*ΜΠΙΙΙΠ* (ακατάλληλο για ανηλίκους!)

[Enia]

Στίχοι: Ξύδης Νίκος
Μουσική: Ξύδης Νίκος
Ερμηνευτές: Ξύδης Νίκος

Αγάπη μου σε γύρευα σε γη και σε Φεγγάρι
Και σα μουλάρι σήκωνα του έρωτα τα βάρη
Μα εσύ με εγκατέλειψες και πήγες μ' έναν άλλο
Γιατί κοιτούσες τα μικρά κι εγώ... είχα μεγάλο

Μεγάλο ντέρτι στην καρδιά και πήγα να στο δείξω
Τη φλόγα που 'χω μέσα μου για πες μου πώς να σβήσω
Εγώ, τρελή, σ' αγάπησα και συ με απαρνιέσαι
Και στο Καβούρι μια βραδιά σε βρήκα... να φιλιέσαι

Ε όχι ρε παιδιά, αν είναι δυνατόν
Αυτή πέρασε τ' όργανο για φέτα του ζαμπόν
Αφήστε τα αλλαντικά και πιάστε το κασέρι
Αυτή κατέχει τ' όργανο σα να 'τανε μπεγλέρι (σα να 'τανε μπεγλέρι)

Τι μα**** ήμουν ήμουν ήμουν ήμουν ήμουν ήμουν
ναι αλλά ήσουνα κι εσύ ήμουν ήμουν ήμουν ήμουν ήμουν ήμουν

Δεν ήξερα ότι ήσουνα η κόρη του Απιστία
Μου το 'χες πει μία φορά μα το πήρα στ' αστεία
Για αγάπη όταν σου μίλησα για γάμο όταν είπα
Με ρώτησες αν θέλω να μου κάνεις... μια πίτα

Τάρανδο με έκανες με κοροϊδεύουν όλοι
Απ' το μονό κρεβάτι σου έχουν περάσει όλοι
Ο Μπάμπης, ο Αλέξανδρος, η Ντόρυ και η ʼννα
Τώρα κατάλαβα πως είσαι... ακατάλληλη για μάνα

Ε όχι ρε παιδιά, αν είναι δυνατόν
Αυτή πέρασε τ' όργανο για φέτα του ζαμπόν
Αφήστε τα αλλαντικά και πιάστε το κασέρι
Αυτή κατέχει τ' όργανο σα να 'τανε μπεγλέρι (σα να 'τανε μπεγλέρι)

Τι μ****ς ήμουν ήμουν ήμουν ήμουν ήμουν ήμουν
ναι αλλά ήσουνα κι εσύ ήμουν ήμουν ήμουν ήμουν ήμουν ήμουν

Δε κλαίω που δε μ' αγαπάς δε κλαίω που δε θυμάσαι
Από τις τύψεις κάποτε εσύ δε θα κοιμάσαι
Δε κλαίω που παντρεύτηκες και τώρα ζεις στο Βόλο
Κλαίω μόνο γιατί έχασα την ευαίσθητη καρδιά σου
τα ναζάκια τα τρελά σου, το παστίτσιο της μαμάς σου
Και το θεσπέσιο σου κώλο
Το θεσπέσιο σου κώλο

Τι μ****ς ήμουν ήμουν ήμουν ήμουν ήμουν ήμουν
ναι αλλά ήσουνα κι εσύ ήμουν ήμουν ήμουν ήμουν ήμουν ήμουν

Μωρ'τι μ****ς ήμουν ήμουν ήμουν ήμουν ήμουν ήμουν
ναι αλλά ήσουνα κι εσύ ήμουν ήμουν ήμουν ήμουν ήμουν ήμουν

[Rakendytos]

Ένα τραγούδι για τον χειμώνα..

Πανούσης Τζίμης
 

 
Όχι δε φταίει η μαμά μου
ούτε όπως λένε οι γιατροί
και όπως θέλει να πιστεύει ο μπαμπάς μου
μια ορμονική διαταραχή
 
Όχι δε φταίει η ομορφιά μου
κι οι τρόποι μου οι κουνιστοί
ούτε κι ο παιδικός μου φίλος ο Γιωργάκης
που χαϊδευόμασταν μικροί
 
Μοναχογιός μικρομεσαίου
με καθώς πρέπει ανατροφή
κι όμως μας δείχναν και γελάγαν στο σχολείο
και με φωνάζαν αδερφή
 
Γιατί δε πήρα το ρολάκι
που μου πασάραν οι πολλοί
να παίζω το γαλάζιο αγοράκι
με τη βαρβάτη τη ψωλή
 
Έχω ένα τσίρκο στη καρδιά μου
με πήρε μπάλα η αλλαγή
έβαλα σιλικόνη στα βυζιά μου
κι έφτιαξα ψεύτικο μουνί
 
Καταναλώνομαι τις νύχτες
με τη δικιά τους συνταγή
εγώ πουλάω τα όνειρά μου στους ξενύχτες
κι αυτοί γαμάνε μια πληγή
 
Ξενοδοχείο η αγκαλιά μου
για καμικάζι εραστές
έχει φρικάρει η σπιτονοικοκυρά μου
με 'μένα και τους εμπρηστές
 
Έχω ένα πόνο στη κοιλιά μου
τη νοιώθω να εγκυμονεί
θ' απλώσω στη ταράτσα τ' άντερά μου
με μανταλάκια χιαστί
και θα κρεμάσω τα ερμαφρόδιτα παιδιά μου
η πρώτη μάνα τραβεστί..

[blue-roses]

Στα μπαράκια που βουλιάζαμε μαζί στην υγειά της μοναξιάς σου τώρα πίνεις πόσο δύσκολο έχει γίνει να ξεδίνεις στα μπαράκια που βουλιάζαμε μαζί....

Μές στα χειμωνιάτικα τα bar ο χειμώνας μπαίνει στη ψυχή σου,όμως σαν την άνοιξη θα'ρθώ και θ'ανθίσω πάλι το κορμί σου.

Γύρω πλήθος κι όμως είσαι στο κενό μες τη τόση ζεστασιά τί ειρωνία εσύ νοιώθεις πάλι νά'ρχονται τα κρύα και κουμπώνεις της ψυχής σου το παλτό.

Μές στα χειμωνιάτικα τα bar ο χειμώνας μπαίνει στη ψυχή σου,όμως σαν την άνοιξη θα'ρθώ και θ'ανθίσω πάλι το κορμί σου.

[Rakendytos]

Στην αγάπη είμαι κνίτης...

Μαχαιρίτσας Λαυρέντης

Σ' όλα τα άλλα δημοκράτης, ήπιος και ανεκτικός
μα στον έρωτα αντάρτης και σκληροπυρηνικός
Ο πλουραλισμός δουλεύει μόνο στη δημοκρατία
ο έρωτας ο προλετάριος δε σηκώνει αποστασία
 
Στην αγάπη είμαι κνίτης, και να μου τη διαδηλώνεις
να 'χεις τη γροθιά σφιγμένη, όταν πρόκειται για μας
Κάθε χάδι σαν τσιτάτο θέλω να τ' αφομοιώνεις
και Σταλινικιά να είσαι σε ζητήματα καρδιάς
 
Στα συντάγματα οι διατάξεις θέλουν εκσυγχρονισμό
μα στον έρωτα ό,τι αλλάξεις, πάντα φέρνει διχασμό
Για το αίσθημα δουλεύω έξτρα και υπερωρία
Μα αν δε δώσεις ό,τι παίρνεις, θα σε στείλω εξορία..

[Rakendytos]

Κόκκινοι σταυροί στις πόρτες
μπάτσοι και φρικιά στις κόντρες
και χιλιάδες παπάκια με βενζίνα στην άσφαλτο
 
Γκόμενες όλο καμάρι
όλοι οι άνδρες πρώην φαντάροι
μια ζωή θητεία ξεφτίλα και βόλεμα
 
Γαμ      ά       τε      γιατί χανόμαστε      χανόμαστε
 
Φυλακές ψυχιατρεία
εργοστάσια νεκροταφεία
και το βράδυ στις ταβέρνες ρετσίνα κι αντάρτικα
 
Καταναλωτικά γουρούνια
μας κρεμάσανε κουδούνια
αν δεν μπεις στο κοπάδι πίσσα και πούπουλα
 
Γαμάτε γιατί χανόμαστε χανόμαστε  
Χανόμαστε


Πανούσης Τζίμης

ΑΜΗΝ!

[Rakendytos]

 

 
Άραγε να 'μαι κάποιος άλλος
που προσπαθεί να ονειρευτεί
τα γυαλισμένα όνειρα μας
στο δρόμο ανάποδη στροφή
 
Μες το κενό και μες τη ζάλη
έστησε ο πόνος μαγαζί
και ποιος μπορεί να ανασάνει
όταν στο ψέμα του κρυφτεί
 
Να να να να να να να...
 
Καίνε τα χρόνια, καίν οι μέρες
με μια πληγή που αιμορραγεί
κι αν περισσέψαν οι φοβέρες
είναι σκληρή ανταμοιβή
 
Να να να...
 
Δε σε φοβάμαι ότι κι αν γίνει
τι κι αν το σύμπαν γκρεμιστεί
μες τη ψυχή μου θα ‘χει μείνει
κάποια αυτόφωτη στιγμή
 
Μέσα μου υπάρχει το ταξίδι
βαθιά φωλιάζει στη καρδιά
έγινα στο καιρό παιχνίδι
να με χαλάνε τα παιδιά
 
Με τα λεφτά δε γίνονται όλα
κι αν βάλεις ψεύτικα φτερά
δε θα μπορείς να τα σηκώσεις
για να πετάξεις φουκαρά
 
Απόψε πες μου την αλήθεια
το τι θα γίνω μη σκεφτείς
κι αν ήταν όλα παραμύθια
τότε να πα' να γαμηθείς..
 
Να να να...

[Rakendytos]

 

 
Μελαψές φυλές
κοντοπόδαρες
σειληνοί του κράτους
που ξερνάει και να τους
τσιφτετέλληνες
 
Με γονείς ληστές
των συντρόφων τους θήτες
για μνηστήρα οι αλήτες
τώρα διοικητές
κράτος ασυστόλων
και πεσμένων κώλων
κωλοέλληνες
 
Η χάρτα αυτού του κράτους κρύβει απάτη
που φτάνει  στο γνωστό  αγριορωμιό
στο Datsun μιας φυλής που ζει φευγάτη,  ναι
απ’ ότι ελληνικό στον κόσμο αυτό,  ναι
 
Κωλοέλληνες κωλοέλληνες
 
Κωλοέλληνες μασκαρλίκια ιδές
στο άλφα της αξίας, της αρχής της βίας, λουτροκαμπινές
τιμωρός καιρός, πέντε αιώνες δύσης εθνικής θα ζήσεις από δώ και μπρος
με αγγλικές αλφαβήτες, μαλλιαροί μου Ελλαδίτες, θλιβερές μου πορδές
 
Πνεύμα  αλήτικο, ελλαδίτικο
σε Μικρά Ασία,  Κύπρο Λευκωσία, Βόρειο Ήπειρο
δεν ακούει κανείς
στο χειρότερο του ελληνισμού κομμάτι
στην Ελλάδα ζει
 
Μια φάουσα καταπίνει τον αέρα
την θάλασσα,  την πόλη, το ιερό
πλημμύρισε σκουλήκια η μητέρα, ναι
το ρόδο καταγής βγάζει καπνό
Δεν υπάρχει Ελπίς
στην Ελλάδα ζεις
 
Σκαλιστές σκιές,  μακρυχέρηδες
με το φώς σπασμένο, κρατικοποιημένο
αγριέλληνες
αλλά εκεί στην ξένη
στην οθόνη σκυμμένοι
θεϊκά δεμένοι με την οικουμένη
στους απέναντι τόπους
φωτοκολλημένοι απ’ τον εδώ ουρανό τους
 
Εδώ, εδώ θα ζούμε καταρρεύσεις
ο έξω Ελληνισμός θα προχωρεί
και φως και μουσική μιας άλλης σκέψης,  ναι
στη μείζονα Ελλάδα θα εκραγεί
στους πανέλληνες στους πανέλληνες

[Rakendytos]

[size=24]Πίνω μπάφους και παίζω pro[/size]


Μουσική/Στίχοι: Locomondo
 

Απ' το σπίτι δε θα βγω, πίνω μπάφους και παίζω pro
δεν έχω χρόνο για το μωρό, πίνω μπάφους και παίζω pro
 
οοοο, πίνω μπάφους και παίζω pro
οοοο, πίνω μπάφους και παίζω pro
εεοο, πίνω μπάφους και παίζω pro
εεοο, πίνω μπάφους και παίζω pro
 
Με φωνάζουνε τρελό γιατί πίνω μπάφους και παίζω pro
για όλα τα άλλα αδιαφορώ, πίνω μπάφους και παίζω pro
 
οοοο, πίνω μπάφους και παίζω pro
Και εσύ και εγώ, πίνω μπάφους και παίζω pro
δεν έχω χρόνο για το μωρό, πίνω μπάφους και παίζω pro
για όλα τα άλλα αδιαφορώ, πίνω μπάφους και παίζω pro
που θα βρω αναπληρωματικό, πίνω μπάφους και παίζω pro
είναι τραυματίας ο Ετό, πίνω μπάφους και παίζω pro
αλλά έχει κέφια ο Drogba, πίνω μπάφους και παίζω pro
και φέρνει βόλτες ο Foslba, πίνω μπάφους και παίζω pro
 
οοοο, πίνω μπάφους και παίζω pro
Το κάνεις και εσύ το κάνω και εγώ, πίνω μπάφους και παίζω pro
 
Έχω κλειστό το κινητό γιατί πίνω μπάφους και παίζω pro
μην με αγχώνεις δεν μπορώ γιατί πίνω μπάφους και παίζω pro
όλη μέρα είμαι εδώ πίνοντας μπάφους και παίζοντας pro
 
οοοο, πίνω μπάφους και παίζω pro
οοοο, πίνω μπάφους και παίζω pro

[Rakendytos]

[size=18]Καληνύχτα μαλάκα[/size]

Μάλαμας Σωκράτης
 
Καληνύχτα
άλλη μια μέρα χαλάλι
πέφτει δίπλα
στο γυρτό σου κεφάλι
τα μάτια σου βαριά
περιμένουν τ' όνειρό σου
τάχαμου, τάχαμου
το δρόμο για το λυτρωμό σου
ξεφορτώσου
ότι νομίζεις κακό
όσο κοιμάσαι η ρουτίνα
παύει να 'ναι ριζικό
κι οι φόβοι σου
εκεί δείχνουν μονιασμένοι
με τη λαχτάρα σου, τη στοιχειωμένη
σφίξε καλά το φως
το φυλαχτό σου
είναι περίσσεμα
απ' το πιο καλό όνειρό σου
είναι το ξέπλυμα
εκείνου απ' τις τύψεις
είναι ότι έχασες
κι ότι θα κρύψεις
 
Καληνύχτα μαλάκα, η ζωή έχει πλάκα
Καληνύχτα μαλάκα, η ζωή έχει πλάκα
 
Καληνύχτα μαλάκα
ενός φίλου η ατάκα
μιας και ξέμεινα απόψε
του την έκανα τράκα
Η ζωή έχει πλάκα
έτσι είναι Σωκράτη
σε τρώει όλη τη μέρα
τη νύχτα θέλει κρεβάτι
σε γεννάει, σε γερνάει
σου χαρίζει στιγμές
σε ξεχνάει, σε ξερνάει
σε γεμίζει ρωγμές
Γέλα ρε, δεν βαριέσαι
όλα είναι συνήθειο
μην δακρύσεις, γιατί
θα σε πάρουν για ηλίθιο
Καληνύχτα μαλάκα
μοναχά να θυμάσαι
αύριο πρωί
το ίδιο μαλάκας πως θα 'σαι
 
Καληνύχτα μαλάκα, η ζωή έχει πλάκα
Καληνύχτα μαλάκα, η ζωή έχει πλάκα

[Rakendytos]

[size=18]Γαμάτε γιατί χανόμαστε[/size]

Πανούσης Τζίμης

Μουσική/Στίχοι: Πανούσης Τζίμης
 
Κόκκινοι σταυροί στις πόρτες
μπάτσοι και φρικιά στις κόντρες
και χιλιάδες παπάκια με βενζίνα στην άσφαλτο
 
Γκόμενες όλο καμάρι
όλοι οι άνδρες πρώην φαντάροι
μια ζωή θητεία ξεφτίλα και βόλεμα
 
Γαμαααααααααααάτε γιατί χανόμαστε χανόμαστε
 
Φυλακές ψυχιατρεία
εργοστάσια νεκροταφεία
και το βράδυ στις ταβέρνες ρετσίνα κι αντάρτικα
 
Καταναλωτικά γουρούνια
μας κρεμάσανε κουδούνια
αν δεν μπεις στο κοπάδι πίσσα και πούπουλα
 
Γαμαααααααααααάτε γιατί χανόμαστε χανόμαστε  
Χανόμαστε..

[Rakendytos]

[size=18]Ύστατη στιγμή[/size]

Σιδηρόπουλος Παύλος
 
Το ξέρω γκόμενα εσύ με τ’ άγριο ύφος
μετράς γι αδυναμία.. την ηδονή
για ’σένανε σημαίνει.. υποταγή
 
Ζητάς να κατακτάς χωρίς να κατακτιέσαι
μα κάποιος κοίτα που ξαφνικά
δήθεν χωρίς να θες σε ξάπλωσε γυμνή
 
Μια νύχτα ολόκληρη σ' ένοιωθε που ψαχνόσουν
ποτέ του δεν κατάλαβε τι θες.. και το γιατί
δεν ήξερε πως θέλεις να σε παίρνουν,  μα προς θεού
αυτό ποτέ να μη φανεί.. ακόμα και την ύστατη στιγμή
 
Σου ’πε να σε πετάξει σπίτι κι είπες ναι
αφ’ υψηλού περήφανα σκληρή
στο δρόμο χίμηξε και του ’πες ένα όχι
σαν πως να του ’λεγες να παίξει λίγο
το παιχνίδι του βιαστή
 
Έξω απ’ το σπίτι σου είπε κάτι για καφέ κι είπες το ναι
εντάξει του ’πες θα ’ναι μόνο για καφέ
μπαίνοντας σου ’κλεισε το φως
κι έτσι βρεθήκατε γυμνοί κι εσύ κι αυτός
ούτε το περίμενες, ξέρω, σ’ έγδυσε με το ζόρι
κι ήταν βιτσιόζικο αγόρι
Ήθελε να στο κάνει από πίσω
σε τόσες χάρες, άντε στη κάνω-του ’πες-και τη χάρη αυτή
κι ήταν αδιάφορη κι άκρως φλεγματική
ακόμα και την ύστατη στιγμή
 
Κι ήταν αργά όταν σε βρήκα να τα πίνεις
τώρα το σώμα σου ζητούσε τη δικιά του πληρωμή
Χαμένη μες στο ίδιο το δικό σου το παιχνίδι
κρατώντας πάντα με τ’ αρσενικά την ίδια πισινή
έψαχνες τώρα στα τυφλά   για λίγη   ηδονή
χμ... προπάντων για την ύστατη στιγμή

[Rakendytos]

[size=18]Σικέ[/size]
Περίδης Ορφέας



 
Μια κούκλα φουσκωτή μ’ ένα μπικίνι
και μια εκτόνωση προκάτ που μου τη δίνει
η πλαστική κονκάρδα της ελευθερίας
κι ο αυνανισμός που είναι κατά της αϋπνίας
Δεν πάω απόψε στον αγώνα
δεν πάω απόψε στον αγώνα με τα πριμ
γιατί το σκορ εγώ το ξέρω
γιατί το σκορ εγώ το ξέρω από πριν
 
Σικέ όλα σικέ σικέ
σικέ όλα σικέ σικέ και μιλημένα
Σικέ όλα σικέ σικέ
ψεύτικα και στημένα
 
Στο κομοδίνο πλάι στη ντιβανοκασέλα
εκεί που αφήνεις το νερό με τη μασέλα
ρίχνεις μαζί το σηματάκι της ειρήνης
και το πρωί το ξαναβάζεις να ομορφύνεις
Δεν πάω απόψε στην πορεία πασατέμπο
όχι πορείες μ’ άδεια απ’ τις αρχές
δεν κάνω έρωτα με κούκλα
δεν κάνω έρωτα με κούκλες φουσκωτές
 
Σικέ όλα σικέ σικέ
σικέ όλα σικέ σικέ και μιλημένα
Σικέ όλα σικέ σικέ
ψεύτικα και στημένα
 
Σικέ όλα σικέ σικέ...
 
Μια κούκλα φουσκωτή μ ένα μπικίνι
και μια εκτόνωση προκάτ που μου τη δίνει
δεν έχω σώμα πια όραμα πια δεν έχω
κι από τα κόκαλα βγαλμένους δεν αντέχω
 
Σικέ όλα σικέ σικέ
σικέ όλα σικέ σικέ και μιλημένα
Σικέ όλα σικέ σικέ
ψεύτικα και στημένα

[Rakendytos]

[size=18]Εμένα οι φίλοι μου[/size]

Magic de Spell
 

 
Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
                                   Εμένα
οι φίλες μου είναι σύρματα τεντωμένα
 
Eμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά που κάνουν τραμπάλα
στις ταράτσες ετοιμόρροπων σπιτιών
Εξάρχεια, Πατήσια, Μεταξουργείο, Μετς
Κάνουν ό,τι λάχει πλασιέ τσελεμεντέδων και εγκυκλοπαιδειών
φτιάχνουν δρόμους και ενώνουν έρημους διερμηνείς σε καμπαρέ της Ζήνωνος
επαγγελματίες επαναστάτες παλιά τους στρίμωξαν και τα κατέβασαν
τώρα παίρνουν χάπια και οινόπνευμα να κοιμηθούν
αλλά βλέπουν όνειρα και δεν κοιμούνται
 
Εμένα οι φίλοι μου...
 
Εμένα οι φίλες μου είναι σύρματα τεντωμένα
στις ταράτσες παλιών σπιτιών
Εξάρχεια, Βικτώρια, Κουκάκι, Γκύζη
Πάνω τους έχετε κρεμάσει εκατομμύρια σιδερένια μανταλάκια
τις ενοχές σας αποφάσεις συνεδρίων δανεικά κοστούμια
σημάδια από καύτρες, περίεργες ημικρανίες
απειλητικές σιωπές, κολπίτιδες
ερωτεύονται ομοφυλόφιλους
τριχομονάδες, καθυστέρηση
Το τηλέφωνο, σπασμένα γυαλιά, το ασθενοφόρο κανείς!
 
Εμένα οι φίλοι μου...
 
Κάνουν ό,τι λάχει
Όλο ταξιδεύουν οι φίλοι μου
γιατί δεν τους αφήσατε σπιθαμή για σπιθαμή
Όλοι οι φίλοι μου ζωγραφίζουνε με μαύρο χρώμα
γιατί τους ρημάξατε το κόκκινο
γράφουνε σε συνθηματική γλώσσα
γιατί η δική σας, μόνο για γλείψιμο κάνει
Οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά και σύρματα
στα χέρια σας, στο λαιμό σας
 
Οι φίλοι μου....

[saliara]

Το τελευταίο μου ταξίδι        
 
Όταν βγάλει η νύχτα το μαύρο της φόρεμα
και φορέσει η μέρα το σκισμένο μπλουτζίν,
εγώ θα ταξιδεύω σαν λαθραίο εμπόρευμα
με μια σύριγγα στο χέρι αδειανή.

Στο τελευταίο μου ταξίδι
η σύριγγα η μόνη συντροφιά
όλα έχουν τελειώσει ήδη
ειρωνικά ο Χάρος μου χαμογελά.

Στα είκοσί μου χρόνια δεν υπάρχει αύριο
δεν υπάρχει έρωτας, δίψα για ζωή.
Στα είκοσί μου χρόνια μοιάζω με ναυάγιο
που 'χει σκορπίσει εδώ και κει.

Όταν βγάλει η νύχτα το μαύρο της φόρεμα
και φορέσει η μέρα το σκισμένο μπλουτζίν,
εγώ θα 'χω προσθέσει το δικό μου όνομα
σ' αυτούς που 'χουνε φύγει βιαστικοί.

[Rakendytos]

[size=24]Παίζει το στοίχημα[/size]

Σπυριδούλα & Πουλικάκος Δημήτρης



 
Ένα λουλούδι κανείς δε θα της φέρει
Το σώμα της δεν ξέρει τι υποφέρει
Μα το μωρό αρνείται ν' ανασάνει
κι η μάνα του δεν ξέρει τι να κάνει
 
Σπρώξε μικρέ μου σπρώξε αυτά τα χρόνια
Μην παίρνεις μάτι κάτω απ' τα σεντόνια
Ο αντίχειράς σου να καίει απ' το πιπέρι
κι ο Αϊ Βασίλης έχει βαρύ το χέρι
 
Η πόλη γύρω σου χαντάκια κι υπονόμοι
Δε βλέπεις έξοδο μπερδεύονται όλοι οι δρόμοι
Αγώνες σκύλων κλέφτες κι αστυνόμοι
Παίζει το στοίχημα, δεν έκλεισε ακόμη
 
Ο κόσμος τούτος έξω απ' το παρόν
Γραμματική χωρίς μέλλοντα χρόνο
Καλά, καλά δεν έχεις παρελθόν
κι ούτε ποτέ σου πίστεψες στον πόνο
 
Στο μπράτσο νούμερο τατού σήμερα κάνε
Τυφλά τα νεύρα σου κι αυτά τυφλά σε πάνε
Τέρμα η ένταση και το βολτάζ στα ύψη
Το φλιπ πελώριο και ο νεκρός βαδίζει
 
Μες στο σακάκι σου τα στικς εκρηκτικά σου
Το χέρι σίγουρο πολλά τα μυστικά σου
Ο ένας έτοιμος να μάθει την αλήθεια
κι ο άλλος άνετος σκαρώνει παραμύθια
 
Έχετε πρόβλημα το τοπικό το πάχος
Πέστε μου να σας πω που γίνεται το λάθος
Κόψτε τη ζάχαρη δεν είν' η σωστή σκόνη
Παίζει το στοίχημα, δεν έκλεισε ακόμη
 
Ο κόσμος τούτος έξω απ' το παρόν
Γραμματική χωρίς μέλλοντα χρόνο
Καλά, καλά δεν έχεις παρελθόν
κι ούτε ποτέ σου πίστεψες στον πόνο
 
Στον κόσμο απλώνει μια σκιά
δεν ξέχασες κανέναν
Του Κάιν όλοι οι αδελφοί του ποιητή το αίμα
Πιστόλι η κόρη του ματιού
παιχνίδι παίζει η μοίρα
και στον αντίχειρα το κρακ...
του επικρουστήρα
 
Ξυπνούν τα όνειρα με κόκκινα τα μάτια
Στη νύχτα χύνονται ο χρόνος σου κομμάτια
Ποιο είν' το θήραμα ποιος ποιόνε κυνηγάει
Παίζει το στοίχημα, ο ταμίας αγρυπνάει
 
Ο κόσμος τούτος έξω απ' το παρόν
Γραμματική χωρίς μέλλοντα χρόνο
Καλά, καλά δεν έχεις παρελθόν
κι ούτε ποτέ σου πίστεψες στον πόνο
 
Παιχνίδι μου παλιό κλέφτες κι αστυνόμοι
Παίζει το στοίχημα δεν έκλεισε ακόμη
Με πλεονέκτημα, τ' ότι εσύ γνωρίζεις
Πόσα θα βάλεις πόσα θα κερδίσεις
Πόσα θα βάλεις πόσα θα κερδίσεις
Πόσα θα βάλεις πόσα θα κερδίσεις