5 ερωτήσεις ....

[Rakendytos]

Αν έπρεπε να θυσιάσεις τις ιδέες για τις οποίες αγωνίστηκες όλη σου τη ζωή για χάρη του πιο σημαντικού ανθρώπου της ζωής σου, θα τις θυσίαζες ή όχι;
 :arrow: ΝΑΙ

Αν ο/η σύντροφός σου παραμορφωνόταν σε ατύχημα και έμενε καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι, έχοντας την απόλυτη ανάγκη σου... και, κάποιο καιρό μετά το ατύχημα, εμφανιζόταν στη ζωή σου ο/η πιο γοητευτικός/ή και όμορφος/η άντρας/γυναίκα που' χεις δει ποτέ, σε ερωτευόταν παράφορα και σου ζητούσε να τον/την ακολουθήσεις στην πόλη που μένει, εγκαταλείποντας το/τη σύντροφό σου... τι θα έκανες τελικά;
 :arrow: Καταρχας ο συντροφος μου ξερει παντα πως δεν μπορει να στηριχτει πανω μου..Οποτε δεν περιμενει την δυσκολη στιγμη για να το διαπιστωσει.  Παντα αγοραζω και δεν πουλαω..
Τωρα αν θελω να αλλαξω πολη δεν νομιζω να το κανω για καμια γκομεναρα..

Πιστεύεις πως με το να περιμένουμε οτι κάποιος θα συμπεριφερθεί με κάποιον τρόπο Α, τον προδιαθέτουμε να συμπεριφερθεί πράγματι έτσι; Ή όχι;
 :arrow: Χμ..Αν ειμαι σε διλλημα και θελω να αποφασισω πως θα συμπεριφερθω δεν με επιρρεαζει ο ενδιαφερομενος.. Τωρα δεν ξερω εγω κατα ποσο αποτελω παραδειγμα, γιατι ειμαι απροβλεπτος..
Η απαντηση μου ειναι οχι.

Αν βρισκόσουν σε απόλυτη οικονομική ανάγκη και έβρισκες το πορτοφόλι ενός βιοπαλαιστή, με τα πλήρη στοιχεία του και μ' ένα μη ευκαταφρόνητο ποσό μέσα...θα του το επέστρεφες ή όχι;
 :arrow: Σε απολυτη αναγκη ειμαι παντα! Λιμοκτονω.. Αδελφια περισσευει κανα 10αρικοοο???  
 Με μια σκεψη απαντω οχι.. Η συνειδηση μου δεν θα με αφηνε να συμπεριφερθω ετσι.. Υπαρχουν ομως και εξαιρεσεις..
Τον κουλουρα στην πλατεια Καναρη τον εχω ξεσκισει στην κλεψια κι ας ειναι αναπηρος.. Το κωλοπαιδι ο γιος του ειναι Χρυσαυγιτης κι ο ιδιος ηταν χρονια στην ΕΠΕΝ..

Αν μπορούσες να νοιώσεις την απόλυτη ηδονή βλάπτοντας κάποιον άλλον και, συγχρόνως, εξασφαλίζοντας οτι δε θα φανερωνόταν ποτέ η πράξη σου, ούτε και θα λογοδοτούσες ποτέ στην υπόλοιπη ζωή σου...θα τον έβλαπτες ή όχι;
 :arrow: Αν βλαψω καποιον θα υπαρχει λογος.. Θα εκανα την κινηση για να του γινει μαθημα., το αν θα μαθευοταν λιγο με απασχολει..
Ο πατερας μου απο μικρο με μαθε (και το κρατησα αυτο) πριν κανω κατι να ειμαι ετοιμος να το πληρωσω.. Η απντηση ειναι ΝΑΙ.. ποντικος δεν γινομαι..

[isabella]

:arrow: Αν έπρεπε να θυσιάσεις τις ιδέες για τις οποίες αγωνίστηκες όλη σου τη ζωή για χάρη του πιο σημαντικού ανθρώπου της ζωής σου, θα τις θυσίαζες ή όχι;  δεν μου εχει τυχει ακομα, υποθετω πως ναι

 :arrow:  Αν ο/η σύντροφός σου παραμορφωνόταν σε ατύχημα και έμενε καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι, έχοντας την απόλυτη ανάγκη σου... και, κάποιο καιρό μετά το ατύχημα, εμφανιζόταν στη ζωή σου ο/η πιο γοητευτικός/ή και όμορφος/η άντρας/γυναίκα που' χεις δει ποτέ, σε ερωτευόταν παράφορα και σου ζητούσε να τον/την ακολουθήσεις στην πόλη που μένει, εγκαταλείποντας το/τη σύντροφό σου... τι θα έκανες τελικά;  θα ακολουθουσα τη λογικη, οπως παντα

  :arrow: Πιστεύεις πως με το να περιμένουμε οτι κάποιος θα συμπεριφερθεί με κάποιον τρόπο Α, τον προδιαθέτουμε να συμπεριφερθεί πράγματι έτσι; Ή όχι; οχι βεβαια

  :arrow: Αν βρισκόσουν σε απόλυτη οικονομική ανάγκη και έβρισκες το πορτοφόλι ενός βιοπαλαιστή, με τα πλήρη στοιχεία του και μ' ένα μη ευκαταφρόνητο ποσό μέσα...θα του το επέστρεφες ή όχι; θα το επεστρεφα..δε μπορω να ζω με τυψεις

 :arrow:  Αν μπορούσες να νοιώσεις την απόλυτη ηδονή βλάπτοντας κάποιον άλλον και, συγχρόνως, εξασφαλίζοντας οτι δε θα φανερωνόταν ποτέ η πράξη σου, ούτε και θα λογοδοτούσες ποτέ στην υπόλοιπη ζωή σου...θα τον έβλαπτες ή όχι; απολυτη ηδονη θα ηταν και μονο οτι ξερω πως μπορω να το κανω..οχι δε θα το εκανα

[Pappas10]

:arrow:  Αν έπρεπε να θυσιάσεις τις ιδέες για τις οποίες αγωνίστηκες όλη σου τη ζωή για χάρη του πιο σημαντικού ανθρώπου της ζωής σου, θα τις θυσίαζες ή όχι;

Δεν υπάρχουν ακόμα ιδέες για τις οποίες να έχω αγωνιστεί όλη μου τη ζωή. Υπάρχουν αρχές που πιστεύω. Αν ΠΡΕΠΕΙ να τις παραβώ για χάρη ενός μοναδικού ανθρώπου νομίζω πως θα το κάνω.

  :arrow: Αν ο/η σύντροφός σου παραμορφωνόταν σε ατύχημα και έμενε καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι, έχοντας την απόλυτη ανάγκη σου... και, κάποιο καιρό μετά το ατύχημα, εμφανιζόταν στη ζωή σου ο/η πιο γοητευτικός/ή και όμορφος/η άντρας/γυναίκα που' χεις δει ποτέ, σε ερωτευόταν παράφορα και σου ζητούσε να τον/την ακολουθήσεις στην πόλη που μένει, εγκαταλείποντας το/τη σύντροφό σου... τι θα έκανες τελικά;

Ελπίζω να μη βρεθώ ποτέ προ τέτοιου ηθικού και όχι μόνο διλήματος. Θα συμφωνήσω όμως με την Μπλάκ. Το θέμα είναι αν θα την ερωτευόμουν εγώ. Δεν νομίζω πάντως να έφευγα.

 :arrow:  Πιστεύεις πως με το να περιμένουμε οτι κάποιος θα συμπεριφερθεί με κάποιον τρόπο Α, τον προδιαθέτουμε να συμπεριφερθεί πράγματι έτσι; Ή όχι;

Εξαρτάται από το πόσο επιβλητικοί χαρακτήρες είμαστε. Δεν νομίζω ότι τον προδιαθέτεις πάντως. Τον εαυτό σου ίσως προδιαθέτεις.

  :arrow: Αν βρισκόσουν σε απόλυτη οικονομική ανάγκη και έβρισκες το πορτοφόλι ενός βιοπαλαιστή, με τα πλήρη στοιχεία του και μ' ένα μη ευκαταφρόνητο ποσό μέσα...θα του το επέστρεφες ή όχι;

Μη Ευκαταφρόνητο ποσό και βιοπαλαιστής είναι ψιλό-αντίφαση αλλά θα το επέστρεφα. Βασικά το έχω κάνει. Και δεν ήταν καν βιοπαλαιστής. Και ούτε το 10% δεν μου έδωσε ο γύφτος.... τέλος πάντων.

 :arrow:  Αν μπορούσες να νοιώσεις την απόλυτη ηδονή βλάπτοντας κάποιον άλλον και, συγχρόνως, εξασφαλίζοντας οτι δε θα φανερωνόταν ποτέ η πράξη σου, ούτε και θα λογοδοτούσες ποτέ στην υπόλοιπη ζωή σου...θα τον έβλαπτες ή όχι;

Ρητώς και κατηγορηματικώς όχι. Δεν νοιώθω ηδονή όταν βλάπτω κάποιον.

[joking]

:arrow: Αν έπρεπε να θυσιάσεις τις ιδέες για τις οποίες αγωνίστηκες όλη σου τη ζωή για χάρη του πιο σημαντικού ανθρώπου της ζωής σου, θα τις θυσίαζες ή όχι;  

για να χαρακτηρισθεί ένας άνθρωπος "ο ποιό σημαντικός στη ζωή μου"
θα πρέπει να μοιράζεται μαζί μου και τις ιδέες για τις οποίες αγωνίζομαι,
οπότε δεν τίθεται θέμα επιλογής !  ]

 :arrow:  Αν ο/η σύντροφός σου παραμορφωνόταν σε ατύχημα και έμενε καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι, έχοντας την απόλυτη ανάγκη σου... και, κάποιο καιρό μετά το ατύχημα, εμφανιζόταν στη ζωή σου ο/η πιο γοητευτικός/ή και όμορφος/η άντρας/γυναίκα που' χεις δει ποτέ, σε ερωτευόταν παράφορα και σου ζητούσε να τον/την ακολουθήσεις στην πόλη που μένει, εγκαταλείποντας το/τη σύντροφό σου... τι θα έκανες τελικά;  

κατ'αρχάς το να με ερωτευτεί κάποιος παράφορα είναι πολύ κολακευτικό
αλλά δεν συναπάγεται αυτόματα ότι θα αποδεχθώ την πρόταση του - θα
πρέπει να αισθάνομαι κι εγώ το ίδιο
κατα δεύτερον για να ερωτευτώ εγώ κάποιον παράφορα δεν αρκεί η γοητεία
και η ομορφιά του - πρέπει να καταφέρει να χορτάσει πολλές από τις "πείνες" μου
κατά τρίτον ανήκω (καλώς ή κακώς) σ εκείνη την παλιομοδίτικη κατηγορία
γυναικών που προτιμούν να υποφέρουν σιωπηλά παρά να προδώσουν τα
"πρέπει" και τα "σωστά" τους .....  με ότι αυτό συνεπάγεται....

  ]ναι - γιατί ασυναίσθητα του συμπεριφερόμαστε με τρόπο που να προκαλέσει
την αντίδραση που επιθυμούμε

  :arrow: Αν βρισκόσουν σε απόλυτη οικονομική ανάγκη και έβρισκες το πορτοφόλι ενός βιοπαλαιστή, με τα πλήρη στοιχεία του και μ' ένα μη ευκαταφρόνητο ποσό μέσα...θα του το επέστρεφες ή όχι;


εξαρτάται από το ποσό ]

 :arrow:  Αν μπορούσες να νοιώσεις την απόλυτη ηδονή βλάπτοντας κάποιον άλλον και, συγχρόνως, εξασφαλίζοντας οτι δε θα φανερωνόταν ποτέ η πράξη σου, ούτε και θα λογοδοτούσες ποτέ στην υπόλοιπη ζωή σου...θα τον έβλαπτες ή όχι;


αν θελήσω να βλάψω κάποιον , απλά θα το κάνω .....

έχω ένα πολύ δυνατό όπλο .... αρκεί να "ευχηθώ" με όλη μου τη δύναμη ....

[heinrich]

Αν έπρεπε να θυσιάσεις τις ιδέες για τις οποίες αγωνίστηκες όλη σου τη ζωή για χάρη του πιο σημαντικού ανθρώπου της ζωής σου, θα τις θυσίαζες ή όχι;

[size=18]OXI[/size] «σημαντικούς» τους βαφτίζουμε εμείς τους ανθρώπους..

 Αν ο/η σύντροφός σου παραμορφωνόταν σε ατύχημα και έμενε καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι, έχοντας την απόλυτη ανάγκη σου... και, κάποιο καιρό μετά το ατύχημα, εμφανιζόταν στη ζωή σου ο/η πιο γοητευτικός/ή και όμορφος/η άντρας/γυναίκα που' χεις δει ποτέ, σε ερωτευόταν παράφορα και σου ζητούσε να τον/την ακολουθήσεις στην πόλη που μένει, εγκαταλείποντας το/τη σύντροφό σου... τι θα έκανες τελικά;

[size=18]OXI[/size] με γεμίζει πιο πολύ το γεγονός πως μπορώ να φροντίσω την ψυχή εκείνης που αγαπάω παρά το σώμα μια τυχάρπαστης. Mπορεί όμως να ξάπλωνα μια φορά με την καινούργια.

Πιστεύεις πως με το να περιμένουμε οτι κάποιος θα συμπεριφερθεί με κάποιον τρόπο Α, τον προδιαθέτουμε να συμπεριφερθεί πράγματι έτσι; Ή όχι;

Δεν περιμένω τίποτα. Aς κάνει ότι νομίζει αρκεί να μην πιει από τον καφέ μου και να μην βρίζει. (για συμπεριφορές μιλάμε πάντα)

 Αν βρισκόσουν σε απόλυτη οικονομική ανάγκη και έβρισκες το πορτοφόλι ενός βιοπαλαιστή, με τα πλήρη στοιχεία του και μ' ένα μη ευκαταφρόνητο ποσό μέσα...θα του το επέστρεφες ή όχι;

[size=18]OXI[/size] και βάσει λογικής να το πάρεις, δεν θα ξέρεις αν είναι βιοπαλαιστής, κομπιναδόρος, λαμόγιο, κ.λ.π.


Αν μπορούσες να νοιώσεις την απόλυτη ηδονή βλάπτοντας κάποιον άλλον και, συγχρόνως, εξασφαλίζοντας οτι δε θα φανερωνόταν ποτέ η πράξη σου, ούτε και θα λογοδοτούσες ποτέ στην υπόλοιπη ζωή σου...θα τον έβλαπτες ή όχι;

Bασικά για να βλάψω κάποιον θα είναι επειδή θα βρίσκομαι σε άμυνα. Σε κάποιες τέτοιες περιπτώσεις δεν έχω σκεφτεί να κάνω τίποτα εν θερμώ. Περιμένω την κατάληλη στιγμή και θέλω οπωσδήποτε να καταλάβει πως του το έκανα εγώ. Θα χει φαρδιά πλατιά την υπογραφή μου και φυσικά δεν θα πρόκειται για καμμιά σωματική βλάβη. Aπλά θα αλλάξει τον τρόπο που σκεφτεται και ζει για το υπόλοιπο της ζωής του.

[Nikos28]

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας, παίδες...  :wink:

[xhmeia]

Αν έπρεπε να θυσιάσεις τις ιδέες για τις οποίες αγωνίστηκες όλη σου τη ζωή για χάρη του πιο σημαντικού ανθρώπου της ζωής σου, θα τις θυσίαζες ή όχι;
ΝΑΙ, ασυζητητι, αλλα μονο για τους 2  σημαντικους αντρες  της ζωης μου :wink:  
Αν ο/η σύντροφός σου παραμορφωνόταν σε ατύχημα και έμενε καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι, έχοντας την απόλυτη ανάγκη σου... και, κάποιο καιρό μετά το ατύχημα, εμφανιζόταν στη ζωή σου ο/η πιο γοητευτικός/ή και όμορφος/η άντρας/γυναίκα που' χεις δει ποτέ, σε ερωτευόταν παράφορα και σου ζητούσε να τον/την ακολουθήσεις στην πόλη που μένει, εγκαταλείποντας το/τη σύντροφό σου... τι θα έκανες τελικά;
Φυσικα εννοεις οτι θα  τον ερωτευομουν κ εγω παραφορα (ή μονο αυτος?τι με νοιαζει τοτε ?) αρα θα εχω παψει να ειμαι ερωτευμενη με τον συντροφο που ειχε το ατυχημα ετσι ?( ασχετως ατυχηματος)
Θα πρεπει να παλεψω με ενοχες, με ηθικες, με αρχες, με ερωτησεις του τυπου........ειμαι η γυναικα του ή η νοσοκομα του? η δικη μου ζωη τι γινεται απο εδω και περα?και ποσο καλο στηριγμα θα ειμαι οντας ψυχικα και εγκεφαλικα αλλου?και καθομαι μαζι του απο αγαπη, απο υποχρεωση, ή απο οικτο?
Πως ν απαντησεις σε κατι τοσο θεωρητικο?( παρεπιπτοντως εχω γνωστη μου, με παρομοια ιστορια)
Το θεμα δεν ειναι η αλλαγη πολης αλλα κατα ποσο θα εισαι, με τον εναν ή και τους δυο μαζι, κοροιδευοντας?ποιον κοροϊδευω τελικα?)
Πως ερωτευτηκαμε ετσι απλα???πρωτα  καναμε σχεση.....αρα ηδη ειμαι και με τους δυο????αρα ηδη εχω παρατησει ( επι της ουσιας ) τον αλλον??ΑΑΑΑ κυριε παπακαλιατη θελω και τις λεπτομερειες παρακαλω, εχει κενα το στορυ σας   και στην τελικη γιατι να ξενιτευτω εγω? ας ξενιτευτει αυτος  :wink:

 Πιστεύεις πως με το να περιμένουμε οτι κάποιος θα συμπεριφερθεί με κάποιον τρόπο Α, τον προδιαθέτουμε να συμπεριφερθεί πράγματι έτσι; Ή όχι;
Καποιες φορες ναι, καθοδηγουμε την συμπεριφορα του αλλου, αλλα σιγουρα θα βγαλει πραγματα που ετσι και αλλιως ειναι στοιχεια του χαρακτηρα του
 Αν βρισκόσουν σε απόλυτη οικονομική ανάγκη και έβρισκες το πορτοφόλι ενός βιοπαλαιστή, με τα πλήρη στοιχεία του και μ' ένα μη ευκαταφρόνητο ποσό μέσα...θα του το επέστρεφες ή όχι;
βιοπαλιστης?ευκαταφρονητο?μαλλον θα τα εδινα πισω, αλλα ειλικρινα δεν ειμαι σιγουρη 100% οτι θα το εκανα  ( δεν μου εχει τυχει ως τωρα )  
 Αν μπορούσες να νοιώσεις την απόλυτη ηδονή βλάπτοντας κάποιον άλλον και, συγχρόνως, εξασφαλίζοντας οτι δε θα φανερωνόταν ποτέ η πράξη σου, ούτε και θα λογοδοτούσες ποτέ στην υπόλοιπη ζωή σου...θα τον έβλαπτες ή όχι;
Δεν νοιωθω καμμια ηδονη βλαπτοντας καποιον.


[size=9]Ο κυριος Νικος μας απαντησε?[/size]

[Argiro]

:arrow:  Αν έπρεπε να θυσιάσεις τις ιδέες για τις οποίες αγωνίστηκες όλη σου τη ζωή για χάρη του πιο σημαντικού ανθρώπου της ζωής σου, θα τις θυσίαζες ή όχι;

Όχι, δεν θα χρειαζόταν. Ο πιο σημαντικός άνθρωπος της ζωής μου θα είχε περίπου τις ίδιες ιδέες με εμένα ή, τουλάχιστον, θα σεβόταν τις δικές μου όπως κι εγώ τις δικές του.

 :arrow: Αν ο/η σύντροφός σου παραμορφωνόταν σε ατύχημα και έμενε καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι, έχοντας την απόλυτη ανάγκη σου... και, κάποιο καιρό μετά το ατύχημα, εμφανιζόταν στη ζωή σου ο/η πιο γοητευτικός/ή και όμορφος/η άντρας/γυναίκα που' χεις δει ποτέ, σε ερωτευόταν παράφορα και σου ζητούσε να τον/την ακολουθήσεις στην πόλη που μένει, εγκαταλείποντας το/τη σύντροφό σου... τι θα έκανες τελικά;

Δεν θα τον εγκατέλειπα γιατί μετά θα πάθαινα κατάθλιψη από τις τύψεις.

 :arrow:  Πιστεύεις πως με το να περιμένουμε οτι κάποιος θα συμπεριφερθεί με κάποιον τρόπο Α, τον προδιαθέτουμε να συμπεριφερθεί πράγματι έτσι; Ή όχι;

Εξαρτάται από το χαρακτήρα του. Οι ισχυροί χαρακτήρες δεν οδηγούνται -αν και πολλές φορές καθοδηγούνται με τη θέλησή τους.

 :arrow: Αν βρισκόσουν σε απόλυτη οικονομική ανάγκη και έβρισκες το πορτοφόλι ενός βιοπαλαιστή, με τα πλήρη στοιχεία του και μ' ένα μη ευκαταφρόνητο ποσό μέσα...θα του το επέστρεφες ή όχι;

Ναι, γιατί ποιος ξέρει ο άνθρωπος τι είχε να πληρώσει για να έχει τόσα λεφτά το πορτοφόλι του. Σίγουρα για κάπου τα προόριζε αφού ήταν βιοπαλαιστής. Και για να είμαι ειλικρινής, αν ήξερα πως το πορτοφόλι ήταν κάποιου που δεν είχε ανάγκη και βρισκόμουν σε απελπιστικά δύσκολη οικονομική θέση, θα το κρατούσα χωρίς καμία τύψη. Αν δεν είχα σοβαρό οικονομικό πρόβλημα θα το επέστρεφα και σε αυτόν.

  :arrow: Αν μπορούσες να νοιώσεις την απόλυτη ηδονή βλάπτοντας κάποιον άλλον και, συγχρόνως, εξασφαλίζοντας οτι δε θα φανερωνόταν ποτέ η πράξη σου, ούτε και θα λογοδοτούσες ποτέ στην υπόλοιπη ζωή σου...θα τον έβλαπτες ή όχι;

Ποτέ δεν κάνω στους άλλους ό,τι δεν θα ήθελα να μου κάνουν -άσχετα και αν τελικά το κάνουν. Όταν οι άνθρωποι κάνουν κακό σίγουρα κάποιο πρόβλημα έχουν, γι αυτό δεν τους παρεξηγώ ούτε και κρατάω κακίες. Ακόμη και αν με νευριάσει πολύ κάποιος, σύντομα το ξεχνάω.

[isabella]

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας, παίδες...  :wink:

βαλε βαλε!!

[joking]

 :28:

[Nikos28]

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας, παίδες...  :wink:

βαλε βαλε!!

Τι να βάλω;

Θες κι άλλες ερωτήσεις;  

[Argiro]

Βάλε, βάλε...

[Nikos28]

Ας απαντήσω κι εγώ...

 :arrow:  Αν έπρεπε να θυσιάσεις τις ιδέες για τις οποίες αγωνίστηκες όλη σου τη ζωή για χάρη του πιο σημαντικού ανθρώπου της ζωής σου, θα τις θυσίαζες ή όχι; :arrow: Αδύνατον να απαντήσω! Θα φρόντιζα να μην έρθω ποτέ αντιμέτωπος μ' ένα τέτοιο δίλημμα... Απλά, ο σημαντικότερος άνθρωπος της ζωής θα μοιραζόταν μαζί μου τις ίδιες ιδέες.

 :arrow: Αν ο/η σύντροφός σου παραμορφωνόταν σε ατύχημα και έμενε καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι, έχοντας την απόλυτη ανάγκη σου... και, κάποιο καιρό μετά το ατύχημα, εμφανιζόταν στη ζωή σου ο/η πιο γοητευτικός/ή και όμορφος/η άντρας/γυναίκα που' χεις δει ποτέ, σε ερωτευόταν παράφορα και σου ζητούσε να τον/την ακολουθήσεις στην πόλη που μένει, εγκαταλείποντας το/τη σύντροφό σου... τι θα έκανες τελικά; :arrow: Δε θα την εγκατέλειπα. Διότι δε θα έβγαζα ποτέ απο μέσα μου τη στάμπα του προδότη ή του αρουραίου, που εγκατέλειψε ένα πλοίο την ώρα που καιγόταν...  

 :arrow:  Πιστεύεις πως με το να περιμένουμε οτι κάποιος θα συμπεριφερθεί με κάποιον τρόπο Α, τον προδιαθέτουμε να συμπεριφερθεί πράγματι έτσι; Ή όχι; :arrow: Εξαρτάται απο το πόσο σημαντικοί είμαστε για το πρόσωπο αυτό που λέμε... Πάντως, το φαινόμενο αυτό ισχύει. Είναι, χοντρικά, η λεγόμενη ''αυτοεκπληρούμενη προφητεία'' ή το ''φαινόμενο του Πυγμαλίωνα'' (σε ορισμένες περιπτώσεις).

 :arrow: Αν βρισκόσουν σε απόλυτη οικονομική ανάγκη και έβρισκες το πορτοφόλι ενός βιοπαλαιστή, με τα πλήρη στοιχεία του και μ' ένα μη ευκαταφρόνητο ποσό μέσα...θα του το επέστρεφες ή όχι; :arrow: Θα του το επέστρεφα κι αμέσως μετά θα του εξηγούσα την οικονομική μου κατάσταση, ζητώντας του να μου δώσει ο ίδιος, με τη θέλησή του, ένα μέρος απο τα χρήματα που με τη θέλησή μου του επέστρεψα... :wink:  

  :arrow: Αν μπορούσες να νοιώσεις την απόλυτη ηδονή βλάπτοντας κάποιον άλλον και, συγχρόνως, εξασφαλίζοντας οτι δε θα φανερωνόταν ποτέ η πράξη σου, ούτε και θα λογοδοτούσες ποτέ στην υπόλοιπη ζωή σου...θα τον έβλαπτες ή όχι; :arrow: Όχι. Δε ρισκάρω με το πολύ πιθανό ενδεχόμενο να υπάρχει μεταθανάτια ζωή - και τιμωρία...

[Argiro]

Πάνω που αναρωτιόμουν αν πας να τη σκαπουλάρεις και να μην απαντήσεις κι εσύ στις ερωτήσεις σου... :twisted:

[Nikos28]

Λίγες ακόμα...  :wink:

α) Σκέψου οτι έχει γίνει μια μεγάλη φυσική καταστροφή - σεισμός, πλημμύρα κ.ο.κ - και, αμέσως μετά, συγκεντρώνονται χρήματα για την ανακούφιση των πληγέντων. Τι έχει περισσότερη σημασία/αξία: Το υψηλό ποσό που δίνει μια εταιρεία απο το ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ της με το οποίο ανακουφίζονται 1000 άνθρωποι ή το χαμηλό ποσό που δίνει μια γριούλα απο το ΥΣΤΕΡΗΜΑ της με το οποίο ανακουφίζονται 10 άνθρωποι;
β) Τα δυο παιδιά ενός ανθρώπου κινδυνεύουν κι εκείνος έρχεται αντιμέτωπος με το εξής μακάβριο δίλημμα: Ή θα επιλέξει το ένα απο τα δυο του παιδιά για να σώσει, ή θα πεθάνουν και τα δύο... Τι κάνει και γιατί;
γ) Κάποιος εργάζεται ως απλός μισθωτός σε μια μεγάλη βιομηχανία όπλων. Εργάζεται εκεί απο ανάγκη, αφού κάπου πρέπει να δουλέψει για να ζήσει, αλλά συγχρόνως και απο επιλογή, αφού θα μπορούσε, αν ήθελε, να εργαστεί κάπου αλλού. Έχει ευθύνη για τους θανάτους αθώων που προκαλούνται σε μια εμπόλεμη περιοχή απο τα όπλα που εμπορεύεται η εταιρεία του; Ναι ή όχι και γιατί; Αν ναι, πόση;
δ) Συναφής με την προηγούμενη: Ένας δεσμοφύλακας φυλάει στη φυλακή κάποιον για τον οποίον έχει πειστεί πως είναι αθώος και βρίσκεται άδικα μέσα... Έχει ευθύνη που κρατείται στη φυλακή (αφού μεριμνά για τη μη απόδρασή του) ένας αθώος ή δικαιολογείται απ' το γεγονός οτι εκτελεί εντολές, ως υποχρεούται; Πόση ευθύνη φέρει, αν φέρει;
ε) Ο Μαρκ Τουέιν έγραψε κάποτε οτι οι νόμοι και οι κανόνες ισχύουν μόνον όταν είμαστε χορτάτοι... Συμφωνείς με τη φράση αυτή ή όχι;