Σήκωσε με ρε μόρτη.. δε βλέπεις ότι χτυπάω;

[Soula_1]

Καλησπέρα
Καλή βδομάδα

Σήκωσε με ρε μόρτη… δε βλέπεις ότι χτυπάω;

Μερικές φορές είναι καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς στο κινητό…Περίπτωση 1Κυριακή πρωί…ξενύχτησες χτες βράδυ, πάλι ξημερώματα επέστρεψες. Είσαι πτώμα. Το μόνο που σε νοιάζει είναι να αναπληρώσεις τη χαμένη ενέργεια… κοιμάσαι του καλού καιρού, παντζούρια κλειστά, το μαξιλάρι στην αγκαλιά σου…κι έτσι όπως έχεις πέσει σε ύπνο βαθύ και ονειρεύεσαι τη Σούλα, τη Ρούλα και τη Βούλα να σε παίρνουν αγκαλιά, ενώ η Ρουσλάνα χορεύει ημίγυμνη το χορό των 7 πέπλων….ξαφνικά από το πουθενά ακούγεται μια φωνή…«Σήκωσε με ρε μόρτη… δε βλέπεις ότι χτυπάω; Σήκωσε με ρεεεεεε!»
Ξυπνάς αλαφιασμένος, τι έγινε ρε παιδιά μας πιάσανε; Το κινητό! Το κινητό!
«Έλα αγοράκι μου γλυκό η μανούλα είμαι, να σου πω καμάρι μου, τα κοινόχρηστα τα πλήρωσες ψυχή μου; Θες να σου βάλω κι άλλα λεφτά στην τράπεζα; Έχεις φάει;»

Περίπτωση 2
Σε μια βδομάδα παραδίδεις πτυχιακή, πρέπει οπωσδήποτε να συγκεντρωθείς να την τελειώσεις, οι προθεσμίες τρέχουν…Είσαι μπροστά στον υπολογιστή και περιμένεις να σου έρθει η Θεία Έμπνευση…Τι να γράψω παρακάτω σκέφτεσαι…Κοιτάζεις την οθόνη, τα χέρια σου ζεσταίνονται, οι ιδέες σου είναι έτοιμες να αποτυπωθούν στο σκληρό δίσκο του υπολογιστή…Πρέπει να παραμείνεις απερίσπαστος…Ξεκινάς να γράφεις! Μπράβο! Τα κατάφερες!…Μα όχι…Τι είναι αυτό που ακούγεται…«Σήκωσε με ρε μόρτη…δε βλέπεις ότι χτυπάω; Σήκωσε με ρεεεεεε!»
«Έλα λουλούδι μου η μαμάκα είμαι, μην ξεχάσεις να βγάλεις τα σκουπίδια, έτσι καρδιά μου; Στην Καρδίτσα είσαι αλλά η μπόχα μέχρι Αθήνα έφτασε!»

Περίπτωση 3
Όπως είπε και ένα πολύ καλό παιδί, ονόματα δε λέμε υπολήψεις δε θίγουμε, από Β αρχίζει το όνομα του, καλό παιδί και από σπίτι…μετά από ένα καλό φαγητό ακολουθεί ένα καλό χέ….ξέρετε τώρα, μη τα λέμε και όλα! Είσαι λοιπόν στο μέρος εκείνο που και ο βασιλιάς ακόμα πηγαίνει μόνος του! Τα κρατάς τόσες μέρες τα ρημάδια, δεν αντέχεις άλλο! Σε καταλαβαίνω, συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες….Όλοι το έχουμε περάσει! Τόσες ώρες εκεί μέσα, τη μουσικούλα σου την άκουσες, το περιοδικό σου το διάβασες, το σταυρόλεξο σου το έλυσες, τίποτα ακόμα; Δε βγαίνουν μάνα…έλεγε ο αδερφός μου στη μάνα μου όταν ήταν μικρός! Δε βγαίνουν παιδί μου! Του απαντούσε εκείνη…που τη θυμήθηκα τώρα…«Σήκωσε με ρε μόρτη…δε βλέπεις ότι χτυπάω; Σήκωσε με ρεεεεεε!» Αμάν πια αυτό το κινητό…και στη τουαλέτα;
«Έλα παιδί μου, η μανούλα είμαι, δε μου λες το τζιν το παντελόνι σου πόσες μέρες το φοράς ψυχή μου; Να το βάλω στο πλυντήριο;»

Περίπτωση 4
Βρίσκεσαι με την καλή σου στο σαλόνι…η τηλεόραση παίζει τσόντα κι εσύ έχεις ξεκινήσει τα προκαταρκτικά…Εκείνη κάνει ό,τι μπορεί για να σ’ ευχαριστήσει. Ε…νομίζω ότι το δικαιούσαι έτσι; Ένα μήνα δούλευες σαν το σκυλί και πήγες και τα έσκασες στα μπουζούκια για να τη δεις να χορεύει επάνω στα τραπέζια! Να μην κάνει κάτι κι αυτή για σένα; Έχεις παραδοθεί στα φιλιά και στα χάδια της, φοράει και εκείνα τα μαύρα εσώρουχα…τη βλέπεις και σου τρέχουν τα σάλια, όπως τρέχουν στους παίχτες του Survivor που μετά από μια βδομάδα νηστικομάρας τους έβαλαν  τη μακαρονάδα με τη κόκκινη σάλτσα μπροστά στη μάπα τους και τα είδαν όλα οι άνθρωποι…Μα τι κάνει κι αυτοί; Δεν τους λυπούνται; Της δίνεις λοιπόν ένα βαθύ φιλί στο στόμα ενώ εκείνη ετοιμάζεται να σε φιλήσει κάπου αλλού, δε λέω που γιατί μας διαβάζουν και ανήλικα και δεν κάνει, φτου κακά στο στόμα μου…Κι εκείνη την ώρα που η ατμόσφαιρα έχει ζεσταθεί και οι ορμόνες σου έχουν φτάσει στα ύψη ακούς εκείνη την εκνευριστική φωνή…«Σήκωσε με ρε μόρτη…δε βλέπεις ότι χτυπάω; Σήκωσε με ρε…Δηλαδή θέλεις να φωνάζουμε τώρα; Σήκωσε με θ’ ανοίξω μόνος μου ρεεεεεε!» Ψυχραιμία! Κοίτα στην οθόνη, δεν μπορεί να σε παίρνουν πάλι με απόκρυψη!
«Βρε ρεμάλι, δε μου υποσχέθηκες ότι θα έπαιρνες σήμερα τον αδερφό σου από το σχολείο; Όλα εγώ πρέπει να τα κάνω; Παιδιά έχω εγώ ή βάσανα; Να με πεθάνετε θέλετε μωρέ; Τι σας φταίω να τα τραβάω όλα; Ξέρεις πόσες δουλειές έκανα σήμερα; Ξέρεις πόσα πλυντήρια έβαλα; Στο έπλυνα το παντελόνι σου, δυο βδομάδες το φορούσες, πέντε λαδιές είχε επάνω! Έτσι σε έμαθα εγώ μωρέ; Που να τα προλάβω όλα η έρμη μάνααααα! Με τη ψυχή στο στόμα! Αχ, δε θα μεγαλώσετε ποτέ! Δε θα γίνετε γονείς; Δε θα κάνετε δικά σας παιδιά; Θα δείτε τότε…Παύλο! Παύλο! Έλα, μ’ ακούς; Τι έπαθε το τηλέφωνο σου; Τι στο πήραμε καλέ ολόκληρο κινητό; Αμ, δε θα’ ρθεις από εδώ, θα σε φτιάξω εγώ!…τουτ! τουτ! Τουτ!«Ο αριθμός που καλείτε δεν αντιστοιχεί σε συνδρομητή. Παρακαλούμε ελέγξτε τον αριθμό που καλείτε και προσπαθήστε αργότερα!»

[Enia]

Εμ δε φταίει το κινητό!! Η μητέρα, μανούλα, μαμάκα φταίει, και το απίστευτο timing που έχουν!!! (μου θυμίζει τους δικούς μου... όλη μέρα να είμαι μόνη στο σπίτι να κρέμομαι από το κινητό, μόλις μπω στο μπάνιο παίρνουν! φοβερό πράγμα...!  :roll: )

[heinrich]

Eνια, κάτι μου λέει πως ο απέναντι είναι, και περιμένει πότε θα μπεις στο  μπάνιο για να σε βγάλει έξω και να σε οφθαλμοαπολάυσει

[Enia]

Λες? Να το ψάξω? Μην χάνω το τυχερό μου...! Φανερώσου καλέ!!!  :shock: