Γιάννης Αγγελάκας

[blue-roses]

Μέσα μου ο αέρας που φυσά        
 
Στίχοι]

Μέσα μου ο αέρας που φυσά
Δε λέει να ημερέψει
Μου ξεσηκώνει την καρδιά
Και μου σκορπάει τη σκέψη

Σα σπίθα από πυρκαγιά
Στα ύψη μ΄ανεβάζει
Κι έξω απ΄του κόσμου τ' όνειρο
Με μια σπρωξιά με βγάζει

Με στροβιλίζει σα φτερό
Στο πουθενά σε μια άκρη
Κι ύστερα μες στα μάτια σου
Με ακουμπάει σα δάκρυ

Με πάει ψηλά στον ουρανό
Μου λέει τώρα γκρεμίσου
Και 'γω σαν άστρο ρίχνομαι
Κι ακούω την ευχή σου

Μέσα μου ο αέρας που φυσά
Στιγμή δε λιγοστεύει
Μάλλον τρελά θα μ' αγαπά
Γι' αυτό έτσι με παιδεύει

Κι όταν του λέω πια δεν μπορώ
Κώπασε να ησυχάσω
Μου λέει όσο ζεις εγώ θα ζω
Κι άντε να σε χορτάσω
 

[blue-roses]

Μια υπέροχη ευκαιρία        
 
Στίχοι]

Δεν ειν' αργά δεν ειν' αργά ποτέ
Φτάνει να θέλεις να επιμένεις να πιστεύεις
Για νέες ήττες για νέες συντριβές
Για όσα ποθείς μονάχα αξίζει να παλεύεις

Γι' άλλη μια χρεοκοπία κι άλλη μια υποταγή
Κάθε στιγμή είναι μια υπέροχη ευκαιρία
Γι' άλλη μια θεραπεία κι άλλη μια υποτροπή
Κάθε στιγμή είναι μια υπέροχη ευκαιρία

Δεν ειν' νωρίς δεν ειν' νωρίς ποτέ
Στάσου στα πόδια σου μη πέφτεις, μη νυστάζεις
Για νέες πίκρες για νέες συμφορές
Για όσα σου ανήκουνε ξεκίνα μη διστάζεις

Γι' άλλη μια θεραπεία κι άλλη μια υποτροπή
Κάθε στιγμή είναι μια υπέροχη ευκαιρία
Γι' άλλη μια ισορροπία κι άλλη μια ανατροπή
Κάθε στιγμή είναι μια υπέροχη ευκαιρία

Ξύπνησαν πάλι οι άθλιες σκουριασμένες ορδές
Λυσσασμένες θρησκείες πατρίδες οικογένειες
Σκούζουν και σφάζονται για ένα καλύτερο χθες
Μα οι σημαίες τους ανεμίζουν βρωμερές και νικημένες

Μη λες ποτέ, ποτέ μη λες ποτέ
Τ' αύριο πάντοτε θα' ναι μια άλλη μέρα
Καινούριοι θρήνοι και πιο βαθιές πληγές
Σε περιμένουνε λιγάκι παραπέρα

Γι' άλλη μια ιδεολογία κι άλλη μια διαστροφή
Κάθε στιγμή είναι μια υπέροχη ευκαιρία
Γι' άλλη μια κτηνωδία γι' άλλη μια σφαγή
Κάθε στιγμή είναι μια υπέροχη ευκαιρία

Μη σταματάς μη σταματάς ποτέ
Ο πιο αδίστακτος εχθρός μέσα σου στέκει
Μπορείς αν θες παντοτινά να κλαις
Φτάνει να ξέρεις που πονάς για να χτυπιέσαι
 

[blue-roses]

Ο κόσμος μου θυμίζει        

Ο κόσμος μου θυμίζει
Γρανάζι που γυρίζει
Χωρίς να ξέρει γιατί
Γρανάζι που γυρίζει
Που ξεφυσάει και τρίζει
Σα μια τρελή μηχανή

Ο κόσμος μου θυμίζει
Ναυάγιο που αρμενίζει
Σε θάλασσα πλαστική
Ναυάγιο που νομίζει
Πελάγη πως διασχίζει
Ενώ δεν είναι πια εκεί

Κι όταν δεν με ορίζει
Με κυνηγάει με βρίζει
Μα εγώ το σκάω σαν παιδί
Ο κόσμος που βουίζει
Παλεύοντας να κρύψει
Τη νεκρική του σιωπή

 

[blue-roses]

Ο χαμένος τα παίρνει όλα        
 
Γλένταγες στους ουρανούς
με ζάρια και χαρτιά
Και ξάφνου στα σκοτάδια μας
γκρεμίστηκες με φόρα.

Τώρα κρυώνεις και πεινάς
μ' άστο σε μας
για σένα βράζει αυτή
η άδεια κατσαρόλα

Μη δίνεις σημασία
που όλα γίναν βιαστικά
κι αν επρόλαβες να πεις
δυο τρία λόγια.

Το ξες πως είναι κερδισμένος τελικά
όποιος χαμογελάει μπροστά στην καρμανιόλα.

Άπλωνες στα σύννεφα μια τσόχα και με μιας,
έναν αιώνα κέρδιζες
ποντάροντας μια ώρα.

Τώρα θυμώνεις , ξεφυσάς κι όλο ρωτάς
που σταματάει αυτή η άγρια κατηφόρα.

Μη δίνεις σημασία
που όλα γίναν βιαστικά
κι αν επρόλαβες να πεις
δυο τρία λόγια.

Το ξες πως είναι κερδισμένος τελικά
όποιος χαμογελάει μπροστά στην καρμανιόλα.

Δεν πειράζει που δε σου ρθε η ζαριά
τζογάρισες στο όνειρο κι είσαι έτοιμος για όλα
Το λέει κι ένα τραγούδι που μας μάθαιναν παλιάΟ ΧΑΜΕΝΟΣ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΟΛΑ

Μη γκρινιάζεις που δε σου ρθε η ζαριά
τζογάρισες στο όνειρο κι είσαι έτοιμος για όλα
Το λέει κι ένα τραγούδι που μας μάθαιναν παλιά
Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΟΛΑ
 [/b]

[blue-roses]

Ο χορός των δειλών        
 
Υποκλιθείτε στη μητέρα σιωπή
μη σας τρομάζει η καινούργια της όψη
θα σας δεχτεί δεν θα σας διώξει
αν κρατηθείτε όπως πρέπει ΒΟΥΒΟΙ

Υποκλιθείτε στη μητέρα σιωπή
τώρα που αλλού δεν μπορείτε να πάτε
τώρα που μάθατε ξανά ν' αγαπάτε
το χαλαρό και υπνωτικό της κορμί

Φρόνιμοι όλοι
με υφός νικητών
διασκεδάστε
στο χορό των δειλών

Ξένοιαστοι όλοι
με παρελθόν πλαστό
ξαναδοθείτε
στο χορό των δειλών

Υποκλιθείτε στη μητέρα σιωπή
κι αφήστε την για σας να διαλέξει
πόση ευτυχία ο καθένας θ' αντέξει
στην αγκαλιά της που προσμένει ζεστή

Υποκλιθείτε στη μητέρα σιωπή
νοιώστε από μέσα σας το τέλος να τρίζει
μ' αυτή τη δύναμη που ξέρει να πνίγει
κάθε σας φόβο και κάθε κραυγή

 

[blue-roses]

Όλα τελικά ξαναγυρνάν σε μας        
 
Στίχοι]

Δεν υπάρχει χαμένος καιρός δεν υπάρχει
οι ώρες που σκοτώνουμε επιζούν
ένας θεός εκβιαστής τις συγκεντρώνει
κι όμηρους τις κρατάει
ώσπου τα λύτρα που ζητάει από μας να πληρωθούν
Κι εμείς πληρώνουμε

Ολα τελικά, όλα
όλα τελικά ξαναγυρνάν σ' εμάς

Τα δάκρυα σαν στεγνώνουν
δεν πεθαίνουν, δεν πεθαίνουν
η θλίψη που σκορπάμε επιζεί
σε δίχτυα αόρατα νεράιδες τη μαζεύουν
και περιμένουν την επόμενη αφορμή
Που έτσι κι' αλλιώς θα 'ρθει

Ολα τελικά, όλα
όλα τελικά ξαναγυρνάν σ' εμάς

Οι χαμένοι φίλοι
κι οι χαμένοι εχθροί
τα παλιά παιχνίδια
κι η καινούρια σιωπή
Τα ταξίδια που ακυρώθηκαν
Τα γλέντια που αναβλήθηκαν
Οι ελπίδες που διαλύθηκαν
Τα λόγια που αγνοήθηκαν

Ολα τελικά, όλα
όλα τελικά ξαναγυρνάν σ' εμάς

 

[blue-roses]

Όλες οι απαντήσεις        
 
Στίχοι]

Απόψε βλέπω καθαρά
τους γρίφους και τις λύσεις
καίγονται μπρος μου κεριά μυθικά
όλες οι απαντήσεις

Ρώτησε με αν ξέρω που πάω
ρώτησε με που μπορώ να σταθώ
αν φοβάμαι αν σε μισώ αν σ' αγαπάω
ρώτησε με αν πεθαίνω η αν ζω

Ρώτα με ότι θες
για όσα φοβάσαι να ρωτήσεις
χορεύουν μέσα μου γυμνές
όλες οι απαντήσεις

Απόψε βλέπω καθαρά
τους γρίφους και τις λύσεις
στάθηκαν πλάι μου υπάκουα σκυλιά
όλες οι απαντήσεις

Ρώτησε με αν βρήκα την άκρη
ρώτησε με αν έχω θεό
ρώτησε με αν υπάρχει κάτι
που θ' άξιζε να ζήσω η να πεθάνω γι' αυτό

Υπάρχουν ξυράφια που φοβούνται το αίμα
καράβια αλλεργικά στο νερό
παιδιά που σιχαίνονται τα παιχνίδια
μπαλαρίνες που μισούν το χορό
υπάρχουν εραστές που αρνιούνται το θάνατο
υπάρχω κι εγώ

 

[blue-roses]

Όταν χαράζει          
 
Στίχοι]

Όταν χαράζει, ο πρώτος στεναγμός
βγαίνει απ' τα πιο σφιγμένα χείλη.
Σαν πεταλούδα στην κάμαρη πετά
ψάχνοντας άνοιγμα να φύγει.

Αν είσαι μόνος, αν είσαι αδύναμος
η χαραυγή θα σε ξεκάνει.
Έχει το μύρο, έχει τη σιγαλιά,
κι έχει τον ήλιο τον αλάνη.

Καινούρια μέρα, καινούριος ποταμός
στις εκβολές του θα προσφέρει
όσα χαθήκαν, όσα ξεχάστηκαν
κι όσα γι' αυτά κανείς δεν ξέρει.

Πίσω απ' τους λόφους, πίσω απ' τα βλέφαρα
υπάρχει τόπος και για σένα.
Χωρίς Βαστίλη, χωρίς ανάθεμα,
χωρίς τα χείλη τα σφιγμένα.

 

[blue-roses]

Πάει          
 
Στίχοι]

Πάει
Μακριά μου πια πετάει
Η αγάπη μου ζητάει
Καινούργιους ουρανούς

Σκάει
Η καρδιά μου και διψάει
Και κλαίει και τραγουδάει
Για όσα δεν ξέρει ο νους

Ξεσπάει
Ο χειμώνας και γελάει
Στα δίχτυα του κρατάει
Μια άνοιξη χλωμή

Πάει
Η αγάπη και ξεφτάει
Ποιος ξέρει που γυρνάει
Σε ποια αγκαλιά θρηνεί

Σωπαίνουν τα πουλιά κι η θλίψη μου στεγνή παρακαλάει
Δυο τρία δάκρυα μου ζητάει να δροσιστεί
Εγώ που έχτισα μια φυλακή από ουρανό και στάχτη
Ξύπνησα κι η αγάπη μου δεν ήταν πια εκεί

 

[blue-roses]

Παλιάτσοι        
 
Τον εαυτό σου δικαστή αν θεωρείς
και δεν σου πάει να συγχωρείς των αλλονών τα λάθη
κατέβα λίγο χαμηλά μπας και τους δεις
πώς περπατάν, πώς περπατάν
και πώς σκοντάφτουν οι παλιάτσοι

Στον ουρανό αν δεν μπορείς να κοιμηθείς
μα ούτε αντέχεις στον ιδρώτα και τη λάσπη
ανέβα ακόμα πιο ψηλά μπας και τους δεις
πώς ονειρεύονται, πώς ονειρεύονται στα σύννεφα οι παλιάτσοι

Αν καμαρώνεις απ’ το κέντρο της γιορτής
και σε ενοχλούν όσοι ξεβράστηκαν στην άκρη
είσαι για κλάματα ποτέ σου δεν θα δεις
πώς ζουν, πώς ζουν και πώς πεθαίνουν οι παλιάτσοι

 

[blue-roses]

Παροιμίες από τον Κρόνο        
 
Γειά σου Γιάννη παλικάρι
Που σου ασπρίσαν τα μαλλιά
Πες μας κάμια παροιμία
Που σου μάθαιναν παλιά

Τα σκυλιά και το φεγγάρι
Το μαχαίρι του φονιά
Σ' όποιον ξέρει να κοιτάει
Φαίνονται όλα μαγικά

Γειά σου Γιάννη παλικάρι
Που δε σου 'μεινε μυαλό
Πες μας καμιά παροιμία
Από τον παλιό καιρό

Των αθώων το τραγούδι
Του κατάδικου η στριγγλιά
Όποιον ξέρει να τ' ακούει
Του γλυκαίνουν τα αυτιά

'Ασε τις φιλοσοφίες
Μίλα μας πιο καθαρά
Θα μας πεις για την αγάπη;
Που σου πήρε τα μυαλά

Στην αγάπης το πηγάδι
Όποιος ρίχνεται βαθιά
Αν μπορέσει να βγει πάλι
Δεν τον καίει πια η φωτιά
 

[blue-roses]

Σαμπάχ        
 
Στίχοι]

Πότε αλύγιστος και πότε χάρτινος
από τα θαύματα του κόσμου εξαντλημενος.
Νότες ανήσυχες σκαλίζουν τα χωράφια μου
και κάθε άνοιξη φυτρώνουν βενσερέμος.

Όσοι με γέλασαν,όσοι με κέρασαν
πικρό ποτήρι κι άχρηστους κανόνες,
θα ηττηθούν απ' ό,τι πιο αδύναμο
από τη χλόη που σκεπάζει ερειπιώνες.

Ψυχή αδάμαστη, θεριό ανήμερο,
το απολιθωμένο φως να σε λογχίσει
κι απ'το διάφανο το τραύμα το γλυκό
ένα σαμπάχ μακριά να φτερουγίσει.

 

[blue-roses]

 Σημαίνοντας θάνατο        
 
Στίχοι]

Αυτοί που ακονίζουν το δόντι του σκύλου
Σημαίνοντας θάνατο
Αυτοί που λάμπουν με τη δόξα του πουλιού
Σημαίνοντας θάνατο
Αυτοί που κάθονται στο στάβλο της ικανοποίησης
Σημαίνοντας θάνατο
Αυτοί που υποφέρουν την έκσταση του ζώου
Σημαίνοντας θάνατο

Δεν υπάρχουν πια
Τους υπόταξε ένα φύσημα από ανέμη

Αλλά πίσω από τη ράχη μου
ακούω μια παγωμένη ριπή

Το κροτάλισμα των κοκάλων
και το πνιγμένο γέλιο
να απλώνεται στην ακοή

Έλα και θα σου δείξω
κάτι διαφορετικό από τον ίσκιο σου
που τρέχει το πρωί ξοπίσω σου

Κι από τον ίσκιο σου
που σηκώνεται να σ’ ανταμώσει το βράδυ

Μέσα σε μια χούφτα σκόνη
να σου δείξω το φόβο
 

[blue-roses]

 Σιγά μην κλάψω          
 
Στίχοι]

Μου λεν αν βγω από τον κύκλο θα χαθώ
στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω.
Και πως ο κόσμος είν' ανήμερο θεριό
κι όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω.
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός, πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.

Μα εγώ μ΄ ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.

Μου λεν αν φύγω πιο ψηλά θα ζαλιστώ
καλύτερα στη λάσπη εδώ μαζί τους να κυλιέμαι.
Και πως αν θέλω περισσότερα να δω,
σ' ένα καθρέφτη μοναχός μου να κοιτιέμαι.
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.

Μα εγώ μ΄ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
 

[blue-roses]

Τα κανονικά παιδιά        
 
Στίχοι]

Τα κανονικά παιδιά
Γεννιούνται κανονικά
Μεγαλώνουν κανονικά
Ονειρεύονται κανονικά
Ερωτεύονται κανονικά
Και πεθαίνουν κανονικά

Ω! (πέσ' μου) Μαμά
Πες μου τι γίνεται μ' εκείνα τα παιδιά
Που αν και γεννιούνται κανονικά
Δεν μεγαλώνουν κανονικά
Δεν ονειρεύονται κανονικά
Ούτ' ερωτεύονται κανονικά
Πες μου αν πεθαίνουν
Πες μου πεθαίνουν ;
Πες μου αν πεθαίνουν κανονικά