Φίλε έλα απόψε που πονάω ή φίλε έλα απόψε που "γλεντάω&

[SoFiA24]

Σίγουρα έχουν γραφτεί πολλά post περί φιλίας και φιλικών σχέσεων. Σίγουρα το θέμα έχει αναλυθεί αρκετά. Απλά εγώ εξακολουθώ να μένω με μια απορία:

Ακούω συχνά οτι οι φίλοι φαίνονται στις δυσκολίες. Μερικοί μου έχουν πει οτι φαίνονται στις χαρές. Κι έρχομαι εγώ η πρόσφατα ανανεωθείσα ξανθιά και ερωτώ :

Που φαίνονται τελικά οι πραγματικοί φίλοι ; Στη χαρά; στη λύπη; στη δυσκολία; στην επιτυχία; Μήπως είναι πιο εύκολο για κάποιον να μας "παραχωρήσει" ένα στήριγμα παρά να χοροπηδά μαζί μας για ευχάριστες αλλαγές ; Κι όταν δε χοροπηδά ; τι γίνεται ; Είναι θέμα ζήλιας ; έχει δει κάτι που δεν έχουμε δει και δεν το λέει; Κι αν δεν το λέει πάλι τι σοι φίλος είναι ;

Ουφφφ μπερδεύτηκα πάλι

[Jezebell]

Οι φιλοι φαινοντα παντου.Κρινονται και κρινομεθα συνεχεια.
Βλεπω και ξερω τον θυμο σου η την απογοητευση του τελευται προς ολους μας κι αναρωτιεμαι οι ιδιοι φιλοι σου δεν περασαν ωρες και μερες μαζι σου ολα αυτα τα χρονια να σε ακουνε να σε αγαπανε να σε στηριζουν?Μηπως τωρα που εισαι χαρουμενη απλα θεωρουν πως μπορεις να περπατησεις καιτελειως μονη σου?Μηπως τυχαινει σ εκεινους να ειναι σε μια αλλη κατασταση που θελουν να την χειριστουν και σε αφηνουν να ζησεις το ονειρο σου που γινεται πραγματικοτητα?Μηπως δεν θα επρεπε να σκεφτομαστε για τους φιλους μας σαν να ειναι επαγγελματιες που ειναι υπποχρεωμενοι να μας ακολουθουν και να νιωθουν οτι νιωθουμε?Μηπως ειμαστε (και το λεω και για μενα) πολυ απαιτητικοι με τους φιλους μας και τους κουραζουμε?
Τελικα εχω κι εγω πολλες αποριες

[heinrich]

οταν «πονάω» δεν γουστάρω κανέναν στο πλαι μου
εξαιρείται το «όταν αιμοραγώ οικονομικά» οπότε θα πω «ελα φίλε να κεράσεις κανένα δάνειο» αλλά ευτυχώς δεν έχει τύχει.

όταν γλεντάω τότε «έλα φίλε και φέρε και φίλες»

Tο ερώτημα που φέρνει η Σοφία είναι τόσο σχετικό όσο το ερώτημα
«αφού σπίτι έχω στο ψυχικό
και ενα σκάφος στο γυαλό
γιατί δεν βρίσκω γκόμενα
για να παντρευτώ»
Δεν υπάρχει μαγική συνταγή και ο καθένας κάνει ότι τον προστάζει η ψυχή του αν αυτή ειναι ακόμα στην θέση της.

[SoFiA24]

Πέρασαν όπως πέρασα κι εγώ...Βοήθησαν όπως βοήθησα κι εγώ

Κι εγώ υπήρξα σε άλλη κατάσταση αλλά ήμουν εκεί όταν έπρεπε παραμερίζοντας τα πάντα. Δε βλέπω τους φίλους μου σαν επαγγελματίες αλλά αν λες σε 10 άτομα κάτι και χαίρονται πραγματικά τα 2 ή τα 3 δεν προβληματίζεσαι ;

Απαιτητική ; Όταν προσφέρω τα ίδια ακριβώς που θέλω από έναν φίλο πως κρίνομαι απαιτητική ;

[voliwtisa]

Mε την πάροδο του χρόνου κατάλαβα πως μια από τις πιο σοφές κουβέντες που έχω ακούσει είναι η εξής : "Φίλος δεν είναι αυτός που λυπάται με τη λύπη σου. Φίλος είναι μόνο αυτός που χαίρεται με τη χαρά σου". Kαι αυτό γιατί;
Ποιός από εμάς δεν πιστεύει ότι οι φίλοι μας είναι δίπλα μας και στα άσχημα αλλά και τα καλά;
Iσως οι περισσότεροι. Eίναι όμως έτσι; Aποψή μου  και εμπειρία ζωής...OXI...
 Η αλήθεια είναι ότι μόνο οι πραγματικοί φίλοι μπορούν να αντέξουν τη χαρά ή την επιτυχία μας. Γιατί αυτό; Οι πραγματικοί φίλοι μας αγαπούν αληθινά , χωρίς ζήλιες, μικρότητες και ανούσιες συγκρίσεις. Οι πραγματικοί φίλοι δεν μένουν μόνο στα εντυπωσιακά λόγια αλλά δείχνουν με τις πράξεις και τη ζεστασιά τους το πώς πραγματικά αισθάνονται για εμάς.
Κλαίνε μαζί ,γελάνε μαζί, διασκεδάζουν, αγκαλιάζονται , αγαπάνε και ξέρουν να συγχωρούν.
Λίγο δύσκολο στην εποχή μας να βρεις τέτοιους ανθρώπους...οι πραγματικοί φίλοι σπανίζουν και είναι πολύτιμοι...Γι'αυτό αν κάποιοι από αυτούς βρίσκονται στη ζωή μας...απλά ας τους δείξουμε πως μπορούμε να χαρούμε με τη χαρά τους

[Jezebell]

Απαιτιτικη κρινεσαι οταν απαιτεις παραπανω απο οσα μπορει καποιος να προσφερει και απαιτεις ν αλλαξει την συναισθηματικη του κατασταση για να ικανοποιηθεις εσυ
Υποθετω και σχεδον ξερω πως ηουν πλαι τους και τους αγαπας και τους προστατευεις.Το να δινεις για να περιμενεις να λαβεις ομως δεν ξερω κατα ποσο ειναι δοκιμο.
Κι αν καποιος παντα παραμεριζει τα δικα του για να συμπασχει τοτε καποια στιγμη δεν θα προσποιηται κιολας?Δεν θα αδειασει?Δεν θα βαρεθει?
Και στο κατω κατω οταν εισαι αληθινα ευτυχισμενη εισαι και μεγαλοψυχος...εκτος κι αν κατι αλλο την πληγωνει αυτη την ευτυχια...

[Sara]

..... αν λες σε 10 άτομα κάτι και χαίρονται πραγματικά τα 2 ή τα 3 δεν προβληματίζεσαι ;

...
 :roll:  :roll:  :roll:  :roll:
Θεωρείς δλδ,Σοφάκι,οτι έχεις 10 φίλους?
Too much..ο αριθμός..
θέλεις μήπως τώρα να διαχωρίσεις τους φίλους απ τους γνωστούς? :wink:

[Enia]

Δε συμφωνώ Σάρα... είναι βέβαια πολύ σχετικός ο αριθμός... αλλά δεν μπορούμε να απορίπτουμε από φίλους μας κάποιους, απλά και μόνο γιατί δεν είχαμε το χρόνο ή την ευκαιρία να δοκιμάσουμε τη φιλία μας μαζί τους... κι έπειτα, ακόμα και οι 'δοκιμασμένες' φιλίες, αλλάζουν με τον καιρό...

Προσπαθώ να το δω από τη μεριά της Σοφίας. Από τη μεριά της φίλης. Της φίλης που περιμένει να πάρει...

Έχω δυο φίλους από αυτούς που ονομάζουμε 'κολλητούς'. Δυο φίλους που ο χρόνος έχει δείξει πως με νοιάζονται και είναι πάντα εκεί. 'Πάντα'..?! Όχι... Όταν εγώ τους το ζητήσω...
Έχω παρατηρήσει πως τον μεγάλο μου πόνο δεν τον εμπιστεύομαι πια σ'αυτούς τους δύο...
Στους πολύ καλούς φίλους θα τρέξω για να μοιραστώ τη χαρά μου.
Κι αν δεν χαρούν όσο εγώ, τότε ίσως έχω κάνει κάτι λάθος, ίσως έχω ενθουσιαστεί παραπάνω απ'ότι πρέπει... Μπορεί να μην μου το πουν για να μην με πληγώσουν, αλλά με τον τρόπο τους θα με αφήσουν να το καταλάβω...
Δεν μπορούμε να έχουμε την απαίτηση από κανέναν να είναι εκεί για μας. Κι αν δεν μπορέσει κάποτε, αυτό δε σημαίνει πως δε νοιάζεται αρκετά.

'Φίλος' είναι εκείνος με τον οποίο εμείς αισθανόμαστε άνετα να μοιραστούμε...

Πραγματικοί φίλοι δεν υπάρχουν. Μόνοι μας είμαστε.




Μπορεί να λέω και αρλούμπες...  :roll:

[Sara]

Πολυ με μπέρδεψες βρε Ενια,πουλάκι μου..
Αφου συμφωνεις...γιατι διαφωνείς? :shock:
Αυτά που είπα στη Σοφία τα λέω και σε μένα για να προφυλασσω τον εαυτό μου..Απ τον αυθορμητισμο κ την ανυπομονησία που εχω καποιες φορές (εχεις ακουσει το ''θέλει η φουτάνα να κρυφτεί κ η χαρά δεν την αφήνει'')μιλάω σε όποιον βρεθει εμπρός μου-φίλο εννοώ..
Στην πραγματικότητα όμως -εδω αρχιζει η διαφωνια μας-οι φίλοι που είναι μαζι μου-σου-του, είναι ανναλοιωτοι στο χρόνο και σίγουρα δεν ειναι πάνω απο 3..αντε 4..(άντε .. εως κ 5..για τις εξαιρεσεις)Σ αυτό το σημείο με συμπληρωνεις με τα γραφόμενά σου:Έχω παρατηρήσει πως τον μεγάλο μου πόνο δεν τον εμπιστεύομαι πια σ'αυτούς τους δύο...
Στους πολύ καλούς φίλους θα τρέξω για να μοιραστώ τη χαρά μου.
Κι αν δεν χαρούν όσο εγώ, τότε ίσως έχω κάνει κάτι λάθος, ίσως έχω ενθουσιαστεί παραπάνω απ'ότι πρέπει... Μπορεί να μην μου το πουν για να μην με πληγώσουν, αλλά με τον τρόπο τους θα με αφήσουν να το καταλάβω...
Δεν μπορούμε να έχουμε την απαίτηση από κανέναν να είναι εκεί για μας. Κι αν δεν μπορέσει κάποτε, αυτό δε σημαίνει πως δε νοιάζεται αρκετά.

 



Υ.Γ. :Πραγματικοί φιλοι υπάρχουν.Τους είδα.

[Enia]

Φοβάμαι ότι εγώ δεν μπορώ να είμαι καλή φίλη για κανέναν... Πάντα μπορεί να έρθει εκείνη η στιγμή που θα απογοητεύσω κάποιον, που δεν το αξίζει, και δεν το περίμενα...

Έτσι, δεν μπορώ και να στηρίζομαι σε κανέναν... Γι'αυτό λέω, μόνοι είμαστε...  :roll:

[Jezebell]

Χα!!!Μπας το εχετε παρει λιγο δεξια?
Βρε πατε καλα?Το οτι δεν μπορουμε παντα να ειμαστε διπλα σε εναν φιλο μας δεν σημαινει πως δεν ειμαστε καλοι φιλοι.Οταν αγαπας εναν ανθρωπο και τον στηριζεις και τον σκεφτεσαι καιθες και προσπαθεις να ειναι καλα τοτε εισαι φιλος.
Οι ανθρωποι πρπ και μπορουμε να τα βγαζουμε περα μονοι μας!!
Αν συνηθισουμε στα "δεκανικια" και για οποιο λογο δεν μπορουμε να τα εχουμε τοτε γινομαστε πιο αναπηροι.
Αλλα οχι ας μην γινομαστε τοσο σκληροι.Ολοι εχουμε και πρπ να διατηρουμε το δικαιωμα μας στην αποστασιοποιηση!

[Enia]

έτσι νιώθω για πάαααρα πολλούς ανθρώπους. και πιστεύω πολλοί νιώθουν έτσι και για μένα.

γιατί λένε πως οι πραγματικοί φίλοι είναι λίγοι?

[broxopios]

Υπαρχει κανενας φιλος να μου πει ποτε θα σταματησουν οι απεργιες των δασκαλων
να πανε επιτελους σχολειο τα παιδια της διπλανης που μου εχουν παρει τα αυτια;;

[SoFiA24]

..... αν λες σε 10 άτομα κάτι και χαίρονται πραγματικά τα 2 ή τα 3 δεν προβληματίζεσαι ;

...
 :roll:  :roll:  :roll:  :roll:
Θεωρείς δλδ,Σοφάκι,οτι έχεις 10 φίλους?
Too much..ο αριθμός..
θέλεις μήπως τώρα να διαχωρίσεις τους φίλους απ τους γνωστούς? :wink:

Sara μου ο αριθμός ήταν ενδεικτικός...Η ουσία για μένα βρίσκεται στην αντίδραση που εισέπραξα...

Απαιτιτικη κρινεσαι οταν απαιτεις παραπανω απο οσα μπορει καποιος να προσφερει και απαιτεις ν αλλαξει την συναισθηματικη του κατασταση για να ικανοποιηθεις εσυ
Υποθετω και σχεδον ξερω πως ηουν πλαι τους και τους αγαπας και τους προστατευεις.Το να δινεις για να περιμενεις να λαβεις ομως δεν ξερω κατα ποσο ειναι δοκιμο.
Κι αν καποιος παντα παραμεριζει τα δικα του για να συμπασχει τοτε καποια στιγμη δεν θα προσποιηται κιολας?Δεν θα αδειασει?Δεν θα βαρεθει?
Και στο κατω κατω οταν εισαι αληθινα ευτυχισμενη εισαι και μεγαλοψυχος...εκτος κι αν κατι αλλο την πληγωνει αυτη την ευτυχια...

Σου εξήγησα και ιδιαιτέρως οτι ήθελα να δω βλέμματα χαράς , χαμόγελα, έναν ενθουσιασμό εν πάσει περιπτώσει. Καλώς ή κακώς στη ζωή μου ποτέ δεν φέρθηκα και δεν αντιμετώπισα τους άλλους με τη λογική του δούναι και λαβείν αν και στην πλειοψηφία των περιπτώσεων θα έπρεπε. Έχω δώσει πολλά από μένα ακόμα και σε ανθρώπους που δεν το άξιζαν. Δεν το παίζω ηρωίδα ή το φαινόμενο της χιλιετίας αλλά πιστεύω ακράδαντα οτι αξίζω να πάρω κι εγώ κάποια πράγματα. Και δεν αναφέρομαι σε κάτι τραγικό αλλά στα ελάχιστα. Βέβαια εάν εγώ σταματήσω να δίνω πράγματα από μένα θα ισχύσει ένα λίγο διαφορετικό καθεστώς. Αλλά δε βαριέστε...Συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια.

Δε ζήτησα από κανέναν να συμπάσχει. Ήθελα να χαρούν μαζί μου. Κι αν αυτό κρίνεται παράλογο τότε ναι είμαι τρελή και κλείστε με στο Δαφνί. Αν αυτό που επιθυμούσα να δω κρίνεται εγωιστικό τότε ΝΑΙ είμαι εγωίστρια μέχρι αηδίας και στην τελική καλά κάνω.

Σαφώς και είμαι ευτυχισμένη και δε θ αφήσω κανέναν, όσο αυτό περνάει από το χέρι μου, να μου το χαλάσει. Και μεγαλόψυχη έχω αποδείξει οτι είμαι αλλά έλεος πια... Η φάση του χαλιού της εξώπορτας  -για μένα τουλάχιστον-τελείωσε. Μπορεί να γίνομαι κυνική, μπορεί να εκπλήσσω ορισμένους μ αυτά που λέω αλλά έτσι νοιώθω! Δε γουστάρω πλέον μόνο να δίνω! Και θα σταματήσω να δίνω! Βέβαια τότε θα κριθώ ως κακιασμένη Σοφία αλλά είναι κάτι που θα πρέπει να το περιμένω.

Συν τοις άλλοις δεν  πρόκειται σε καμία περίπτωση να αγνοήσω τα συναισθήματα που μου προκλήθηκαν για κανέναν. Ένοιωσα απογοήτευση, θυμό και στεναχώρια. Κι αυτά δεν μπαίνουν σε λογικές τύπου δούναι και λαβείν .

Συγνώμη για το ξέσπασμα αλλά νισάφι πια

[Jezebell]

Ειπε κατι ι Λιλα πιο κατω που νομιζα ειναι ενδεικτικο!
Στους πολύ καλούς φίλους θα τρέξω για να μοιραστώ τη χαρά μου.
Κι αν δεν χαρούν όσο εγώ, τότε ίσως έχω κάνει κάτι λάθος, ίσως έχω ενθουσιαστεί παραπάνω απ'ότι πρέπει... Μπορεί να μην μου το πουν για να μην με πληγώσουν, αλλά με τον τρόπο τους θα με αφήσουν να το καταλάβω...
Δεν μπορούμε να έχουμε την απαίτηση από κανέναν να είναι εκεί για μας. Κι αν δεν μπορέσει κάποτε, αυτό δε σημαίνει πως δε νοιάζεται αρκετά.
Ποτε δεν χρειαζεται να καταπιεζουμε οσα νοιωθουμε, να τα φιλτραρουμε πρπ να δουμε τι κρυβεται απο πισω!!
ΝΑ δουμε τον αλλο σε συνολο χαρακτηριστικων και χρονων και να σκεφτουμε " Ετσι ειναι παντα αυτος?"
 :arrow: "Ναι" αρα οντως κατι δεν παει καλα
 :arrow: "Οχι" αρα κατι αλλο συμβαινει και δεν μου το εχει πει ακομα.

Αν και εμεις μιλισαμε κι εχουμε ηδη ανταλλαξει αποψεις και ξερεις τι πιστευω θεωρω πως θα επρεπε να γλυκανεις τον θυμο σου και να δεις τους λογους τους.