Τωρα που μεγαλωσες, αι στο διαολο χαλασες!

[kodikas]

Τα πρωτα χρονια απολαμβανες εκστασιασμενος τη χαλαροτητα της ζωης
που συντασσεται γυρω από το τριπτυχο κλαμπιγκ, παλι κλαμπιγκ και ξανα κλαμπιγκ.
Η καριερα δεν περιλαμβανοταν ουτε σαν υποψια στις σκεψεις σου.
Το οκταωρο ηταν μια αγγαρεια, το τιμημα με το οποιο πληρωνες τις εξαλλες νυχτες σου.
Κάθε βραδυ ετρεχες από παρτυ σε παρτυ κι από κει οπου αποφασιζε η νυχτα.
Και κάθε μερα ειχες να υποβαλλεις τα διαπιστευτηρια σου σε καμποσες νεοφερτες στη ζωη σου.  
Μετα το «πως σε λενε» ακολουθουσε το « τι δουλεια κανεις» και η, με συνοπτικες διαδικασιες, προσπαθεια του ψαρεματος σε ποιους κυκλους κυκλοφορεις και τι καπνο φουμαρεις.
Αναλογα με το ποσο υψηλοβαθμες ηταν οι απαντησεις σου, αποφασιζοταν αν θα συνεχιζαν να σου απευθυνουν τον λογο ή αν θα ντυνοταν και θα φευγαν.
Όταν πχ συστηνοσουν ως ανεργος ή ως βοηθος σουβλατζη, η γνωριμια αφωνη σε αφηνε στα κρυα του λουτρου.
Ειχες συνηθισει να περνας κάθε μερα εξετασεις, να σε καταργουν και να μη σε βλεπουν ως οντοτητα αλλα ως «αυτό που κανεις στη ζωη σου» αλλα επειδη ομως εσενα η ζωη σου δεν ηταν καθολου η δουλεια σου,  αφηνες πισω σου λεπτοτητες, ευγενειες και κρισεις συνηδεισεως και εξακολουθουσες να απολαμβανεις το μεγαλειο της εποχης των τεμπεληδων της ευφορης κοιλαδας.

Μια δεκαετια μετα, συνειδητοποιεις ότι αγογγυστα πλεον αποτελεις τον καθολου αδυναμο κρικο μιας αλυσιδας που απαιτει από σενα  να εργαζεσαι ανηλεως και να τσαλαπατεις με το τακουνι σου ότι δεν αποπνεει επαγγελματικη επιτυχια.
Εχεις αποδεχτει ότι η επαγγελματικη σου πραγματικοτητα καθοριζει περισσοτερο  από κάθε άλλο την οντοτητα σου, το κοινωνικο σου προφιλ και την αποδοχη οσων περνουν από την ζωη σου.
.Στην εποχη της υλης και του καταναλωτισμου , εμαθες να λατρευεις την παραγωγικοτητα.
Μια παραγωγικοτητα αδηφαγα, που δεν αρκειται μονο στην φυσικη σου παρουσια. Απαιτει ολο σου το χρονο, την εμπνευση, την προσωπικη ζωη.
Απαιτει αφοσιωση και ευλαβεια.
Μια παραγωγικοτητα που σε θελει στρατιωτη  και που μισει τα νυχτερινα ξεσαλωματα γιατι θα σε φερουν ζαλισμενο κοτοπουλο το πρωι στη δουλεια.
Που μισει τον ερωτα γιατι σου παιρνει τα μυαλα.
Και θυσιαζεις την προσωπικη σου ζωη στο βωμο της επαγγελματικης  επιτυχιας.

[joking]

είμαι που είμαι στα πρόθυρα αυτοκτονίας* με αυτά που συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες στη δουλειά μου......


ήταν ανάγκη να μου θυμίσεις κι εσύ πόσο μικρός κρίκος της παραγωγικής αλυσσίδας είμαι ?



 ]

[heinrich]

καλά που μου το πες...
από δω και πέρα δεν θα συστήνομαι ως γραφίστας αλλά ως πρόεδρος διαφημιστικής εταιρείας...
δεν αντέχω να είμαι εκτός εποχής ...

ή  :roll: απλά

πρόεδρος?

[black_velvet]

Ουφ.... κι άλλος πρόεδρος!

Το ξέρετε, φαντάζομαι, πως αν φωνάξετε "Πρόεδρε" στον δρόμο, θα γυρίσουν ΟΛΟΙ για να απαντήσουν!!!

Ελλάδα, η χώρα των προέδρων!  ]

[heinrich]

λυπάμαι που το λέω αλλά πλέον ο πρόεδρος είναι μπανάλ
τώρα έχει γεμίσει ο κόσμος τραγουδιάρηδες και ηθοποιούς...

αν φωνάξεις «καλλιτέχνη» γυρίζουν OΛOI να αποαντήσουν

[kodikas]

καλά που μου το πες...
από δω και πέρα δεν θα συστήνομαι ως γραφίστας αλλά ως πρόεδρος διαφημιστικής εταιρείας...
δεν αντέχω να είμαι εκτός εποχής ...

ή  :roll: απλά

πρόεδρος?

Δεν σ αλλαζω με τιποτα βρε!
Σαν την καλη νοικοκυρα που ξερει από καλο λαδι, που της μυριζει θαυμα γευση, που αγαπαει το λευκο που ξεχωριζει,
 ετσι κι εγω,
 εσενα ξερω  εσενα εμπιστευομαι..


Προεδραρα μου!  :shock:

[Nikos28]

''Μια χούφτα μάλαμα, μια χούφτα αλεύρι...'' (=θα έρθει μια εποχή που μια χούφτα ασήμι θα αξίζει όσο μια χούφτα αλεύρι)

Κοσμάς Αιτωλός

[black_velvet]

Δεν είναι το μάλαμα που ευτελίζεται... είναι ο σίτος που εξαφανίζεται!

Κ.

[kodikas]

Δεν είναι το μάλαμα που ευτελίζεται... είναι ο σίτος που εξαφανίζεται!

Κ.

μπορεί, ίσως, θα δείξει, δεν ξέρω, μάλλον..
τι ωραία που τα λέωωωω, και η γη είναι στρογγυλή χρόνια τώρα και έχω απόλυτο δίκιοοοο.. :shock:

[black_velvet]

Κι εμείς χαιρόμαστε που σε ξαναβλέπουμε  ]

[heptamer]

Χαλασαμε,ναι!....

Ειμαστε προορισμενοι  να χαλασουμε....να απωλεσουμε την αθωοτητα μας,στο βωμο μιας επιπλαστης ευτυχιας.Και το αποτελεσμα:

Παραπλανουμε τους παντες,επειδη η ζωη μας εχει πεισει για αυτο:προκειμενου να ανταπεξελθουμε σε ολα εκεινα τα σαθρα ιδεωδη που συνιστουν την επιβιωση,πρεπει να ΥΠΟΔΥΟΜΑΣΤΕ,να ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΜΕ τον εαυτο μας συμφωνα με τα προτυπα της εποχης μας.Στοχος,η πληρη υποταγη σε ενα συστημα ανημπορο και απροθυμο να υιοθετησει,τιποτε αλλο περα απο υπερμεγενθυμενα και σαρκοβορα Εγω. Η αυθεντικοτητα εκλειπει.

Ενα συστημα που δε σηκωνει αποτυχημενους,δεν παιρνει χαμπαρι απο ευαισθησιες,ντροπες και ανεπτυγμενη ηθικη,που δεν αναγνωριζει ως πτυχιο την ελλειψη αυτοπεποιθησης. Eνα συστημα που σε θελει Μπραντ Πιτ ή Ρουβα για να ριχνεις τα κοριτσια,Σεφερη για να βραβευεσαι κ.ο.κ. Για την αντιφατικη και σαρκοβορα κοινωνια πρεπει να εχεις ευκαιρη την αντοχη που απαιτει η παρανοια της εποχης μας.

Ολη αυτη η φιεστα των ψευδαισθησεων,η αναγκη της επιτυχιας,η φασιστικη επιβολη ενος ματαιοδοξου τροπου ζωης,βιαζουν την ψυχη μας: μας κανουν διγλωσσους,μυθοποιουν το Εγω μας και μας αναγκαζουν να κανουμε κακο στους αλλους. Και γιατι?

Στο στοχαστρο βρισκεται η ψυχη.Στη συγχρονη ζουγκλα δεν υπαρχουν κανονες,αγραφοι ή γραμμενοι.Η κοινωνια πλαθει ψυχωτικους,φανατισμενους ανθρωπους και τους εκπαιδευει στην αγριοτητα,προκειμενου να τους αφομοιωσει και να θρεψει στις ψυχες οχι το φανατισμο της επιβιωσης,μα της ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ.

Διοτι,η επιτυχια,οσο ματαιη και επιπλαστη και να ειναι,αποτελει το μοναδικο αγαθο που μπορει να φιμωσει το σπαραγμο και την απωλεια της ψυχης.Ειναι σαν το ναρκωτικο: οσο το κυνηγας,ξεχνας ποσο αρρωστος εισαι.

Βλεπουμε αυτο που θελουμε να δουμε,παρατηρουμε τα παντα συμφωνα με τα οσα μας υπαγορευει ο μεγενθυμενος εαυτος μας και πυροβολουμε με αφανταστη ευκολια προκειμενου να επιβαλλουμε την παρουσια μας.

Η εισοδος λοιπον στο club της ζωης εχει εισητηριο: την ψυχη.

 

[Pappas10]

Γι' αυτό κι εγώ έχω αποφασίσει ότι ως κώδικα ζωής θα εφαρμόζω το τρίπτυχο...


...ΕΛΛΑΣ ΕΥΡΩΠΗ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ.

Έχω μεγαλώσει εδώ και καιρό φαντάζομαι.

Άντε να φύγω γιατί έχω να πληρώσω και τις δώσεις για την κάρτα και το δάνειο...

[kuria]

με λενε μαρια και ειμαι ξανθια!!!

[tristana]

"με λενε μαρια και ειμαι ξανθια!!!"


Θενκ Γκοντ φορ σμολ φέιβορς λέμε! (Καλά... όχι σμολ, αλλά...)

[Rakendytos]

..ΚΑΙ Η ΜΑΡΙΑ ΕΓΙΝΕ ΞΑΝΘΙΑ