδό
για τα πολλά σου σφάλματα
να διαμαρτυρηθώ
Θα στήσω οδοφράγματα
να μη περνάει κανείς
για μένα αν συνεχίσεις έτσι
να αδιαφορείς
Μη με προκαλείς, μη με προκαλείς
 
Μη με προκαλείς, μη με προκαλείς
καιρός να μάθεις κι εσύ να υποχωρείς
Μη με προκαλείς, μη με προκαλείς
γιατί μπορεί με όσα θα κάνω να εκπλαγείς

[Sotis]

Σου γράφω ένα γράμμα
Όχι πως θέλω να στο δώσω
Να έτσι, για να μιλήσω λίγο μαζί σου
 
Η ώρα είναι δώδεκα
Σ' αγαπώ όπως στις έντεκα, στις δέκα, στις οκτώ
Δε θέλω άλλο τίποτα
Είναι πια κάθε μου κύτταρο γεμάτο σ' αγαπώ
 
Είμαι γύρω σου, είμαι πλάι σου
Φώναξέ με, είμαι για σένα
 
Μέσ' στα μάτια μου
Μέσ' στα χέρια μου
Μόνο η δικιά σου η μορφή, είμαι δικός σου

[SoRta_FaiRytALe]

[size=18]Καθισε εδω κοντα μου,μου ελειψες ξαφνικα
ετσι οπως πεφτει ο ηλιος χτυπαει η μοναξια..
εμεινε λιγακι ακομα κατι εχω να σου πω...

Αχ για να γεννηθεις κ εγω γι'αυτο για να σε συναντησω
γιάυτο εγινε ο κοσμος ματια μου..γιάυτο για να σε συναντησω..

Δεν εχει αρχη κ τελος δεν εχει μετρημα
θαλασσα που κυλαει αυτο το αισθημα
στο πιο βαθυ σκοταδι στη δυνατη βροχη
γιορταζει η αγαπη..
της νυχτας το σκοταδι φωτιζει το φιλι..

Αχ για να γεννηθεις κ εγω γι'αυτο για να σε συναντησω
γιάυτο εγινε ο κοσμος ματια μου..γιάυτο για να σε συναντησω...[/size]

[Sara]

Θέλω την καρδιά να σφιξω..
πέτρα πίσω μου να ρίξω..
και να φύγω..
μάλιστα κύριε..
Μέσ΄το χρόνο να περάσω
κι αν μπορέσω να ξεχάσω,
λίγο-λίγο
μάλιστα κύριε,μάλιστα κύριε..
Μα τις νυχτιές σαν συλλογιέμαι,
τα μάτια της τα μενεξιά,
φοβάμαι και αναρωτιέμαι
πώς θα σ΄αντέξω μοναξιά..
Θέλω μια στιγμή να φτάσει,
που ό,τι με κρατάει να σπάσει,
να ξεφύγω..
μάλιστα κύριε..μάλιστα κύριε..
Ολα να τα λησμονήσω και σε μια γωνιά να σβήσω
λίγο - λίγο...

[Sara]

και συνεχιζουμε..


[size=18]Σ΄έχω ώρες-ώρες..-μα το Θεό-
τόσο πολύ ανάγκη..
που τρέχουν απ τα μάτια μου,θάλασσες και πελάγη..
Στείλε ένα γράμμα,μια συλλαβή
αν έχεις το Θεό σου
Που με εκανες να σ΄αγαπώ..
κι είμαι στο έλεός σου..[/size]
Ανάθεμά σε,δε με λυπάσαι
που καίγομαι και λιώνω
που με εκανες να σ΄αγαπώ και τώρα το πληρώνω..

[Sotis]

Ναίεεεε
Η γρά Παγώνα το πρωί τα’ βαλε με τον γέρο
Και του ’λεγε εγέρασες κ’ ήντα μωρέ σε θέλω;
Εξεκούτιανες καημένε, γερο-ξεναμωραμένε
Κι έχεις χρόνια να μ’ αγγίξεις, στην κοιλιά να μ’ αποτρίψεις
 
Εεεε
Μα εγώ σε πήρα γέρο μου για να με πασπατεύεις
Μα εσύ κοιμάσαι σαν τ’ αρνί και πράμα δεν γυρεύεις
Βρε ήντα διάολο που σε πήρα, και θαρρώ πως είμαι χήρα
Σιμωσέ με κακομοίρη, να σου ψήσω και μαγείρι
 
Και ψήνει ντου και η γριά, πέρδικα με το ρύζι
Μα να το φάει δεν μπορεί, μόνο που το μυρίζει
Και η γριά ξαναγουρλώνει και τον εξαναμαλώνει
που δεν τρώει το φαΐ του, για να του ’ρθει η όρεξή του
 
Εεεε
Εγέρασα Παγώνα μου και πια δεν μου μυρίζει
Σκούριανε η σφυρίχτρα μου και δεν ξανασφυρίζει
και δεν θέλω διόλου χάδι, γιατί τέλειωσε το λάδι
κι άφησε με γρά που στέκω, μη μ’ αγγίζεις, να μην πέσω